Saturday, December 5, 2009
ေျဖၾကည့္သူမ်ား
'96 December တုန္းကေပါ့။
လႈိင္ၿမိဳ႕နယ္ထဲ ရန္ကုန္-အင္းစိန္ လမ္းမႀကီး တစ္ေနရာမွာ စာသင္ေနတုန္း ႀကိဳ႕ကုန္းဘက္က လူတန္းႀကီး ျဖတ္တက္လာၾကတယ္။ ကိုယ္တို႔ေတြလည္း စာသင္ရာက ထြက္ၾကည့္ၾကတယ္။ ေ႐ွ႕ကေန ျဖတ္သြားတဲ့ လူတန္းႀကီးထဲက တစ္ေယာက္က ဝရံတာမွာ ထြက္ရပ္ၿပီး ငံု႔ၾကည့္ေနၾကတဲ့ ကိုယ္တုိ႔ ေက်ာင္းသားေတြ႐ွိရာကို ေအာ္ေျပာသြားတယ္။
"မင္းတုိ႔အတြက္ လုပ္ေနတာ၊ မင္းတုိ႔အတြက္ လုပ္ေနတာ" တဲ့။
ဗုေဒၶါ !
ကိုယ္ ဆက္မၾကည့္ျဖစ္ေတာ့ဘူး။ ႀကိဳ႕ကုန္းက လူတန္းႀကီးဆုိေပမယ့္ ႀကိဳ႕ကုန္းက ေက်ာင္းသား ဟုတ္ခ်င္မွလည္း ဟုတ္လိမ့္မယ္။ ေက်ာင္းသားေတြထဲပါလာေပမယ့္ ေက်ာင္းသားမဟုတ္တာလဲ ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ ဟုတ္ရင္လည္း ဟုတ္လိမ့္မယ္။
လူအုပ္စုနဲ႔မို႔ တက္ႂကြေနတဲ့စိတ္နဲ႔ ဒီလို ေအာ္လိုက္တာ ျဖစ္လိမ့္မယ္။
ဒါေတြက ေနာက္မွ စဉ္းစားမိတာပါ။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အဲလို ေျပာတာကို ကိုယ္ မႀကိဳက္ဘူး။ လံုးဝ မႀကိဳက္ဘူး။
(ဒါေပမဲ့ အတူတူ ထြက္ၾကည့္ၾကတဲ့ထဲမွာ အဲဒီစကားကို တရရ ျပန္ေျပာလို႔ သေဘာက်ၾကတဲ့သူေတြ ႐ွိတယ္)
ကိုယ္ကေတာ့ အဲဒီတခြန္းနဲ႔တင္ 'ဟင္' ျဖစ္သြားေတာ့တာပဲ။
'ဟင္' ၿပီးရင္လည္း လွည့္မၾကည့္ခ်င္ေတာ့ဘူး။
အဲဒါ သူ႕ဘာသာ လုပ္ခ်င္လို႔ လုပ္တာ မဟုတ္ဘူးလား။
ဘာျဖစ္လို႔ ကိုယ္တို႔ကို ေမာ့ၾကည့္ၿပီး အဲဒီလို ေျပာရတာလဲ။
ဟုတ္ပါတယ္။ ေ႐ွ႕မ်ိဳးဆက္ရဲ႕ ေကာင္းေမြ ဆိုးေမြကို ေနာက္မ်ိဳးဆက္က လက္ခံရတာပဲ။
တခ်ိဳ႕လူႀကီးေတြက "မင္းတို႔ေခတ္ကေတာ့ကြာ..." မစဉ္းမစား ေျပာတတ္ၾကတာေတြ ႐ွိတယ္။
"မင္းတို႔ ေခတ္ကေတာ့ကြာ... "
ၿပီးေတာ့ ဘာျဖစ္သလဲ။ မင္းတို႔ေခတ္က မေကာင္းလိုက္တာ လို႔ ေျပာခ်င္တာလား။ ညံ့လိုက္တာလို႔ ေျပာခ်င္တာလား။ ဟုတ္ကဲ့ ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အဲဒီမင္းတို႔ေခတ္ကို ေပးခဲ့တာ မင္းတို႔ေခတ္ရဲ႕ ေ႐ွ႕ေခတ္က လူႀကီးေတြပဲ။ မင္းတို႔ေခတ္ မေကာင္းရင္ ေ႐ွ႕က လူႀကီးေတြ ညံ့လို႔ ျဖစ္မွာေပါ့။ (ဘယ္သူမဆို လာျငင္းလို႔ ရပါတယ္။)
မင္းတို႔ေခတ္ရဲ႕ ေနာက္တေခတ္ ညံ့ေနမွသာလွ်င္ မင္းတို႔ ညံ့လို႔ ျဖစ္တယ္။ ဒါလဲ ေ႐ွာင္လြဲလို႔ မရဘူး။
အတိုျပန္ခ်ဳပ္ရရင္ ေအာ္ေျပာသြားတဲ့သူရဲ႕ စကား အမွားလို႔ မဆိုလိုပါဘူး။
ဒါေပမဲ့ သူ႕ဘာသာ လုပ္ခ်င္လို႔ လုပ္ေနတာ မဟုတ္ဘူးလား။
ဘာျဖစ္လို႔ အဲဒီစကားကို ေျပာသြားရတာလဲ။
***
ေနာက္ပိုင္းေတာ့ အဲဒီ အေရးကိစၥေတြကို စိတ္မဝင္စားေတာ့ဘူး။
first impression ေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္လိမ့္မယ္။ 'ဟင္' ဆုိတာနဲ႔ သြားေတာ့တာပဲ။
ေနာက္ထပ္ ေနာက္ထပ္ ဒီလမ္းေၾကာင္းေပၚက ေတြ႕လာရတာေတြကလည္း စိတ္ကုန္စရာေတြနဲ႔ပဲ ေတြ႕တယ္။ ဟိုတခါ July ေရးဖူးတဲ့ post တခုကို ဖတ္ရင္း၊ ငါ့က် ဒီလိုလူမ်ိဳးနဲ႔ ဘာလို႔ မေတြ႕ရသလဲ လို႔ ေတြးမိတယ္။
(သိပ္မေကာင္းတဲ့ လူေတြနဲ႔ပဲ ေတြ႕ရတာ ကံမေကာင္းလို႔ ျဖစ္မွာေပါ့။ အဲဒီေတာ့ အဲဒီ အေရးကိစၥေတြဟာ စိတ္ကုန္စရာေတြလို႔ ျမင္ကုန္တယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ကိုယ့္ အေရးကိစၥ ကြက္ကြက္ကေလးကိုပဲ စိတ္ဝင္စားတတ္တဲ့ အတၱေၾကာင့္ ျဖစ္လိမ့္မယ္။)
ဒီလိုပဲ ကိုယ့္ အေရးကိစၥနဲ႔ပဲ ေနလာခဲ့တာ တခ်ိဳ႕နာမည္ႀကီးေတြရဲ႕ နာမည္ဆုိ ေက်ာင္းၿပီးလို႔ လူ႔ေလာကထဲ ဝင္ေတာ့မွ ၾကားဖူးတာေတြ ႐ွိတယ္။ S'pore ေရာက္မွ ၾကားဖူးတာေတြ ႐ွိတယ္။ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ အဲဒီဘက္မွာ စိတ္ဝင္စားမႈ အားနည္းခဲ့သလဲ ဆုိရင္...
