(မႏွင္းေဖြး ရဲ႕ ၀တၳဳတို - ညာဖက္က သ႐ုပ္ေဖာ္ပံုေလးက ဒီေနရာ က အင္ဒ႐ူး ၀ိုက္ယက္ ရဲ႕ Christina's World ဆုိတဲ့ ပန္းခ်ီကား ကို ျပန္ဆြဲထားတာ ျဖစ္မယ္)ယခင္ post မွ အဆက္ WN >>> စာေရးခ်င္တဲ့သူေတြ ဘယ္လိုစာမ်ိဳး ဖတ္သင့္တယ္လို႔ လမ္းၫႊန္ခ်င္ပါသလဲ။
Juu >>> စာေရးခ်င္တဲ့ သူေတြကို ဘယ္လိုစာမ်ိဳး ဖတ္သင့္တယ္လို႔ ကၽြန္မေတာ့ လမ္းမၫႊန္လိုပါဘူး။ စာဆိုတာ မ်ားမ်ားဖတ္ေလ ေကာင္းေလပဲ။ ဘာသာရပ္ အစံု ဖတ္ႏိုင္ရင္ ပိုေကာင္းမွာေပါ့။ စာဖတ္မ်ားလာတာနဲ႔ အမွ်၊ စာဖတ္သက္ ရင့္လာတာနဲ႔ အမွ် ဘယ္လို စာမ်ိဳးကို ေ႐ြးခ်ယ္ ဖတ္ရမယ္ဆိုတာ အလိုလို သိလာပါလိမ့္မယ္။ ကိုယ္က ဘယ္လို -ism မ်ိဳးကို သေဘာက်သလဲ၊ ဘယ္လို ဒႆနမ်ိဳးကို ေလ့လာခ်င္သလဲ။ အဲဒီ အခ်က္အေပၚမွာ မူတည္ၿပီး ႀကိဳက္ႏွစ္သက္တဲ့ စာ အမ်ိဳးအစား၊ ဖတ္တဲ့ စာ အမ်ိုးအစား ကြဲသြားမွာပဲ။ ကၽြန္မ အေမက ကၽြန္မကို ၀တၳဳစာအုပ္ ၂ အုပ္၊ ၃ အုပ္ နဲ႔ စတင္ၿပီး ၀တၳဳစာေပနဲ႔ မိတ္ဆက္ေပးလာတာကလြဲလို႔ ကၽြန္မကို ဘယ္လို စာမ်ိဳး ဖတ္သင့္ေၾကာင္း လမ္းၫႊန္ျပသ ေပးမယ့္သူ မ႐ွိခဲ့ပါဘူး။ ကၽြန္မ ဖတ္တဲ့စာေတြ မ်ားလာတာနဲ႔ အမွ် တျဖည္းျဖည္း ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့ ဘာသာရပ္ကို ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ တာ၀န္ယူ ေ႐ြးခ်ယ္လာခဲ့ရတာပါပဲ။ စာေရးခ်င္တဲ့ ဘယ္သူမဆို ကိုယ္တိုင္ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေလ့လာယူဖို႔ လိုပါလိမ့္မယ္။ ဖတ္ရင္းတဲ့ ကိုယ္နဲ႔ မတိုက္ဆိုင္တဲ့ စာေတြ ေတြ႕လာရင္လဲ မ်က္ႏွာလႊဲတတ္ လာပါလိမ့္မယ္။ အသက္အ႐ြယ္၊ ဦးေႏွာက္ရဲ႕ Capacity၊ ေလ့လာမွတ္သားမႈ ဉာဏ္၊ ကိုယ္ေ႐ြးခ်ယ္တဲ့ -ism ... အဲဒါေတြေပၚမွာ မူတည္ၿပီး စာဖတ္ၾကတဲ့ လူေတြခ်ည္းပါပဲ။
WN >>> ဒီေန႔ ေရးေနၾကတဲ့ ဘ၀ သ႐ုပ္ေဖာ္ ၀တၳဳ ေတြကို ဖတ္ဖူးပါသလား။ အဲဒီ ၀တၳဳေတြ အေပၚ ဆရာမ ဘယ္လို ျမင္ပါသလဲ။
