စကားလံုးမ်ားႏွင့္ sense

ကၽြန္

သတ္ပံုက်မ္းမွာဆို 'ကၽြန္ေတာ္၊ ကၽြန္မ' လုိ႔ ပါတယ္။

သို႔ေသာ္ အဲဒီစကားလံုးေတြကေန ေက်းကၽြန္ဆုိတဲ့ sense ႀကီးကို ခံစားမိတဲ့သူတခ်ိဳ႕က 'က်ေတာ္ က်မ' စသျဖင့္ ေျပာင္းေရးၾကတယ္။ ကိုယ္ေတာ့ အဲလိုမရွိဘူး။ (ေရွ႕ကလူမ်ား ဘာကိုရည္ရြယ္သည္ျဖစ္ေစ) သတ္ပံုဆိုတာ ဘာသာစကားတခုကို အတူအသံုးျပဳသူေတြၾကား တေျပးညီ တူဖို႔သတ္မွတ္တဲ့ နည္းစနစ္တစ္ခုမွ်သာပဲ။ ဒီေတာ့ ကၽြန္မ ဆုိတဲ့ အသံုးသာ သံုးျဖစ္ခဲ့ရင္ 'ကၽြန္မ' လုိ႔ပဲ ႐ုိက္တယ္။ က်မ လို႔ မ႐ုိက္ဘူး။ ဒီေန႔ သတ္ပံုက်မ္းမွာ 'က်မ' လို႔ ေျပာင္းခဲ့မယ္ဆုိရင္ နက္ဖန္ သံုးစရာရွိတာနဲ႔ 'က်မ' လို႔ ေျပာင္း႐ိုက္၊ ေျပာင္းသံုးမယ္။

(မွတ္ခ်က္။ သတ္ပံုက်မ္းအတုိင္း အၿမဲလိုက္နာသည္ မဆိုလို)

မိန္းမလို မိန္းမရ

လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေတြေလာက္က ဘယ္မွာလဲ မသိ၊ (Addy Chen ဆီမွာလို႔ ထင္တယ္။)

ေနာက္ပိုင္းမွာ မိန္းမေတြတင္မက ေယာက္်ားေတြကပါ 'အမ်ိဴးသမီး အခြင့္အေရး၊ အမ်ိဴးသမီး အခြင့္အေရး' ေအာ္လာၾကတာ၊ သူတို႔ တာဝန္ေတြေအးရာေအးေၾကာင္းျဖစ္ဖို႔၊ ပုခံုးေျပာင္းဖို႔ ဆုိတဲ့ လွ်ိဳ႕ဝွက္အႀကံအစည္ ျဖစ္ႏိုင္တယ္ ဆုိတဲ့ သေဘာမ်ိဳးေရးထားတာ။ သူ ကိုယ္တုိင္ကေတာ့ မိန္းမဝါဒီ ထင္ပါတယ္၊ အေရးအသားၾကည့္ရတာ။ (အထူးမွတ္ခ်က္။ ကိုယ္ကေတာ့ ဒီတသက္ ျဖစ္မည္မထင္။)

အဲဒီကေန ဆက္ေတြးလိုက္မိလို႔။

ဆုိပါစို႔။ 

ေယာက္်ားေတြကို 'ဒီလူကေတာ့ မိန္းမလို မိန္းမရနဲ႔၊ မိန္းမစိတ္' 'ထမီ ဝတ္ထားပါလား' စသျဖင့္ေျပာတာ မိန္းမေတြကို ေစာ္ကားရာက်တယ္။ အဆင့္ႏွိမ့္ရာက်တယ္ ဆုိၾကတယ္။

ဒါလည္း ေယာက္်ားေတြအေနနဲ႔ ဒီလိုေျပာတာ မခံခ်င္လို႔၊ မခံရေအာင္ တဘက္လွည့္နဲ႔ မိန္းမေတြကိုပဲ မႏွိမ္ေစခ်င္သလိုလုိ လုပ္ေျပာတာ ျဖစ္ႏိုင္တာပဲ။

စကားလံုးဆုိတာ အသံုးၾကာလာရင္ မူရင္းအႏွစ္ေပ်ာက္ၿပီး၊ အေပၚယံၫႊန္းဆုိရင္းစြဲေလးပဲ ဂ႐ုျပဳမိၾကတာ မ်ားတယ္မဟုတ္လား။ 'ကၽြန္ေတာ္ ကၽြန္မ' ဆုိတာလိုေပါ့။ အဲဒီစကားလံုး သံုးတိုင္း ဒါ ငါ့ကိုယ္ငါ ဆုိတာကလြဲလို႔ 'ကၽြန္' ဆုိတဲ့ အနက္ဟာ ကိုယ့္စိတ္ထဲ ေပၚမလာဘူး။ ေပၚလာတဲ့လူလည္း မသံုးဘဲ ေန႐ံုပဲမဟုတ္လား။

ဒီလိုပဲ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ အလုပ္မဟုတ္ဘဲ အူေၾကာင္ၾကားကြက္နင္းေနလို႔ 'မိန္းမလို မိန္းမရ' တို႔ 'မိန္းမဉာဏ္' တုိ႔ 'မိန္းမက်င့္ မိန္းမႀကံ' တို႔ လို႔ ေျပာတာလည္း မိန္းမေတြ ဆုိတဲ့ sense ထိ ေပၚမလာဘူး။ ဒါ တုိက္႐ိုက္ေျပာခ်င္သူကိုသာ ထိထိမိမိ ႏွိပ္ကြပ္နည္း တမ်ိဳးပဲ။ (ဒါမ်ိဳး သူတို႔ မခံခ်င္ မခံႏိုင္လို႔ မိန္းမေတြကိုပါ သြယ္ဝိုက္ ႏွိမ္ရာေရာက္တယ္ဆုိၿပီး တဖက္လွည့္နဲ႔ ထြက္တာ ပို ျဖစ္ႏိုင္တယ္။)

တခ်ိဳ႕ေသာ ေယာက္်ားေတြ အမ်ိဳးသမီးအခြင့္အေရး ဘာညာ ေခါင္းတပ္ေရးတာ ေစတနာနဲ႔ဆုိတာထက္၊ ထမီမၿပီး ရန္ေတြ႕ေနတာနဲ႔ ပိုတူတတ္လုိ႔၊ ဒါ အမ်ိဳးသမီးေခါင္းစဉ္တပ္ၿပီး သူတို႔အထိနာတတ္တဲ့ စကားလံုးေတြ ပေပ်ာက္ေအာင္မ်ား တဖက္လွည့္နဲ႔ ေျပာသလား ထင္မိတယ္။

ဒီေတာ့ မိန္းမေတြကို ထိခိုက္တယ္လို႔ စိတ္မွာထင္ရင္ မသံုးဘဲ ေန႐ံုပဲ။ ကိုယ့္စိတ္က ဒီစကားလံုးသံုးတာ ရည္ရြယ္သူကလြဲလို႔ မိန္းမေတြကို သြယ္ဝိုက္ ထိခိုက္ေစလိုတယ္လို႔ မဟုတ္ရင္ ဆက္သံုး႐ံုပဲ။

အဲလို အူေၾကာင္ၾကားကြက္ေတြအတြက္ ဒီ့ထက္ ထိေရာက္မယ့္ စကားလံုးလည္း မွတပါး အျခားမရွိမဟုတ္လား။ ရွိလာခဲ့ရင္ အခ်ိန္မေရြးေျပာင္းသံုးမယ္။ 

မရွိမခ်င္းေတာ့ ဒါအေကာင္းဆံုးပဲ။

***

ဘာမွေတာ့ မဆုိင္ဘူး။

႐ံုးက ျပန္ေရာက္ၿပီး Addy Chen ပို႔စ္ ဖတ္၊ ေနာက္ ကြန္ဒိုလီဇာ႐ိုက္ဇ္အေၾကာင္းဖတ္ေတာ့ လူမည္းတို႔၊ ကၽြန္တုိ႔ အေၾကာင္းေတြေရာက္၊ စကားလက္အိုဟာရာတို႔ေခတ္က လူမည္း၊ ႐ိုက္ဇ္တို႔ေခတ္က လူမည္းနဲ႔ ကၽြန္ ဆုိတဲ့ စကားလံုးကေန ခ်ေရးမိတာ။

ျဖည့္စြက္

ဗမာျပည္မွာ အမ်ိဳးသမီးေရးရာ နဲ႔ အမ်ိဳးသမီးအခြင့္အေရးအေၾကာင္းေတြ ေခတ္စားတုန္းကဆုိရင္
ျမန္မာဥပေဒမွာ ေယာက္်ားေတြ တရားဝင္ မိန္းမတစ္ေယာက္ထက္ ပိုယူခြင့္ ရတာနဲ႔ ပတ္သတ္လုိ႔ ဆရာမႀကီး ခင္ႏွင္းယု တုိ႔ေတာင္ပါေသးလား မသိ၊ ရွင္းၾကတာကို ဖတ္ဖူးတယ္။ အဲဒီမွာ အဲဒါက ဘာသာျခား လူမ်ိဳးျခားအမ်ိဳးသားနဲ႔ လက္ထပ္တဲ့ ဗမာအမ်ိဳးသမီးေတြကို ကာကြယ္ဖို႔ လုပ္ရတာပါဆုိၿပီး ဥပမာ၊ ဥပေမယ် မ်ိဳးစံုနဲ႔ ရွင္းၾကတာ ၾကားဖူးတယ္။

ကိုယ္ေတာ့ ဥပေဒေၾကာင္း နားမလည္ပါဘူး။ လတ္တေလာ မလိုအပ္ေတာ့ စိတ္လည္းမဝင္စားဘူး။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီမွာ ျပသြားတဲ့ ဥပမာေတြ အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြကိုေတာ့ ဘဝင္မက်ဘူး။ အဓိကနဲ႔ သာမညနဲ႔ ေခ်ာ္ေနတယ္လို႔ ခံစားရတယ္။

ေျပာခ်င္တာက မိန္းမေတြကို ကာကြယ္ဖို႔လို႔၊ မႏွိမ္မိဖို႔လို႔ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ 'မိန္းမလို မိန္းမရ ျဖစ္ေသာ' ေယာက္်ားေတြကို 'မိန္းမလို မိန္းမရ' ဆုိတဲ့ စကားလံုးမ်ိဳး သံုးၿပီး မေျပာသင့္ဘူးဆုိတာလည္း အထက္က ဥပေဒလိုမ်ား ျဖစ္ေနမလား ေတြးမိေသးတယ္။

