Monday, March 8, 2010

ေ႐ႊအဆင္း ေနပြင့္တဲ့ အရပ္ေဒသ (၆)


ႀကိဳးၾကာငွက္ေတြဟာ ကမၻာ့တဘက္ျခမ္းကေန ေနာက္တဘက္ျခမ္းကို ပ်ံသန္းၿပီး ဥ ဥၾကတယ္။
အေကာင္ေပါက္လာတဲ့ ငွက္ကေလးေတြက အခ်ိန္က်ေတာ့ သူတို႔မူရင္းေနရာကို ျပန္ၾကတယ္။

***

ငွက္ကေလးေတြဟာ တခါမွ မေရာက္ဖူးေသးတဲ့ သူတုိ႔ရဲ႕ မူရင္းဇာတိကို
မိုင္ေထာင္ခ်ီၿပီး ပ်ံသန္းလာႏိုင္တာဟာ ဘာေၾကာင့္မ်ားလဲ။

ဘာေၾကာင့္လဲ ဆုိေတာ့ သူတို႔ဟာ သူတို႔ရဲ႕ အေသြးအသားထဲမွာ႐ွိေနတဲ့ ဇာတိေျမရဲ႕ ရနံ႔ကို မွတ္မိသိ႐ွိႏိုင္လုိ႔ေပါ့။


***





ဘယ္ေတာ့မွ ဆန္းသစ္မလာတဲ့ ေနရာ...
တနည္း... ဘယ္ေတာ့မွ ႐ိုးမသြားတဲ့ ေနရာ...


ဒီထက္ပိုလို႔... ကိုယ္ဘယ္ေနရာမွာပဲ႐ွိေနပေစ၊ မ်က္ေစ့မွိတ္လိုက္႐ံုနဲ႔ ကိုယ့္အသိအာ႐ံုေတြထဲကတဆင့္ အခ်ိန္မေ႐ြး ျပန္ေရာက္ႏိုင္စြမ္းတဲ့ ေနရာ...


ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ ဆုိေတာ့ အဲဒီေျမရဲ႕ ရနံ႔က ကိုယ့္အေသြးအသားေတြထဲမွာ ႐ွိေနတာမုိ႔လုိ႔ေပါ့။

***

ရာသီတေပါင္း၊ ထေနာင္းေၾကာင္ျခစ္၊ ဆူးရစ္ပြင့္ကာ မုိးမ႐ြာ၊ ႐ြာပါေသာ္လည္း မုိးမသည္း။



















ပညာျပၿပီး ႐ိုက္ထားတာေတာ့ မဟုတ္ဘူး။
ကားေမာင္းေနတုန္းမို႔ ဖုန္းကင္မရာနဲ႔ လက္ကလဲ တုန္သြားလို႔ ဒီပံုျဖစ္သြားတာ။


***















ႏိုင္ငံျခားမထြက္ခင္ April 2007 မွာ ေနာက္ဆံုး ျပန္ျဖစ္တယ္။
ခု ျပန္ေရာက္တဲ့ရက္က 10th February 2010 ဆုိေတာ့ ၃ ႏွစ္နီးပါး ျပန္မေရာက္ျဖစ္တာေပါ့။
ဘာမွမေျပာင္းလဲႏိုင္ေသးတဲ့ ေနရာေတြ...

ေျပာင္းလဲတာ ဆုိလို႔ 88 မတုိင္ခင္က
မွန္မွန္ရတဲ့ မီးနဲ႔ သတင္းစာ မွန္မွန္ မရေတာ့တာပဲ ႐ွိမယ္ထင္တယ္။

ေၾသာ္ က်န္ေသးတယ္။ 88 မတိုင္ခင္က ေလယာဉ္ဆင္းတဲ့ ပခုကၠဴက ကြင္းထဲ ခုေတာ့ ပုစဉ္းေတာင္ ဆင္းေသးရဲ႕လားမသိဘူး။

***

ထေနာင္းပင္ (သို႔) သနပ္ခါးလိမ္းထားတဲ့ သစ္ပင္
(ထေနာင္းပင္ရဲ႕ အေခါက္က အဝါေရာင္မို႔လုိ႔။ ဖုန္းကင္မရာက မေကာင္းတာရယ္၊ ကားေမာင္းေနတုန္း၊ ဆိုင္ကယ္ေမာင္းေနတုန္း ႐ိုက္ခဲ့တဲ့ ပံုေတြျဖစ္တာရယ္နဲ႔ ေသခ်ာ မျမင္ရေတာ့ဘူး။ ေတာင္းပန္ပါတယ္။)


ထေနာင္းပင္က သနပ္ခါးလိမ္းထားတဲ့ သစ္ပင္ဆုိရင္၊ ယူကလစ္ပင္က ေပါင္ဒါ႐ိုက္ထားတဲ့ သစ္ပင္ေပါ့။




ဒါေတြကို ႏွစ္သက္ၾကည္ေမြ႕ေပမယ့္၊ ဘဝမွာ ဒါေတြနဲ႔ မလံုေလာက္ႏိုင္တဲ့အခါ ဒါေတြထက္မကတဲ့ အရာေတြေနာက္ကို လိုက္မိတယ္။
ဒါပါပဲ...