Juu >>> ဘ၀ သ႐ုပ္ေဖာ္ ၀တၳဳေတြကို ကၽြန္မ ကိုယ္တိုင္ မေရးေပမယ့္ စာဖတ္သူ တစ္ေယာက္ အေနနဲ႔ အၿမဲတမ္း ေစာင့္ဖတ္ပါတယ္။ ဘ၀ သ႐ုပ္ေဖာ္ ၀တၳဳ ေကာင္းၿပီဆိုရင္ ခံစားမႈ ၀တၳဳေကာင္း တစ္ပုဒ္ထက္ ကာလ ၾကာ႐ွည္စြာ ဖမ္းစားထားႏိုင္ပါတယ္။ ဥပမာ ႏိုင္၀င္းေဆြ ရဲ႕ ၀တၳဳေတြကို ကၽြန္မ သိပ္ႀကိဳက္တယ္။ ေရဆန္လမ္း နဲ႔ ေႏြတစ္ည ကို ကၽြန္မ မၾကာခဏ ျပန္ဖတ္ၿပီး ကိုယ္ပိုင္ ၀ယ္သိမ္းထားေလာက္ေအာင္ ႀကိဳက္ပါတယ္။ ဘ၀ သ႐ုပ္ေဖာ္ ၀တၳဳ အမ်ားစုဟာ အျဖစ္အပ်က္ေတြကို ဓာတ္ပံု႐ိုက္ထားသလို ျဖစ္ေနတဲ့ အတြက္ ႐ုပ္လံုးႂကြ မလာတတ္ဘူးလို႔ ကၽြန္မ ငယ္စဥ္ကတည္းက ထင္ျမင္လာခဲ့တာကို ႏိုင္၀င္းေဆြ ရဲ႕ ေႏြတစ္ည ကေတာ့ ပယ္ဖ်က္ပစ္လိုက္ႏိုင္တာပါ။ အေျခအေန အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ အခ်ိန္ကာလ အမ်ိဳးမ်ိဳးေပၚမွာ မူတည္ၿပီး လႈပ္႐ွားသြာတဲ့ ခင္ေ၀ရဲ႕ ဇာတ္ေကာင္ကို ႐ုပ္လံုးႂကြလာေအာင္ စာေရးဆရာက ကၽြမ္းက်င္စြာ ဖြဲ႕သြားတယ္လို႔ ကၽြန္မ ျမင္တယ္။ ခင္ေ၀ရဲ႕ ကေလးဆန္တဲ့ အျပဳအမူ၊ သနားဖြယ္ရာ မသိတတ္မႈ၊ မိခင္ဆန္တဲ့ က႐ုဏာတရား၊ ပကာသန မက္ေမာမႈ၊ ႐ုန္႔ရင္းၾကမ္းတမ္းမႈ အဲဒါေတြကို စာေရးဆရာက ဘက္မလိုက္ဘဲ အေကာင္းဆံုး ေရးျပသြားႏိုင္တယ္။
ဒီေန႔ ေရးေနၾကတဲ့ ဘ၀ သ႐ုပ္ေဖာ္ ၀တၳဳေတြကို ႏိုင္၀င္းေဆြရဲ႕ ကၽြန္မ အႀကိဳက္ဆံုး ၀တၳဳေတြေလာက္ေတာ့ မခံစားရတာ အမွန္ပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ေလ ရသ ဖန္တီးႏိုင္စြမ္းအား နည္းနည္း အားနည္းေနတာရယ္၊ တခါတေလ မလိုအပ္ဘဲ ဇာတ္ဆန္လြန္းတာေတြရယ္ ကလြဲရင္ အဆင့္အတန္း႐ွိတဲ့ ဘ၀ သ႐ုပ္ေဖာ္ ၀တၳဳေတြက မ်ားပါတယ္။ ထပ္ခါထပ္ခါ ေတြ႕ေနရတဲ့ ဇာတ္လမ္းမ်ိဳးေတြလဲ ႐ွိတယ္။ ဇာတ္မဆန္ ဆန္ေအာင္ ဇြတ္ ဖန္တီးထားတဲ့ ဇာတ္လမ္းမ်ိဳးေတြလဲ ႐ွိပါတယ္။ ဒီေန႔ေခတ္မွာ စာေရးဆရာ အမ်ားစုဟာ Realism လိုင္းကို ေ႐ြးခ်ယ္မႈ မ်ားလာတာ ေတြ႕ရတယ္။ အဲဒါ ၀မ္းသာစရာပါပဲ။ တကယ္ယံုၾကည္လို႔ ေ႐ြးခ်ယ္ၿပီး ေရးတာလား၊ Realism ေရးမွ အဆင့္အတန္း ႐ွိတယ္ ထင္လုိ႔ မယံုၾကည္ဘဲနဲ႔ ခပ္ေယာင္ေယာင္ လိုက္ေရးတာလား၊ ကိုယ့္ ကန္႔သတ္ခ်က္နဲ႔ ကိုယ္ ေခ်ာင္ပိတ္မိၿပီး မလႈပ္ႏိုင္ မ႐ွားႏိုင္ ဆက္ေရးေနရတာမ်ိဳးလား ဆိုတာေတာ့ ေဘးလူ အေနနဲ႔ ထင္ျမင္ခ်က္ မေပးေကာင္းပါဘူး။
ကၽြန္မကေတာ့ ကန္႔သတ္ခ်က္တစ္ခုတည္း အတြင္းမွာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ေဘာင္ မခတ္ခ်င္ဘူး။ ပရိသတ္က စည္းတားေပးရင္လည္း တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ေဖာက္ထြက္ဖို႔ ႀကိဳးစားမိပါပဲ။ကၽြန္မက လြတ္လပ္မႈကို ျမတ္ႏိုးတယ္ေလ။
