ယခင္ post မွ အဆက္
စာေရးဖို႔ စိတ္ပါလာတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ ဘာသာျပန္ ၀တၳဳတိုေတြကို ႀကိဳက္တတ္လာပါတယ္။ အဲဒီ အခ်ိန္တုန္းက အေမရိကန္ ၀တၳဳတိုေရးဆရာ အိုဟင္နရီ ရဲ႕ ၀တၳဳတိုေတြကို သေဘာက်ခဲ့တယ္။ သူ႔၀တၳဳေလးေတြက စိတ္ကူးဆန္းၾကယ္တယ္။ တခါတခါ လွ်ိဳ႕၀ွက္သည္းဖို ဆန္တယ္။ တခါတခါ ႐ိုမန္တစ္ ဆန္တယ္။ သူက ၀တၳဳတို ဖြဲ႕တဲ့ေနရာမွာ အလွည့္ေကာင္းတယ္ ေခၚရမွာေပါ့။ စနစ္တက်ေလး လွည့္ယူတဲ့ ဇာတ္ကြက္ပဲ။ Wonderful Ending ေတြနဲ႔ အဆံုးသတ္ေလ့ ႐ွိပါတယ္။ The Last Leaf ဆိုရင္ ကၽြန္မ ဆယ္တန္းႏွစ္တုန္းက အႀကိဳက္ဆံုး ၀တၳဳတိုေလးေပါ့။ အသက္ ၁၆ ႏွစ္ အ႐ြယ္မွာ အဲဒါကို မွီးၿပီး ၀တၳဳတိုေလး တစ္ပုဒ္ေတာင္ ေရးခဲ့မိေလာက္ေအာင္ ႀကိဳက္ခဲ့မိတာပါ။ အိုဟင္နရီ ရဲ႕ ၀တၳဳတိုေတြကို စကားလံုး ၁၀၀၀ သို႔မဟုတ္ ၂၀၀၀-၃၀၀၀ ေလာက္နဲ႔ ျပန္ေရးတဲ့ (ladder series စာအုပ္ကေလးလို႔ ထင္တယ္) စာအုပ္တစ္အုပ္ကို ရလာတဲ့ အခ်ိန္မွာ အဂၤလိပ္ဘာသာနဲ႔ ၀တၳဳစဖတ္ဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့ေတာ့တာပါပဲ။ ၀တၳဳ႐ွည္ အေနနဲ႔ေတာ့ အေမရိကန္ စာေရးဆရာ အားနက္စ္ ဟဲမင္းေ၀း ကို သေဘာက်ခဲ့တယ္။ ေ၀းေပါ့...ေ၀းေပါ့ ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္နဲ႔ (သန္းေဆြ ဘာသာျပန္ထင္တယ္) ဘာသာျပန္စာအုပ္ A Farewell to Arms ၀တၳဳကို စဖတ္ရပါတယ္။ ေနာက္ထပ္ေတြ႕လာတဲ့ စာအုပ္က ကိုကို ဘာသာျပန္တဲ့ ေခါင္းေလာင္းသံ (For Whom The Bell Tolls) ပါပဲ။ ပင္လယ္ျပာနဲ႔ တံငါအို (The Old Man and The Sea) ကိုေတာ့ တကၠသိုလ္ေရာက္မွ ဖတ္ဖူးတာပါ။
