ေ႐ႊအဆင္း ေနပြင့္တဲ့ အရပ္ေဒသ (၈)

အျမစ္ျဖတ္မရဘဲ အသည္းထဲ စြဲကာပင္...
(အေျဖက အသည္းကင္ဆာ မဟုတ္ဘူး)


ထန္းျမစ္

ကိုယ့္ ႏိုင္ငံေလးမွာ ထန္းျမစ္ေလးေတြကစ ခ်စ္တယ္။ (စားေကာင္းတာကိုး)
အႀကိမ္ေပါင္းတစ္ေထာင္ စားရရင္လည္း ကိုယ့္ႏိုင္ငံက အျမစ္ေတြပဲ ျပန္စားမယ္။


ကိုယ္ျပန္တဲ့ အခ်ိန္မွာ သိပ္မေပါေတာ့ဘူး။
ရေအာင္ မွာေပးတဲ့ ေမေမ့ကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
Korea ဂ်င္ဆင္း ေလာက္ေတာ့ ပ်င္းတာေပါ့။
(ေခါင္းစဉ္က ေမ႐ွင္ သီခ်င္း နားေထာင္ေနရင္း ေရးတာမို႔)

***
သလႅာဝတီ








ေရခ်ိဳးဆိပ္






ဘဝေတြဟာ မတိုးတက္ဘူး။ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာက အတိုင္းပဲ။
ဒါေၾကာင့္ သူတို႔ သနားစရာေကာင္းတယ္ လို႔...
ကိုယ္ (လံုးဝ) လံုးဝ မထင္မိဘူး။
သနားရေအာင္ ကိုယ္က ဘာမွ မဟုတ္ဘူးေလ။ ေျပာလို႔ရမလား။
ဘဝကို ေက်နပ္ႏိုင္တာျခင္း၊ လြတ္လပ္ ေပ်ာ္႐ႊင္တာျခင္း ယွဉ္ရင္ ကိုယ္က သူတို႔ထက္ သာပါမယ္ လို႔...







အေလာင္းစည္သူမင္းႀကီး တည္ခဲ့ (တယ္လို႔ ထင္ရ) တဲ့ ျမစ္ကမ္းနဖူးက ဘုရား။
လြန္ခဲ့တဲ့ ၁ဝ ႏွစ္ေလာက္က ထင္တယ္။
ေ႐ွးေဟာင္းဆင္းတုေတာ္ေတြ အခိုးခံရေတာ့ ေတာ္ေတာ္ နာမည္ႀကီးသြားေသးတယ္။

***
က်ိန္စာမိေနသူမ်ား (သို႔မဟုတ္) အညာက ဘူဇြာႀကီးမ်ား :D


အညာသူေတြဟာ ဆိုင္ကယ္ကို ဖိနပ္လို စီးတယ္။ :)



အဲဒီေန႔ကေတာ့ ၄ ေယာက္ပဲ ဆံုျဖစ္တယ္။
အျပာေရာင္တစ္ေယာက္ပဲ အိမ္ေထာင္က်ေသးတယ္။
ကိုယ့္ရဲ႕ 3rd cousin တစ္ေယာက္နဲ႔။

က်န္တဲ့လူေတြကို "နင္တို႔ က်ိန္စာမိေနတာ ျဖစ္မယ္" လို႔ ေျပာမိေတာ့ "ဘယ္သူ႕ကိုေျပာတာလဲ။ သူလား က်ိန္စာမိတာ" လို႔ အိမ္ေထာင္က်ၿပီးသား တစ္ေယာက္ကို လက္ၫႇိဳးၫႊန္ၿပီး ျပန္ေမးတယ္။
"ခသမဟ" ေတြခ်ည္းပါလား။ :D

(ျဖတ္ေျပာရရင္ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ အိမ္ေထာင္က်လို႔ သားကေလး တစ္ေယာက္ရေနတာေတြ႕ေတာ့လည္း လံုးဝ အားမက်မိျပန္ဘူး။
အဲဒါက်ေတာ့လည္း ကေလးတြဲေလာင္းနဲ႔ ႐ႈပ္လိုက္တာလို႔ပဲ ေတြးမိျပန္တယ္။ ဒုကၡ)

***