WN >>> ေရေမ်ာသီး လို ၀တၳဳမ်ိဳးကို ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ခံစားလို႔ မရၾကဘူး။ ခံစားမရၾကျခင္းသည္ပင္လွ်င္ ဒီ ၀တၳဳရဲ႕ ဆိုလိုရင္းလား။
Juu >>> ဒါဆိုရင္ ကို၀င္းၿငိမ္းကို ဒုတိယ အႀကိမ္ ၀မ္းနည္းစကား ေျပာရဦးမွာေပါ့ေလ။
ေရေမ်ာသီးဆိုတာ Drifted Fruit ေပါ့။ ခိုတြယ္ရာ ေနရာမ႐ွိ၊ အခ်ိန္ အကန္႔အသတ္ မ႐ွိ ေရထဲမွာ တလိမ့္လိမ့္ ေမ်ာပါသြားတဲ့ ဘယ္ အသီးေျခာက္ မဆို ေရေမ်ာသီးပါပဲ။ အဲဒီ ၀တၳဳကို ေရးစဥ္က ကၽြန္မရဲ႕ စိတ္ေတြ မွီတြယ္ရာမဲ့ လြင့္ေမ်ာ ေနခဲ့သလားေတာ့ မမွတ္မိဘူး။ ၀တၳဳထဲက အေၾကာင္းအရာေတြ၊ အျဖစ္အပ်က္ေတြ၊ ခံစားမႈေတြကိုေတာ့ ေဆာက္တည္ရာမရ ခပ္က်ဲက်ဲ ပက္ဖ်န္းၿပီး ေရးလိုက္မိတာပဲ။ ကၽြန္မရဲ႕ ဆိုလိုရင္းကို ပရိသတ္က ခံစားလို႔ မရၾကဘူး ဆိုတာကေတာ့ ကၽြန္မရဲ႕ presentation ညံ့လို႔ပဲ ျဖစ္မွာပါ။
*****
ကၽြန္မမွာ ႐ွိတဲ့ မဂၢဇင္းထဲက အင္တာဗ်ဴးကေတာ့ ကုန္သြားပါၿပီး။ ပိတ္ရက္မွာ စာအုပ္႐ွာလို႔ ရတယ္ ဆိုရင္ေတာ့ က်န္တာေတြ ထပ္တင္ေပးသြားပါမယ္။ ထင္ထားတာထက္ ပိုၿပီး စိတ္၀င္စားၾကတာ သိရလို႔ ၀မ္းေျမာက္မိပါတယ္။
ေရေမ်ာသီး ကို ဒီမွာ ဖတ္ႏိုင္ပါတယ္။
ႏိုင္၀င္းေဆြ ကိုေတာ့ ကၽြန္မ တခါမွ မဖတ္ဖူးပါဘူး။ ႐ွိရင္လဲ မွ်ၾကပါဦး။
10 comments:
ၿပီးသြားၿပီးတယ္
ဖတ္ရတဲ့သူက ဆန္႔တငံ့င့ံရယ္
ဘာရယ္မဟုတ္ မရီတာေရးတာကိုသတိရလို႔
ယူူလာခဲ့တဲ့စာအုပ္အေဟာင္းေတြကိုေမႊေနရဲ႔
ဥပမာ ႏိုင္၀င္းေဆြ ရဲ႕ ၀တၳဳေတြကို ကၽြန္မ သိပ္ႀကိဳက္တယ္။ ေရဆန္လမ္း နဲ႔ ေႏြတစ္ည ကို ကၽြန္မ မၾကာခဏ ျပန္ဖတ္ၿပီး ကိုယ္ပိုင္ ၀ယ္သိမ္းထားေလာက္ေအာင္ ႀကိဳက္ပါတယ္။
Thanks for sharing. I never read that interview between WN and Juu.
Juu likes ႏိုင္၀င္းေဆြ ရဲ႕ ၀တၳဳေတြ.
I read all ႏိုင္၀င္းေဆြ ရဲ႕ ၀တၳဳေတ.
There four novels,ေရဆန္လမ္း, ေႏြတစ္ည, send to Ma Thein Shin, Ma Hu Ya Myitar (Love of Black).
When I young, I also a crazy in ႏိုင္၀င္းေဆြ.
ေရဆန္လမ္း is so struggle as a single who live in Rangoon.
