ငယ္ငယ္တုန္းကေပါ့။ ၃/ ၄ ႏွစ္မွာ...
အိမ္ေနာက္ေက်ာဘက္ လမ္းမေပၚမွာ အထက္တန္းေက်ာင္း႐ွိတယ္။
အိမ္ကေနဆိုရင္ ၁ဝ မိနစ္ေလာက္ပဲ ေလွ်ာက္ရင္ ေရာက္ၿပီ။
အိမ္ကေန ဘယ္ဘက္ကိုထြက္၊ ၿပီး ဘယ္ျပန္ ေထာင့္မွန္ခ်ိဳး၊ လမ္းမကိုကူး၊ ညာျပန္ေထာင့္မွန္ေလွ်ာက္ zip zag ပံု သြားရင္ ေရာက္ေရာ။
အဲဒီေက်ာင္းထဲမွာ အားကစားပြဲ လုပ္ေတာ့ အိမ္ကေန အသံေတြ ၾကားရတယ္။
ကိုယ္က သြားၾကည့္ခ်င္တယ္ လုိက္ပို႔ေပး ပူဆာေတာ့ ေဖေဖက စက္ဘီးနဲ႔ လိုက္ပို႔တယ္။
ေက်ာင္းထဲ ေရာက္လို႔ ၅ မိနစ္ မျပည့္ခင္မွာပဲ မၾကည့္ခ်င္ေတာ့ဘူး။ ျပန္မယ္ လုပ္ျပန္ေရာ... ကေလးအတြက္ စိတ္ဝင္စားစရာလဲ မေကာင္း၊ ေကာင္းေကာင္းလဲ မျမင္ရလို႔ ေနမယ္။
အဲဒါ ေဖေဖက "ခုပဲ လာခ်င္တယ္။ ခုပဲ ျပန္ခ်င္တယ္ လုပ္ျပန္ၿပီ။ ျပန္ခ်င္ရင္ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ျပန္။ ေဖေဖက ေနခဲ့ဦးမယ္။" လုိ႔ ေျပာတယ္။ အဲဒါနဲ႔ ဂ်ီက်မယ္ ထင္လား။ မက်ဘူး။ "အင္း ျပန္မယ္။" လို႔ ေျပာၿပီး ထြက္လာခဲ့တယ္။
ေဖေဖက စက္ဘီးတြန္းၿပီး ေနာက္ကေန အသာ လုိက္ၾကည့္ခဲ့တယ္။
ကိုယ္က ေနာက္ေတာင္ လွည့္မၾကည့္ဘူး ဆုိတယ္။
အိမ္နားေရာက္ေတာ့ ေတာဘက္က လာေရာင္းတဲ့ ေဈးသည္တခ်ိဳ႕နဲ႔ ဆံုေတာ့ "ဟဲ့ ကေလးေလး တေယာက္တည္းလား" ကိုယ့္ကို ၾကည့္ေမးေတာ့ ကိုယ္က လမ္းေလွ်ာက္ရင္း လက္ေဘးဆန္႔ၿပီး သူတုိ႔ကို လွမ္းထိႏႈတ္ဆက္တယ္ ေျပာတယ္။ လမ္းမွာ ရပ္ထားတဲ့ ကားတို႔ ဆုိင္ကယ္တို႔ သစ္ပင္တို႔ ေတြ႕ရင္ ကေလးေတြ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း လက္ေဘးဆန္႔ၿပီး ထိသြားၾကတယ္ မဟုတ္လား။
ၿပီးေတာ့ အိမ္ထဲ ဝင္ခ်သြားေရာ...
