ဂ်ဴး ႏွင့္ ၀င္းၿငိမ္း အင္တာဗ်ဴး (၃)

(ဆရာ ေမာင္စိန္ရဲ႕ တစ္ကြက္ ကာတြန္းနဲ႕ ေပဖူးလႊာ)

ယခင္ post မွ အဆက္

WN >>> ဇာတ္ေကာင္စ႐ိုက္ ဆိုတာနဲ႕ ပတ္သတ္ၿပီး ေျပာရဦးမယ္။ ဂ်ဴး ဖန္တီးတဲ့ ဇာတ္ေကာင္ေတြဟာ ျမန္မာ မဆန္ဘူး။ ျမန္မာစ႐ိုက္ မ႐ွိဘူး လို႕ ေ၀ဖန္ၾကတယ္။ ဘာျဖစ္လို႕ပါလဲ။ ဆရာမ ႐ွင္းျပႏိုင္မလား။

Juu >>> ပထမဆံုး ျမန္မာဆန္တယ္ ဆိုတာကို ခြဲျခမ္း စိတ္ျဖာၾကည့္ရင္ ျမန္မာဆန္တယ္ ဆိုတာ ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားရဲ႕ ဟိုေ႐ွးယခင္ ကတည္းက က်င့္သံုးလာခဲ့တဲ့ စ႐ိုက္ လကၡဏာကို ေျပာတာမဟုတ္လား။ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြဟာ ႐ိုးသားတယ္။ သူမ်ားအေပၚ ႏိုင္ထက္စီးနင္း မလုပ္ဘူး။ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ အခက္အခဲေတြ႕ရင္ ကူညီ ေျဖ႐ွင္း ေပးေလ့႐ွိတယ္။ ပရိယာယ္ မႂကြယ္၀ဘူး။ ဟန္မေဆာင္တတ္ၾကဘူး။ ဒါ ျမန္မာေတြရဲ႕ ေကာင္းျမတ္တဲ့ character ေတြပါ။ အဲဒီ character ေတြကေန ေသြဖည္ၿပီး ကၽြန္မ ၀တၳဳ မေရးခဲ့မိေသးပါဘူး။ ဘာျဖစ္လို႕လဲ ဆိုေတာ့ ကၽြန္မက ျမန္မာလူမ်ိဳး ပီပီ ျမန္မာေတြရဲ႕ ေကာင္းကြက္ေတြကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုးတတ္လို႕ပါ။

မ်က္ႏွာမလိုက္ဘဲ ေျပာရစတမ္း ဆိုရင္ ဘယ္ေနရာမွာမဆို နည္းနည္း ညံ့တတ္တာ၊ တီထြင္ႀကံဆမႈ နည္းတာ၊ အရာရာမွာ ေနာက္က်စြာ ေတြးေခၚ ေမွ်ာ္ျမင္တတ္ၾကတာ၊ ေခတ္ေနာက္ျပန္ဆြဲခ်င္ၾကတာ၊ ေလွနံဓားထစ္ မွတ္ခ်င္ၾကတာ အဲဒါေတြကေတာ့ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြရဲ႕ ဂုဏ္ယူဖြယ္ရာ မဟုတ္တဲ့ character ေတြပါ။

အေတြ႕အႀကံဳ တစ္ခုကို ေလွနံဓားထစ္ မွတ္လို႕ မရတာေတြ ႐ွိေနပါတယ္။ ေခတ္ေပၚ နည္းပညာ တစ္ခုဟာ ကိုယ့္အတြက္ အသံုးတည့္မယ္၊ သင့္ေတာ္မယ္ ဆိုရင္ အသံုးျပဳရမွာပဲ။ ကုန္းေၾကာင္းအတိုင္း လွည္းနဲ႕ ဆယ္ရက္ သြားရမယ့္ ခရီးကို ေလယာဥ္နဲ႕ တစ္နာရီ အတြင္း အေရာက္ သြားႏိုင္တဲ့ ေခတ္ကို ေရာက္ေနကာမွ ျမန္မာမႈကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုးၿပီး လွည္းယာဥ္ကေလးနဲ႕ သြားခ်င္တဲ့လူမ်ား ႐ွိပါသလား။ ဘယ္သူမွ မ႐ွိဘူး။

ျမန္မာ အမ်ိဳးသမီးေတြ အေနနဲ႕ သားကို သခင္၊ လင္ကို ဘုရား ဆိုတဲ့ အတိုင္းအတာထိ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ႏွိမ့္ခ်ၿပီး ေနတတ္ၾကတဲ့ စ႐ိုက္မ်ိဳးကိုေတာ့ ကၽြန္မ ၀တၳဳေတြထဲမွာ ေတြ႕ရမွာ မဟုတ္ဘူး။ ဘာျဖစ္လို႕လဲ ဆိုတာေတာ့ ႐ွင္းပါတယ္။ အဲဒီ အယူအဆမ်ိဳးကို ကၽြန္မ ကိုယ္တိုင္ မႏွစ္သက္လို႕ပါပဲ။