His novels is restricted by Govt censorship.
Hover I like it.
Now, I know more and more why my character is same Juu ရဲ႕ ဇာတ္ေကာင္.
Last 20 years ago,I never care in my vicinity and society.
Now I reduced my bad behaviour.
ကၽြန္မကေတာ့ ကန္႔သတ္ခ်က္တစ္ခုတည္း အတြင္းမွာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ေဘာင္ မခတ္ခ်င္ဘူး။ ပရိသတ္က စည္းတားေပးရင္လည္း တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ေဖာက္ထြက္ဖို႔ ႀကိဳးစားမိပါပဲ။ကၽြန္မက လြတ္လပ္မႈကို ျမတ္ႏိုးတယ္ေလ။
Same as me.
It confront to public society.
As you know Myanmar traditional is followed the ancient people.
However, I go through according to my right way that I thought.
Thanks a lot.
Bino
For all
Sorry for so many mistakes (spelling of words, grammar) in my comment.
Bino
ကၽြန္မ ဦးႏိုင္ေဆြေရးတဲ့ ေႏြတညနဲ႔ မဟူရာေမတၱာ ႏွစ္အုပ္ဖတ္ဖူးပါတယ္ ေရဆန္လမ္းေတာ့ မဖတ္ဖူးပါဘူး။ ေႏြတညက ဖဆပလေခတ္က လူေနမႈစနစ္ကို သရုပ္ေဖၚထားၿပီး မဟူရာေမတၱာက ပ်ဴေခတ္ ပိႆႏိုးက်ဆံုးခဲ့တဲ့ သမိုင္းကို ေနာက္ခံထားၿပီး ပန္ထြာဘုရင္မအေပၚ အခ်စ္ႀကီးခ်စ္ခဲ့တဲ့ ၿမိဳ႔စားေလးတေယာက္ရဲ့ အခ်စ္ကို သရုပ္ေဖၚထားပါတယ္။ ႏွစ္အုပ္စလံုး သိပ္ေကာင္းပါတယ္ ဒါေပမယ့္ ေႏြတညက စာအေရးအသားနဲ႔ သရုပ္ေဖၚတာ သိပ္ေကာင္းေပမယ့္ ၀ါဒေရးရာေတြ ပါေနလို႔ သိပ္မႀကိဳက္ဘူး။ ဖတ္ၿပီး သုတရသ အစံုခံစားရတဲ့ မဟူရာေမတၱာကေတာ့ ကၽြန္မဖတ္ဖူးတဲ့ ၀တၱဳစာအုပ္ေတြ အထဲမွာေတာ့ အေကာင္းဆံုးနဲ႔ ကၽြန္မအႀကိဳက္ဆံုး စာအုပ္ပါပဲ။ အဲဒီစာအုပ္ကို Burma Classes မွာ ရႏိုင္တယ္လို႔ ညီမတေယာက္က လိပ္စာပို႔ေပးဖူးတာ ကြန္ျပဴတာ ပ်က္တဲ့အခ်ိန္နဲ႔ ၾကံဳလို႔ လိပ္စာေပ်ာက္သြားတယ္။ ေနာက္ျပန္ရရင္ C-Box မွာ ကၽြန္မ လာေရးေပးထားမယ္။ ဒီဘေလာ့ဂ္ကို အခုမွ ေရာက္ဖူးတယ္။ အားတဲ့အခ်ိန္ မၾကာခဏလာဖတ္လို႔ရေအာင္ Favorite List ထဲမွာ ထည့္ထားလိုက္ပါၿပီ။ ေနာက္ဆိုရင္ အားရင္ အားသလို မၾကာမၾကာ လာဖတ္ျဖစ္ေတာ့မယ္။ မွ်ေ၀ေပးတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးပါေနာ့္။
အားလံုး အားလံုးကို ေက်းဇူးအထူး တင္ပါတယ္။ စိတ္၀င္တစား႐ွိၾကတာ အတြက္လည္း ၀မ္းေျမာက္မိပါတယ္။
Here's the link of Naing Win Swe's MaHuYarMyittar'
http://shweone.files.wordpress.com/2008/09/naing_win_swe_mahuyar.pdf
စာေရးခ်င္သူေတြ ဘယ္လိုစာမ်ိဳးကို ဖတ္သင့္သလဲ ?? ဒီေမးခြန္းက ေတာ္ေတာ္ေလး ေျဖရက်ပ္မယ္ ထင္ပါတယ္ .. ကၽြန္ေတာ့္ အထင္ကေတာ့ လူတစ္ေယာက္က ဘယ္လိုစာမ်ိဳး ဖတ္သင့္ပါတယ္ဆိုတာ ေဘးလူတစ္ေယာက္က အၾကံေပးလိုက္ယံုနဲ႕ အဲ့ဒီလူအတြက္ အေကာင္းဆံုး ေရြးခ်ယ္မႈ ျဖစ္မသြားႏိုင္ပါဘူး .. လူတစ္ေယာက္နဲ႕ တစ္ေယာက္ ခံစားမႈခ်င္း မတူႏိုင္သလို ဘဝတန္ဖိုး ရႈျမင္မႈျခင္းလည္း တစ္ေယာက္နဲ႕ တစ္ေယာက္ ကြာျခားႏိုင္ၾကမယ္ ထင္ပါတယ္..