အမွန္တိုင္း ဝန္ခံရရင္ ေျပာင္းလဲမွာကိုေတာင္ သိပ္ စိတ္မဝင္စားဘူး။
အတိအက်ေျပာရရင္ တကယ္ ေျပာင္းသြားမွာလို႔ လက္မခံခ်င္တာ ျဖစ္ႏိုင္တယ္။
မယံုၾကည္ႏိုင္တာ ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ လူသာ ေျပာင္းခ်င္ ေျပာင္းမွာ မူကေတာ့ ေျပာင္းမယ္ မထင္ဘူးလို႔ ေတြးေနမိတာေၾကာင့္ ျဖစ္မယ္။ အဲဒါ ကိုယ္ႀကံဳခဲ့ရတာေတြရဲ႕ လႊမ္းမိုးမႈေၾကာင့္ပါပဲ။
တခ်ိဳ႕ကိစၥေတြ သိပ္ေျပာလြန္းရင္ အရာ မေရာက္ေတာ့ဘူး။
အေရးပါတဲ့ ကိစၥကို လုပ္ေနတယ္လို႔ ကိုယ့္ဘာသာ ယူဆရင္ အဲဒီ အခ်က္ကို သတိထားသင့္တယ္ ထင္တယ္။
ခင္ႏွင္းယု လား၊ ဂ်ာနယ္ေက်ာ္ မမေလး လား ေရးတဲ့ ဝတၳဳတစ္ပုဒ္ထဲမွာ (ခင္ႏွင္းယု လုိ႔ ထင္ပါတယ္) "ႏိုင္ငံေရးသမားဆိုတာ ဘုရားအေလာင္းေလာက္ နီးနီး အေနအထိုင္ မွန္ပါမွ" ဆိုတာကို သိပ္ဝါလြန္း၊ အာလြန္းတဲ့ လူေတြနဲ႔ ႀကံဳတိုင္း သတိရမိတယ္။
***
ေနာက္ၾကည့္မွန္ ကို စၾကားဖူးေတာ့ အစ္မ မေက ရဲ႕ ဘေလာ့မွာပါ။
အမွန္အတိုင္းပဲ ေျပာရရင္ ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် ဖတ္ၾကည့္ခ်င္မိေလာက္ေအာင္ စိတ္မဝင္စားပါဘူး။
post ကိုလည္း အၾကမ္းပဲ ဖတ္မိပါတယ္။ စာအုပ္ကို ဦးေႏွာက္ထဲကေနေတာ့ ေစာေၾကာခ်င္မိတယ္။
ရင္ထဲကေနေတာ့ ခံစားလို႔ ရမယ္ မထင္ခဲ့ဘူး။
ေနာက္ မမသက္ေဝ ေရးျပန္တယ္။
ဒီတပတ္ထဲမွာေတာ့ ႐ြာသား email နဲ႔ ပို႔ေပးလို႔ pdf file ေရာက္လာပါတယ္။
ေရာက္လာမွေတာ့ ကိုယ္ နည္းနည္းေတာ့ ျမည္းစမ္းခ်င္မိတယ္။
မဖတ္ခင္မွာ ဝါဒျဖန္႔တာေလးေတာ့ ပါမွာပဲလို႔ တြက္ခဲ့မိတာ ဝန္ခံရမယ္။
အစပိုင္း ၁၅ မ်က္ႏွာေလာက္ကို ႐ံုးမွာပဲ run thro' ဖတ္မိပါတယ္။
စာက ႏြဲ႕လည္း ႏြဲ႕မေန၊ ၾကမ္းလည္း ၾကမ္းမေနဘဲ ဆက္ဖတ္ခ်င္မိသြားပါတယ္။
တကယ္ကို စာေရးတတ္တဲ့ သူတစ္ေယာက္ရဲ႕ အခင္းအက်င္း နဲ႔ အေရးအသားပါပဲ။
အားလံုး ေကာင္းပါတယ္။
ဇာတ္သိမ္းကိုလည္း အဓိက ဇာတ္ေကာင္ေတြနဲ႔ မသိမ္းထားဘဲ အေရးပါတဲ့ အရန္ဇာတ္ေကာင္ တစ္ေယာက္ရဲ႕ အေတြးနဲ႔ သိမ္းေပးလိုက္တာကို သေဘာက်မိတယ္။ တကယ္ အဆံုးမသတ္ေသးတဲ့ ဇာတ္လမ္းအတြက္ တကယ္ ျပည့္စံုတဲ့ ဇာတ္သိမ္းပါပဲ။
မဖတ္ခင္က အႏုပညာကို သိပ္ မေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ေပမယ့္ အဲဒီထဲမွာ ေတြ႕ခဲ့ရတယ္။
ၿပီးေတာ့ သူေရးထားတဲ့ ဇာတ္ေကာင္ေနရာကိုလည္း သေဘာက်မိပါတယ္။
အခု သူရဲ႕ အေတြးေတြ၊ ခံစားမႈေတြ မဟုတ္ဘဲ၊ အရင္ သူရဲ႕ အေတြးနဲ႔ ခံစားမႈေတြလို႔ ျမင္မိပါတယ္။
ဘာဝါဒမွ ျဖန္႔မထားတာ၊ သူတို႔ လုပ္ခဲ့တဲ့၊ ႀကံဳခဲ့တဲ့ အေရးကိစၥေတြကို အက်ယ္မခ်ဲ႕ဘဲ ခပ္ပါးပါးနဲ႔ ျပည့္စံုေအာင္ ပံုေဖာ္သြားတာ၊ တကယ္ပဲ အသာအယာ၊ ဒါေပမဲ့ ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္ တို႔ထိလိုက္တဲ့ စုတ္ခ်က္ပဲ လို႔ ခံစားရပါတယ္။
မေျပာဘဲထားတဲ့ တခ်ိဳ႕ စကားေတြကို စိတ္ထဲကေန ၾကားလိုက္ရတဲ့အခါ ၿပီးျပည့္စံုသြားတတ္တယ္။
(တခ်ိဳ႕ စကားေတြက် ေျပာလိုက္ေတာ့မွ အႏွစ္သာရမဲ့သြားတာေတြ ႐ွိတယ္။)
အႏွစ္သာရမဲ့သြားေအာင္ ေျပာထားတဲ့ စကားလံုးမ်ိဳး အဲဒီ စာအုပ္ထဲမွာေတာ့ မပါခဲ့ဘူး။
ေနာက္ၾကည့္မွန္ ကေတာ့ အႏုပညာ တစ္ရပ္လို႔ ခံစားရပါတယ္။
တကယ္ပဲ ဘာကိုမွ ျပန္ေစာင္းမၾကည့္ေတာ့ဘဲ စြန္႔လႊတ္ႏိုင္တယ္ ဆုိတဲ့ လူေတြရဲ႕ ေနရာမွာ ဝင္ခံစားလို႔ေတာ့ မရေသးဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆုိေတာ့ အတၱကို ေက်ာ္လြန္ၿပီး ၾကည့္မွ ရမွာမို႔လုိ႔ပါ။
ကိုယ္ကေတာ့ ေက်ာ္လြန္ၿပီး မၾကည့္ႏိုင္ေသးဘူး။
ကိုယ္လိုလူေတြ အမ်ားႀကီး ႐ွိမွာ ေသခ်ာတယ္။
အဲဒီ အခါမွာ ကယ္တင္႐ွင္ႀကီး ပံုစံနဲ႔ လာရပ္ျပမလား၊