***

Books

စာသင္ခန္း အင္ျဂင္နယာရင္း အဂၤလိပ္စာ တုိက္တန္းနစ္

စာသင္ခန္း အင္ျဂင္နယာရင္း အဂၤလိပ္စာ တုိက္တန္းနစ္

ကိုယ္ေတြႏွစ္က ေက်ာင္းက အဂၤလိပ္စာမွာ အေစာပိုင္းသင္ရတာေတြက အဂၤလိပ္စာလုိ႔သာ ေျပာတာ၊ တကယ္ေတာ့ အင္ဂ်င္နီယားရင္းဘာသာရပ္မ်ိဳးစံုကို စုၿပံဳထည့္ထားတာ။ ေျပာရရင္ေတာ့ စိတ္ဝင္စားစရာ သိပ္ေကာင္းတယ္ မထင္ဘူး။ ကားတို႔ အဝတ္ေလွ်ာက္စက္တို႔ တယ္လီဖုန္းတုိ႔ တြင္ခံုတို႔ ပိုင္႐ိုက္တာတို႔ ဒိုင္နမိုတို႔ အေၾကာင္းေတြ... ေျပာရတာေတာင္ ေလပါတယ္။ ေကာင္းတာကေတာ့ ပညာရပ္ဆုိင္ရာ အကဲဒမစ္စာလံုးေတြေတာ့ သိႏိုင္တာ။ ေနာက္ resume နဲ႔ application letter ေတြ ဘာေတြ ေရးခဲ့ရတာ။ ၿပီးေတာ့ ေမဂ်ာဘာသာေတြက ကိုယ္ အထူးျပဳရာပဲ သင္တာေပမယ့္ အဂၤလိပ္စာမွာေတာ့ ရွိ ရွိသမွ် အထူးျပဳကဟာေတြ အကုန္စုၿပံဳထည့္ထားေတာ့ စိတ္ဝင္စားတဲ့သူအတြက္ေတာ့ ေကာင္းတာေပါ့။ စိတ္မဝင္စားတဲ့သူအတြက္လည္း ေကာင္းတာပါပဲ (စိတ္ညစ္ဖို႔)။

အဲဒီမွာ အံေခ်ာ္ေနတာ တစ္ခုရွိတယ္။ engineering maths ကို သခ်ၤာက ဆရာ/မေတြသင္တာ ဘာမွ မျဖစ္ေပမယ့္၊ အဂၤလိပ္စာထဲက အင္ဂ်င္နီယာဆုိင္ရာ အေၾကာင္းအရာေတြကို အဂၤလိပ္စာက ဆရာ/မေတြသင္ေတာ့ တခ်ိဳ႕ဟာေတြ သူတုိ႔လည္း ခက္၊ ကိုယ္ေတြလည္း ခက္။ (စိတ္ဝင္စားၿပီး ေတာ္တဲ့လူေတြအတြက္ကေတာ့ မခက္ဘူးေပါ့။ စကားမစပ္ အင္ဂ်င္နီယာပညာဟာ တကယ္တမ္းက် သင္စရာ သိပ္မလုိတဲ့ ပညာပဲ။ စဉ္းစားၾကည့္။ စိတ္ဝင္စားတဲ့လူေတြက စာဖတ္႐ံုနဲ႔ 75% ေလာက္ကို အလုိလုိ သေဘာေပါက္ၿပီးေနၿပီ၊ ျမင္ၿပီးေနၿပီ။ စိတ္မဝင္စားတဲ့လူေတြက် ဘယ္ေလာက္သင္သင္ ဘယ္လိုသင္သင္ စာေမးပြဲၿပီးတာနဲ႔ အကုန္ ကုန္ေရာ။ ဘာမွကို မက်န္ဘူး။ ႏွစ္မ်ိဳးႏွစ္စားလံုးအတြက္က ေက်ာင္းတက္ၿပီး သင္ၾကတယ္ဆုိတာ ဘြဲ႕႔အတြက္မွ်သာပဲ။)

တခါတေလ စီနီယာ့ စီနီယာ အင္ဂ်င္နီယာမ်ားနဲ႔ စကားေျပာရရင္ အေတာ္ေလးကို ကိုယ့္အတိုင္းအတာ ကိုယ္ျပန္ျမင္လာမိတယ္။ စာထဲက ခက္ခဲ က်ပ္တည္းလွတယ္လို႔ ထင္တဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြကို သူတို႔က ခဏ ဖတ္ၾကည့္လိုက္ရင္ပဲ အလံုးစံု သိျမင္ကုန္ၿပီ။ အလုပ္ထဲေရာက္ေတာ့ အထက္လူႀကီးေတြနဲ႔ စကားေျပာရင္း အဲဒီဘာသာရပ္ဆိုင္ရာေတြ ေရာက္လာရင္ ဘယ္လို ထြက္ေျပးခ်င္မွန္း မသိဘူး။ သူတို႔ကလည္း သူတို႔ သန္ရာ သန္ရာဆုိေတာ့ ေနာက္ေပါက္ေတြကို သိပ္ေျပာျပခ်င္တာ။

သူတို႔ မ်က္လံုးထဲမွာ ကားတစ္စီးေကြ႕လိုက္တာမွာလည္း အင္ဂ်င္နီယာပညာ၊ ကြန္တိန္နာထဲက ဂ်င္နေရတာတလံုးကို မ, ထားတဲ့ ကရိန္းႀကိဳးမွာလည္း အင္ဂ်င္နီယာပညာ။ (applied mechanic ဆုိတာကို အဲဒီလို လက္ေတြ႕နဲ႔ ယွဉ္ေတြးလို႔ ရပါလားလုိ႔ အဲဒီေတာ့မွ သိခဲ့ရတာ။ သိရတဲ့အခ်ိန္မွာ သိပ္ကို ေနာက္က်သြားၿပီ)။ ခႏၶာကိုယ္ ေအာက္ပိုင္းနဲ႔ အေပၚပိုင္း ဘယ္အပိုင္းကို ေရ အရင္ စ ေလာင္းသင့္တယ္ဆုိတာမွာလည္း အင္ဂ်င္နီယာပညာ၊ သူတို႔အတြက္ ျမင္ျမင္သမွ် ကမၻာေလာကႀကီး တခုလံုးက အင္ဂ်င္နီယာပညာ (ပ်င္းစရာႀကီး)။

တကယ္ဆုိရင္ ဘယ္စက္ေတြ ဘယ္သူေတြကို ဘယ္ေဈးနဲ႔ေရာင္းထြက္တယ္၊ ဘယ္သူေတြဝယ္ထားတဲ့ ဘယ္စက္ေတြရဲ႕ ဘယ္စပယ္ရာပါ့တ္ေတြ ဘယ္ခ်ိန္ေလာက္ႂကြလို႔ ကိုယ္က ဘာေတြ ႀကိဳဝယ္ေလွာင္ၿပီး ဘယ္ေဈးနဲ႔ ေရာင္းလို႔ရတယ္ဆုိတာက ပိုစိတ္ဝင္စားစရာ မေကာင္းပါလား။ (အမွန္ေတာ့ ဒါေတြလည္း သူတို႔ဆီကပဲ သင္လာခဲ့ရတာပါပဲ။ ကိုယ္သိတာ သူတို႔သိတာရဲ႕ အစိတ္အပိုင္းေလးပဲ ရွိတာပါ)

***
ဒီလိုနဲ႔ ေနာက္ပိုင္း အဂၤလိပ္စာက်ေတာ့ အင္ဂ်င္နီယားရင္းေတြ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ဘယ္သန္ ညာသန္အေၾကာင္းတုိ႔၊ အေရာင္ (colors) ေတြနဲ႔ လူ႕စိတ္သဘာဝ အေၾကာင္းတို႔ ေနာက္ေတာ့ ဘာေတြလဲ မသိ။ အဲလိုဆန္ဆန္အေၾကာင္းေတြဆုိေတာ့ နည္းနည္း အပ်င္းေျပလာတယ္။ ငယ္တုန္းကေတာ့ အဂၤလိပ္စာဆုိတာ ေမဂ်ာဘာသာႀကီး မဟုတ္လား။ အေရးႀကီးတဲ့အခ်ိန္ ဂ႐ုတစိုက္နဲ႔ သင္ရတဲ့ဘာသာ။ ေနာက္ေတာ့ အဂၤလိပ္စာဆုိတာ မိုင္နာဘာသာ၊ ေမဂ်ာေတြ သင္ၿပီးလို႔ ေခါင္းပူေနတဲ့အခ်ိန္ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး သင္လုိ႔ရတဲ့ ဘာသာ။ ဘယ္ကေရာက္လာမွန္း မသိတဲ့ အီေကြးရွင္းေတြ လာသင္တဲ့ သခ်ၤာထက္ေတာင္ ေပါ့ပါးေသးတယ္။

ဒါနဲ႔ ဘယ္သန္ ညာသန္အေၾကာင္းဆုိ အရင္တုန္းက ေသခ်ာ မသိဘူး။ ဖတ္မိတဲ့စာေတြထဲ မပါသလား သတိပဲ မထားမိသလား မသိ။ ကိုယ့္စိတ္ထဲမွာ ဘယ္သန္၊ ညာသန္ဟာ ေမြးရာပါ သဘာဝလို႔ မထင္တာ။ ကိုယ္ ညာသန္ခဲ့တာဟာ ငယ္တည္းက ညာဘက္နဲ႔လုပ္လာတာ အက်င့္ပါေနလို႔လုိ႔ ထင္ခဲ့တယ္။ ဘယ္သန္ေတြဟာလည္း ဒီလိုသေဘာပဲလို႔ ထင္ခဲ့တယ္။ ေက်ာင္းမွာ အဲဒီအေၾကာင္းအရာ မသင္ခင္ကေလးတင္မွ တုိက္တုိက္ဆုိင္ဆုိင္ Knowledge Computer Journal ထဲက (အဲဒီစာေစာင္အေၾကာင္း ဒီမွာ ေရးဖူးတယ္) မင္းခိုက္စိုးစန္ ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ကေနမွ ဘယ္သန္ ညာသန္ဆုိတာ ေမြးကတည္းက အလုိလုိသန္လာၾကတယ္ဆုိတာ သိေတာ့တယ္။