မိမိ လက္ထပ္ထားတဲ့ ခင္ပြန္းဟာ ကိုးကြယ္ဖို႕ ထိုက္တန္ေလာက္ေအာင္ ျမင့္ျမတ္ရင္ေတာ့ ဒီစကားအတိုင္း ျမန္မာမႈ ပီသစြာ ေနထိုင္က်င့္ႀကံဖို႕ ၀န္မေလးပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ သူလဲ ၀န္ထမ္း၊ ကိုယ္လဲ ၀န္ထမ္း။ သူလဲ အိမ္စီးပြားေရးကို ဒီအတိုင္းအတာထိပဲ ႐ွာႏိုင္တယ္။ ကိုယ္လဲ ဒီအတိုင္းအတာထိပဲ ႐ွာႏိုင္တယ္။ အဆင့္အတန္းခ်င္း တူပါရက္နဲ႕ ကိုယ့္မွာ ပိုမ်ားတာက မီးဖိုေခ်ာင္ ေ၀ယ်ာ၀စၥ၊ သားသမီး ေမြးထုတ္ ျပဳစုရတဲ့ ဒုကၡ ဒါေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႕ တာ၀န္ပိေနတဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္ဟာ သူ႕ခင္ပြန္းကို ဘုရားတစ္ဆူလို ကိုးကြယ္ ေနရဦးမွာလား။ ဒါဟာ တြက္ကပ္တာ မဟုတ္ဘူး။ အဓိက ကေတာ့ အခ်ိန္မေပးႏိုင္မႈပဲ။

ဟိုေခတ္က ျမန္မာမိန္းမေတြဟာ ေယာက်္ားေတြနဲ႕ ရင္ေဘာင္တန္းၿပီး ေငြမ႐ွာရဘူး။ သူတို႕မွာ အိမ္ေထာင္ ထိန္းသိမ္းရတဲ့ တာ၀န္ပဲ ႐ွိတယ္။ အခု မိန္းမေတြကေတာ့ အရင္လို သေဘာမထားႏိုင္ေတာ့ဘူးေပါ့။ လူေနမႈ စနစ္ရဲ႕ တိုးတက္ေျပာင္းလဲမႈ အတိုင္း အလိုက္သင့္ ေမ်ာပါရေတာ့တာကိုး။

*****
ဂ်ဴး ဟာ ကၽြန္မ ႏွစ္ၿခိဳက္ေလးစားရတဲ့ စာေရးသူ တစ္ေယာက္ပါ။ ဒါေပမယ့္ သူဘာေရးေရး ႀကိဳက္တာမ်ိဳးေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ သူဘာေျပာေျပာ သေဘာတူတယ္လဲ မဟုတ္ပါဘူး။

အထက္ပါ အင္တာဗ်ဴးမွာလဲ ကၽြန္မ ႏွစ္ၿခိဳက္ သေဘာက်တာေတြ အမ်ားႀကီးပါ။ "ဒါဟာ တြက္ကပ္တာ မဟုတ္ဘူး။ အဓိက ကေတာ့ အခ်ိန္မေပးႏိုင္မႈပဲ။" ဆိုတဲ့ စာသားေလးကိုေတာင္ ကၽြန္မ post တစ္ခုမွာ ထည့္ေရးဖူးေသးတယ္။ ဟင္းခ်က္တဲ့ post ျဖစ္လိမ့္မယ္ ထင္ပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ တခ်ိဳ႕ေနရာေတြမွာ သူ နည္းနည္းေတာ့ အေျပာ ေလာႀကီးသြားတယ္ ထင္မိတယ္။
ဥပမာ။ ။ မိမိ လက္ထပ္ထားတဲ့ ခင္ပြန္းဟာ ကိုးကြယ္ဖို႕ ထိုက္တန္ေလာက္ေအာင္ ျမင့္ျမတ္ရင္ေတာ့ ဒီစကားအတိုင္း ျမန္မာမႈ ပီသစြာ ေနထိုင္က်င့္ႀကံဖို႕ ၀န္မေလးပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ သူလဲ ၀န္ထမ္း၊ ကိုယ္လဲ ၀န္ထမ္း။ သူလဲ အိမ္စီးပြားေရးကို ဒီအတိုင္းအတာထိပဲ ႐ွာႏိုင္တယ္။ ကိုယ္လဲ ဒီအတိုင္းအတာထိပဲ ႐ွာႏိုင္တယ္။ အဆင့္အတန္းခ်င္း တူပါရက္နဲ႕... ဆိုတာမွာ နည္းနည္းေတာ့ ဟ သြားသလို ခံစားရပါတယ္။ (သူ ဘာကို ဆိုလိုခ်င္တာလဲ ဆိုတာေတာ့ ကၽြန္မ နားလည္ ခံစားမိပါတယ္။)