ကိုယ္လုပ္စရာ ႐ွိတာကို ကိုယ့္ဘာသာ ေ႐ြးခ်ယ္ၿပီး လုပ္ခဲ့တဲ့ ပံုစံနဲ႔ လာရပ္ျပမလား။
ကိုယ့္အတၱကို မေက်ာ္လြန္ႏိုင္ေသးတဲ့ လူေတြကို ဘယ္လုိ ပံုစံနဲ႔ တင္ျပမလဲ ဆုိတာ အေလးထား စဉ္းစားစရာပဲ လုိ႔ အဲဒီစာအုပ္က ေတြးမိေစပါတယ္။
***
ဒုကၡဆိုတာ ဘာလဲလို႔ သိခ်င္လို႔ အထုတ္ေျဖၿပီး ဖြင့္ၾကည့္ၾကတဲ့သူေတြ ႐ွိမယ္။
သိကို မသိခ်င္လုိ႔ မၾကည့္ၾကတဲ့သူေတြ ႐ွိမယ္။ ႏွစ္မ်ိဳးလံုး ဘယ္သူမွ မမွားဘူး။
စာေရးသူကေတာ့ သူ ဖြင့္ၾကည့္ခဲ့တဲ့ အထုတ္ဟာ သူ႕ဘာသာ ဖြင့္ခ်င္လုိ႔ ဖြင့္ခဲ့တာ ျဖစ္ၿပီး၊ မဖြင့္ဘဲေနတဲ့ တျခားလူေတြေၾကာင့္ မလႊဲမေ႐ွာင္သာ ဖြင့္ခဲ့ရတာ မဟုတ္ဘူး ဆိုတာကို ေသခ်ာနားလည္တဲ့ သူ လို႔ ထင္မိပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ သူ႕ အေရးအသားနဲ႔ တင္ျပပံုကို ႏွစ္သက္မိပါတယ္။
Update: သူ႕သေဘာထားကိုလည္း (နည္းဗ်ဴဟာပဲ ျဖစ္ရင္ျဖစ္ေနပါေစ) ေလးစားမိပါတယ္။
ပို႔ေပးတဲ့ ႐ြာသား ကိုလည္း ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
***
ကိုယ္ေရးတဲ့ post ကိုယ့္ဘာသာ ျပန္ဖတ္ၾကည့္တာ အေရးအသားကေတာ့ ခ်ဉ္စုတ္စုတ္ပဲ။
လြန္တာ႐ွိလည္း ဝႏၱာမမိေတာ့ပါဘူး။ လြန္တာ႐ွိရင္ လြန္တာ႐ွိလို႔ပဲ လို႔ မွတ္လုိက္ၾကပါ။
***
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
215 comments:
«Oldest ‹Older 201 – 215 of 215ညီလင္းဆက္
ယူ post မွားေရးေနတယ္ ထင္တယ္။
က်မ္းမေၾကသူမ်ားမွာ ေရးခ်င္တာ မဟုတ္လား။
မရီတာေရ အလုပ္ထဲကမုိ႕ Anonymous နဲ႕ပဲ ၀င္ေရးသြားတာ ခြင့္လြတ္ပါ။
မရီတာကုိ တခုေမးခ်င္ပါတယ္။ မရီတာ ကုိယ့္တုိင္းျပည္(ျမန္မာျပည္)ကုိ မျပန္ေတာ့ဘူးလုိ႕ ဆုံးျဖတ္ထားပါသလား.. ဒါဆုိရင္ မရီတာရဲ႕ အေရးအသား(ခံယူခ်က္)ကုိ ေလးစားပါတယ္။
ျပန္မယ္ဆုိရင္ေတာ့ ခုလုိတုိင္းျပည္ရဲ႕ အေျခအေနကုိ မရီတာ သေဘာၾကႏွစ္သက္လိမ့္မယ္လုိ႕ က်ေနာ္ကေတာ့ မထင္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ပဲ မရီတာ အျပင္ထြက္ျဖစ္တာေနမွာပါ။ တရားမွ်တတဲ့ အေျခအေနတခုေရာက္ရင္ မရီတာ ျပန္ျဖစ္ေကာင္း ျပန္ျဖစ္ပါမယ္။ ဒါဆုိရင္ ခုလုိ မွ်တဖုိ႕အတြက္ လုပ္ေပးေနၾကတဲ့ တကယ့္ရင္ထဲက စိတ္နဲ႕ အလုပ္လုပ္ေနၾကတဲ့လူေတြကုိ မထိခုိက္ေစခ်င္ပါဘူး။ မရီတာရဲ႕ စိတ္ကုိနားလည္ေပးႏုိင္ပါတယ္။ လူဆုိတာ ကုိယ့္ခံယူခ်က္အတုိင္း ကုိယ္သြားေနၾကတာပါ။ ဒါကုိ ဘယ္သူကေတာ့ မွားတယ္လုိ႕ ေ၀ဖန္ေနစရာမလုိပါဘူး။ လူတုိင္းမွာ ဆုိးတာရွိသလုိ ေကာင္းတာေတြလဲ အမ်ားၾကီးရွိပါတယ္။ တယူသန္ၾကီး တဖက္သတ္ၾကီး ေျပာရင္ေတာ့ သိပ္ၾကည့္ရတာ အဆင္မေျပသလုိပါပဲ။
Anonymous December 8, 2009 12:04 PM က က်ေနာ္ ေရးခဲ့တာပါ။ ဆုိလုိခ်က္ကုိလဲ မရီတာ သေဘာေပါက္လိမ့္မယ္လုိ႕ က်ေနာ္ထင္ပါတယ္။ က်ေနာ္ဆုိလုိခ်က္ကုိ က်ေနာ္ ျပန္ေျဖရွင္းပါမယ္ က်ေနာ္ဆုိလုိတာက ကုိယ္မလုပ္ခ်င္တာပဲ ျဖစ္ေစ၊ ကုိယ္မလုပ္ႏုိင္လုိ႕ ျငိမ္ေနရတာပဲျဖစ္ေစ၊ ကုိယ္ဖက္က အဲ့ဒီအယူအဆကုိ မယုံၾကည္လုိ႕ပဲျဖစ္ပါေစ ကုိယ္စိတ္ၾကိဳက္လုပ္ပိုင္ခြင့္ရွိပါတယ္။ မရီတာ ဟင္ လုပ္သြားတာ မရီတာရဲ႕ စိတ္ဆႏၵအရပါ မရီတာရဲ႕ ယုံၾကည္ခ်က္အရပါ။ ဒါကုိအျပစ္မတင္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ အဲ့ဒီ ဟင္လုပ္ခံရတဲ့လူေတြနဲ႕ မတူတဲ့ တကယ့္ေစတနာေတြနဲ႕ လုပ္ေပးေနတဲ့လူေတြလဲ ႏုိင္ငံတုိင္းမွာ တပုံတပင္ၾကီးရွိပါတယ္။ ဒါကုိအျပစ္တင္သလုိ ေ၀ဖန္သလုိ မလုပ္မိဖုိ႕ က်ေနာ္ကဆုိလုိတာပါ။ က်ေနာ္ ေကာမန္႕ေတြကုိ ေန႕တုိင္းလာဖတ္ျဖစ္ပါတယ္။ ခုက တျဖည္းျဖည္း ဆုိလုိခ်က္ေတြ လႊဲေနတာ ေတြ႕ရပါတယ္။ အားလုံးကေတာ့ မွန္မယ္ထင္တာေျပာေနၾကတာပါပဲ။ မရီတာေကာမန္႕ေတြကုိဖတ္ျပီး မရီတာရဲ႕ ခံယူခ်က္ကုိ ပုိလုိ႕ေတာင္ နားလည္မိပါတယ္။ ေက်းဇူးလဲ တင္ပါတယ္။ ဘယ္အေျခခံသေဘာတရားကုိၾကည့္ၾကည့္ အေကာင္း အဆုိး ဆုိျပီး ဒြန္တြဲေနၾကတာပါပဲ။ မရီတာအားမယ္ဆုိရင္၊ ေရးခ်င္စိတ္ရွိမယ္ဆုိရင္ေတာ့ က်ေနာ္ေကာမန္႕ကို ျပန္မဲ့ထိ က်ေနာ္ လာဖတ္ေနပါ့မယ္