သူက ဘယ္သန္ ညာသန္ေတြရဲ႕ ဦးေႏွာက္နဲ႔ ခႏၶာကိုယ္ အစိတ္အပိုင္းေတြရဲ႕ ထူးျခားမႈအေၾကာင္း စသျဖင့္ကေန ကေလးေတြ ဘယ္နဲ႔ေရးရင္ ညာနဲ႔ အတင္းေျပာင္းခိုင္းတဲ့ လူႀကီးေတြအေၾကာင္းမ်ိဳးေတြ ေရးထားတယ္။ အဲဒါေတြ အတိအက် မမွတ္မိေတာ့ပါဘူး။

မွတ္မိေနတာ ႏွစ္ခုပဲရွိတယ္။
တစ္ခုက သူသာ မိဘျဖစ္ခဲ့ရင္ ကေလး ဘယ္သန္ျဖစ္တာ ညာသန္ျဖစ္တာထက္ ကေလးရဲ႕ စိတ္မွာ အနာတရျဖစ္မသြားဖုိ႔ကိုပဲ ဂ႐ုစိုက္ပါမယ္တဲ့။ ေနာက္တစ္ခုက လူေတြမွာ လက္နဲ႔ ေျခေထာက္တင္ မကဘဲ ဦးေႏွာက္ မ်က္ေစ့စတဲ့ အစိတ္အပိုင္းေတြမွာပါ ဘယ္သန္ ညာသန္ရွိတယ္ ဆုိတာ စမ္းသပ္ခ်က္တစ္ခုနဲ႔ ျပသြားၿပီး "တကယ္လို႔မ်ား ႏွလံုးသားမွာပါ ဘယ္သန္ ညာသန္ ရွိေနခဲ့မယ္ဆိုရင္ အဲဒီအျဖစ္ကုိ မလိုလားပါဘူး။ ဘာျဖစ္လုိ႔ဆုိေတာ့ သူ႕အတြက္ ကၽြန္ေတာ့္အခ်စ္ေတြက ႏွလံုးသားရဲ႕ အျခမ္းတစ္ခုခုမွာ ေလ်ာ့ေနတာမ်ိဳး လက္မခံႏိုင္လို႔ပါ" ဆိုတာရယ္ပဲ။

အဲဒီႏွစ္က အဂၤလိပ္စာထဲမွာ တုိက္တန္းနစ္အေၾကာင္းလည္း ပါတယ္။
အဲဒီႏွစ္က်မွ ေက်ာင္းကို ေျပာင္းလာတဲ့ ဆရာက ဘာသာရပ္လည္း ကၽြမ္းတယ္။ ဟာသဉာဏ္လည္းရွိတယ္။ သူ႕အခ်ိန္ဆို relax ျဖစ္တယ္။ (မိုင္နာဘာသာခ်င္းအတူတူ သခ်ၤာတို႔၊ အီးပီခ်ိန္တို႔ဆို ကိုယ္ကေတာ့ အေတာ္ပ်င္း။ အီးပီေတြကလည္း သူတို႔ မုိင္နာသင္ရတဲ့ ပ႐ိုဂရမ္မင္းခ်ိန္ဆုိ တြန္႔လိန္ေနတယ္ ၾကားဖူးတာပဲ။)

ဆရာက ပိန္ပိန္ အရပ္ျမင့္ျမင့္ တ႐ုတ္ေသြးပါတယ္လုိ႔ ထင္ရတယ္။ မသပ္မရပ္လုိ႔ ေျပာမရေပမယ့္ သပ္ရပ္ေက်ာ့ေမာ့လည္း မေနဘူး။ ဆရာနဲ႔ ပတ္သတ္လုိ႔ ထူးျခားတာက စေရာက္တဲ့ႏွစ္မွာ မိန္းကေလးေတြ အုပ္စုလိုက္ အတန္းျပင္ထြက္ၿပီး ေျပာဆုိ ရယ္ေမာ စကားမ်ားေနရင္ ေသခ်ာ (သတိထားမိေလာက္ေအာင္ကို ေသခ်ာ) ၾကည့္သြားေလ့ ရွိတယ္။ ဆရာ့ပံုၾကည့္ရတာ ကြန္ဆာေဗးတစ္ျဖစ္တဲ့ပံု တစ္စက္မွ မရွိဘဲ အဲဒီလိုေက်ာင္းမ်ိဳးအေနနဲ႔ ဘာမွ ထူးဆန္းေျပာပေလာက္ဖြယ္မရွိတဲ့ ကိစၥကို ဘာလို႔ မႏွစ္ၿမိဳ႕တဲ့ပံုျပသလဲ ခုထိလည္း နားမလည္ႏိုင္ဘူး။ အဲဒါကို သတိထားမိတဲ့သူ အခ်င္းခ်င္း ဆရာက ဘာလဲ ဘာျဖစ္လုိ႔ အဲလိုၾကည့္တာလဲ၊ ေအး ဟုတ္တယ္ ဒီလိုေနတာ သူႀကိဳက္ပံုမရဘူး။ အဲဒါေၾကာင့္ ၾကည့္တာေနမွာ လုိ႔ ေျပာျဖစ္တယ္။

ဒါေပမဲ့ တသက္လံုးက အဲလိုပဲ အားရင္ အတန္းျပင္ထြက္ ရပ္ခ်င္ရပ္ ထုိင္ခ်င္ထိုင္ စကားမ်ားခ်င္မ်ား လုပ္လာၾကတာ ဘယ္ဆရာ ဆရာမနဲ႔ ဘယ္ေက်ာင္းသားကမွ အထူးအဆန္းလုပ္ ၾကည့္တာမဟုတ္ေတာ့ ဘယ္သေကာင့္သမီးကမွလည္း အဲဒီအခ်ိဳးကို မျပင္ဘူး။ ထုိင္ၿမဲ ရပ္ၿမဲပဲ။ ကိုယ္တုိင္ ဆရာနဲ႔ အဲလိုႀကံဳတာ ၃/၄ ခါထက္ မနည္းပဲ။ အတန္းထဲမွာ စာသင္ျပန္ေတာ့လည္း အဲဒီအေၾကာင္း လံုးဝ မေျပာဘူး။ ဗဟုသုတရွိၿပီး ေပါ့ေပါ့ပါးပါးနဲ႔ ရယ္စရာလည္း ေျပာတတ္တယ္။ တပည့္ေတြကို ဟိုးအရင္တည္းက သင္လာခဲ့ၿပီး အသားက်ၿပီးသားလို ေျပာဆုိဆက္ဆံၿပီး သင္ေနတာပဲ။ ...ဆိုေတာ့ အတန္းျပင္ထြက္ထိုင္ၿပီး ဟားေနရင္ ႐ႈတည္တည္ၾကည့္တယ္ ဆုိတာလည္း ဆရာ့ပံုစံနဲ႔ မလုိက္လို႔ ပေဟဠိလို ျဖစ္ေနေပမယ့္ စိတ္ထဲမွာ အဖုအထစ္ေတာ့ မျဖစ္ပါဘူး။

တရက္ စာမသင္ခင္ ဘာအေၾကာင္းေျပာမွန္း မမွတ္မိေတာ့ဘူး။ "ငါကြာ... ဒီေန႔မနက္ ေလွ်ာက္လာတာ မင္းတို႔ ေတာ္ဝင္လမ္းကလည္း ဆုိးလိုက္တာ ရႊံ႕ဗြက္ခ်ည္းပဲ" ဆုိတယ္။ ေျပာရင္းနဲ႔ "မင္းတုိ႔ ေတာ္ဝင္လမ္း မသိဘူးလား" လုိ႔ ေမးတယ္။ ဘယ္ေနရာကို ေျပာမွန္းမသိေတာ့ ဘယ္သူမွ ျပန္မေျဖဘူး။ ဆရာက "ဒီလမ္းေလ" လုိ႔ ေက်ာင္းအလည္လမ္းကို လက္ဟန္ျပတယ္။ ေက်ာင္းအဝင္လမ္း ဘယ္တုန္းက ေတာ္ဝင္လမ္း ျဖစ္သြားတာလဲေတြးေနတုန္း "ငါနာမည္ေပးထားတာ ေက်ာင္းထဲေရာက္ေအာင္ ေတာ္ေတာ္ေလးဝင္ရလုိ႔ ေတာ္ဝင္လမ္း" တဲ့။

ကိုယ့္မွာ ေနာက္ပိုင္း Baldwin Library သြားတိုင္း အဲဒီ စကားလံုး သတိရေနတတ္တယ္။

တုိက္တန္းနစ္အေၾကာင္း သင္တုန္းက ေျပာခဲ့ၾကတာလည္း အမွတ္ရမိတယ္။
သင္ခန္းစာအၿပီးမွာ ဆရာက ေမးတယ္။

"သူတို႔ေတြ ဒီသေဘၤာ၊ ဒီခရီးစဉ္နဲ႔ ပတ္သတ္လုိ႔ အဲဒီလို ဘာမွ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး၊ ဒီသေဘၤာႀကီးဟာ မနစ္ႏိုင္ပါဘူးလုိ႔ တထစ္ခ် ယံုၾကည္ၿပီးမွ ျဖစ္ရတာဟာ ကိုင္႐ိုကို အားကိုးမိလုိ႔လား၊ ခရစ္ရွနားမူတီးကို အားကိုးမိလို႔လား"

အတန္းထဲက အေကာင္ေတြက ဒါမ်ိဳးဆုိ မတိုင္ပင္ရဘဲ "စံ-ဇာဏီဘို" လုိ႔ တညီတညာတည္း ထေအာ္တယ္။

ဆရာက ျပန္ေျပာတယ္။

"မဟုတ္ဘူးေဟ့။ ေရငန္ထဲသြားတာ ဦးရွင္ႀကီး တင္မသြားလို႔"

အေတာ္ရြတ္တဲ့ ဆရာ။ အဲလို ေျပာၿပီးေတာ့ ဦးရွင္ႀကီးပင့္တဲ့စာကို ျမန္မာတဝက္ အဂၤလိပ္တဝက္ဖ်က္ဆိုထားတဲ့ စာသားပါ ရြတ္ျပေသးတယ္။ အကုန္ မရေတာ့လို႔၊ ၿပီးေတာ့ သိတဲ့သူေတြ သိၾကမွာမို႔ ထည့္မေရးေတာ့ဘူး။ 'coming to the ေလးတိုင္စင္' စာသားပါတဲ့ တစ္ခု။ ကိုယ္ေတာ့ ဆရာ ရြတ္ျပမွ ၾကားဖူးတာပါ။

အဲဒီေန႔က အတန္းထဲက ဟီးဟီးဟားဟားေန႔ေတြထဲက တစ္ခုေသာတစ္ေန႔ေပါ့။

***
ေက်ာင္းအေၾကာင္းနဲ႔ စာသင္ခန္းအေၾကာင္းက မေရးျဖစ္ပါဘူး။ ကိုယ္ေတြ တက္ခဲ့ခ်ိန္ကလည္း ေခတ္ပ်က္ေနၿပီ။ ပ်က္ေနတာကိုပဲ သိခဲ့ရရင္ေတာ့ အေၾကာင္းမဟုတ္ဘူး။ ေခတ္မပ်က္ခင္က ဘယ္လုိဆုိတာကိုပါ သိဖူးေနခဲ့ေတာ့ ယွဉ္စရာေတြ ယွဉ္ေတြးမိၿပီး စိတ္ပ်က္မိတာ ပိုမ်ားခဲ့တယ္ ထင္တယ္။ ေနာက္ပိုင္း ဦးေႏွာက္က သိပ္ေမ့တတ္လာလုိ႔ သတိရတုန္းေလး ေရးမွတ္ထားလိုက္တယ္။

***

Perfect Match!