***
အိမ္ (သို႔) ေမေမ ႐ွိတဲ့ေနရာ...









July လည္း ၾကည့္ခ်င္တယ္ ဆုိတာနဲ႔ အိမ္ပံု တင္မလို႔ပါပဲ။
ဒါေပမဲ့ မတင္ျဖစ္ေတာ့ပါဘူး။

***

ဂ်ပန္ျပည္မွ နပန္းသမားေလး :)



second cousin ေမာင္ေလး။ အေဒၚဝမ္းကြဲက ေမြးတာ။
သူ႕ေမေမအေၾကာင္း ဒီဘေလာ့မွာ နည္းနည္း ေရးဖူးတယ္။
သူ႕ေမေမနဲ႔ ကိုယ္နဲ႔ ၁၈ ႏွစ္ ကြာၿပီး တူဝရီး၊ သူနဲ႔ကိုယ္ ၁၇ ႏွစ္ကြာၿပီး ေမာင္ႏွမ။ ဒီႏွစ္ ၇ တန္း။

ငယ္ငယ္တုန္းက အဲဒီေကာင္ေလးဟာ ကေလးေလး ေပါ့ လို႔ ေျပာရင္ ရယ္စရာႀကီး ျဖစ္ေနမလား။ ေတြ႕ေတြ႕ခ်င္း ကိုယ္ထိုင္ေနတဲ့ေနရာလာေတာ့ သူ႕ခါးကို ဖက္ၿပီး "အမေလး ဆူမိုနပန္းသမားႀကီး က်ေနတာပဲ" လုိ႔ ေျပာမိတယ္။ ကိုယ္က သူ႕တစိတ္ေလာက္ပဲ ႐ွိတယ္။

ကိုယ္သြားတဲ့အခ်ိန္က ေက်ာင္းပိတ္ခ်ိန္ မဟုတ္ေတာ့ ေမာင္ႏွမဝမ္းကြဲေတြ ရန္ကုန္မွာ၊ မႏၱေလးမွာ ေက်ာင္းတက္ေနၾကတယ္။ သူရယ္ သူ႕အထက္က ညီမတေယာက္ရယ္ပဲ ေတြ႕ခဲ့ရတယ္။ ဝမ္းကြဲေတြထဲမွာေတာ့ သူတို႔ အငယ္ဆံုးပဲ။

အညာမွာေတာ့ တဝမ္းကြဲ၊ ႏွစ္ဝမ္းကြဲရယ္ မ႐ွိပါဘူး။ အေနနီးရင္ အရင္းလိုပါပဲ။

သူ႕ကို ၾကည့္ရင္း သူငယ္ငယ္တုန္းက ကေလးေလးေပါ့ ဆုိတဲ့ အေတြးကို ခဏခဏ ျပန္ေတြးမိတယ္။ သူ ၃/၄ ႏွစ္အ႐ြယ္တုန္းက ကိုယ့္ဆီ မလုိက္ခ်င္တဲ့ ကေလးေသးေသးကို ေခ်ာ့ေမာ့ၿပီး ခ်ီခဲ့ရတာ သတိရမိတယ္။

ကိုယ္ အလယ္တန္း၊ အထက္တန္းအ႐ြယ္တုန္းက တႏွစ္တခါ ျပန္လာလို႔ လူႀကီးေတြက "ႀကီးသြားလုိက္တာေနာ္။ ႀကီးသြားၾကၿပီေနာ္" လုိ႔ ေျပာရင္ ဘာမွ အေလးအနက္ မ႐ွိမိပါဘူး။ စိတ္ထဲ "လူပဲ။ ႀကီးလာတာ ဘာဆန္းလို႔လဲ" လုိ႔မ်ား ေတြးခဲ့မိေသးလား မသိ။

ခုမွ ျပန္သတိထားမိပါတယ္။
အဲဒီ စကားသံေတြထဲမွာ ႏွေမ်ာတသတဲ့ ခံစားမႈတစ္ခု ပါေနေသးတယ္ဆုိတာ...