ေလးစားလ်က္
ေတာင္ေပၚသား
ကုိ Bino
အကုိ႕ေကာမန္႕ေလး သေဘာက်တယ္။ ဟုတ္တယ္ က်ေနာ္တုိ႕ တုိင္းျပည္ကုိ ခ်စ္တယ္၊ ျမတ္နုိးတယ္၊ ကုိယ့္ေမြးရပ္ေျမေလးကုိ ခ်စ္တယ္ ဘာအေၾကာင္းေၾကာင့္ ခြဲခြာေနရေပမဲ့ ကုိယ္တုိင္းျပည္ကုိလြမ္းတယ္။ ကုိယ့္တုိင္းျပည္ကုိ တျခားတုိင္းျပည္ကအတုိင္း တုိးတက္ေစခ်င္တယ္။ ဘယ္သူေတြ ဘာပဲလုပ္လုပ္၊ အုပ္ခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ ဂရုမစုိက္ဘူး ဒါေပမဲ့ လူတုိင္းတကယ့္ ပညာတတ္ေတြ ျဖစ္ေစခ်င္ၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီလုိပုိစ့္မ်ိဳးေတြလုိအပ္ပါတယ္။ က်ေနာ္လဲ မရီတာရဲ႕ တျခားပုိစ့္ေတြ၊ စီပုံးေတြ မလာျဖစ္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ဒီလုိပုိစ့္မ်ိဳးကုိ စိတ္၀င္စားတယ္ဆုိတာ ၀န္ခံပါတယ္။ ကုိယ္တုိင္ ထိေရာက္စြာ မလုပ္ေပးႏုိင္ေတာင္မွ တုိင္းျပည္ကုိခ်စ္တဲ့ စိတ္ကေတာ့ မေလွ်ာ့ပါဘူး။
ေလးစားလ်က္
ေတာင္ေပၚသား
အာ ရပါတယ္။ အေပၚက အေနာနီးမတ္စ္ ျဖစ္ေနတာ အေရးမႀကီးပါဘူး။ ေအာက္မွာ ဘယ္သူဆုိတာ ေျပာထားတာပဲ။ ေနာက္တခုက အေနာနီးမတ္စ္ သိပ္အဓိက မဟုတ္ပါဘူး။ အေၾကာင္းအရာနဲ႔ ဘယ္သို႔ ဘယ္ပံုက အဓိကပါ။
တကယ္ေတာ့ တခ်ိဳ႕ comment ေတြ ျပန္ဖုိ႔ က်န္ခဲ့ပါတယ္။ တမင္ မျပန္တာ မဟုတ္ပါ။ ပိုၿပီး တုိက္႐ုိက္သက္ဆုိင္ၿပီး serious ျဖစ္တာေတြ အရင္ျပန္ၿပီး၊ ေက်ာ္သြားတာပါ။ စိတ္ထဲ ႐ွိေပမယ့္ အေၾကာင္းအရာက မဆက္စပ္ေတာ့ ျပန္ၿပီး မေရာက္ေတာ့ဘူး ျဖစ္ေနတာ။
ေနာက္အဓိက အက်ဆံုး အခ်က္က စာ႐ိုက္ဖုိ႔ကို အင္မတန္ပ်င္းေနတာ။
အဲဒါေလး ေမးသြားတာကို စိတ္ထဲမွာ ႐ွိေနတယ္ ဘယ္သူမွန္း ေသခ်ာ ျပန္မၾကည့္မိေပမဲ့ ျပန္ရဦးမယ္လို႔။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီဘက္ကို မေရာက္ႏိုင္ဘူး ျဖစ္ေနတယ္။ ၿပီးရင္ ျပန္မယ္ ၿပီးရင္ ျပန္မယ္နဲ႔ မၿပီးႏိုင္ေသးဘူး ျဖစ္ေနတာလဲ ပါတယ္ေပါ့။
တကယ္ေတာ့ အေမးသက္သက္ပဲ ၾကည့္ရင္ အဲဒီ ေမးခြန္းဟာ post ေရးသူ အတြက္ အင္မတန္ ဆက္စပ္တယ္ လို႔ ထင္ရပါတယ္။ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ နဲနဲပဲ ပါၿပီး၊ post ျဖစ္လာရတဲ့ background နဲ႔ မ်ားမ်ားသက္ဆုိင္ေလမလား ထင္ရပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ တကယ္က ကိုယ္ေျဖလိုက္ရင္ ဒီလို မဟုတ္တာကို နားလည္လာပါလိမ့္မယ္။
ဒါျဖင့္ ဘာလုိ႔ မေျဖလဲ ဆုိေတာ့ တကယ္ပဲ personal affair က ေတာ္ေတာ္ ပါေနလုိ႔ပါ။ ကိုယ္က တကယ္ေတာ့ ဘာမွ သိပ္ဂ႐ုမစိုက္တတ္ဘူးလို႔ ေျပာလို႔ ရပါတယ္။ ၾကည္ေအး စကားလံုးေလး ကိုးကားပါရေစ။ "ဘယ္သူ႕မွ ဂ႐ုမစိုက္တတ္တဲ့လူက ဘယ္သူ႕မွ ညာစရာ မလုိဘူး" ေလ။
ဒါေပမဲ့ သိလည္း ဘာမွ မျဖစ္ဆုိေပမဲ့ personal ျဖစ္ေတာ့ အတတ္ႏိုင္ဆံုးေတာ့ ဘာမွ အက်ိဳးမ႐ွိဘဲ မတင္ခ်င္ဘူး။ တင္လုိက္ပါမယ္ေလ လုိ႔ေတာ့ စဉ္းစား မိေပမဲ့...
ိကုိေတာင္ေပၚသားရဲ႕ email ႐ွိရင္သာ ေပးပါ။ cbox မွာပဲ ခ်ေပးပါ။ comment ေတြ ႐ႈပ္ေနလို႔။
(ကိုေတ ဆီမွ comment)
ကၽြန္ေတာ္ေျဖၾကည့္သူမ်ားဆိုတဲ့ပို႔စ္မွာကြန္မန္႔ေရးတာအခါခါနွိပ္ေပမယ့္မရလို႔ေမးလ္ပို႔ျဖစ္တာပါ။
ဆႏၵမရွိရင္လဲဘေလာ့မွာကြန္မန္႔ကိုျပန္မတင္ပါနဲ႔...ကိစၥမရွိပါဘူး...