အရွင့္သား ျမင့္ျမတ္တဲ့ အိပ္ရာေနရာကို စြန္႔တယ္ၾကားေတာ့ ယေသာဓရာလည္း စက္ရာေညာင္ေစာင္းကို စြန္႔ခဲ့တယ္ တဲ့။

အရွင့္သား ဖန္ရည္ဆုိးတဲ့ ဝတ္႐ံုကိုသာ ဆင္တယ္ၾကားေတာ့ ယေသာဓရာလည္း ဖန္ရည္ဆိုးတဲ့ ဝတ္႐ံုကိုသာ ဆင္ေတာ့တယ္ တဲ့။

အရွင့္သား တေန႔မွာ တနပ္တည္းေသာ အစာကိုသာ မွီဝဲတယ္ၾကားေတာ့ ယေသာဓရာလည္း တေန႔မွာ တနပ္တည္းေသာ အစာကိုသာ မွီဝဲေတာ့တယ္ တဲ့။

***
သူေတာင္ ဟိုကေန 4 ကိုင္ေသးတာ ကိုယ္လည္း ဒီမွာ 4S ေျပာင္းကိုင္ေတာ့မယ္။

***

Current Mood!

ေကာင္းတဲ့သူ ဘယ္သူမွ မက်န္ေတာ့လည္း ေအးတာပဲ
lolz

တကၠသိုလ္ ဘုန္းႏိုင္ in Cbox

န: ညက သူငယ္ခ်င္းလိုပဲ ဆက္၍ ေခၚမည္ ခိုင္ ဖတ္လို႔ ၿပီးတယ္.. ေကာင္းသားဟ

Me: ခိုင္ ကို မဖတ္ဖူးေသး။ ဒီတေခါက္ ျပန္ေတာ့ ေတြ႕ခဲ့တယ္။ တကသ ဘန ကို သိပ္မႀကိဳက္ေတာ့

န: တကၠသိုလ္ဘုန္းႏိုင္ကို.. ေႏြကႏာၱဦးရယ္.. သူ႔ကၽြန္မခံၿပီရယ္ပဲ ဖတ္ဖူးတယ္ မႀကိဳက္လို႔။ ခုေတာ့ သူမ်ား တိုက္တြန္းလို႔ ဖတ္ျဖစ္တာ။

Me: နည ေကာင္းတယ္ေျပာေတာ့ ဖတ္ၾကည့္ခ်င္သား

javascript:pop('onlinname: မဆလဘဲ

Me: သူ႕အေရးအဖြဲ႕ေတြ ကိုယ္နဲ႔ ကီးမကိုက္

န: ကာရိုက္တာေတြ ေဖာ္သြားတာ ႀကိဳက္တယ္

n: ဒါဆို ၿငိမ္းေက်ာ္ေလး ဖတ္ၾကည့္ၾကပါလားကြယ္.. ဟိဟိ

န: ဟုတ္တယ္.. ကာရန္ေတြေရာ အႏြဲ႔ေတြေရာ ေရးေတာ့ စိတ္မရွည္ဘူး တခါတေလ

Me: နယ္က အိမ္မွာ ငက၊ နဂသ၊ မစဝ (ပတက) စာအုပ္ေတြ ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ား ရွိတယ္။

V: တကသဘန ကေတာ့ မ်ားၾကီးဖတ္ဖူးတယ္ ထားေတြ ဆင္စြယ္နန္းေတြပဲ မ်ားတာ .. အီေျမမွသည္ ေတာ့ ေကာင္းပါတယ္။

Me: ငယ္ငယ္တုန္းက ဘာမွမရွိ အဲဒါေတြ လွန္ဖတ္တာပဲ။ ဒါေပမဲ့လည္း မရွိလုိ႔ဖတ္တာ။ မစြဲဘူး။

C: ေတာင္ၾကီးကဇတ္လမ္းဘာပါလိမ့္ တကသဘန။ တအားႏုတာပဲ ေ၇းထားတာက။

န: ဟုတ္ပ

Me: မစဝ (ပတက) ကို ကဗ်ာ ႀကိဳက္သေလာက္ လံုးခ်င္း မႀကိဳက္။

n: ေအး ဟုတ္တယ္ ရတ... မစဝ က ကဗ်ာေတာ့ ေကာင္းးး တခ်ဳိ ့ကဗ်ာမ်ား အလြတ္ေတာင္ ရေနေသးး က်က္စာမလို

V: အီေျမမွသည္ တပုဒ္ပဲ ေသခ်ာ စိတ္ထဲက်န္တယ္

n: ဇာတ္ညြန္းေရးတတ္ခ်င္တဲ့သူေတြ ၿငိမ္းေက်ာ္ ဖတ္သင့္တယ္

m: Mnemm , Emmt , tnclpsykmk are his masterpiece for me, tnclpsykmk is the best among them. Your post and your value , just thinking one's value and one's likes from books. I have almost all of pn books.

Me: ခိုင္ကေတာ့ အေျပာမ်ားတယ္။ မဖတ္ျဖစ္ေသးတာ။

m: I like him since he values what human beings should value. And the courage of the poor. He also was poor and bright. He tried to become an educated person and showed the way for the next gen. Almost half of the people on mc are under his novel influence :) at that time. Men becomes lecturers.

Me: အႏုပညာရပ္တခုခုကေန တစံုတရာကို ေမွ်ာ္လင့္ ရွာေဖြတဲ့သူနဲ႔၊ အႏုပညာရပ္တခုခုကေန ခံစားမႈကလြဲလို႔ ဘာမွ မေမွ်ာ္လင့္တဲ့သူေတြဟာ အျမင္ ကြာမွာပဲ။ အဲဒါ ဘယ္သူအမွန္ ဘယ္သူအမွားမဟုတ္ဘူး။ ကြာတာက ကြာတာပဲ။ m က ပထမအမ်ိဳးထဲမွာ ပါပံုရတယ္။

m: There is no formula but preference.

Me: အႏုပညာသမားက ခံစားသူအက်ိဳးအျမတ္အတြက္လုိ႔ ရည္ရြယ္ေရးတာ ေကာင္းတဲ့ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ စိတ္ထားျဖစ္မွာပါ။ ဒါေပမဲ့ ကိုယ့္အေနနဲ႔ေတာ့ အႏုပညာသန္႔သန္႔လုိ႔ မခံစားမိေတာ့ဘူး။ အဲဒါ ကြာတယ္။ ကိုယ္ေတာ့ ကိုယ့္ ဘာလမ္းမွ မျပဘဲ၊ ဘာလမ္းမွ ျပဖို႔စိတ္ကူးမရွိဘဲ၊ အရွိအတုိင္း ခံစားမႈအတိုင္း အျပင္ကအတုိင္း ခ်ျပတတ္တဲ့စာေရးသူေတြကို ပိုသေဘာက်တယ္။

အဲဒါေၾကာင့္ တကသဘနတို႔ မစဝတို႔ မႀကိဳက္ဘူးဆုိတာ အေရးအဖြဲ႕နဲ႔ ခံစားမႈပိုင္း ကိုယ္နဲ႔ မတုိက္ဆုိင္တာကိုေျပာတာ။ သူတုိ႔ ဖန္တီးမႈပိုင္းကို ေျပာတာ။ အဲဒီမွာ သူတို႔ ထည့္ေပးလိုက္တဲ့ ေစတနာဆုိတာေတြ ရည္ရြယ္ခ်က္ဆုိတာေတြကို ေျပာတာမဟုတ္ဘူး။ အဲဒါေတြက ထိခ်င္းထိ ဦးေႏွာက္ကိုပဲ ထိတယ္။ ခံစားမႈကို မထိဘူး။ ဂ်ဴး ေနာက္ပိုင္းစာေတြလိုေပါ့။

ဂ်ဴး ေနာက္ပိုင္းစာအုပ္ေတြ ကိုယ္ လံုးဝမႀကိဳက္ေတာ့ဘူး။ အဲလုိေျပာရင္ အဲဒါ ဂ်ဴး ဖန္တီးမႈေတြကို တန္ဖိုးမထားဘူး ေျပာတာ မဟုတ္ဘူး။ ႀကိဳက္တယ္ မႀကိဳက္ဘူးဆုိတာကို စကားလံုးရွိလုိ႔ သံုးလိုက္ရေပမယ့္ အဲဒါနဲ႔တင္ တထစ္ခ်ေျပာလုိ႔မရဘူး။ တကယ္ေတာ့ စကားလံုးေတြက မလံုေလာက္ဘူး။ တယ္လီပသီလိုေနတယ္။ စကားလံုးဟာ တခြန္းဆို တခြန္းပဲယူလို႔ မရဘူး။ (ကိုယ္လုိရာကို ဆြဲယူလုိ႔ မရဘူး)

