ဟန္သစ္ မဂၢဇင္း နဲ႕ "ေစာဟိန္း" ရဲ႕ အခန္းဆက္ ၀တၳဳရွည္

ခုတေလာ အလယ္တန္း ေက်ာင္းသူ ဘ၀ကို သတိတရ ရွိေနျပန္ပါတယ္။

အလယ္တန္း ေက်ာင္းသူ ဘ၀ကို ျပန္စဥ္းစားရင္ အလယ္တန္း တေလွ်ာက္လံုး ေနခဲ့ဖူးတဲ့ "ျဖဴး" က မျဖစ္မေန ပါလာရပါမယ္။ၿပီးေတာ့ ပဲခူးလမ္း ရယ္၊
ထ-၁ ေက်ာင္း ရယ္၊
မိတ္ေဆြမ်ား စာၾကည့္သင္း ရယ္၊
ေစ်းေျမာက္ဘက္က "ျမဧရာ" စာအုပ္ဆိုင္ရယ္၊
ျဖဴးေခ်ာင္း ရယ္၊
၀ဲေဒါင့္ ဆိုတဲ့ ရွမ္းရြာေလးရယ္၊
အဲဒီရြာ အေ၀းေျပး ကားလမ္းမႀကီး နံေဘးက နာမည္ႀကီး "အဓိပတိ" နဲ႕"နံပါတ္ ၀မ္း" စားေသာက္ဆိုင္ေတြရယ္၊အဲဒီဆိုင္ေတြ ေရွ႕က "အေၾကာ္ဆိုင္" ရယ္...
(ဘ၀မွာ စားဖူးသမွ် အေၾကာ္ေတြထဲ အေကာင္းဆံုးပဲ)

***
အလယ္တန္းမွာ စြဲစြဲလမ္းလမ္း ဖတ္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ မဂၢဇင္း ၀တၳဳရွည္ တစ္ပုဒ္ကိုလည္း သတိရေနမိပါတယ္။ ဟန္သစ္ မဂၢဇင္းက ေစာဟိန္း ရဲ႕ (အမည္မပါတဲ့) ၀တၳဳရွည္ ပါ။ 1993 ေလာက္က စၿပီး ပါခဲ့တာလို႕ ထင္ပါတယ္။ ဆရာ ေစာဟိန္းကို အဲဒီ ၀တၳဳ တစ္ပုဒ္ပဲ ကၽြန္မ ဖတ္ဖူးၿပီး၊ အဲဒီ အရင္ အဲဒီ ေနာက္ လံုး၀ မေတြ႕ဖူး၊ မဖတ္ဖူးခဲ့ပါဘူး။

၀တၳဳက ႏိုင္ငံျခား (အမ်ိဳးသမီး စာေရးဆရာမ တစ္ေယာက္ရဲ႕) ၀တၳဳ တစ္ပုဒ္ကို ျမန္မာမႈ ျပဳထားခဲ့တာပါ။ နာမည္ လံုး၀ ေပးမထားပါဘူး။ ၀တၳဳ တစ္ပုဒ္လံုး ဆံုးမွ စာဖတ္သူေတြကို နာမည္ေပးေစမယ္ လုိ႕ အစမွာ ေဖာ္ျပခဲ့ပါတယ္။

ဆရာ ေစာဟိန္းရဲ႕ အေရးအသားနဲ႕ ဇာတ္ေကာင္စ႐ိုက္ေတြက ၀တၳဳ အဖြင့္မွာ ကတည္းက ကၽြန္မကို ဆြဲေခၚ သြားခဲ့ပါတယ္။

> ေဆး႐ံုေပၚက သူနာျပဳ ေတြကို တေယာက္ၿပီး တေယာက္ စိတ္တိုင္းမက်လို႕ ၁၂ေယာက္ေျမာက္ထိ လူလဲပစ္ခဲ့တဲ့ ေဒါသ ခပ္ႀကီးႀကီး သူေဌး ဦးေက်ာ္ေဇာ၊
> ဦးေက်ာ္ေဇာရဲ႕ ၁၃ေယာက္ေျမာက္ သူနာျပဳ ၊ ေခ်ာေမာ လွပၿပီး ထက္ျမက္တဲ့ မိုးစံပယ္၊
> ၀တၳဳ တစ္ပုဒ္လံုးမွာ ဦးေက်ာ္ေဇာရဲ႕ စကားလံုး ေတြနဲ႕ပဲ သိခြင့္ရတဲ့ ဦးေက်ာ္ေဇာရဲ႕ ဒုတိယ ဇနီး သိမ့္၊
> သိမ့္နဲ႕ ရခဲ့တဲ့ ၊ ထက္ျမက္ ထူးခၽြန္သေလာက္ ေခါင္းမာတဲ့ ဦးေက်ာ္ေဇာရဲ႕ အခ်စ္ဆံုးသားငယ္ သစၥာ၊
> ဦးေက်ာ္ေဇာရဲ႕ သားႀကီး ႏွစ္ေယာက္ ေအာင္ႏိုင္နဲ႕ ေအာင္ေက်ာ္ေဇာ
> ၿပီးေတာ့ ဦးေက်ာ္ေဇာ ရဲ႕ ေဂဟာ ႏွင္းပြင့္ၿမိဳင္