အဓိကသက္ဆိုင္သူျဖစ္တဲ့ဒီကညီမကိုေပးဖတ္ေစခ်င္တာသက္သက္ပါ။
တာ၀န္ဆိုတာသိတဲ့သူအေပၚမွာတိုက္ရိုက္ရွိတယ္။ သိရဲ႕နဲ႔လက္ျငိဳးထိုး ( တကယ့္ကလိမ္ကက်စ္လုပ္စားမ်ားအား )ျပီးေရွာင္တာက တာ၀န္မဲ့သလိုျဖစ္သြားရံုအျပင္ဘာမွမရွိပါဘူး။
ဘယ္သူေတြတာ၀န္ေက်ေက်၊ မေက်ေက်ကိုယ့္နိုင္ငံအတြက္အတတ္နိုင္ဆံုး
ေရာက္ေနတဲ့အရပ္ကေနအနဲဆံုးေတာ့လုပ္ရမွာပါပဲ။
အဲလိုထြက္သြား၊ေရွာင္သြားတာကလဲ ေကာင္းတဲ့ solution တစ္ခုမဟုတ္ပါဘူး။
စိတ္ထိခိုက္စရာသိပ္ေကာင္းပါတယ္။
ဒီကညီမရဲ႕ပို႔စ္ကိုဖတ္ျပီးကြန္မန္႔ေတြလဲတစ္ခုမက်န္ဖတ္ျပီးပါျပီ။
လူၾကီးမင္းေတြအားလံုးကိုေမတၱာရပ္ခံခ်င္တာကေတာ့ဘယ္လိုအေၾကာင္းနဲ႔ပဲ
ျဖစ္ျဖစ္ေဘးထြက္ထိုင္တာတအားေလ်ာ့ဖို႔ပဲရွိပါတယ္...နိုင္ငံေရးမေျပာနဲ႔
ကိုယ့္မိသားစုအေရးမွာေတာင္မွအဖက္ဖက္ကအေၾကာင္းညီညႊတ္နိုင္ဖို႔အတြက္အားထုတ္
လုပ္ေဆာင္တဲ့ေနရာမွာစိတ္ပ်က္စရာအၾကီး၊ အေသးေတြကတန္းစီေနတာပါ။ ဒါေပမယ့္
မလုပ္မျဖစ္တဲ့အေရးတစ္ခုလိုသေဘာထားတဲ့အေပၚမွာပဲ စိတ္ပ်က္လဲလုပ္၊ မပ်က္လဲလုပ္ရတာပါပဲ။ ဒီေတာ့နိုင္ငံအေရးမွာေတာ့ ဒီေလာက္ကအေသးအဖြဲပါ။
ကၽြန္ေတာ္ဆိုဒီကညီမရီတာနဲ႔ Gap အတူတူပါပဲ။အေျပာခံရ၊ Block အလုပ္ခံရတာမ်ဳိးေတြလဲၾကံဳခဲ့ရတာပါပဲ။ ေဆြးေႏြးေနတဲ့အေၾကာင္းအရာအေပၚမွာ
ျပန္လည္ေခ်ပမေဆြးေႏြးနိုင္ပဲမဆိုင္တဲ့အေၾကာင္းေတြနဲ႔ပုဂၢိဳလ္ေရးထိခိုက္တဲ့အထိျဖစ္ေနတာကအတၱေတြေ႔ရွတန္းတင္ထားၾကလို႔လို႔ကၽြန္ေတာ္ယူဆပါတယ္။ အမ်ားအတြက္လုပ္ေဆာင္ေတာ့မယ္ဆိုရင္မိမိအတၱကိုအတတ္နိုင္ဆံုးအစြမ္းအကုန္ခ်ထားနိုင္ဖို႔အင္မတန္လိုအပ္သလိုအေရးၾကီးလွပါတယ္။ ျပီးေတာ့နိုင္ငံေရးဆိုတာအရမ္းက်ယ္ျပန္႔ပါတယ္။
ကြန္မန္႔ေတြဖတ္ရတဲ့အေပၚမွာကၽြန္ေတာ္ ၀င္ေဆြးေႏြးခ်င္တာကေတာ့ ျပည္တြင္း၊ ျပည္ပနွစ္ဖက္လံုးရွုေထာင့္ေပါင္းစံုကအဖက္ဖက္ကလိုအပ္ပါတယ္။ အထက္ကေျပာခဲ့သလိုပါပဲ ကိုယ့္မိသားစုအေရး၊ မိမိအေရးအတြက္မလုပ္မျဖစ္လုပ္ရသလို၊ စိတ္ဘယ္ေလာက္ပ်က္ပ်က္လုပ္နိုင္သေလာက္ အနဲဆံုးအေနအထားပဲျဖစ္ျဖစ္နိုင္ငံအတြက္လုပ္ရမွာကနိုင္ငံသားတိုင္းရဲ႕ မသိလို႔ပဲျဖစ္ျဖစ္အေျခခံပညာေက်ာင္းသားဘ၀ေတာက္ေလ်ွာက္ဆိုခဲ့ရတဲ့
နိုင္ငံေတာ္သီခ်င္းအတြက္တစ္ခုတည္းနဲ႔ေတာင္(အနဲဆံုး)တာ၀န္ရွိပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔အားလံုးစုစည္းေနဖို႔နံပါတ္တစ္အေရးအၾကီးဆံုးပါပဲ။
ဒါမွပဲျပသနာရဲ႕အေျဖကိုအေကာင္းဆံုးရွာနိုင္မွာပါ။အေျဖေတြကေျမာက္ျမားစြာရွိေနပါတယ္။လက္ျငိဳးထိုးျပီးထြက္ထိုင္တဲ့အေျဖကအေကာင္းဆံုးလို႔ေတာ့ကၽြန္ေတာ္မယူဆပါဘူး။ အဲဒီအေျဖေနရာမွာ အဲဒီလက္ျငိဳးထိုးရမယ့္သူေတြကိုဘယ္လိုမ်ဳိးလက္ျငိဳးထိုးစရာမျဖစ္ေတာ့ေအာင္လုပ္ေပးျပီးစုစည္းမွုအင္အားခ်ဲ႕နိုင္မလဲဆိုတဲ့အေျဖကိုရွာတာ(အားလံုးသေဘာတူလို႔လိုအပ္တယ္ထင္ရင္)ပိုေကာင္းတဲ့စလူးရွင္းျဖစ္တယ္လို႔ကၽြန္ေတာ္
ကေတာ့ယူဆပါတယ္။ ေလာေလာဆယ္ေတာ့အေကာင္းဆံုးစလူးရွင္းေတြကိုမရွာခဲ့လို႔၊ ရွာခဲ့ရင္ေတာင္မေတြ႔ခဲ့လို႔၊ ေတြ႔ခဲ့ရင္ေတာင္အေကာင္အထည္မေဖာ္နိုင္လို႔ေတာ္လွန္ေရးတစ္ရပ္ေရရွည္လာရတဲ့
အေပၚမွာစပ္မိတဲ့ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္နဲ႔ကၽြန္ေတာ္ကြန္မန္႔ကိုေလာေလာဆယ္အတြက္နိဂံုးခ်ဳပ္ခ်င္ပါတယ္။
၂၀၀၉ ေမာ္ကြန္း
လက္ညိဳးေတြထိုး
အမ်ဳိးေတြပါယိုးလို႔
လုပ္ေနတဲ့လက္ကမရွိသေလာက္ရွား
စကားေတြသာမ်ားေနတဲ့အျပင္
တစ္ေယာက္ကေျပာရင္
ေနာက္တစ္ေယာက္ကဒီလိုဆိုးလို႔
သခင္မ်ဳိးေဟ့ဒို႔မပါ
အေရးေတာ္ပံုၾကာရမည္တဲ့.....