ကိုယ့္အႀကိဳက္ေျပာရရင္ ဂ်ဴးကို ဝတၳဳမေရးဘဲ ေဆာင္းပါးေတြခ်ည္း ေနာက္ပိုင္းေရးေစခ်င္ေတာ့တယ္။ သူေျပာခ်င္ ေပးခ်င္တာေတြက ေဆာင္းပါးနဲ႔ပိုလုိက္ၿပီး ေဆာင္းပါးသာျဖစ္ရင္ ပိုတန္ဖိုးရွိမွာလို႔ခ်ည္း ေတြးမိတယ္။ ကိုယ့္အႀကိဳက္ေပါ့။ ေဈးကြက္ေတာ့ မသိဘူး။

ဥပမာ - ဝင္းဝင္းလတ္ အခ်စ္၏ေနာက္ဆက္တြဲ မွာဆုိရင္ သူ႕ စံျပ ဇာတ္ေကာင္ေတြဟာ တကယ့္ စံေတြပဲ။ (တကသဘနတို႔ လိုင္းမ်ိဳးပဲ)။ ဒါေပမဲ့ကြာတာက တင္ျပပံု၊ သ႐ုပ္ေဖာ္ပံု၊ အင္မတိ အင္မတန္ ကိုယ္ေတြအတြက္ ကြာတယ္။ အဲဒီလို အရည္အေသြးမ်ိဳးထက္မကေအာင္ တကသဘန ေရးခ်င္ ေရးႏိုင္မယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီလို ဇာတ္ေကာင္သရုပ္ေဖာ္မႈမ်ိဳး သူ မတတ္ႏိုင္ဘူး။

တကသဘန တို႔ မစဝတုိ႔က သူတို႔ စံေတြကို လူနဲ႔တူေအာင္ (ဖတ္တဲ့လူနဲ႔ တသားတည္းက်ေအာင္) မျပႏိုင္ဘူး။ ဖတ္တဲ့လူက သပ္သပ္၊ ဇာတ္ေကာင္က သပ္သပ္ႀကီးပဲ။

န: ခိုင္ကေလာ့ လူပီသပါတယ္ (နည အဲလို ၫႊန္းလုိ႔ ဖတ္ၾကည့္ခ်င္တာ။ ခိုင္ စာအုပ္ကို အဲလုိလာေျပာ လာၫႊန္းၾကတာ 3/4 ေယာက္ရွိၿပီ။ ၿပီးေတာ့ အကုန္လံုးက တကၠသုိလ္ဘုန္းႏိုင္ ဖန္ မဟုတ္ဘူး)

Me: အႏုပညာဟာ အႏုပညာေပါ့။ အဲဒီထဲမွာ လူသားေကာင္းက်ိဳး ရည္ရြယ္ၿပီး မျဖစ္မေနပါကို ပါရမယ္ဆုိတာ နားကို မလည္ဘူး။ ဒီေနရာမွာ AP နဲ႔ အျမင္ခ်င္းတူတယ္။ ေနာက္ ဗမာစာဖတ္သူေတြရဲ႕ ေလာဘ၊ ေတာင္းဆုိမႈ သိပ္မ်ားတယ္။ အႏုပညာသမားဟာ ပရိသတ္ကို လမ္းျပရမယ္ ဘာရမယ္ ညာရမယ္ သိပ္လုပ္တာပဲ။

ေနာက္တစ္ခုက အက်င့္။ ကိုယ္ႀကိဳက္တာပဲ ေကာင္းတယ္မွန္တယ္ လုပ္ခ်င္တတ္တဲ့အက်င့္။ ဘာေၾကာင့္ႀကိဳက္ရတာဆုိတာေလးကို ဂုဏ္လုပ္လုိက္ခ်င္ေသးတာ။ သူတပါးက တန္ဖိုးမသိေလျခင္းလုပ္လုိက္ခ်င္ေသးတာ။ ဗမာဝတ္စံု​ဝတ္တာ ကုိယ့္ဘာသာေအးေအး မဝတ္ဘဲ မဝတ္တဲ့လူေတြကို လုိက္ရိလုိက္ဦးမွ ဆုိတာမ်ိဳးနဲ႔ ခပ္ဆင္ဆင္ပဲ။

ေကာင္းတယ္လို႔ ထင္ရမွတ္ရတိုင္း ႀကိဳက္မွာ မဟုတ္တာကုိ နားလည္ဖို႔လိုတယ္။ မႀကိဳက္ဘူးဆုိတာ မေကာင္းဘူး၊ အသံုးမက်ဘူး၊ တန္ဖိုးမရွိ/မသိဘူး ေျပာတာ မဟုတ္ဘူးဆုိတာလည္း နားလည္ဖို႔လုိတယ္။

အေတာ္ပဲ။ ကူးထားရမယ္။ ပို႔စ္တင္စရာမရွိရင္ ဒါေကာက္တင္လို႔ ရတယ္။

***
တကယ္ေတာ့ m ေျပာတာလည္း အတြင္းစိတ္ရည္ရြယ္ခ်က္က ကိုယ္ထင္သလို ဟုတ္ခ်င္မွ ဟုတ္မယ္ (ဟုတ္ခ်င္လည္း ဟုတ္မယ္)။ ကိုယ္လည္း ကိုယ္လုိရာ ဆြဲယူလုိက္တာ ျဖစ္ႏုိင္တယ္။

ဒါေပမဲ့ အဓိကက သူ႕စကားလံုးေတြနဲ႔ သူ႕ကို ရည္ရြယ္ၿပီးေျပာခ်င္တာ မဟုတ္ဘူး။ ကိုယ္ေျပာခ်င္တဲ့ သေဘာထားေတြက စကတည္းက စိတ္ထဲမွာရွိၿပီးသာ။ ဥပမာ - သူလုိလူ (ဦးခ်စ္ေမာင္) ကို မႀကိဳက္ဘူးေျပာေတာ့ တုန္႔ျပန္ၾကပံုေတြကတည္းက။ အဲဒါမ်ိဳးေတြကို ရည္ရြယ္တာပဲ။

***
ျဖည့္စြက္

TR: ရီတာဆို အဲလိုရန္ျဖစ္ရတာ ႀကိဳက္တယ္။ အားေနရင္ ရန္ျဖစ္မယ္ မဟုတ္တာေတြ အကုန္ေျပာမယ္ ဆရာႀကီးလိုလို လုပ္မယ္ သိပ္ေကာင္းတယ္ အခ်ိန္ကုန္မွန္းမသိ ကုန္သြားေရာ။

***
ထပ္မံျဖည့္စြက္

ဒီပို႔စ္ကေတာ့ စာေရးဆရာတစ္ေယာက္ကို ႀကိဳက္တာ ကိုယ့္ဘာသာ ႐ိုး႐ိုး မႀကိဳက္ဘဲ၊ ႀကိဳက္တတ္တဲ့လူကမွသာ ဒီလို အရည္အေသြးေကာင္းေတြကို ျမင္တတ္လို႔၊ မႀကိဳက္တတ္တဲ့လူေတြက အဲေလာက္ အသံုးမက်လို႔ ဆုိတဲ့ အမူအက်င့္ အေျပာအဆုိမ်ိဳး၊ ခုတံုးလုပ္တာမ်ိဳးလို႔ ျမင္လို႔ တင္လိုက္တာ။

အဲလို ေျပာတတ္တဲ့လူရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ စာေရးဆရာေရးျပတဲ့ အရည္အေသြးေတြ တကယ္ ႏွစ္ႏွစ္ကာကာရွိတာမွန္ရင္ သူႀကိဳက္ရတဲ့အေၾကာင္းကို အဲလိုအေျပာအဆုိမ်ိဳးနဲ႔ ေျပာေနမွာကို မဟုတ္ဘူး။

အဲလုိ လူမ်ိဳးက ခုတံုးလုပ္႐ံု အႀကိဳက္ခံရတဲ့ စာေရးဆရာမွာလည္း အႀကိဳက္ခံရလို႔ ဘာမွ ဂုဏ္ယူစရာမရွိဘူး။

***

Books!

၁) ၾကည္ေအး - ေမတၱာမီးအိမ္ (အေဟာင္းဆုိင္မွ) (ဖတ္ဖူးၿပီးသား)
၂) ၾကည္ေအး - ဤမာန
၃) ၾကည္ေအး - ေကဖြဲ႕ဆုိသီ ဖူးငံုပြင့္သစ္ (ဖတ္ဖူးၿပီးသား)
၄) ခင္ခင္ထူး - ပန္းၾကာဝတ္မႈန္
၅) ခင္ႏွင္းယု - လမင္းႀကီးသာစမ္းပါ (အေဟာင္းဆိုင္မွ) (ဖတ္ဖူးၿပီးသား)
၆) ခင္မ်ိဳးခ်စ္ - ဝတၳဳတိုေပါင္းခ်ဳပ္
၇) မ်ိဳးၿငိမ္းေဆြ - ၾကည္လင္ေသာ ေရ (ဝတၳဳတုိမ်ား)
၈) ျမေႏွာင္းညိဳ - ရြက္ဝါေႂကြေသာ ေႏြရက္မ်ား
၉) မင္းလူ - ျပန္ေခၚသက္ေသ
၁၀) ျမသန္းတင့္ - လြမ္းေမာခဲ့ရေသာ တကၠသိုလ္ေႏြညမ်ား (ဘာသာျပန္)
၁၁) ျမသန္းတင့္ - မိန္းမတို႔အေၾကာင္း (ဘာသာျပန္)
၁၂) လကၤာရည္ေက်ာ္ - ခ်စ္စရာ့အိမ္ကေလး
၁၃) လကၤာရည္ေက်ာ္ - ေဒါက္တာေရႊေသြး ႏွင့္ မပန္းမႈံ
၁၄) လကၤာရည္ေက်ာ္ - ေနဝင္ အိပ္တန္းတက္
၁၅) လကၤာရည္ေက်ာ္ - သမားလည္ျပန္ (ဝတၳဳတိုမ်ား)
၁၆) ဝင္းဝင္းလတ္ - ေအာက္ေမ့ဖြယ္ သူ
၁၇) ဘႏွင္း - ႏိုဘယ္ဆုရ စာေရးဆရာႀကီး ၅ ဦး၏ ဘဝႏွင့္စာေပ (စာအုပ္ဆိုင္မွ အေဟာင္း)
၁၈) အ႐ိုး - ဆိုသည္မွာ
၁၉) xxx - တစ္ေခတ္ တစ္ေယာက္ဆုိေလာက္သူ ေဒါက္တာသန္းထြန္း