ဦးေက်ာ္ေဇာနဲ႕ မိုးစံပယ္ စေတြ႕ၾကတဲ့ အခန္း၊ ဦးေက်ာ္ေဇာရဲ႕ အတိတ္ကို တစတစ သိခြင့္ရတဲ့ မိုးစံပယ္၊
ဦးေက်ာ္ေဇာရဲ႕ ဆႏၵအရ အိမ္ေျပးကေလး သစၥာကို မိုးစံပယ္က လုိက္ရွာၿပီး သူတို႕ စေတြ႕ၾကတဲ့ အခန္း၊ သစၥာနဲ႕ မိုးစံပယ္တို႕ရဲ႕ အခ်စ္ဇာတ္လမ္း...ၿပီးေတာ့ "စိတ္အထံုး" ဆိုတဲ့ ကဗ်ာ တစ္ပုဒ္...
(ပန္းခ်ီလည္းဆြဲ၊ အိမ္ပံုစံကိုလည္း ဒီဇိုင္းထုတ္၊ Fashion Design မွာပါ ေအာင္ျမင္တဲ့ ပိုက္ဆံ လံုး၀ မရွာခ်င္တဲ့ သစၥာ ဆိုတဲ့ ဂ်စ္ကန္ကန္ ေကာင္ေလးဟာ ကၽြန္မကို လေပါင္းမ်ားစြာ စြဲလမ္းေစ ခဲ့တာေပါ့။)

၇ တန္း၊ ၈ တန္း ႏွစ္ေလာက္က ကၽြန္မကို တစိမ့္စိမ့္ ဆြဲေဆာင္ ခဲ့တဲ့၊ လေပါင္းမ်ားစြာ ဖမ္းစားခဲ့တဲ့ ၀တၳဳ တစ္ပုဒ္ပါပဲ။

အဲဒီ ၀တၳဳဟာ ဘယ္ႏွခုႏွစ္၊ ဘယ္လက စပါၿပီး၊ ဘယ္လမွာ ဆံုးသလဲ ဆိုတာ တိတိက်က် မမွတ္မိေတာ့ပါဘူး။ 93, 94 ေလာက္မွာ စၿပီး၊ 94, 95 ေလာက္မွာ ဇာတ္သိမ္းပါတယ္။ ဇာတ္လမ္း ဇာတ္ကြက္၊ ဇာတ္ေကာင္စ႐ိုက္ စ၊ လယ္၊ ဆံုး ေျပျပစ္ညီၫြတ္စြာ ေကာင္းမြန္တဲ့ ၀တၳဳတစ္ပုဒ္ပါ။

၀တၳဳ ၿပီးသြားတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ အစမွာ ေျပာခဲ့သလို နာမည္ေပးတဲ့ ကိစၥ မျဖစ္ခဲ့ဘူး ထင္ပါတယ္။
(၉ တန္း ေရာက္တဲ့ထိ ဟန္သစ္ကို ဖတ္ေနမိခဲ့ေတာ့ သိသေလာက္ အဲဒီ ၀တၳဳဟာ နာမည္ မရွိခဲ့ပါဘူး။ ၾကားထဲမွာ တလတေလ ေက်ာ္ေကာင္း ေက်ာ္သြားတဲ့ထဲမွာ ပါသြားရင္ေတာ့ မေျပာတတ္ပါ။)