ကိုေတ ၂၀.၁၀.၂၀၀၉ /၂၀.၀၀ နာရီ
i like the proposed solution,
as your post start with a question
and finally u get what u want
we know this is not the perfect solution YET
but this is realistic, make sense and sounds possible
i like this comment
the poem is also nice
cheers
Addy
ေကာ္မန္း႕ေတြလည္း မ်ားလွပါၿပီ။ ဒါေပမဲ့ အရမ္းစိတ္ဝင္စားမိလုိ႕ ဝင္ေရးရတာပါ။ :D အေရးေတာ္ပုံထဲ ျမန္မာေတြအားလုံးမပါဘူးဆုိတာ အမွန္တရားတစ္ခုပါ။ ဘယ္သူမွမျငင္းႏုိင္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ တကယ့္ကုိမေမွ်ာ္လင့္ဘဲ Revolution တစ္ခုခု ျဖစ္လာတဲ့အခါ အေျခအေနက တစ္မ်ဳိးျဖစ္လာတတ္ပါတယ္။ မ်ဳိးမခ်စ္ဘူးဆုိတဲ့လူေတြ၊ အတၲႀကီးပါတယ္ဆုိတဲ့လူေတြ၊ ေၾကာက္ပါတယ္ဆုိတဲ့လူေတြ၊ ႏုိင္ငံေရးစိတ္မဝင္စားပါဘူးဆုိတဲ့လူေတြ အကုန္လုံးပါဝင္လာတတ္ၾကပါတယ္။ မနက္ျဖန္ဘာျဖစ္မယ္ဆုိတာ မွန္းဆရခက္တယ္မုိ႕လား? ေ႐ႊဝါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးတုန္းက ဘုန္းႀကီးေတြနဲ႕အတူ လမ္းေပၚထြက္လာတဲ့ လူေတြဟာ ႏုိင္ငံေရးသမားေတြတင္မဟုတ္ပါဘူး။ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ေက်ာင္းသားေတြတင္မဟုတ္ပါဘူး။ .....ႏုိင္ငံေရးဆုိတာကုိ သီအုိရီက်က် မသိၾကေပမဲ့ အားလုံးက ေခတ္ရဲ႕အက်ဳိးဆက္ကုိ ခံစားေနၾကရတာပါ။ ဘယ္သူက အေၾကာင္းမဲ့ အေစာ္ကားခံခ်င္မွာလဲဗ်ာ? ဒါေၾကာင့္လမ္းေပၚေရာက္လာၾကတာပါ။ ဒါကုိယ္ပဲ ႏုိင္ငံေရးလုိ႕သတ္မွတ္ခ်င္ သတ္မွတ္လုိ႕ရပါတယ္။ တစ္ႏုိင္ငံလုံး ႏုိင္ငံေရးကုိ အျပည့္အဝနားလည္မဲ့အခ်ိန္၊ ဒီမုိကေရစီဆုိတာကုိ မွန္မွန္ကန္ကန္သေဘာေပါက္မဲ့အခ်ိန္ကုိ ေစာင့္ၾကည့္႐ုံ ေစာင့္ၾကည့္တာမ်ဳိး မဟုတ္ဘဲ ကုိယ္တတ္ရင္ မတတ္တဲ့သူေတြကုိ မွ်ေဝေပးၾကပါခင္ဗ်ာ။ မသိတဲ့သူေတြကုိ အသိေပးၾကပါခင္ဗ်ာ။ အိမ္မွာ တစ္ေယာက္ေယာက္ေနမေကာင္းရင္ အားလုံး အေကာင္းမေနရပါဘူး။ ဒီသေဘာအတုိင္းပါပဲ။ post နဲ႕ ဆုိင္ခ်င္မွ ဆုိင္ပါမယ္။
"အမွန္တိုင္း ဝန္ခံရရင္ ေျပာင္းလဲမွာကိုေတာင္ သိပ္ စိတ္မဝင္စားဘူး။ အတိအက်ေျပာရရင္ တကယ္ ေျပာင္းသြားမွာလို႔ လက္မခံခ်င္တာ ျဖစ္ႏိုင္တယ္။
မယံုၾကည္ႏိုင္တာ ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ လူသာ ေျပာင္းခ်င္ ေျပာင္းမွာ မူကေတာ့ ေျပာင္းမယ္ မထင္ဘူးလို႔ ေတြးေနမိတာေၾကာင့္ ျဖစ္မယ္။ အဲဒါ ကိုယ္ႀကံဳခဲ့ရတာေတြရဲ႕ လႊမ္းမိုးမႈေၾကာင့္ပါပဲ။"
but remember dat u can still be the person who change everything! ဗမာျပည္သားေတြႀကဳိးစားေနတာ အဲ့ဒါပဲမဟုတ္လား? ေျပာင္းလဲဖုိ႕ႀကဳိးစားေနၾကတာပဲ မဟုတ္လား? အနဲအမ်ားေတာ့႐ွိမွာေပါ့။ တစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္ အတုိင္းအဆမတူၾကတာ က်ေနာ္တုိ႕သိထားတာပဲေလ။
အင္း.... ကိုယ့္ကိုကိုယ္ သိတ္ အထင္ၾကီး ျပီး ေအာက္ေျခလြတ္ေနတဲ့ Blogger ပါလား၊ Van Goghတို႕ Gone with the Wind တို႕ စာအုပ္ေတြၾကေတာ့ဖတ္ျပီး ကိုယ့္ျမန္မာႏိုင္ငံသား ကမာၻေက်ာ္ေနတဲ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ကို ၾကခပ္ေဝးေဝး ပဲလို႕ေျပာတာ ဗမာတစ္ေယာက္အေနနဲ႕ ရွက္တတ္ရင္........
ေႁမြ ေႁမြခ်င္းဆိုရင္ ေျချမင္တယ္လို႔ေတာ့ ၾကားဖူးတာပဲ။ ဒါနဲ႔ DASSK အေၾကာင္း သိပ္သိတယ္ ထင္တယ္။ ဒါဆိုလဲ မသိတဲ့လူေတြ သိရေအာင္ ဘေလာ့ဖြင့္ၿပီး စာေရးပါလား။ ကိုယ္သာဆုိရင္ ေရးမွာပဲ။
ကိုယ္သိေပမယ့္ မသိတဲ့လူေတြ႐ွိတာကို မသိရေကာင္းလား လုိက္အျပစ္တင္ေနရမွာကို အားအားယားယား ပို႐ွက္မိမယ္။
ျမန္မာအမ်ားစုက အဲလိုပဲ။ ဥပမာ ျမန္မာ ဝတ္စံုကို ကိုယ့္ဘာသာ ဝတ္ခ်င္လုိ႔ ဝတ္တယ္ဆိုပါစို႔။ အဲဒါ ဝတ္႐ံုနဲ႔တင္ မၿပီးဘူး။ မဝတ္တဲ့လူေတြကိုပါ အဖ်ားခတ္ လိုက္ကဲ့ရဲ႕ဖို႔ ရည္႐ြယ္ခ်က္ကပါ ပါၿပီးသား။
ခုလဲ ကိုယ့္ဘာသာ ဖတ္ခ်င္လို႔ဖတ္ၿပီး သိခ်င္လုိ႔ သိေနတာနဲ႔ပဲ မၿပီးဘူး။ မဖတ္မသိတဲ့လူေတြကို ကဲ့ရဲ႕လိုက္ခ်င္တဲ့ ရည္႐ြယ္ခ်က္က ပါၿပီးသား။ တကယ္ဖတ္ခဲ့တာလည္း ဟုတ္ခ်င္မွ ဟုတ္မယ္ေပါ့။ ဟုတ္တယ္ဆိုရင္ အဓိက ႀကိဳက္ႏွစ္သက္ရတဲ့ အေၾကာင္းေလး ၃/ ၄ ခ်က္ေလာက္ ခ်ေရးသြားစမ္းပါ။ ၾကားဖူးခ်င္လုိ႔ပါ။
ၿပီးေတာ့ ဗမာ တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ႐ွက္တတ္ရင္ ဆုိတာ.. နအဖ ေလသံအတိုင္းပဲ။ DASSK ကို သတင္းစာကေန ေဆာ္ေနတဲ့ ေလသံအတိုင္းပဲ။ ဆန္႔က်င္တယ္ ဆန္႔က်င္တယ္ ေအာ္ေနရင္းကပဲ တေလသံတည္း ထြက္ေနတာ ႐ွက္တတ္ရင္ လဲေသလိုက္ဖို႔ ေကာင္းေနၿပီ။
ကိုယ္ကေတာ့ ဟိုးပေဝသဏီ အစကတည္းက ႏိုင္ငံျခားသားယူတဲ့ကိစၥကို တုိက္ခိုက္ေနတာ အူေၾကာင္ၾကားပဲ လုိ႔ သတ္မွတ္တယ္။ ဒါ သူ႔ဘက္ကမွ ပါခ်င္လို႔လည္း မဟုတ္ဘူး။
ခုလည္းၾကည့္ စာဖတ္တာပဲ ဘယ္ႏိုင္ငံတကာစာဖတ္ဖတ္ ဖတ္ခ်င္တာဖတ္မွာေပါ့။ ဒီအေၾကာင္း မဖတ္လို႔ပဲ ႐ွက္ရမယ္ ေတြ ေၾကာက္ရမယ္ ေတြ လာေျပာေနတာ... အဲဒီလူေတြနဲ႔ တေလသံတည္း၊ တစိတ္တည္း၊ တဝမ္းတည္းပဲ။
အဲလိုတူေနလို႔ကို အဲလို လူေတြ႐ွိေနလို႔ကို သက္ဆိုး႐ွည္ေနတာ ျဖစ္မယ္။
Ma Rita,
က်မအျမင္ကေတာ့ ႏိုင္ငံေရးဆိုတာ ႏိုင္ငံသားတိုင္းနဲ႔ သက္ဆိုင္ပါတယ္။
Sorry this is an old post. But I just read it now and couldn't keep my mind to ignore it.