***
ဖတ္ဖူးၿပီးသားထဲမွာ ခင္ႏွင္းယု (လမင္းႀကီးသာစမ္းပါ) က ေပ်ာက္သြားလို႔ ျပန္ဝယ္တာ။ ၾကည္ေအး ႏွစ္အုပ္ကေတာ့ ငွားဖတ္ၿပီး မဝယ္ျဖစ္တာ၊ ခုမွ ဝယ္တာ။

ခင္မ်ိဳးခ်စ္ ဝတၳဳတုိေပါင္းခ်ဳပ္ထဲက စာနည္းနည္း ျမည္းၾကည့္မိတယ္။
စိတ္ထဲမွာ ဂ်ာနယ္ေက်ာ္မမေလးနဲ႔ ေဒၚခင္မ်ိဳးခ်စ္ ေရးဟန္တူသေယာင္ေယာင္ ခံစားရတယ္။ စာေရးသူဘက္က အေျပာမ်ားတဲ့ေရးနည္းမ်ိဳးခ်င္း တူေနလို႔လားေတာ့ မသိ။ သူတို႔ေရးတဲ့စာေတြဖတ္ရရင္ ဇာတ္ေကာင္ထက္ ဇာတ္လမ္း၊ ဇာတ္လမ္းထက္ ဇာတ္ေၾကာင္းေျပာသူ (စာေရးဆရာ) က ပုိ ေပၚေနသလိုပဲ။

ဝင္းဝင္းလတ္၊ ျမေႏွာင္းညိဳတုိ႔ အေရးအသားကို ဖတ္ရရင္လည္း ခပ္ဆင္ဆင္လို႔ ခံစားရတယ္။ သူတို႔ကေတာ့ တမ်ိဳးတဘာသာ။ စာေရးသူေပ်ာက္ၿပီး ဇာတ္ေကာင္ေတြခ်ည္း ျမင္ရတယ္။ (ကိုယ့္အႀကိဳက္ဆံုး ေရးနည္းေရးဟန္)။

ခင္ႏွင္းယု စာအုပ္ထဲက ကိုလတ္နဲ႔ ခင္ခင္ႀကီးရဲ႕ ဇာတ္လမ္းအစ အေရးအသားကို အေတာ္ေႂကြခဲ့ဖူးလုိ႔ တကူးတက ျပန္ဝယ္ခဲ့တာ။ အဲဒီလို တို႔ထိ႐ံုအေရးအသားမ်ိဳးနဲ႔ ဖတ္တဲ့သူကို တိုက္႐ိုက္ထိေအာင္ သ႐ုပ္ေပၚျပည့္စံုေအာင္ ေရးႏိုင္တာ အမ်ိဳးသမီးစာေရးသူေတြထဲကသာ တတ္ႏိုင္တဲ့ကိစၥလို႔ ခံစားရတယ္။

ေတြ႕ေအာင္႐ွာဝယ္မယ္လို႔ ဒီမွာတည္းက စဉ္းစားသြားတာေတြက
၁) ဝင္းဝင္းလတ္ ရဲ႕ ေအာက္ေမ့ဖြယ္ သူ
၂) ခင္ႏွင္းယု ရဲ႕ လမင္းႀကီးသာစမ္းပါ
၃) ၾကည္ေအး ရဲ႕ ေမတၱာမီးအိမ္
၄) ျမေႏွာင္းညိဳ ရဲ႕ ငုပြင့္ဝါခိုင္။

ငုပြင့္ဝါခိုင္ ကလြဲလို႔ အားလံုး လြယ္လြယ္ပဲ ရခဲ့တယ္။ ဝမ္းသာလိုက္တာ။ ေအာက္ေမ့ဖြယ္ သူ ကို မဖတ္ဖူးေသးဘူး။

မ်ိဳးၿငိမ္းေဆြ ကေတာ့ မ်ိဳးေဆြသန္း (ဒီဇိုင္း)။ သူ စာေရးမွန္း အရင္က မသိပါဘူး။ ထူးအိမ္သင္ အမွတ္တရ စာအုပ္မွာေတာ့ သူ ေရးတာ ဖတ္ဖူးၿပီး၊ သေဘာလည္း က်ခဲ့တယ္။ ၾကည္လင္ေသာေရ ဆုိတဲ့တစ္ပုဒ္ပဲ အြန္လိုင္းကေန ဖတ္ဖူးတယ္။ ႀကိဳက္လွတယ္ေတာ့ မဟုတ္ေပမယ့္ ဖတ္ခ်င္တာနဲ႔ ဝယ္လာခဲ့တယ္။ ၾကာရင္ ေတြ႕ျဖစ္ဖို႔ ခဲယဉ္းမယ့္ စာအုပ္လို႔လည္း ထင္မိလို႔။

လကၤာရည္ေက်ာ္ ကိုလည္း ပထမဆံုး ႀကိဳးၾကာေတာင္ပံေခတ္သံ ကိုပဲ ဖတ္ဖူးေသးတယ္။ ေသေသခ်ာခ်ာ စဉ္းစားၿပီးမွ ေျပာေၾကးဆုိရင္ေတာ့ ႀကိဳက္တယ္ မႀကိဳက္ဘူးကို တခြန္းတည္း ကြဲကြဲျပားျပားေျပာဖို႔ ခက္မွာ ျဖစ္ၿပီးေတာ့ အၾကမ္းဖ်ဉ္းေျပာေၾကးဆုိရင္ေတာ့ ႀကိဳက္ပါတယ္လို႔ပဲ ေျပာရမယ့္ စာေရးဆရာ။ ေတြ႕ရင္ ဝယ္မယ္လို႔ေတာ့ စဉ္းစားသြားခဲ့တယ္။ ေတြ႕သမွ် အကုန္ေတာ့ မဝယ္ျဖစ္ဘူး။ ဘာလို႔ဆုိ ေနာက္ဖတ္ခ်င္ရင္လည္း အလြယ္တကူ ျပန္ေတြ႕ႏိုင္ဦးမယ့္ စာအုပ္ေတြလို႔ ထင္မိလို႔။

ဘႏွင္း စာအုပ္ကေတာ့ ေတာ္ဝင္စင္တာက (၃ ထပ္လား ၄ ထပ္ကလား မသိ)။ အဲဒီဆုိင္မွာလည္း အေဟာင္းေတြေရာ အသစ္ေတြေရာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရွိတယ္။ အဲဒီထဲက ကမူးအေၾကာင္းေတာ့ အရင္ဖတ္လိုက္မိတယ္။

အ႐ိုး ကေတာ့ ျမည္းစမ္းခ်င္လုိ႔ပါ။

ေဒါက္တာသန္းထြန္း ကေတာ့ သူ႕စာအုပ္ေတြ အမ်ားႀကီး ေတြ႕ပါတယ္။ မဝယ္ပါဘူး။ ဘာလုိ႔ဆုိ ရွင္းပါတယ္။ ကိုယ္က သူ႕အေၾကာင္းသာ စိတ္ဝင္စားတာ။ သူ႕ပညာရပ္ဆိုင္ရာေတြထိေတာ့ မဝင္စားဘူး။ အလြယ္ေတြ႕ရင္ေတာ့ ေကာက္လွန္မိမွာ ျဖစ္ေပမယ့္ ဝယ္ဖတ္ရေလာက္ေအာင္ အာ႐ံုမရွိ။ အဲဒါေတြနဲ႔ လုပ္စားစရာလည္း ဘာမွမရွိ။

ခုစာအုပ္ကေတာ့ သူ႕အေၾကာင္းကို သူမ်ားေတြ ေရးထားတဲ့ အမွတ္တရ စာစုေတြ။ အဲဒါေၾကာင့္မို႔လည္း ဝယ္ျဖစ္တာ။

***
မွတ္ခ်က္။ ငွားရန္မဟုတ္။

ဂ်ဴး ရဲ႕ အမ်ိဳးသားဇာတ္ေကာင္ေတြ

(အမ်ိဳးသားဇာတ္ေကာင္ကိုလည္း တျခား ကၽြန္ေတာ္ဖတ္ဖူးတဲ့ စာေရးဆရာမ ဂ်ဴးစာအုပ္ထဲက ဇာတ္ေကာင္ေတြေလာက္ မညံ့တာကို ျမင္ရတယ္။ လယ္ဗယ္ညႇိထားတယ္ပဲ ေျပာရမလား )

(PM)

***
ေယာက္်ားေလးေတြဟာ ဂ်ဴးရဲ႕ အမ်ိဳးသားဇာတ္ေကာင္ေတြကို မိန္းမဇာတ္ေကာင္ေတြထက္ ညံ့တယ္၊ ဂ်ဴးက မိန္းမေတြကို ဦးစားေပး အသားေပးတယ္လို႔ ဘာလုိ႔ တညီတညာတည္း ျမင္ၾကတာလဲ မသိဘူး။

ကိုယ္ေတာ့ အဲလို မျမင္ပါဘူး။ ေျပာရရင္ ေယာက္်ားဇာတ္ေကာင္ေတြကမွ ဟုတ္တုတ္တုတ္ရယ္။ မိန္းမဇာတ္ေကာင္အေတာ္မ်ားမ်ားက ေတာ္မလိုနဲ႔ ခ်ာတာတာ။

ေပ်ာ့ညံ့တဲ့ အမ်ိဳးသားဇာတ္ေကာင္ေတြလည္း မရွိဘူး မဟုတ္ပါဘူး။ ရွိပါတယ္။

ဥပမာ - ၾကာေတာ့သည္လည္း ေမာင့္စကားက (ၿဖိဳးေက်ာ္)။ ဒါကလည္း အလကားေနရင္း ညံ့တာမွမဟုတ္တာ။ သူ႕ဇာတ္နဲ႔သူ လုိက္ဖက္စြာ ဇာတ္ေကာင္စ႐ိုက္ ပီျပင္စြာ အားနည္းတဲ့ ဇာတ္႐ုပ္ျဖစ္ေနတာပဲ မဟုတ္လား။ သူ႕ကို ေဖ်ာ့ေတာ့ထားမွ နႏၵက ပိုျမင္သာမွာ မဟုတ္လား။

