ေနမ်ိဳးေဆး နဲ႔ မင္းထင္ကိုကိုႀကီး ရဲ႕ ကဗ်ာ

အသံထြက္ေသာ အရာမ်ား

ဖား
ခံုဖိနပ္
လင္းကြင္း
ဓါတ္စက္
တြံေတးသိန္းတန္
အေမြ
မာမီ နဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ ခ်စ္သူ

(ေနမ်ိဳးေဆး)

***

စင္ေအာက္က လူ

ဘာရယ္မဟုတ္
တငုတ္တုတ္နဲ႔
က်ဳပ္တို႔မေတာ့ ေညာင္းလွၿပီ

(မင္းထင္ကိုကိုႀကီး)

***
ေနမ်ိဳးေဆး ကဗ်ာကေတာ့ ေက်ာင္းၿပီးမွ မေဟသီထဲမွာ ဖတ္ခဲ့ရတာ။
စာသားေတြ အကုန္ အလြတ္မရေတာ့ဘူး။ နည္းနည္း က်န္ေသးတယ္လို႔ ထင္တယ္။
ရသေလာက္ေလးပဲ ခ်ေရးထားလိုက္တယ္။
သူ႕ idea ေလး လွလြန္းလို႔ပါ။

သိတဲ့သူ ႐ွိရင္ ျပင္ေပးသြားႏိုင္ပါတယ္။
ကူးမထားလိုက္မိတာ ေနာင္တရလိုက္တာ။

မင္းထင္ကိုကိုႀကီး ကဗ်ာကိုေတာ့ အလယ္တန္းေလာက္မွာ ဖတ္ခဲ့ရတယ္။
'92/3 ပတ္ဝန္းက်င္ ျမားနတ္ေမာင္ မဂၢဇင္းမွာလို႔ ထင္တာပဲ။
ေသခ်ာ မမွတ္မိေတာ့ဘူး။
အဲဒီတုန္းက သူ႕ pen name ေနာက္မွာ ျမန္မာ့႐ုပ္သံ ဆုိတာေတာင္ ပါေသးတယ္ လို႔ ထင္တယ္။
ေနာက္ပိုင္း သူ ဒါ႐ိုက္တာ လုပ္ေတာ့ နာမည္ၾကားတာနဲ႔ ဒီကဗ်ာကို ကိုယ္ သတိရမိတယ္။

သူ႕မွာ ေညာင္းမယ့္သာေညာင္းတယ္ အဲဒီတုန္းက ၄, ၅ ႏွစ္ ႐ွိေသးတာ။

***
တကယ္ေတာ့ ကဗ်ာေတြကို သိပ္ စိတ္မဝင္စားဘူး။
ဖတ္ရတာလည္း ပ်င္းတယ္။
ဖတ္မိတဲ့ ကဗ်ာအေရအတြက္က နည္းနည္းပဲ ႐ွိတယ္။
အဲဒီလို ကဗ်ာပံုစံမ်ိဳးေလးေတြ ပိုႀကိဳက္တယ္။

မလိုအပ္ဘဲ အလြန္အက်ဴး ဖြဲ႕ႏြဲ႕ထားတာမ်ိဳး မဟုတ္ဘဲ ထိထိေရာက္ေရာက္ ေရးႏိုင္တဲ့ အခ်စ္ကဗ်ာေတြလည္း ႀကိဳက္ပါတယ္။ ဘဝကို ငိုခ်င္းခ်ေနတတ္တဲ့ ညည္းခ်င္း ကဗ်ာမ်ိဳးေတြ ဖတ္ရရင္ေတာ့ စိတ္ညစ္မိတာ ဝန္ခံရမယ္။ (ကိုယ့္ဘာသာ အလိုလိုမွ ညစ္ရတဲ့ထဲ)

ကဗ်ာေတြကို ဘာလို႔ ဒီေလာက္ေတာင္ မွတ္မိေနလဲ ဆုိေတာ့ ႀကိဳက္တဲ့ ကဗ်ာေတြက နည္းနည္းပဲ စိတ္ထဲ႐ွိလို႔ ႐ွိသမွ်ေလးကို မွတ္မိေနတာ ထင္တယ္။

***