- I am also not a politician and I also stayed very far away from the activities. But only 1 point I am better than you. I know I am selfish.
- Actually this is very simple case and very easy to understand.
- First of all, Please read this story http://khinmamamyo.blogspot.com/2009/12/blog-post_20.html. After that, I hope you will know how to see the whole image of the current situation.
- As the second step, let me raise an optimistic thought about the guy you mentioned. For example, if a teacher of yours said "I am Sacrificing my life for students", will you have the same feeling? And Will you also hate all teachers on the world for that? To conclude this, 1) if the guy shouted those words emotionally, we should be able to understand him since he suffer many times more than the teachers do. 2) if he just mentioned that purposely, it is sure that he was trying to educate the people who haven't joined the activity yet.(here, let's ignore his skill. Otherwise, the weaker his skill is, the higher score we should give him. Here is an example, he may be respectful as the guy dive into the water to save people though he don't know how to swim.)
- This is the last step, let's imagine our country as a highway bus got a problem and stopped. So we have to push the bus to the nearest city. 1)Some guys help pushing car but only a few of them have car-pushing skill 2)Some guys just pretend as pushing. The reason may be for having a title or for having some food treated by the villages nearby.
*You may think both or any of them are bad people? If so, that may be right only if we neglect the wild animals around them. Moreover, there are other types of people pretty much worse than them...
3) some grab the seat of the guys who is pushing the car. 4) some just keep staying on the bus. Among them, some feel ashamed but some of them think that is fair not to mind whether the bus is moving by driving or by pushing. 5) Some people get out of the bus and take another one. This is similar to us who went out of the country. It may be better than #3 & #4 because we don't make the bus heavier in pushing. But we should know that we are selfish. Some examples, i)If we also help pushing, the bus may move faster and the guys pushing will get less damage. ii)We are somehow demotivating the guys pushing the bus. iii) There are monks and other respectful person like our teachers, doctors, etc in the group pushing the bus. Though we are not on the bus, our parents and family are. Is that fair to let those great person carry our family load?
- This is bonus step. It won't be disagreeable if we say people in higher standand country interest in politic more than other countries.
ကိုယ္ အတိအလင္း ေျပာၿပီးသားပါ။ အဲဒီလုိ ကိစၥမ်ိဳးမွာ အဲဒီလို ေလသံထြက္မယ္ဆိုရင္ ကိုယ့္အေဖျဖစ္ေနပေစ... ကိုယ္မႀကိဳက္ႏိုင္ပါဘူး ဆိုတာကို။
အထက္က ျပန္ထားတဲ့ comment ေတြ ျပန္ထားတာ ဖတ္မိရင္ ေတြ႕ပါလိမ့္မယ္။
... ဆိုေတာ့ ဆရာေတြ ကိစၥ ထပ္ေျပာစရာ မလိုေတာ့ဘူး ထင္ပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ အနစ္နာခံတယ္ ဆုိတဲ့ စကားလံုးကို အေတာ္ပဲ ေစာေၾကာခ်င္မိတယ္။ ဘာကို ဆိုလိုတာပါလဲ... ကိုယ္ေ႐ြးခ်ယ္လိုက္တဲ့ အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းတစ္ခု ေခတ္အခါမေကာင္းလို႔ အဆင္မေျပတာကို ေျပာခ်င္တာလား။ (သို႔မဟုတ္) ဒီထက္ဒီ့ထက္ မက မက တဲ့ အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းအလုပ္ကို ေခါင္းေခါက္ေ႐ြးလို႔ ရႏိုင္ပါရက္နဲ႔ ဒီအလုပ္ကိုပဲ တမင္တကာ့ တမင္တကာ အနစ္နာခံၿပီး ေ႐ြးခ်ယ္ထားတာပါလို႔ ေျပာခ်င္တာမ်ိဳးလား။ အေျခအေနဆုိတာ အမ်ိဳးမ်ိဳး အစားစား ႐ွိပါတယ္။
ဟုတ္ကဲ့ အဲလုိေျပာလာမယ္ဆိုရင္ ကိုယ့္အေဖေျပာေနတယ္ဆိုရင္ေတာင္ ကိုယ္ကေတာ့ ႀကိဳက္ႏိုင္မယ္ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီေလာက္ဆုိ ရၿပီ ထင္ပါတယ္။
ေနာက္တခု post နဲ႔ေရာ... comment ရဲ႕ ဆုိလုိရင္းနဲ႔ေရာ မဆုိင္လွေပမယ့္ ႀကံဳလို႔ စဉ္းစားမိတာေလး တစ္ခု ေျပာခ်င္ပါတယ္။
ဗမာအသိုင္းအဝိုင္းမွာ သိပ္ ေရပန္းစားတဲ့ ေစတနာ၊ ဝါသနာ၊ အနစ္နာ အေၾကာင္း ေျပာခ်င္ပါတယ္။ ဗမာေတြဟာ လြမ္းစရာမ႐ွိ သြားေလသူ အဂၤလိပ္ကို လြမ္းတယ္ ဆုိတာမ်ိဳး သိပ္လုပ္တယ္။
ဆိုလိုတာက လက္ေတြ႕မက်ဘူး။ စိတ္ကူးေလးနဲ႔ သူရဲေကာင္းပံုျပင္ေျပာၿပီး ေနခ်င္ၾကတယ္။
ကိုယ့္အယူအဆကေတာ့ တေယာက္ေယာက္က အနစ္နာ ခံေနရသေ႐ြ႕၊ အနစ္နာခံရတဲ့ အေနအထားမွာ ေနေနရသေ႐ြ႕ အဲဒီ အဖြဲ႕အစည္း အသိုင္းအဝိုင္းဟာ ဘယ္ေတာ့မွ မေကာင္းႏိုင္ဘူး။
သို႔ေသာ္လည္း နာ ၃ နာ ေျပာၿပီး ဂုဏ္ယူေနၾကဆဲပဲ။ ပညာေရးစနစ္ ယိုယြင္းလာတာမွာ အဲဒီ နာရတဲ့ ကိစၥလည္း အေျခခံအေၾကာင္းတရပ္အေနနဲ႔ ပါေနတယ္လုိ႔ မထင္ဘူးလား။ ဘယ္သူ ၾကာ႐ွည္ အနာခံႏိုင္မွာလဲ။ နာပါမ်ားေတာ့ ေမးခြန္းေပါက္ေတာ့တာေပါ့။
စကတည္းက မနစ္နာေအာင္ လုပ္ရမွာ။ (ဒါကေတာ့ ႀကံဳလုိ႔ ျပန္ေဆြးေႏြးတာပါ။ post နဲ႔ေရာ comment ရဲ႕ ဆုိလိုရင္းနဲ႔ေရာ မဆုိင္ပါဘူး။)
ဒါနဲ႔ ေ႐ြးခ်ယ္စရာေတြ အမ်ားႀကီးနဲ႔ သူေဌးသမီး ႏိုက္တင္ေဂး သူနာျပဳလုပ္ေတာ့ သူလုပ္ခ်င္လို႔ လုပ္တာပါ လုိ႔ ေျပာသြားသလား။ လူသားေတြအတြက္ သူ အနစ္နာခံၿပီး ဘဝကို စေတးၿပီး လုပ္ရတာပါလို႔ ေျပာသြားသလား။ ကိုယ္မသိလုိ႔ သိခ်င္မိတယ္။
တကယ္ေတာ့ သူက အဲလိုေျပာမယ္ဆုိ ေျပာလုိ႔ရတယ္ေလ။ သူတကယ္ အနစ္နာခံထားတာကိုး...