ဥပမာ .. ကၽြန္ေတာ္တို႕ ဒီ ပို႕စ္ေတြ မွာ ဝင္ေရာက္ ေဆြးေႏြးသူေတြ ၊ ဒီပို႕စ္ ၁၀ ခုလံုးကို ေသခ်ာစိတ္ဝင္တစ္စား ဖတ္မိၾကတဲ့ သူေတြဆိုတာ အနည္းနဲ႕ အမ်ားေတာ့ စာေရးဆရာမ ဂ်ဴးရဲ႕ အေရးအသားကို ေလးစားၾကသူ သေဘာက်ၾကသူ မ်ားပါတယ္ .. ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ အျပင္မွာကို တစ္ခ်ိဳ႕က ဂ်ဴးဆို လံုးဝ မဖတ္ၾကသူေတြ၊ သေဘာမက်ၾကသူေတြ၊ ေယာက်ာၤးမေကာင္းေၾကာင္း တစ္ဖက္သတ္ အျမင္နဲ႕ ေရးတတ္တဲ့ စာေရးဆရာမ တစ္ေယာက္အေနနဲ႕ ရႈျမင္ၾကသူေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေတြ႕ခဲ့ဖူးပါတယ္ .. ဒါက ကၽြန္ေတာ္ ေျပာခ်င္တဲ့ တစ္ေယာက္နဲ႕ တစ္ေယာက္ ခံစားခ်က္ခ်င္း မတူတာလို႕ သတ္မွတ္လို႕ ရႏိုင္သလို ၊ တန္ဖိုးထားပံုခ်င္း ကြာျခားသြားတယ္လို႕လည္း ဆိုႏိုင္မယ္ ထင္ပါတယ္ .. အဲ့ေၾကာင့္မို႕ လူတစ္ေယာက္ ဘယ္စာအုပ္မ်ိဳးကို ဖတ္သင့္သလဲ ... ဒီေမးခြန္းက ေဘးလူတစ္ေယာက္အေနနဲ႕ တိုက္တြန္းဖို႕အတြက္ ေတာ္ေတာ္ေလး အက်ပ္ေတြ႕ေစတာပါ .. ဒီေမးခြန္းအတြက္ ကၽြန္ေတာ့္ အျမင္ကေတာ့ ဆရာမဂ်ဴးနဲ႕ ထပ္တူက်မယ္ ထင္ပါတယ္ ... မ်ားမ်ားဖတ္ၾကည့္ပါ ... ကိုယ္ ႀကိဳက္ႏွစ္သက္တဲ့ စာ အမ်ိဳးအစား၊ ဖတ္သင့္တဲ့ စာ အမ်ိဳးအစား ကိုယ့္ဘာသာ ေတြ႕ရွိႏိုင္ပါလိမ့္မယ္ ထင္ပါတယ္ ..
ေနာက္ဘဝသရုပ္ေဖာ္ ဝတၳဳနဲ႕ ပတ္သတ္ရမယ္ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္ ဆရာမ မစႏၵာရဲ႕ အေရးအသားကို ေတာ္ေတာ္ သေဘာက်ပါတယ္ .. သူ႕အေရးအသားက ဂ်ဴးေလာက္ မဖြဲ႕ႏြဲ႕ပါဘူး .. စာေၾကာင္းတိုတိုရွင္းရွင္းနဲ႕ အခ်ိတ္အဆက္ ဇာတ္လမ္းဇာတ္ကြက္ ဆင္မႈက ေတာ္ေတာ္ ပညာပါပါတယ္ .. ေနာက္ ဂ်ာနယ္ေက်ာ္ မမေလး .. သူ႕ဝတၳဳေတြထဲကဆို မုန္း၍မဟူ၊ ေတြးတစိမ့္စိမ့္၊ ရင္နင့္ေအာင္ေမႊး ၊ သူလိုလူ ၊ ေသြး ... ဝတၳဳေတြကို ေတာ္ေတာ္ သေဘာက်မိပါတယ္ ...