ကိုယ့္အျမင္ေတာ့ ေမာင္၊ နႏၵ၊ ယုေမာ္၊ ေနသန္၊ စသျဖင့္ စသျဖင့္ ကိုယ့္စိတ္ထဲေတာ့ သူတို႔ ညံ့လိုက္တာ ဒါမွမဟုတ္ စာေရးဆရာက မမွ်မတ ဘက္လုိက္ေရးထားလုိက္တာလို႔ မထင္မိပါဘူး။ ျမတ္စုတို႔ ၿဖိဳးေက်ာ္တို႔လို အားနည္းတဲ့ဇာတ္ေကာင္ေတြမွာေတာင္ ဘက္လိုက္ၿပီးေရးထားတယ္လို႔ မခံစားရဘူး။ သူ႕ဇာတ္႐ုပ္နဲ႔ ဇာတ္လမ္းအေနအထားနဲ႔ လုိက္ဖက္သင့္ေတာ္ေနတာပဲ။

မဟုတ္ဘူးလား။

ဒါမွမဟုတ္ စာေရးဆရာရဲ႕ကၽြမ္းက်င္တဲ့ ဇာတ္ေကာင္စ႐ိုက္ သ႐ုပ္ေဖာ္မႈၾကားမွာ ေယာက္်ားဇာတ္ေကာင္၊ ေယာက္်ားစာဖတ္သူ နဲ႔ မိန္းမဇာတ္ေကာင္၊ မိန္းမစာဖတ္သူေတြဟာ ေႁမြ ေႁမြခ်င္း ေျချမင္ေနၾကတာမ်ားလား။

***
SJD >>> ယုေမာ္နဲ့ သူ႔မိန္းမဆုိ ယုေမာ္ကုိပုိၾကိဳက္တယ္။ ပုိၾကိဳက္တယ္ေတာင္မဟုတ္ပါဘူးေလ။ ၾကိဳက္ကုိၾကိဳက္တာ။သူဘာလုိခ်င္လဲ၊ သူဘယ္အခ်ိန္မွာ ဘာလုပ္ရမလဲဆုိတာကုိ သူသိတယ္။ သက္ႏွင္းအိမ္ကုိ အျမင္ကတ္တယ္။ ကုိယ္ကသာ Keptman (ဆုိလား ) ျဖစ္ေနရတာပါလုိ႔ သက္ႏွင္းအိမ္ကုိ သူေျပာတုန္းက သနားလုိက္တာ။ အဲ့ဒီက်ေတာ့မွ သူ႔ဖက္ကုိျမင္ေပးတတ္ခဲ့တာ။ အဲ့ဒီဇာတ္ကြက္ မတုိင္ခင္ကလည္း ႏွင္းကုိ မၾကိဳက္ပါဘူး။ ႏွင္းနဲ့ဆုိင္တ႔ဲ နာမဝိေသသနေတြဆုိတာကုိ လည္း ၾကိဳက္မွၾကိဳက္။

Me >>> ဟုတ္တယ္။ မိန္းမတစ္ေယာက္၏ ဖြင့္ဟဝန္ခံခ်က္ ကို နားလည္လာတဲ့အခါ အဲဒီမိန္းမထက္ အဲဒီမိန္းမမ်ိဳးရဲ႕ ေယာက္်ားျဖစ္ရတဲ့ အၾကပ္အတည္းကို ပိုနားလည္လာေသးတယ္။

ဂ်ဴးရဲ႕ ဇာတ္ေကာင္မိန္းမေတြ ေတာ္တယ္ ထက္ျမက္တယ္ထင္ရပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဘယ္ေနရာမွာ ေတာ္ေန ထက္ျမက္ေနတာလဲ လုိ႔ ေမးၾကည့္ရင္ ဘယ္နားသြားရွာျပရမွန္းကို မသိဘူး။ တကယ္။

ဂ်ဴးေတာ္တာကိုေတာ့ ခၽြင္းခ်က္မရွိ လက္ခံပါတယ္။

ဒါေပမဲ့ သူ႕ဇာတ္ေကာင္မိန္းမေတြကေတာ့ ဂ်ဴး မဟုတ္ဘူး။

SJD >>> သူတုိ႔က တေနရာမွာ တအားထက္ပီး တေနရာမွာ တအားညံ႔ေနလုိ႔နဲ႔တူတယ္။ ပညာတတ္ေတြညံ့ဘီဆုိ လုိက္လုိ႔ကုိ မမွီဘူး။ သင္လုိ႔ကုိမရဘူး။ ေနာက္တခုက အတၱနဲ႔ မာနၾကီးၾကလုိ႔လားပဲ။ ဒါေပမယ့္ သူတုိ႔ကုိယ္ သူတုိ႔မသိက်ျပန္ဘူး။ ဂ်ဴး ရဲ႔ မိန္းမဇာတ္ေကာင္ေတြေျပာပါတယ္။

Me >>> snake snake see the legs =D

SJD >>> ပညာသည္ေတြ ဆုိေတာ့ေလ :D

PM >>> လယ္ဗယ္သံုးတာထက္ တျခားဘယ္လိုသံုးရင္ ေကာင္းမလဲေတာ့မသိဘူးဗ်
ေျပာခ်င္တာကေတာ့ ဖတ္ဖူးတဲ့ အရင္ဇာတ္ေကာင္ေတြေနရာကို ဝင္ခံစားေပးလို႕မရဘူး။ ဒီစာအုပ္က်ေတာ့မွ အမ်ိဳးသားဇာတ္ေဆာင္ကို ကိုယ္ထင္ဟပ္ၾကည့္ ျမင္ေယာင္ၾကည့္ေပးလို႕ရတယ္။ တကယ္ေတာ့ ကိုယ့္အတၱနဲ႕ ႏိွဳင္းလိုက္မိတာပါပဲ (ဒါနဲ႕ ခုနက ေကာ္မန္႕ တစ္ခုေရးေသးတယ္ ဘယ္ေပ်ာက္သြားလဲမသိဘူး)

***

အညာ၊ အေမ၊ စာေပ နဲ႔ လူႀကီးဆရာ

* ခင္ခင္ထူး

ေကာင္းပါသည္။ ႀကိဳက္ပါသည္။ တခ်ိဳ႕ေသာ အညာအေၾကာင္းအရာမ်ား အလြန္ ထိရွသည္ဟု ခံစားပါသည္။ ကိုယ္တိုင္ အဲဒီနယ္နဲ႔ ရင္းႏွီးထဲဝင္ ပတ္သတ္ခဲ့သူျဖစ္ေသာအခါ နားေထာင္သူသက္သက္အျဖစ္ထက္ ပိုေသာ ခံစားမႈေတြ ရရွိသည္ဟု ယူဆမိ။

သို႔ေသာ္ စာေရးဆရာမ်ားအေနျဖင့္ ႏိုင္ငံေရးျပက္လံုးထုတ္ျခင္းကို ခံစား၍မရပါ။ လက္ရွိႏိုင္ငံေရး အခင္းအက်င္းမ်ား ေျပာဆုိျခင္းသည္ တေယာက္ခ်င္းစီ၏ လြတ္လပ္ခြင့္ျဖစ္ေသာ္လည္း၊ joke လုပ္ေျပာလြန္းလာေသာအခါ အီလွၿပီ။ ထုိ႔ျပင္ လက္ခုပ္သံကို ထုိနည္းျဖင့္ယူရသည္ဟူေသာ ပံုေသနည္းမ်ား ျဖစ္ေနသလားဟု သံသယဝင္လာမိ။

(စာႂကြင္း။ လူ႐ႊင္ေတာ္မ်ား ျပက္လံုးထုတ္ျခင္း ႏွင့္ ကာတြန္းမ်ားက သေရာ္ျခင္းကိုေတာင္ မ်ားေသာအားျဖင့္ ေအာင့္သက္ ခံစားမရျဖစ္မိ။ သို႔ေသာ္ ထုိနယ္ပယ္ႏွစ္ခုက သူတို႔အလုပ္ သူတုိ႔လုပ္ျခင္းျဖစ္ၿပီး၊ စာေရးဆရာမ်ားက ႏိုင္ငံေရးကိစၥ လူရႊင္ေတာ္လို သေရာ္သည္အား ခံစား၍ မရ။ တျခားနည္းအားျဖင့္ ပရိသတ္ကို မက္ေဆ့ဂ်္ေပးလို႔မရဘူးလား။ တျခားတင္ျပပံုနည္းလမ္း ရွာေစခ်င္မိ။)

ထူးျခားသည္မွာ ဆရာမ စကားေတြကေန အညာကအသံကို ၾကားရျခင္းျဖစ္သည္။ ဥပမာ - ကဲ့ရီ ခံရမယ္။ (ေနာက္ထပ္ ရွိေသးေသာ္လည္း ခ်ေရးမလာခဲ့ရလို႔ ေမ့သြားၿပီ)

* ခ်စ္စံဝင္း

မိဘေမတၱာ၊ အေမ့ေမတၱာ ႏွင့္ ပတ္သတ္ေသာ ေခါင္းစဉ္ျဖစ္၍ ေဝဖန္ရန္ အလြန္တရာမွ တြန္႔ဆုတ္စရာျဖစ္ေသာ္လည္း၊ တကယ္တမ္းက် တြန္႔ဆုတ္မေနေသာေၾကာင့္ အလြန္တရာမက အလြန္တရာ့ငါးဆယ္ေလာက္ပင္ ေဝဖန္ခ်င္မိ။

ဒါေပမယ့္ ေသခ်ာစဉ္းစားၾကည့္ေတာ့ ေဝဖန္ခ်င္တာမဟုတ္ဘဲ ဆရာခ်စ္စံဝင္းကို ေမးခြန္းေတြသာ ထုတ္ခ်င္တာျဖစ္ေနျပန္သည္။

၁) အဲဒီေခါင္းစဉ္နဲ႔ပတ္သတ္ၿပီး ေဟာေျပာမယ့္ အေၾကာင္းအရာေတြကို ေရြးတဲ့အခါ ပရိသတ္ကို ဘယ္လို role အေနျဖင့္ ေမွ်ာ္လင့္သတ္မွတ္၍ ေ႐ြးခဲ့ပါသလဲ။

၂) မိဘေမတၱာ (အေမ့ေမတၱာ) နဲ႔ပတ္သတ္တဲ့ ေဖာ္ညႊန္းတင္စားခ်က္တခ်ိဳ႕ကို ဆရာ တကယ္ အသဲစြဲယံုၾကည္ပါသလား။