ကိုယ့္ေမာင္ေလး လူႀကီးျဖစ္သြားတာ ကိုယ္ေတာ့ သိပ္ႏွေမ်ာတာပဲ။

***
ပထမဆံုးစာပိုဒ္က တ႐ုတ္႐ုပ္႐ွင္ကားတစ္ကား အေၾကာင္းေရးထားတဲ့ ေဒါက္တာမတင္ဝင္း ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္မွာ ဖတ္ခဲ့ဖူးတဲ့ အေၾကာင္းအရာပါ။ ႀကိဳးၾကာငွက္လုိ႔ မွတ္မိေနလို႔ အဲဒီတိုင္းေရးမလုိ႔ ပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ အင္တာနက္မွာ ႀကိဳးၾကာေတြ အေၾကာင္း႐ွာေတာ့ လုိခ်င္တဲ့ အခ်က္ေတြကို မေတြ႕ဘူး။ ဘယ္ခ်ိန္မွာ ဥ တယ္။ ကမၻာ့ဘယ္ဘက္ျခမ္းကေန ဘယ္ဘက္ျခမ္းကို ပ်ံၾကတယ္ ဆုိတာ ႐ွာမေတြ႕ဘူး။ ကိုယ္စိတ္မ႐ွည္တာလဲ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။
ဒါနဲ႔ပဲ အဆင္ေျပသလို ေရးထားပါတယ္။

သိတဲ့သူ ေျပာသြားႏိုင္ပါတယ္။ စိတ္မဆိုးပါ။ :)

***
ဒီ post ေရးရင္း ဘာျဖစ္လုိ႔မွန္းမသိ ဝမ္းနည္းတယ္။

***

16 comments:

khin oo may said...

ဝမ္းမနည္းပါနဲ႕။

ThuHninSee said...

88မတိုင္ခင္က.. 88 မတိုင္ခင္က..... ဖတ္ရၿပီး ေတြးမိတာက
88မတုိင္ခင္က.. နဲ႔ 88ၿပီးေနာက္ နာမည္သာေျပာင္းၾပီး
ဘာတစ္ခု မေျပာင္းလဲတဲ႔ေနာက္
ဘာမွ ေျပာင္းလဲခြင္႔မရတဲ႔ေနာက္
ဘာမွေျပာင္းလဲလာမွာ မဟုတ္ပါဘူးညီမရယ္။

သစ္သစ္ said...

တို႔မေရာက္ဘူးတဲ့ျမိဳ႔မွာ ပခုကၠဴလည္းပါတယ္ သိလား....။ တစ္ေခါက္ျပန္တစ္ေနရာေတာ့ ေရာက္ေအာင္သြားမယ္ စိတ္ကူးတယ္ ။

Unknown said...

လြမ္းသြားတယ္...

Thant said...

ကိုယ္ျပန္သြားတုန္းက ျမင္သမွ်အရာေတြအားလံုးဟာ အရင္ကအတိုင္းပါပဲလားလို႕ထင္လာတာ...လားလား..ကေလးေတြနဲ႕ေတြ႕ေတာ့မွ ပါးစပ္အေဟာင္းသားျဖစ္သြားတယ္...။ ကိုယ္သြားတုန္းက ပိစိေလးေတြက အခု ကိုယ့္ခါးေလာက္ေတြ ကိုယ္နဲ႕အရပ္ခ်င္းယွဥ္လို႕ရတဲ့သူေတြျဖစ္ေနေတာ့တာ.....။ တစ္ခ်ိဳ႕ဆို ကိုယ္မွတ္ေတာင္မမွတ္မိဘူး...။ အင္္းးး...အဲဒီေတာ့မွ ကိုယ့္အသက္ကိုကိုယ္ သတိထားမိတယ္....။

JulyDream said...

အိမ္ ပံုေလးေတာ့ တင္ပါကြယ္။ ဆရာ့ လက္ရာမို႕လို႕ ေလ့လာခ်င္ပါတယ္။ ေတြ႕ခ်င္မိပါတယ္။ =)

Talkii said...

ေရြွက္စက္ေတာှ၊ ပံုဂံ၊ ေညာင္ဦး ကျပန္တိုင္း လက္ပံေျခေပာှကေန ဇက္ကူးျပီးတိုင္း ပခုကဿကူကို ျဖတ္သြားေနက်။ ေဈးထဲကေနလဲ ဖိနပ္ေတြ အျမဲတမ္း ဝယ္တတ္တယ္။ ဘုရားျကီးကိုလဲ ေရာက္ျဖစ္တယ္။

က်ြန္ေတာှအစ္မလည္း အဲသလိုနွေမ်ာေနမလားဆိုျပီး ဝမ္းနည္းသြားျပီ။

P.Ti said...