တကၠသိုလ္ ပထမႏွစ္ေရာက္ေတာ့ ဆရာႀကီး ေ႐ႊဥေဒါင္း ရဲ႕ တစ္သက္တာ မွတ္တမ္းႏွင့္ အေတြးအေခၚမ်ား စာအုပ္ကို ဖတ္ၿပီး ဆရာႀကီးကို ထိုင္႐ွိခိုးခ်င္ေလာက္ေအာင္ ေလးစားသြားခဲ့တယ္။ အဲဒီႏွစ္မွာပဲ ဆရာႀကီး ဒဂုန္တာရာ ရဲ႕ စာအုပ္ေတြ ႐ွာဖတ္ခဲ့တာပါပဲ။ မွတ္မွတ္ရရ အဲဒီႏွစ္မွာ ဆရာ တက္တိုး ရဲ႕ ေဆာင္းပါးေပါင္းခ်ဳပ္ စာအုပ္ေတြနဲ႔ အတူ ဆရာႀကီး ေမာင္ထင္ ရဲ႕ ကမၻာ့၀တၳဳတို ေပါင္းခ်ဳပ္ စာအုပ္ကို ဖတ္ရတယ္။ အဲဒီမွာ ကၽြန္မ ေတာ္လ္စတြိဳင္း နဲ႔ ခ်က္ေကာ့ဗ္ ကို စတင္သိကၽြမ္းခဲ့ပါတယ္။ ေတာ္လ္စတိြဳင္းရဲ႕ လူတစ္ကိုယ္လွ်င္ ေျမမည္မွ် လိုသနည္း (How Much Land does a Man Need?) ဆိုတဲ့ ၀တၳဳကို ကၽြန္မ သိပ္ႀကိဳက္သြားတယ္။ အဲဒီ ၀တၳဳတို ေပါင္းခ်ဳပ္ စာအုပ္ထဲက ခ်က္ေကာ့ဗ္ ရဲ႕ ေလာင္းကစားမႈ (The Bet) ၀တၳဳဟာ ကၽြန္မကို လေပါင္းမ်ားစြာ စိုးမိုးခဲ့တယ္။ အဲဒီ စာအုပ္ထဲမွာ ခ်က္ေကာ့ဗ္ ရဲ႕ ၀တၳဳတို ေလးပုဒ္ ဖတ္ရတယ္။ လူ႕ပုတ္သင္ ဆိုတဲ့ ၀တၳဳ (The Chameleon) တဲ့။ ေနာက္တစ္ပုဒ္က တရားခံ ဆိုတဲ့ ၀တၳဳ (The Culprit) တဲ့။ ေနာက္တစ္ပုဒ္က အမနာပ၊ ေနာက္တစ္ပုဒ္ကေတာ့ ေလာင္းကစားမႈပါ။ ဒီမွာတင္ ကၽြန္မ ေက်ညက္ေအာင္ ၀ါးစားရမယ့္ စာအမ်ိဳးအစားဟာ ခ်က္ေကာ့ဗ္ ရဲ႕ စာေတြပဲ လုိ႔ ကၽြန္မ သိခဲ့တယ္။
ကၽြန္မ ေနာက္ဆံုးႏွစ္ အပိုင္း (က) ေရာက္လာေတာ့ ျမန္မာဘာသာျပန္ ျပင္သစ္ ၀တၳဳေတြကို ႀကိဳက္တတ္စ ျပဳလာပါတယ္။ ပထမဆံုး စဖတ္တဲ့ ၀တၳဳက ကမူး ရဲ႕ ပလိပ္ ၀တၳဳပါ။ ပထမဆံုး အႀကိမ္ စဖတ္ေတာ့ အစအဆံုး မဖတ္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ အစကေန ျပန္ဖတ္ၾကည့္ေတာ့ အဲဒီ ၀တၳဳကို ေတာ္ေတာ္ သေဘာက်သြားတယ္။ အထပ္ထပ္ အခါခါ မ႐ိုးႏိုင္ဘဲ ဖတ္ေနမိလို႔ တခ်ိဳ႕ စာေၾကာင္းေတြ၊ စာပိုဒ္ေတြကို အလြတ္ရလုနီးပါး ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ကၽြန္မ စိတ္အထင္ေတာ့ ဒီ၀တၳဳကို အိပ္ရာေဘးမွာ ခ်ထားမိၿပီး အားတဲ့ အခ်ိန္တိုင္း ေကာက္ကိုင္ ဖတ္ခဲ့မိတယ္ ထင္တယ္။ ဒီေနာက္ေတာ့ စည္းအျပင္ကလူ ကို ႐ွာဖတ္ပါတယ္။ ကမူး ကို ဖတ္ၿပီဆိုေတာ့ ဆာ့(တ) က အလိုလို တြဲပါ လာခဲ့ေတာ့တာပဲ။ ဆရာ ျမသန္းတင့္ ဘာသာျပန္တဲ့ ၀တၳဳတို စာအုပ္ထဲက နာမည္ႀကီးေအာင္ လုပ္နည္း ၀တၳဳကလြဲလို႔ ဆာ့(တ) ရဲ႕ တျခား ျမန္မာဘာသာျပန္ ၀တၳဳ ကၽြန္မ မေတြ႕ခဲ့ရဘူး။ လက္လွမ္းမီရာ အဂၤလိပ္ ဘာသာျပန္ေတြ လိုက္႐ွာတဲ့အခါ The Wall ဆိုတဲ့ ၀တၳဳတုိကို ေတြ႕ၿပီး ဖတ္ခဲ့ရပါတယ္။ ဆာ့(တ) နဲ႔ ကမူး ကို ဖတ္ရင္းနဲ႔ မသိလို႔ မျဖစ္တဲ့ အေၾကာင္းအရာ၊ ေခါင္းစီး တစ္ခုကို သြားေတြ႕တယ္။ အဲဒါကေတာ့ အေနာက္တိုင္း ဒႆနပညာ ပဲ။
(စကားခ်ပ္။ ။ ဒီေနရာမွာ ကၽြန္မက သူ existentialism လို႕မ်ား ေျပာမလားလို႔ ထင္မိတာ။ အဲဒါ ဂ်ဴး ပဲ။)
ကၽြန္မရဲ႕ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းမႈနဲ႔ ဘာမွ မဆိုင္တဲ့ ဒႆန Philosophy ဘာသာရပ္ကို ကၽြန္မ တာ၀န္တစ္ခု အေနနဲ႔ ေလ့လာခဲ့ပါတယ္။
အဲဒါေတြကေတာ့ ကၽြန္မ ဖတ္တဲ့ စာေတြရဲ႕ ေကာက္ႏုတ္ခ်က္ အက်ဥ္းပဲေပါ့။
*****
ေနာက္တစ္ပိုင္း ၿပီးရင္ ကၽြန္မမွာ ႐ွိတဲ့ အင္တာဗ်ဴး တပိုင္းတစ ၿပီးပါၿပီ။ ပိတ္ရက္က်ရင္ေတာ့ Peninsula သြားၿပီး ၀င္းၿငိမ္း ရဲ႕ ေပဖူးလႊာ အင္တာဗ်ဴး စာအုပ္ ႐ွာၾကည့္လိုက္ပါဦးမယ္။ ရခဲ့ရင္ အစပိုင္းနဲ႔ အဆံုးပိုင္း အကုန္ ျပန္တင္ေပးပါမယ္။
to be continued
4 comments:
အိုဟင္နရီ , အားနက္စ္ ဟဲမင္းေ၀း, ေ႐ႊဥေဒါင္း ရဲ႕ တစ္သက္တာ မွတ္တမ္းႏွင့္ အေတြးအေခၚမ်ား, ဒဂုန္တာရာ, တက္တိုး ရဲ႕ ေဆာင္းပါးေပါင္းခ်ဳပ္, ေမာင္ထင္ ရဲ႕ ကမၻာ့၀တၳဳတို ေပါင္းခ်ဳပ္, ေတာ္လ္စတြိဳင္း,႔ ခ်က္ေကာ့ဗ္, ကမူး and ဆာ့(တ)
I read above novels before 1980.
also some others A.J cronin, Jack London, Sidney Sheldon.
But I never assumed that ေက်ညက္ေအာင္ ၀ါးစားရမယ့္ စာအမ်ိဳးအစားဟာ ခ်က္ေကာ့ဗ္ ရဲ႕ စာေတြပဲ .
စည္းအျပင္ကလူ and The Sea wolf (Jack London) were read repeat and repeat again ေက်ညက္ေအာင္ ၀ါးစား
Ju's explanation is very good for every reader.
Thanks for sharing.