ေနာက္တစ္ခု ေျပာစရာေလး ရွိတာက ေက်းဇူးတင္စကားပါ ...ဘေလာ့တစ္ခုမွာ စာေရးဖို႕ ဆိုတာ အတိုင္းအတာ တစ္ခုအထိ စာေရးသူ ဘက္ကအခ်ိန္ေပးရသလို ၊ အတိုင္းအတာတစ္ခု အထိလည္း စာဖတ္သူအေပၚမွာ ေစတနာ ထားၾကရပါတယ္ .. အခုလို အပိုင္း ( ၁ ) ကေန စၿပီး အပိုင္း ( ၁၀ ) ထိ အခ်ိန္အတိုင္းအတာ ပမာဏ တစ္ခုအထိ ေပးၿပီး စာဖတ္သူေတြ အေပၚ ေစတနာထားခဲ့တဲ့ အတြက္ စာေရးသူကို ေက်းဇူးတင္ရွိပါတယ္ ဆိုတဲ့ အေၾကာင္း ဒီေနာက္ဆံုး ပို႕စ္ေလးနဲ႕ အတူ ေျပာခဲ့ခ်င္ပါတယ္ .. ေနာက္ထပ္ ေနာက္ထပ္ ေမြးဖြားလာဦးမယ့္ ပို႕စ္အသစ္ေတြနဲ႕ အတူ အနာဂတ္ေတြ႕ရက္ေတြမွာ ဆံုေတြ႕ၾကပါဦးစို႕ ..
ေလးစားမႈျဖင့္
ေနေဒးသစ္
ကၽြန္ေတာ္လည္းဂ်ဴးပရိတ္သတ္ပါပဲ။ဆရာမဂ်ဴးစာအုပ္ေတြကိုအကုန္လံုးနီးနီးႀကိဳက္သလိုအကုန္လံုးနီးနီး၀ယ္ထားပါတယ္။ဆရာမကကၽြန္ေတာ့ရဲ႕idealပါပဲ။ကၽြန္ေတာ္ရသစာေပနဲ႕ေတြ႕ဆံုရတာဆရာမရဲ႕စာအုပ္ေတြကစတာပါပဲ၊ဒီအင္တာဗ်ဴးအတြက္ေက်းဇူးပါ။ေနာက္ထပ္ဂ်ဴးအင္တာဗ်ဴးေတြရွိရင္တင္ေပးပါလို႕ေတာင္းဆိုပါရေစ။ဆရာဟိန္းလတ္နဲ႕ဆရာမဂ်ဴးရဲ႕အင္တာဗ်ဴး၁ခုရိွပါေသးတယ္။မေဟသီမွာပါ။၁၉၈၉ေလာက္ကပဲ။စာေပအင္တာဗ်ဴး၁နဲ႕၂ဆိုၿပီးစာအုပ္ၿပန္ထုတ္ထားပါတယ္။ဂ်ဴးအၿပင္တစ္ၿခားစာေရးဆရာေတြကိုဗ်ဴးထားတာေတြကိုၿပန္ထုတ္ထားတာပါ။ကၽြန္ေတာ္ေတာင္ပန္းဆိုးတန္းအေဟာင္းတန္းကရွာ၀ယ္ထားတာပါ။ဆိုင္ေတြေပၚမွာမရွိပါ။အဲ႔ဒီထဲမွာဆရာဟိန္းလတ္ေမးထားတာေတြေကာင္းသလိုဂ်ဴးေၿဖထားေတြလည္းေကာင္းတယ္။၀င္းၿငိမ္းလိုထိခိုက္ေစတဲ႕ေမးခြန္းမ်ိဴးမပါပါဘူး။စာေရးသူရဲ႕အယူအဆေရးရာေတြကိုေမးတာပါ။တိုက္ခိုက္တာမ်ိဴးမပါပါ။ေတာ္ေတာ္ေလးေကာင္းပါတယ္။မဖတ္ရေသးရင္ရွာဖတ္ႀကည္႕ပါ၊online,blogေတြေပၚမွာေတာ့မေတြ႕မိပါ။စာအုပ္ပဲရွိတယ္ထင္ပါတယ္။ဖတ္ၿပီးရင္ဒီလိုပဲေက်းဇူးၿပဳၿပီးတင္ပါေနာ္။က်န္တဲ့ဂ်ဴးပရိတ္သတ္ေတြလဲဖတ္ၾကည္႕ေစခ်င္လို႔ပါ။ကၽြန္ေတာ္ကရန္ကုန္ကပါ။မေရးဖူးလို႕အမွားပါရင္ခႊင္႕လႊတ္ပါ
ကၽြန္ေတာ္လည္းဂ်ဴးပရိတ္သတ္ပါပဲ။
ဆရာမဂ်ဴးစာအုပ္ေတြကိုအကုန္လံုးနီးနီးႀကိဳက္သလိုအကုန္လံုးနီးနီး၀ယ္ထားပါတယ္။
ဆရာမကကၽြန္ေတာ့ရဲ႕idealပါပဲ။