***
အဲဒီအ႐ြယ္ေလာက္မွာပဲ ၁၅ မိနစ္၊ မိနစ္ ၂ဝ စာေဝးတဲ့ ေဖေဖ့ဘက္ အဘိုးအဘြားအိမ္ကေန၊ ေမေမ့ဘက္အဘိုးအဘြားအိမ္ကို ဘယ္သူ႕မွ မေျပာဘဲ တစ္ေယာက္တည္း ထြက္သြားဖူးတယ္။
အဲဒါကိုေတာ့ ကိုယ့္ဘာသာ မွတ္မိတယ္။
တမင္ မသိေအာင္ ထြက္တာေတာ့ မဟုတ္ဘူး။
ဒီအိမ္နဲ႔ ဒီအိမ္သြားတာ ဘယ္သူ႕မွ ေလကုန္ခံေျပာစရာ မလုိဘူးမ်ား ထင္ေနခဲ့လား မသိဘူး။
ဟိုဘက္အိမ္ေရာက္ေတာ့မွ "ဟင္ တစ္ေယာက္တည္း လာတာလား။ ဘယ္သူပါေသးလဲ။ ဘယ္သူမွ မပါဘူးလား" နဲ႔ ပ်ာယာေတြခတ္ၿပီး... ဟိုအိမ္ကို တစ္ေယာက္သြားေျပာ။ မေျပာခင္မွာပဲ ဟိုအိမ္က လိုက္လာၿပီ။ လမ္းမွာလည္း ကိုယ့္ကို တစ္ေယာက္တည္း ထြက္သြားတာ ျမင္လိုက္တဲ့ အသိ ဦးေလးႀကီးတစ္ေယာက္က ေနာက္က လိုက္လာၾကည့္ေပးတယ္ ေျပာတယ္။ (အညာမွာေတာ့ ဒီလုိပါပဲ။)
***
အဲဒါနဲ႔ ေဖေဖ့ဆီမွာ ပံုျပင္တစ္ပုဒ္ ထြက္လာတယ္။
"ေ႐ႊလိပ္ျပာေလး မ႐ွပ္ေတး" တဲ့။
သူ႕ေမေမ မသိေအာင္ တိတ္တိတ္ေလး အျပင္ခိုးထြက္လို႔ စုန္းမႀကီးဆီ ေရာက္သြားတဲ့ အေၾကာင္း။ စုန္းမႀကီး မသိခင္ လြတ္ေအာင္ ပ်ံေျပးလာရလုိ႔ အိမ္ေရာက္ေတာ့ အေတာင္ေတြေတာင္ ေညာင္းကုန္တဲ့ အေၾကာင္း။
ဇာတ္ေၾကာင္းအကုန္ေတာ့ မမွတ္မိေတာ့ပါဘူး။ ေမ့ကုန္ၿပီ။
***
အဲဒီ "ေ႐ႊလိပ္ျပာေလး မ႐ွပ္ေတး" က သမီးလား ေဖေဖ လို႔ ေဖေဖ့ကို မေမးလုိက္ရဘူး။
***
Thursday, March 11, 2010
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
7 comments:
အဟားဟား
ငယ္ငယ္ကရီတာက သတၱိခဲပဲ
ရီတာေရးေတာ႕ ငယ္ဘ၀ကိုနည္းနည္းလြမ္းသြားတယ္။
;)
တခ်ိဳ႕ေသာ ေမးခြန္းေတြက အေျဖမလိုဘူး ညီမရီတာေရ....လိပ္ျပာမေလးေရ...မ႐ွပ္ေတးေလးေရ....:)
ေသခ်ာတာေပါ့ ေရႊလိပ္ျပာေလး မ႐ွပ္ေတး က ရီတာပဲေပါ့..။ ငယ္ဘဝေတြကို ျပန္ေတြးရတာ ေပ်ာ္စရာပဲေနာ္..
တစ္ပုဒ္လံုးက ငယ္ဘ၀ကို လြမ္းေမာေစတယ္
မရီတာမွမဟုတ္ဘူး ကေလးတိုင္းလိုလိုကို အဲ့လိုေလးျမင္သြားတယ္ ...
ေနာက္ဆံုးစာေၾကာင္းက ပိုထိထိခိုက္ခိုက္ခံစားေစသလိုပဲ
" အဲဒီ ေရႊလိပ္ျပာေလး မရွပ္ေတးက သမီးလား ေဖေဖလို႔ ေဖေဖ့ကို မေမးလိုက္ရဘူး " ...
း)
အဲဒီ "ေ႐ႊလိပ္ျပာေလး မ႐ွပ္ေတး" က သမီးလား ေဖေဖ လို႔ ေဖေဖ့ကို မေမးလုိက္ရဘူး။
I absorbed your beautiful word.
Not necessary to make a question.
That is surely "you".
BINO
ငယ္ငယ္က ကေလး ဘဝကို ၿပန္ၿမင္မိပါတယ္
ခမမ
Post a Comment