ခ်က္ေကာ့ဗ္ ကိုေတာ့ 1999 ေလာက္မွာ ေဖျမင့္ ရဲ႕ Word Six ၀ယ္ဖတ္ခဲ့တယ္။ သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္က The Pheasant ေပးဖတ္လာတယ္။ ႏွစ္ပုဒ္လံုး ကၽြန္မ ႀကိဳက္တဲ့ထဲမွာ မပါဘူး။ Word Six ဆိုရင္ တခါပဲ ဖတ္ၿပီး ေနာက္ ျပန္မဖတ္မိေတာ့ဘူး။ ဒါေပမယ့္ သူေပးခ်င္တဲ့ message ေလးကိုေတာ့ ရ လိုက္သလိုလို ႐ွိပါတယ္။ ကၽြန္မက သူ႕ ၀တၳဳေတြက ေပးလာတဲ့ feeling ကို မႀကိဳက္ႏိုင္တာ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။
ကၽြန္မ ႀကိဳက္တဲ့ စာေရးဆရာေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ျပည္တြင္းေရာ၊ ျပည္ပေရာ ဆရာ၀န္ စာေရးဆရာေတြ မ်ားပါတယ္။ အဲဒီထဲမွာမွ ကၽြန္မ အႀကိဳက္ဆံုးက AJ Cronin ပဲ။ Short stories ေတြမွာဆို ဆမ္းမားဆက္မြမ္ ကိုႀကိဳက္တယ္။ ဒါေပမယ့္ AJ Cronin ကိုေတာ့ personal ကစလို႔ စိတ္၀င္တစားနဲ႔ကို စြဲလမ္းမိပါတယ္။
သူ႕အေၾကာင္းကို Autobiography လိုမ်ိဳး ေရးထားတဲ့ Adventure in the Two Worlds ဆိုရင္ ကၽြန္မ မ႐ိုးႏိုင္ေအာင္ပဲ အထပ္ထပ္ ဖတ္ေနခဲ့မိဖူးတယ္။
ဒါေပမယ့္ ျမန္မာျပည္က Cronin ပရိသတ္ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ရဲတိုက္ (The Citadel) ကိုမ်ား ပိုႀကိဳက္ၾကမလား မသိဘူး။
(ဂ်ဴး နဲ႔ေရာၿပီး ဈာန္၀င္သြားလို႔ ေျပာမိသြားတာ။ သည္းခံၾကပါကုန္)
ႏိုင္ငံတကာက စာေရးဆရာေတြ အေၾကာင္းေျပာတာ ဖတ္ရျပန္ေတာ့ ေျပာစရာေလး တစ္ခ်ိဳ႕ ရွိလာျပန္ေရာ .. အရင္ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ျမန္မာဝတၳဳေတြကလြဲၿပီး ဘာသာျပန္ေတြ သိပ္ဖတ္ေလ့မရွိပါဘူး .. ဘာလို႕လည္း ဆိုေတာ့ စာအုပ္ေတြက ၾကည့္တာနဲ႕ လူရွိန္စရာ အထူႀကီးေတြေလ .. မ်က္လံုးကလည္း သိပ္မေကာင္းေတာ့ ဖတ္ခ်င္စိတ္ေပၚလာခဲ့ရင္ေတာင္ လက္ထဲကေန လႊင့္ခ်ပစ္ခဲ့ျဖစ္တာ မ်ားပါတယ္ ..