ဒါေပမဲ့ မေျပာသြားဘူးလုိ႔ ဘာအေထာက္အထားမွ မ႐ွိဘဲ ကိုယ္ ယံုၾကည္မိတယ္။
က်န္ေနခဲ့လို႔။ ထည့္ေပးတဲ့ LINK ကို ဟိုးအရင္ကတည္းက ဖတ္ၿပီးသားပါ။ စာေရးသူရဲ႕ ဘေလာ့မွာေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ EDU FOR MYANMAR YOUTH မွာပါ။
သူေရးတာေတြ သိပ္မဖတ္ျဖစ္သည့္တုိင္ ႀကံဳႀကိဳက္လုိ႔ဖတ္မိရင္ ဘဝင္က်ၿပီး ျပန္လာရတာခ်ည္းပါပဲ။ ႀကိဳက္မိပါတယ္။ ေနာက္ဆံုး ကိုယ့္ဘေလာ့မွာ သူလာေရးတဲ့ COMMENT ထိ IMPRESSIVE ျဖစ္စရာပါ။
သို႔ေသာ္ အဲဒီ POST ဖတ္ၿပီးေတာ့ ကိုယ္ၿပံဳးမိပါတယ္။ ဘာလို႔ဆုိေတာ့ ဟိုဘက္ကလူေတြ ဝါဒျဖန္႔ေလ့႐ွိတဲ့ ပံုစံ ေပၚလစီဇာတ္ကားနဲ႔ တူေနလို႔ပါပဲ။ ကိုယ့္အတြက္ေတာ့ အဲဒီ POST ဟာ ဇြတ္လုပ္ထားတဲ့ ျပဇာတ္တပုဒ္လိုပဲ။ ဘယ္လုိမွ ရင္ထဲမေရာက္ဘူး။ ဒါကေတာ့ ကိုယ့္အျမင္သက္သက္သာ ျဖစ္လုိ႔ လြတ္လပ္စြာ သေဘာထား ကြဲလြဲႏိုင္ပါတယ္။
ဒါနဲ႔ အဲဒီ EDU FOR MM YOUTH ရဲ႕ LINK ကို ကိုယ့္ ဘေလာ့ ROLL ကေန ျဖဳတ္ပစ္လုိက္တယ္။
အဲဒီထဲက ကိုယ့္အတြက္ ၿပံဳးခ်င္စရာ အေကာင္းဆံုး အပိုင္းက "မလုပ္တဲ့ လူေတြဟာ သူတို႔ကိုယ္ သူတို႔ GUILTY ျဖစ္မိလုိ႔ အဲဒီစိတ္ကို ေျဖေဖ်ာက္ဖို႔ လုပ္တဲ့လူေတြရဲ႕ အားနည္းခ်က္ကို လက္ၫိႈးထိုး အျပစ္႐ွာေနတာ" ဆုိတဲ့ အပိုင္းပဲ။ (စကားလံုး အတိအက်မဟုတ္။ ျပန္မဖတ္ခ်င္လုိ႔ လိုရင္းကို တူေအာင္ ကိုယ့္ဘာသာ ျပန္ေရးထားတာ။)
သူတို႔ ဘာေၾကာင့္ က်န္တဲ့လူေတြရဲ႕ စိတ္ေနသေဘာထားကို မသိရတာလဲ။ က်န္လူေတြမွာ ငါေတာ့ သူတို႔လို မလုပ္မိေလျခင္း လုိ႔ ေတြးၿပီး၊ အဲဒီ အျပစ္စိတ္ကို ေဖ်ာက္ဖို႔ သူတို႔ကို ႐ွာႀကံ အျပစ္တင္ဖို႔ ႀကံစည္ေနၾကမွာပဲ ဆုိတဲ့ အေတြးကို ဘယ္လုိမ်ား ေတြးမိသြားပါလိမ့္။ နည္းနည္းေတာ့ မကင္းကြာေအာင္ IN TOUCH ျဖစ္ေနၾကဖို႔ ေကာင္းတယ္။
ေနာက္တခု စဉ္းစားမိတာက "သူတို႔အခ်င္းခ်င္း ဆန္႔က်င္ဘက္ပါ လုိ႔ ဝန္ခံၾကရက္နဲ႔ ဘာလုိ႔ ဒီေလာက္ေတာင္ အေတြးအေခၚနဲ႔ လုပ္ရပ္ေတြက ဆင္တူေနၾကတာလဲ"။ အဲဒီအခါမွာ "စနစ္က လူေတြကို ျပင္သြားမွာပါ" ဆုိတဲ့ COMMENT ကို လက္ခံဖို႔ စဉ္းစားမိေနတဲ့ ကိုယ့္မွာ အဲဒီ POST ေၾကာင့္ပဲ ေမးခြန္းတစ္ခုေပၚလာတယ္။
"စနစ္က လူကို ျပင္မွာလား။ လူက စနစ္ကို ဒံုရင္းအတိုင္းျဖစ္ေအာင္ ျပန္ျပင္ေနၾကတာလား။ အဲဒီစနစ္ကိုပဲ မသိစိတ္ထဲက အ႐ိုးစြဲေနၾကတာလား။"
အဲဒီ POST ကို ႐ုပ္ျမင္သံၾကားက လႊင့္ေနက် ေပၚလစီကားလိုပဲ ခံစားမိတယ္။
ႏိုင္ငံေရးဆိုတာ အဲဒီႏိုင္ငံကို ကိုယ္စားျပဳတဲ့ (ျပည္တြင္း/ျပည္ပ က) လူတိုင္းနဲ႕ဆိုင္ပါတယ္…
ဒါေပမယ့္ ကုိယ့္ အလုပ္ကိုယ္လုပ္ေနတာလဲႏိုင္ငံေရးပါဘဲ… ဥပမာ… အလုပ္သမား က အလုပ္လုပ္… လယ္သမားက စပါးစိုက္ ေက်ာင္းသားက စာဖတ္…
လူတိုင္း လူတိုင္း ဟာ သူတို႕ အျမင္နဲ႕ သူတို႕ ကိုယ္စီ ႏိုင္ငံေရးလုပ္ေနၾကတာဘဲ…
ဥပမာ… ေဒၚစု… ကိုမင္းကုိႏုိင္… ကိုဇာဂနာ… မျဖဴျဖဴသင္း… ကိုေက်ာ္သူ… ကိုထင္ေက်ာ္… သီတဂူ ဆရာေတာ္…
အဖြဲ႕ အစည္းအေနနဲ႔ … NLD… KNU… KIO… မြန္ျပည္သစ္…
သူ႔နည္းနဲ႔ သူခ်ည္းပါဘဲ…
အခ်ိဳ႕ က လဲ လမ္းေပၚထြက္ဆႏၵျပ… အခ်ိဳ႕လဲ လက္နက္ကိုင္… အခ်ိဳ႕လဲ လူမွဳေရး လုပ္ငန္းေတြနဲ႔….
ဒါေပမယ့္ သူတို႕ေတြ အပါအ၀င္ ျမန္မာႏိုင္ငံသားအာလံုး မွာ တူညီတဲ႔ ပန္းတိုင္ တခုေတာ့ရွိတယ္…
အဲဒါကေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႕တေတြ အားလံုး လြတ္လပ္မွဳ အျပည္႔ အခြင့္ အေရး အျပည္႔ နဲ႔ ကိုယ္တုိင္းျပည္မွာ ကိုယ္ေနၿပီး တိုးတက္မွဳရဲ႕ အရသာကို ခံစား ခ်င္တာပါဘဲ…
ဒီေတာ့ အခုလို စိတ္၀မ္းကြဲ ေစမယ့္ ျငင္းခုန္မွဳေတြ အစား
မတူညီတဲ့ နည္းလမ္းနဲ႕ ဒီတူညီတဲ့ ပန္းတိုင္ကို အျပန္အလွန္ေဖးမကူညီရင္ ခ်ီတက္ေစလိုပါတယ္…
ေမတၱာျဖင့္
တင္ႏိုင္ (စကၤာပူ)
Post a Comment