အညာပံုေတြၾကည့္ၿပီး အိမ္ကိုျပန္လြမ္းသြားမိသည္။

ျမတ္ႏိုး said...

ေတြ႕ေတြ႕ခ်င္း ကိုယ္ထိုင္ေနတဲ့ေနရာလာေတာ့ သူ႕ခါးကို ဖက္ၿပီး "အမေလး ဆူမိုနပန္းသမားႀကီး က်ေနတာပဲ" လုိ႔ ေျပာမိတယ္။ ကိုယ္က သူ႕တစိတ္ေလာက္ပဲ ႐ွိတယ္။

miss my nephew.

88မတိုင္ခင္က.. 88 မတိုင္ခင္က..... ဖတ္ရၿပီး ေတြးမိတာက
88မတုိင္ခင္က.. နဲ႔ 88ၿပီးေနာက္ နာမည္သာေျပာင္းၾပီး
ဘာတစ္ခု မေျပာင္းလဲတဲ႔ေနာက္
ဘာမွ ေျပာင္းလဲခြင္႔မရတဲ႔ေနာက္
ဘာမွေျပာင္းလဲလာမွာ မဟုတ္ပါဘူးညီမရယ္။

copied from ma Mon.

Thu said...

I liked your title and got same feeling what you said at the end.

ဇြန္မိုးစက္ said...

ပုံေတြတစ္၀ႀကီးၾကည့္ၿပီး မေရာက္ဖူးတဲ့ အညာကုိ လြမ္းသြားတယ္။
“ထေနာင္းပင္က သနပ္ခါးလိမ္းထားတဲ့ သစ္ပင္ဆုိရင္၊ ယူကလစ္ပင္က ေပါင္ဒါ႐ိုက္ထားတဲ့ သစ္ပင္ေပါ့” ဆုိတာေလး သေဘာက်သြားတယ္။
ကုိယ္လည္း မျပန္ျဖစ္တာ သုံးႏွစ္ေက်ာ္ၿပီ။ ဆုတ္ယုတ္လာတဲ့ ေျပာင္းလဲမႈေတြကုိပဲ ဘယ္အခ်ိန္အထိ ...
လြမ္းေနရင္း စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားတယ္ း(

phyoaung said...

ေရးထားတဲ့ စာအနဲအက်ဥ္းနဲ႕ တင္ထားတဲ့ ပုံေတြၾကည့္ျပီး၊ အျပတ္ခံစားနာက်င္ေနတုန္း....
ပိုစ့္အဆုံးမွာ အမလဲ၀မ္းနဲတယ္ဆိုလုိ့ ၀မ္းသာသြားတယ္။
ေျသာ္... ငါတေယာက္ထဲ မဟုတ္ပါလားလို့ းး))

သီဟသစ္ said...

အင္းပခုကၠဴဘက္ေတာ့ တစ္ခါမွ မေရာက္ျဖစ္ဘူး။ မေကြးဘက္ေတာ့ ဓါတ္ပုံေတာ့ ရုိက္တယ္။ ကားကညခရီးဆုိေတာ့ မရီတာေလာက္ ပုံသိပ္မရုိက္လုိက္ရဘူး။

ပုံေတြၾကည့္ရတာ လြမ္းစရာၾကီး

ခင္မင္စြာျဖင့္
သီဟသစ္

tin min htet said...

Flamingo ေရာ Crane ေရာ ျမန္မာလို ႀကိဳးၾကာပဲ ေခၚတယ္ထင္တယ္။ Flamingos are generally non-migratory birds. လို႔ ဆိုၾကပါတယ္။

Migration လုပ္တာ Crane ပါ။

http://en.wikipedia.org/wiki/Siberian_Crane

http://www.savingcranes.org/studyingcranemigration.html

Rita said...

ေက်းဇူးပါ အစ္ကို။
ေဒါက္တာ မတင္ဝင္း ေဆာင္းပါးေရးတဲ့ ကားကေတာ့ The Crane Flying Back တဲ့။ တ႐ုတ္႐ုပ္႐ွင္ပါ။ 1982 ကကား။ (ကိုဘြိဳင္းဇ္ ႐ွာေပးလို႔။)

ေနာက္မွ ငွက္ေတြ အေၾကာင္း ေသခ်ာျပန္ၾကည့္ပါဦးမယ္။

Bino said...

Thanks for sharing.

I've sent about migrant birds to you.

BINO