ဒါေပမယ့္ တစ္ေန႕ေတာ့ အမွတ္မထင္ပဲ စာအုပ္တစ္အုပ္ကို ေတြ႕ခဲ့မိတယ္ ... စာေရးဆရာ ေမာင္မိုးသူ ဘာသာျပန္ထားတဲ့ Leon Uris ရဲ႕ Exodus ဆိုတဲ့ စာအုပ္ေလ ... ဆရာေမာင္မိုးသူက အဲဒီ့ စာအုပ္ကို ျမန္မာလို အိပ္ဇုိးဒပ္ (ႏုိင္ငံတစ္ခုေမြးဖြားျခင္း) လို႕ နာမည္ေပးထားခဲ့ပါတယ္ .. ဒီစာအုပ္က အျပင္ပန္းၾကည့္ရင္ေတာ့ ဒီေလာက္ႀကီးထိ စိတ္ဝင္စားစရာ မေကာင္းလွပါဘူး .. ဒါေပမယ့္ အဲ့ခ်ိန္က ကၽြန္ေတာ္ ဂ်ဴး ရဲ႕ ဝတၳဳေတြကို အခုတ္တရ စြဲလန္းေနတဲ့ အခ်ိန္ .. အဲ့စာအုပ္က ဂ်ဴးႏိုင္ငံ တစ္ႏိုင္ငံျဖစ္တဲ့ အစၥေရးႏိုင္ငံငယ္ေလး ေပၚေပါက္လာပံုအေၾကာင္း ေရးထားတယ္ဆိုတာ သိရလို႕ ဆရာမဂ်ဴး ရဲ႕ အေရးအသားကို သေဘာက်မိတဲ့ လူတစ္ေယာက္ အေနနဲ႕ ဂ်ဴးအေၾကာင္း ပါတာေလး တစ္ခုေတာ့ ဖတ္ၾကည့္ဦးမယ္ဆိုၿပီး ဖတ္ခဲ့မိတာပါ .. အဲကေန စခဲ့တာလို႕ပဲ ေျပာရေတာ့မွာေပါ့ .. ဘာသာျပန္ဝတၳဳေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေနာက္ကို ေကာက္ေကာက္ပါေအာင္ လိုက္ခဲ့မိပါတယ္ ..
Leon Uris ရဲ႕ Exodus ၊ Erich Maria Remarque ရဲ႕ A Night in Lisbon ၊ Charles Dickens ရဲ႕ Great Expectations ၊ Amy Tan ရဲ႕ The Joy Luck Club ၊ Anthony Grey ရဲ႕ Saigon ၊ Jack Higgins ရဲ႕ Day of Judgment ၊ Ken Follett ရဲ႕ Lie Down With Lions ၊ On Wings of Eagles , A.J. Cronin ရဲ႕ The Citadel ၊ Adventure in the Two Worlds , Beyond This Place ... ဒါေတြက ကၽြန္ေတာ္ ဖတ္ခဲ့ဖူးတာေတြထဲက မွတ္မိေနတာေလးေတြပါ .. သူ႕ထက္ေကာင္းတာေတြလည္း ရွိပါေသးတယ္ ... ၿပီးေတာ့ ေရနံကုန္သည္၊ ေရႊကုန္သည္ ၊ ေငြကုန္သည္ အဲဒါေတြလည္း ေကာင္းပါတယ္ .. စာအုပ္ေတြကေတာ့ ေကာင္းတာေတြ အမ်ားႀကီးေပါ့ေလ .. အားလံုးထဲကမွ အျမဲအမွတ္ရေနမိၿပီး ကိုယ္ပိုင္ကို ဝယ္ထားျဖစ္တဲ့ စာအုပ္ေလးတစ္အုပ္ရွိပါေသးတယ္ .. ေအေဂ်ခရိုနင္ ေရးတဲ့ Citadel ပါပဲ ..
ဆရာဝန္ဘဝကေန စာေရးဆရာ တျဖစ္လဲခဲ့တဲ့ ေအေဂ်ခရိုနင္ဟာ The Citadel ( ရဲတိုက္ ) စာအုပ္မွာ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေတာ္ေတာ္ေလး ဖမ္းစားႏိုင္ခဲ့ပါတယ္ .. သူ႕လိုပဲ ဆရာဝန္ဘဝကေန စာေရးဆရာ ဘဝကို ကူးေျပာင္းခဲ့သူေတြကေတာ့ ကမာၻေပၚမွာေရာ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာပါ အမ်ားႀကီးေပါ့ေလ .. ဥပမာ ရုရွားစာေရးဆရာႀကီး ခ်က္ေကာ့ဖ္ ၊ အဂၤလိပ္စာေရးဆရာႀကီး ဆမၼားဆက္မြန္ ၊ ဆြီဒင္က ဆရာဝန္ ဆေရးဆရာ အယ္ဇယ္မြန္သီ ...