ဒါေပမယ့္ ကိုးကြယ္ဖို႕ ထိုက္တန္ေလာက္ေအာင္ ျမင့္ျမတ္ တာနဲ႕ သူလဲ အိမ္စီးပြားေရးကို ဒီအတိုင္းအတာထိပဲ ႐ွာႏိုင္တယ္။ ကိုယ္လဲ ဒီအတိုင္းအတာထိပဲ ႐ွာႏိုင္တယ္။ အဆင့္အတန္းခ်င္း တူပါရက္... လို႕ ယွဥ္ေျပာလိုက္တာမွာေတာ့ သူ ေလာႀကီးသြားတယ္ လို႕သာ ျမင္မိပါတယ္။

အိမ္ေထာင္တစ္ခုမွာ ေယာက်္ားက မိန္းမထက္ ပိုၿပီး ေငြ႐ွာ ႏိုင္ဖို႕ လိုတယ္ဆိုတာေတာ့ တခုထက္မကတဲ့ ေျမာက္ျမားလွစြာေသာ အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြနဲ႕ ကၽြန္မ လက္ခံပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ္နဲ႕သူ ေငြ႐ွာႏိုင္တာခ်င္း တူတူမို႕ ကိုးကြယ္ဖို႕ ထိုက္တန္ေလာက္ေအာင္ မဟုတ္ဘူးလို႕ အဓိပၸါယ္ သက္ေရာက္သြားေစတာကေတာ့ မရည္႐ြယ္ဘဲ ေလာႀကီးၿပီး ေျပာမိတယ္လို႕သာ ျမင္ပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ မိန္းမတစ္ေယာက္က မိမိ ခင္ပြန္း ေယာက္်ားကို (ေ႐ွးယခင္ကလို) အခ်ိန္ရ၍ ျဖစ္ေစ၊ (ယခုေခတ္လို) အခ်ိန္မရဘဲ ျဖစ္ေစ ၾကင္နာယုယတယ္ ျပဳစုေစာင့္ေ႐ွာက္တယ္ ဆိုတာဟာ သူက ပိုက္ဆံေတြ ႐ွာေပးႏိုင္လုိ႕ ၊ သို႕တည္းမဟုတ္ ကိုယ့္မွာ (ဘာတာ၀န္မွ မရွိလို႕) အားၿပီး အခ်ိန္ေတြပိုေနလို႕ မဟုတ္ပါဘူး။ မိန္းမေတြရဲ႕ ေမြးရာပါ ခ်စ္ခင္ ၾကင္နာ ယုယခ်င္တဲ့ မိခင္စိတ္ေၾကာင့္ပါ။

ဒါကို ဂ်ဴး လည္း ေကာင္းေကာင္း သတိျပဳမိတာ ေသခ်ာပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္လည္း "မိန္းမ တစ္ေယာက္၏ ဖြင့္ဟ ၀န္ခံခ်က္" ထဲမွာ ဒီလို ေရးခဲ့တာေပါ့။

"မိန္းမေတြရဲ႕ မိခင္စိတ္ဟာ သားသမီးေပၚမွာပဲ ႐ွိတယ္လို႕ ေမာင့္ကို ဘယ္သူ သင္ေပးလိုက္သလဲ။ ဇနီးတစ္ေယာက္က ခင္ပြန္း အေပၚမွာ မိခင္စိတ္နဲ႕ ေစာင့္ေ႐ွာက္ ယုယတတ္တာကို ေမာင္ဖတ္တဲ့ စာအုပ္ေတြထဲမွာ ေရးမထားဘူးလား။
...
ခ်စ္သူကို ဖိနပ္တိုက္ေပးတဲ့ အခါ၊ မုတ္ဆိတ္ရိတ္ေပးတဲ့ အခါ၊ ေျခအိတ္ေလွ်ာ္ေပးတဲ့ အခါ ကၽြန္ခံစိတ္နဲ႕ လုပ္ေပးတာလို႕ ေမာင္ထင္ေနသလား။ ကၽြန္တစ္ေယာက္က သခင္တစ္ေယာက္ကို ျပဳစုသလို ျပဳစုေနတာ မဟုတ္ဘူး။ မိခင္တစ္ေယာက္က သားကို ျပဳစု ယုယသလို ျပဳစု ေပးေနတာ။ အဲဒါေတြဟာ က်ိဳးႏြံနာခံမႈေတြ မဟုတ္ဘူး၊ တာ၀န္ ၀တၱရားေတြ မဟုတ္ဘူး၊ အဲဒါ အခ်စ္ေတြ"

to be continued