ျဖစ္ႏိုင္မယ္ ဆိုရင္ ကၽြန္မ စြဲလမ္း ခဲ့ဖူးတဲ့ အဲဒီ ၀တၳဳကို ခုေန တစ္ႀကိမ္ေလာက္ ျပန္ဖတ္ခ်င္မိ ပါေသးရဲ႕။
ရွားရွားပါးပါး ဖတ္ဖူးသူ၊ မွတ္မိ စြဲလမ္းေနသူ တစ္ေယာက္ေယာက္မ်ား ရွိခဲ့ရင္ စကားစပ္လို႕ ေျပာခ်င္မိ ပါေသးရဲ႕။ ကၽြန္မ မမွတ္မိႏိုင္ေတာ့တဲ့ ဇာတ္အိမ္ အပိုင္းေတြ ၊ ဒိုင္ယာေလာ့ဂ္ ေတြ ေျပာျပႏိုင္မလား ေမးခ်င္မိ ပါေသးရဲ႕။ ျဖစ္ႏိုင္မယ္ ဆိုရင္ စာအုပ္တစ္အုပ္ ျဖစ္ေအာင္ အသြင္ေျပာင္းၿပီး မဖတ္ဖူးေသးသူေတြကို ျမည္းစမ္းေစခ်င္မိ ပါေသးရဲ႕။

*****
ဟန္သစ္ မဂၢဇင္းဟာ ကၽြန္မကို ဖတ္ေနက် စာေပပံုစံ ကေန ကြဲထြက္တဲ့ ၊ ထူးျခားတဲ့ စာေပသစ္ကို မိတ္ဆက္ ေပးခဲ့တဲ့ မဂၢဇင္း ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီထဲက က႑ ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားကို (စာဖတ္သူေတြရဲ႕ ေပးစာ က႑ ကစလို႕) ႏွစ္ၿခိဳက္ စြဲလမ္းခဲ့ပါတယ္။

ဟန္သစ္ ကေန ျဖစ္လာတဲ့ ကေလာင္သစ္ေတြ ထဲမွာဆို လူတိုင္း နီးပါး သိၾကမယ့္ "ေနေနာ္" ရွိပါတယ္။(ဟန္သစ္မွာ ၀တၳဳတိုေတြ ေရးခဲ့တဲ့ ေနေနာ္ဟာ ေနာက္ပိုင္း လံုးခ်င္းေတြ စိပ္စိပ္ ထြက္လာတဲ့ ေနေနာ္နဲ႕ ဘာမွ မဆိုင္ဘူး ထင္ရေလာက္ေအာင္ ဖန္တီးအား ေကာင္းခဲ့သူလို႕ ကၽြန္မ ခံစားရပါတယ္။)

ၿပီးေတာ့ "နီကိုရဲ"...
"ေျမး အဘိုး ေအာ္ပေရးရွင္း" က စလို႕ ဟန္သစ္မွာ ကၽြန္မ သတိထား မိခဲ့တဲ့ နီကိုရဲ ဟာ ဟန္သစ္မွာပဲ "ခ်စ္ျခင္း ၏ နဂၢတစ္မ်ား" အခန္းဆက္နဲ႕ တခဲနက္ ေအာင္ျမင္ခဲ့သူပါ။ (႐ုပ္ရွင္မွာေတာ့ "ၾကည္ျပာေရာင္ နဂၢတစ္မ်ား" ေပါ့။)

တာရာမင္းေ၀ ရဲ႕ နာမည္ေက်ာ္ ၿပိဳင္ျမင္းတို႕ရဲ႕ ခြာသံ (စာေပေရးရာ ေဆာင္းပါး) ဆိုတာလည္း (ကၽြန္မ အမွတ္ မမွားဘူး ဆိုရင္) ဟန္သစ္မွာ ပါခဲ့တာပါပဲ။

ဟန္သစ္ တေခတ္ကိုလည္း လြမ္းမိပါေသးရဲ႕။
အဲဒီတုန္းက ဟန္သစ္ အယ္ဒီတာခ်ဳပ္ ကေတာ့ (ဦး) တင္ကိုေအာင္ ျဖစ္ပါတယ္။
(တိရိစာၦန္ ေဆးကု ဆရာ၀န္ တစ္ဦးလို႕ မွတ္သား ဖူးပါတယ္။ မေသခ်ာပါ။)

မူရင္း စာေရးသူ ကိုေရာ၊ ျမန္မာမႈ ျပဳေပးသူ ဆရာ ေစာဟိန္း ကိုေရာ၊ ဟန္သစ္ မဂၢဇင္းကိုပါ ဒီေနရာကေန ေက်းဇူးတင္ မွတ္တမ္း တင္ပါတယ္။

စာအုပ္ စာတမ္း ေျမာက္ျမားစြာနဲ႕ ထိေတြ႕ခြင့္ ေပးတဲ့ ေဖေဖ့ကိုလည္း ဒီေနရာကေန ေက်းဇူးတင္စြာ ဂါရ၀ ျပဳပါတယ္။