ကၽြန္ေတာ္ရသစာေပနဲ႕ေတြ႕ဆံုရတာဆရာမရဲ႕စာအုပ္ေတြကစတာပါပဲ၊
ဒီအင္တာဗ်ဴးအတြက္ေက်းဇူးပါ။
ေနာက္ထပ္ဂ်ဴးအင္တာဗ်ဴးေတြရွိရင္တင္ေပးပါလို႕ေတာင္းဆိုပါရေစ။
ဆရာဟိန္းလတ္နဲ႕ဆရာမဂ်ဴးရဲ႕အင္တာဗ်ဴး၁ခုရိွပါေသးတယ္။
မေဟသီမွာပါ။၁၉၈၉ေလာက္ကပဲ။
စာေပအင္တာဗ်ဴး၁နဲ႕၂ဆိုၿပီးစာအုပ္ၿပန္ထုတ္ထားပါတယ္။
ဂ်ဴးအၿပင္တစ္ၿခားစာေရးဆရာေတြကိုဗ်ဴးထားတာေတြကိုၿပန္ထုတ္ထားတာပါ။
ကၽြန္ေတာ္ေတာင္ပန္းဆိုးတန္းအေဟာင္းတန္းကရွာ၀ယ္ထားတာပါ။
ဆိုင္ေတြေပၚမွာမရွိပါ။
အဲ႔ဒီထဲမွာဆရာဟိန္းလတ္ေမးထားတာေတြေကာင္းသလိုဂ်ဴးေၿဖထားေတြလည္းေကာင္းတယ္။
၀င္းၿငိမ္းလိုထိခိုက္ေစတဲ႕ေမးခြန္းမ်ိဴးမပါပါဘူး။
စာေရးသူရဲ႕အယူအဆေရးရာေတြကိုေမးတာပါ။တိုက္ခိုက္တာမ်ိဴးမပါပါ။
ေတာ္ေတာ္ေလးေကာင္းပါတယ္။
မဖတ္ရေသးရင္ရွာဖတ္ႀကည္႕ပါ၊
online,blogေတြေပၚမွာေတာ့မေတြ႕မိပါ။
စာအုပ္ပဲရွိတယ္ထင္ပါတယ္။
ဖတ္ၿပီးရင္ဒီလိုပဲေက်းဇူးၿပဳၿပီးတင္ပါေနာ္
။က်န္တဲ့ဂ်ဴးပရိတ္သတ္ေတြလဲဖတ္ၾကည္႕ေစခ်င္လို႔ပါ။
ကၽြန္ေတာ္ကရန္ကုန္ကပါ။
မေရးဖူးလို႕အမွားပါရင္ခႊင္႕လႊတ္ပါ
ဖတ္ဖူးၿပီးသားအင္တာဗ်ဴးေတြ ျပန္ဖတ္ရင္း ကြန္မန္႔ေတြကိုလည္း ပညာယူသြားပါတယ္။ နည္းနည္းေလာက္ေတာ့ ဝင္လက္ေဆာ့ လုိက္ဦးမယ္ :P ၂၀၀၆ ေလာက္က ခရီးတခုအတူသြားရင္း မဂ်ဴးကို က်မ အလြတ္အင္တာဗ်ဴး လုပ္ဖူးပါတယ္။ ဒီေပဖူးလႊာ အင္တာဗ်ဴးနဲ႔ဆို ၁၆ ႏွစ္ေလာက္ ျခားၿပီေပါ့ေနာ္။ အဲဒီခရီးက တိုက္ဆိုင္စြာ အညာခရီး ျဖစ္ေနေတာ့ လမ္းမွာ မဂ်ဴးကို အမ်ားႀကီး စပ္စုခဲ့တယ္။ ေရနံေခ်ာင္းကိုလည္း ကားက ျဖတ္ေသးတာကိုး။ အစ္မက က်မပြားသမွ် စိတ္ရွည္ရွည္ေျဖပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ အစ္မကို က်မေျပာမိတယ္။ အစ္မရဲ႕ ဝတၳဳေတြက က်မရဲ႕ လူငယ္ဘဝကို သိပ္လႊမ္းမိုးတာပဲလို႔ .. ဘယ္ေလာက္ လႊမ္းမိုးလဲဆို အညာသားကိုရည္းစား ထားခဲ့မိတဲ့အထိပဲလို႔ .. အဲဒါ အစ္မ တရားခံ ဆိုေတာ့ အစ္မက “တကယ္လားဟဲ့” ဆိုၿပီး မ်က္ရည္ထြက္ေအာင္ ရယ္ပါတယ္။ ဆိုလိုတာက လႊမ္းမိုးခဲ့တယ္ဆိုတာ ကိုပါ။ သူက ဘာေျပာလဲ ဆိုေတာ့ အဲဒီဝတၳဳေတြ (အမွတ္တရ၊ ၾကာေတာ့သည္လည္း ေမာင့္စကား ... ဘလာဘလာေပါ့) ေရးတုန္းက သူအဲလိုလံုးဝကို ထင္မထားခဲ့ဘူးတဲ့။ က်မရဲ႕ စကားကို သူ တကယ္ကို အံ့ၾသတာေလ။ ခုအခ်ိန္မွာ သူ႔ကို ဦးဝင္းၿငိမ္းကပဲ အင္တာဗ်ဴးလုပ္ရင္ သူ႔အေျဖေတြက တမ်ိဳး ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ေနမွာပါ။ တကယ္ေတာ့လည္း အဲဒီတုန္းက ေဝဖန္ခဲ့ၾကတဲ့ မိန္းကေလး ဘီယာေသာက္တာတို႔၊ living together တို႔ ..ကန္႔သတ္ကား ၾကည့္တာတို႔ ေတြက ခုေခတ္မွာ ရယ္စရာႀကီးေတြျဖစ္ေနမွာေပါ့။ မဟုတ္ဘူးလား။ တခ်ိဳ႕ဆို ဒီအင္တာဗ်ဴးခုမွ ဖတ္မိၿပီး ဟင္ ဒီစာေရးဆရာမႀကီးကလည္း ဒိတ္ေအာက္ လိုက္တာ လို႔ေတာင္ ေျပာခ်င္ ေျပာေနမွာ .. :P ေသခ်ာတာကေတာ့ ဂ်ဴး ဆိုတာ ၿငိမ္ေနတဲ့ ျမန္မာစာေပေရးစီးထဲ လႈိင္းထန္ေစခဲ့တဲ့ ေလျပင္းတခ်က္ ဆိုတာ ဘယ္သူမွ မျငင္းႏုိင္ပါဘူး။ က်မေတာ့ ခုလို အင္တာဗ်ဴး အေဟာင္းေလးေတြ ရွာေဖြတင္ျပၿပီး ကိုယ့္ရဲ႕ထင္ျမင္ခ်က္ေတြနဲ႔ ေဆြးေႏြးၾကတာ သိပ္ သေဘာက်ပါတယ္။ ဒါက ကေလာင္ႀကီးလို႔ ငယ္လို႔ ေပါက္စမို႔လို ဘေလာ့မို႔လို႔ စာအုပ္မို႔လို႔ ရယ္လို႔မဟုတ္ပါဘူး။ ဘယ္သူက ဘယ္သူ႔ကိုေရးေရး ပုဂၢိဳလ္ေရး မထိခိုက္ရင္ ေရးလို႔ ရပါတယ္။ ကေလာင္ငယ္ဆီက ပညာမယူရဘူးလို႔ ဘယ္သူမွ မေျပာထားပါဘူး .. မရီတာေျပာသလို ဒါ မရီတာရဲ႕ အခြင့္အေရးပါ။ အသံုးမက်တဲ့ ကေလာင္ရင့္ႀကီးေတြ အမ်ားႀကီးရွိသလို မေန႔တေန႔ကမွ စာေရးၿပီး အရမ္းကို ထက္တဲ့ ကေလာင္ေတြမွ အမ်ားႀကီးေလ။ ဖတ္တယ္မဖတ္ဘူး ဆိုတာကေတာ့ စာဖတ္သူရဲ႕ အခြင့္အေရးေပါ့။ ေနာက္တခုက (အထက္က ကြန္မန္႔သို႔) အင္တာဗ်ဴးတဲ့သူကို ထိခိုက္ေစတဲ့ ေမးခြန္းေမးတယ္လို႔ ေျပာလို႔မရပါဘူး။ ေျဖတဲ့သူ သိပ္ေတာ္တဲ့အခါမွာ ေမးတဲ့သူက အဲဒီလိုပဲ ေမးရမွာ ပါ .. ဒါမွ စာဖတ္သူအတြက္ ဖတ္ေကာင္းတဲ့၊ အရသာရွိတဲ့ အင္တာဗ်ဴး တပုဒ္ျဖစ္လာမွာေပါ့။ မဟုတ္ရင္ ေျမႇာက္ပင့္ေပးေနတဲ့ အင္တာေျမႇာက္ႀကီး ျဖစ္သြားမွာေပါ့။ လက္ေဆာ့တာ မ်ားသြားၿပီ ထင္တယ္။ ေပဖူးလႊာ တေခတ္ကို အရမ္း လြမ္းသြားပါတယ္။ ေဝဖန္တာ မဟုတ္ .. ေလကန္ရံုသက္သက္သာ ျဖစ္ပါေၾကာင္း .. ။
Post a Comment