ေဒါက္တာ အင္ဒရူးေမဆန္ ...
သူကေတာ့ စာေရးဆရာ မဟုတ္ပါဘူး သူက စာေရးဆရာ ေအေဂ်ခရိုနင္ အသက္သြင္းခဲ့တဲ့ ရဲတိုက္ ဝတၳဳထဲက ဇာတ္ေကာင္ တစ္ခုပါ ... ေဒါက္တာ အင္ဒရူးေမဆန္ ရဲ႕ အေတြးအေခၚေလး တစ္ခ်ိဳ႕ကို တစ္ဆက္တည္း တင္ျပလိုက္ခ်င္ပါတယ္ ..
" ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေဆးပညာရွင္ေတြ ေျပာတာမွ မွန္တယ္ .. အျပင္ကလူေတြ ေျပာတာ မမွန္ဘူးလို႕ ထင္ေနၾကရင္ သိပၸံပညာဟာ ဘယ္ေတာ့မွ တိုးတက္ေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး၊ ေသသြားေတာ့မွာပဲ။ ဒီလိုဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေဆးပညာေလာကဟာ က်ဥ္းေျမာင္းတဲ့ အဖြဲ႕အစည္းေလး တစ္ခုပဲ ျဖစ္ေနေတာ့မွာေပါ့ ... ဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေဆးပညာေလာကကို ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲဖို႕ အခ်ိန္ေရာက္ၿပီ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ဆရာဝန္ေတြရဲ႕ မျပည့္စံုတဲ့ ေလ့က်င့္သင္ၾကားမႈေတြကို ျပန္စဥ္းစားဖို႕ ေကာင္းၿပီ ၊ ကၽြန္ေတာ္ဆရာဝန္ျဖစ္စတုန္းက ကၽြန္ေတာ္ဟာ လူ႕ေလာကႀကီးရဲ႕ ေကာင္းက်ိဳးထက္ ဆိုးက်ိဳးကို ေဆာင္ႏိုင္တဲ့ လူတစ္ေယာက္လို႕ေတာင္ ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ကၽြန္ေတာ္ ထင္ခဲ့တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ေရာဂါတစ္ခ်ိဳ႕ရဲ႕ နာမည္ကို သိတယ္ ၊ ေဆးတခ်ိဳ႕ကို သိတယ္ .. ဒါေပမယ့္ ဝမ္းဆြဲဆရာမရဲ႕ ညွပ္ကိုေတာင္ေကာင္းေကာင္း မကိုင္တတ္ခဲ့ဘူး .. ကၽြန္ေတာ္တို႕ ဆရာဝန္ေတြဟာ လက္ေတြ႕ကုရာမွာ ေတြ႕ခဲ့ရတဲ့ အေျခခံအခ်က္ကေလးေတြ ေလာက္ကလြဲလို႕ ဒီျပင္ဘာမွ ပိုမသိခဲ့ၾကဘူး... သူတို႕မွာ အခ်ိန္မရၾကဘူး .. ေျပးလႊားေနၾကရတယ္ .. ဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ဟာ ဆရာဝန္ေတြအတြက္ ဘြဲ႕လြန္သင္တန္းေတြ ဖြင့္သင့္တယ္ .. သိပၸံပညာကို ေရွ႕တန္းေရာက္လာေအာင္ ႀကိဳးစားသင့္တယ္ ၊ ေဆးပုလင္းထဲက ေဆးကို တိုက္လိုက္ရင္ ၿပီးတာပဲ ဆိုတဲ့ အယူအဆကို စြန္႕သင့္တယ္၊ ဆရာဝန္တိုင္းကို ေလ့လာဖို႕ အခြင့္အေရးေပးသင့္တယ္။ သုေတသန လုပ္ငန္းေတြကို လုပ္ကုိင္ဖို႕ အခြင့္အေရးေပးသင့္တယ္။ အသျပာေနာက္ကို လိုက္တဲ့ ကုထံုးေတြ၊ မလိုအပ္တဲ့ ခြဲစိတ္ကုသမႈေတြကို ရပ္ဖို႕ အခ်ိန္ေတာ္ၿပီ ၊ ေဆးပညာကို ကၽြန္ေတာ္တို႕ေတြမွ လိုက္စားခြင့္ရွိတာ မဟုတ္ပါဘူး ... သိပၸံနည္းက် ေဆးပညာမွာ အင္မတန္ ေက်ာ္ၾကားခဲ့တဲ့ လူဝီပတ္စခ်ာဟာ ဆရာဝန္ မဟုတ္ဘူး၊ ဂ်ာမာန္ပိုးမႊားေဗဒ ပါရဂူ အားလစ္ဟာ ဆရာဝန္မဟုတ္ဘူး၊ အိႏၵိယမွာ ပလိပ္ေရာဂါကိုတိုက္ဖ်က္ခဲ့တဲ့ ဟတ္ဖကိုင္းဟာ ဆရာဝန္တစ္ေယာက္ မဟုတ္ပါဘူး .. ၊ ဒီေတာ့ ဆရာဝန္ မွတ္ပံုတင္ စာရင္းထဲမွာ မပါပဲ ... ေရာဂါေတြကို တိုက္ဖ်က္တဲ့ လူေတြဟာ ေလာကႀကီးမွာ အမ်ားႀကီးပါ.. သူတို႕ဟာ လူအေတြ လူညံ့ေတြ မဟုတ္ပါဘူး .. "
ဒီစာေၾကာင္းေတြ ေၾကာင့္ပဲ ကၽြန္ေတာ္ ေဒါက္တာ အင္ဒရူးေမဆန္ကို အသက္သြင္းခဲ့တဲ့ ေအေဂ်ခရိုနင္ ကို သေဘာက်ခဲ့မိပါတယ္ ..
ပို႕စ္နဲ႕ေတာ့ သိပ္မပတ္သတ္ပါဘူး .. ဒါေပမယ့္ ႏိုင္ငံတကာက ဝတၳဳေတြအေၾကာင္း ေရးထားတာေလးေတြ ေတြ႕မိလို႕ ကၽြန္ေတာ္သေဘာက်တာေလးကို စာဖတ္သူေတြလည္း ခံစားလို႕ရႏိုင္ေကာင္းရဲ႕ ဆိုၿပီး ဝင္ေဆြးေႏြးၾကည့္တာပါ .. ေအေဂ်ခရိုနင္ ႀကိဳက္တဲ့သူမ်ား ရွိရင္ လက္ေထာင္ပါ .. ေၾသာ္ေၾသာ္ မ Rita လည္း ပါသကိုး .. ဟဟ .. :D ေကာင္းပဗ်ာ .. ဆထက္တစ္ပိုး ေအာင္ျမင္ပါေစ ..
ေနေဒးသစ္
Ko Nay Day Thit,
I had been read above novels since 1985.All are good.
Leon Uris ရဲ႕ Exodus
ဆရာေမာင္မိုးသူက အဲဒီ့ စာအုပ္ကို ျမန္မာလို အိပ္ဇုိးဒပ္ (ႏုိင္ငံတစ္ခုေမြးဖြားျခင္း)
The other name is opposite of
ႏုိင္ငံတစ္ခုေမြးဖြားျခင္း/ ႏုိင္ငံတစ္ခု(Corruption)
Same as two side a coin which opposite way.
I like it so much. I heard that Exodus is a 1960 epic war film directed by Otto Preminger with the film stars Paul Newman.
By the way, Do you like Paul Newman's "COOL HAND LUKE"?.That film is so good. I think you'll like it.
Oh! I am out of point.
I arrived at a port of Umm Qasr in Iraq on 6th Nov 2008 to 6th Dec 2008. I found the American soldiers who took security for Port areas. Iraq Govt servants such as port authorities, polices, immigration and custom are very very bad attitude. They wished to make problem to every foreigners.
Most of the character of Arabian are same as describe in the Exodus.
The country never unstable due to lack of knowledge of peoples.
Did you Harold Robbins, American novelist's books. I read his novels not less than 20.
I'd to advise to read them if you are in time permitted.
Thanks for sharing.
Bino
Post a Comment