၃) တကယ့္အျဖစ္အပ်က္တခ်ိဳ႕ကို ထားလုိက္ဦး။ မိဘေမတၱာကို ၫႊန္းဆိုေျပာျပတဲ့အခါ reality မဟုတ္တဲ့စကား (ဥပမာ - မဟာသမုဒၵရာနဲ႔ ယွဉ္ရင္၊ ျမင္းမိုရ္ေတာင္နဲ႔ယွဉ္ရင္၊ ႏွစ္သိန္းေလးေသာင္းအထုရွိတဲ့ မဟာပထဝီေျမႀကီးနဲ႔ ယွဉ္ရင္၊ မဟာစၾကဝဠာနဲ႔ ယွဉ္ရင္၊ ေရတစ္စက္စာ၊ ေပါက္သစ္စ ႏြားဦးခ်ိဳ၊ ျမဴမႈံပမာ၊ အပ္နဖားေပါက္) စတာေတြက နားေထာင္သူေတြရဲ႕စိတ္ထဲ အဲဒီ ေမတၱာတရားကို ပိုမိုၾကည္ညိဳ ေပ်ာင္းတိမ္းၫႊတ္ႏူးသြားေစလိမ့္မယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါသလား။

(တကိုယ္ေရအျမင္ေျပာရရင္ ဆရာခ်စ္စံဝင္း ေျပာေနတာနားေထာင္ရတဲ့အခ်ိန္မွာ ၁၀ တန္းတုန္းက အဂၤလိပ္စာမွာ သင္ရတဲ့ the 4 young men လား၊ ေခါင္းစဉ္ေမ့ေနၿပီ။ လာလည္တဲ့ တရြာသားကို လူလည္လူငယ္ေလးေယာက္က ယံုတမ္းစကားေျပာတဲ့ ပံုျပင္ပဲ တခ်ိန္လံုး သတိရေနမိတယ္။

အေၾကာင္းအရာရင္းက ဘယ္လုိေကာင္းေကာင္း ဖြင့္ဆုိခ်က္က အရာမဟုတ္တဲ့အခါ မူရင္းေကာင္းၿပီးသားႀကီး တန္ဖိုးေတာင္က်တယ္လုိ႔ ျမင္မိ။)

၄) ဆရာေဟာေျပာတာကို နားေထာင္ေနတဲ့ပရိသတ္ကို ဘယ္လုိ ျမင္ပါသလဲ။ (အေမ ေခါင္းစဉ္ေအာက္မွာ ဆရာေရြးခ်ယ္ေျပာသြားတဲ့ အေၾကာင္းအရာမ်ားကား အလြန္ပင္ ထင္မွတ္မထားသျဖင့္ အလြန္ပင္ အံ့ၾသမိ။)

ႀကံဖန္အေကာင္းျမင္တတ္သူဟု လူထင္မခံခ်င္လွေသာ္လည္း ဆရာလက္ရွိ လုပ္ေနရတဲ့ လုပ္ရပ္နဲ႔ ပတ္သတ္လုိ႔ စကားခ်ပ္လို ထည့္ေျပာသြားတဲ့ အေၾကာင္းအရာအတြက္ေတာ့ ေက်းဇူးတင္မိပါတယ္။ လက္ရွိအေျခအေန အေနအထား ကံပစ္ခ်ရာ ဘာပဲေျပာေျပာ လတ္တေလာ ႐ုန္းမထြက္ႏိုင္ေသးတဲ့ အေဖတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနတဲ့အခါ... ဆုိတာကို ျမင္ခြင့္ရလုိက္တဲ့အတြက္နဲ႔တင္ ဆရာ့မိဘေမတၱာကို ယံုတမ္းျဖစ္ေအာင္ ေျပာသြားေသာ စကားမ်ားအား ေခ်လိုက္ပါသည္။

* ေဖျမင့္

စတက္လာခ်င္းမွာပဲ "ဒါမ်ိဳးေျပာရင္ သိပ္သေဘာက်ၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ မေျပာဘူး။" ဆုိတာမ်ိဳးက စလာတဲ့အတြက္နဲ႔တင္ ေတာ္ေတာ္ ေက်နပ္သြားတယ္။ (စာေရးဆရာက စင္ေပၚမွာ ပရိသတ္ပြဲက်ေအာင္ တမင္တကာ လုပ္ျပစရာ အေၾကာင္းမွ မရွိတာ)။ အထူးေျပာစရာမရွိပါ။ ႀကိဳက္ပါသည္။

* ဦးေအာင္သင္း

အလြန္ေကာင္းပါသည္။ ကိုယ့္အတြက္ေတာ့ man of the literature talk.

ငါ ဆရာလုပ္တာ မင္းတို႔ သည္းခံ လုိ႔ တခ်ိန္လံုးေျပာေသာ္လည္း တကယ္ေတာ့ ဆရာလုပ္တာ ပါတယ္လုိ႔ မထင္ရ။

ျပန္ေရးျပစရာ ႐ုတ္တရက္မေတြ႕ႏိုင္ပါ။ ေရးလည္းမေနေတာ့ပါ။ စာရွည္ေနမည္။

အသက္ ၈၅ ႏွစ္မွာ အေတြ႕အႀကံဳအရေရာ ဉာဏ္ပညာအရပါ ေျပာစရာ မ်ား၊ မ်ားသမွ်ကိုလည္း ေျပာခဲ့ေပမယ့္ ေျပာေနတဲ့စကားက ဘယ္ထိဆက္ေရာက္ေရာက္ အဆံုးမွာ မူရင္းေနရာကို ျပန္ေရာက္ေအာင္ ေကာက္ႏိုင္တာ အေတာ္ထူးတဲ့ ကုသိုလ္လို႔ ထင္မိပါသည္။

ကြန္ျမဴနစ္သင္တန္းက တခုေသာ အေၾကာင္းအရာကို ေျပာမယ့္အလုပ္မွာ "ငါ ျမင္တာ ငါေျပာတာေနာ္။ မင္းတို႔ ယူခ်င္မွယူ" ဆုိတာၾကားေတာ့ အားရမိ။ ဆရာေရးဖူးတဲ့ မဟာဝိဇၨာတန္းတက္တုန္း ေက်ာက္စာသင္ေတာ့ "အာနန္" ဆုိတဲ့စကားလံုးနဲ႔ ပတ္သတ္လုိ႔ ဆရာမင္းသုဝဏ္ ဘယ္လုိေကာက္ခ်က္ဆြဲျပခဲ့၊ ဘယ္လိုလမ္းဖြင့္ေပးခဲ့ဆိုတဲ့အေၾကာင္းကို သတိရမိသည္။

***

ေဆြးေႏြးခန္းမွာလည္း ႏိုင္ငံျခားေရာက္မိဘမ်ား၊ ကေလးမ်ားနဲ႔ ျမန္မာစာ စကားကိစၥကို ေျပာသြားတဲ့ ဆရာ့သေဘာထားကိုလည္း ႀကိဳက္ပါသည္။ မွန္သည္။ ဒါသည္ သူတို႔ကိစၥ၊ သူတုိ႔ကိစၥကို ေဘးလူက ကိုယ့္အျမင္ကိုသာ ေျပာလုိ႔ရမည္။ လုပ္ပိုင္ခြင့္က သူတို႔လက္ထဲမွာသာ ရွိသည္။

က်န္တဲ့ဆရာမ်ားနဲ႔ေျပာတာေတြကေတာ့ သိပ္စိတ္ထဲ မရွိလွပါ။

ဆရာမခင္ခင္ထူးနဲ႔ ေျပာၾကတဲ့ ျမန္မာမိန္းကေလးမ်ားနဲ႔ ဝတ္စားဆင္ယဉ္မႈအေၾကာင္းမွာေတာ့... ဟိုတုန္းက ျမန္မာလူမႈအဖြဲ႕အစည္းမွာ မိန္းကေလးတေယာက္ ပြဲလမ္းသဘင္သြားေတာ့မယ္ဆုိရင္ အိမ္က လူႀကီးသူမေတြက မိန္းကေလးရဲ႕ ဝတ္စားဆင္ယဉ္မႈကို ေျခဆံုးေခါင္းဆံုး အကဲခတ္ၿပီး စိတ္တုိင္းက်မွ အိမ္အျပင္ကို ေျခတလွမ္း လွမ္းလို႔ရတယ္။ ခုဒီေန႔ေခတ္ ႏိုင္ငံျခားေရာက္ မိန္းကေလးေတြမွာေတာ့ အဲဒီလို "ဟဲ့" လုိ႔ ေျပာမယ့္သူ မရွိလုိ႔ပါ ဆုိတယ္။

ဆရာမေျပာသြားတာ ႀကိဳက္သည္လည္း မဟုတ္၊ မႀကိဳက္သည္လည္းမဟုတ္။ ဆရာမကိုယ္၌ကလည္း (ရည္ရြယ္၍လား၊ မရည္ရြယ္ဘဲလားမသိ) အဲဒီကိစၥကို ေကာင္းသည္ ဆုိးသည္ဟု ေျပာသြားတာ မဟုတ္။
(သူက ဒီအျဖစ္အပ်က္ကို မွတ္ခ်က္ျပဳေပးသြားတာ မဟုတ္ဘဲ၊ ဘာေၾကာင့္ ဒီလိုျဖစ္ရတယ္ဆုိတဲ့ အက်ိဳးအေၾကာင္းသက္သက္ေလာက္သာ ျပဆိုသြားတာျဖစ္ေတာ့ ေစာဒကတက္စရာ မရွိလွ)။

(အဲဒီေနရာမွာ ေကာင္းသည္ ဆုိးသည္ ဆုိတာထက္ ေတြးမိတာတစ္ခုက) ျမန္မာလူမႈအဖြဲ႕အစည္းရဲ႕ အေျခခံသေဘာကိုက တေယာက္ခ်င္းစီရဲ႕ လြတ္လပ္ခြင့္ကို ေရွ႕တန္းတင္ အေရးေပးထားတာမဟုတ္ဘူး ဆုိတာပဲ။ အစုအဖြဲ႕တစ္ခုရဲ႕ သေဘာက် ေက်နပ္မႈစံနဲ႔ ကိုက္ညီေအာင္ အဲဒီအစုအဖြဲ႕ရဲ႕ ၾသဇာခံေတြက (အဲဒီစံက အဓိပၸါယ္ရွိသည္ျဖစ္ေစ၊ မရွိသည္ျဖစ္ေစ၊ အဲဒီစံကို ေက်နပ္သည္ျဖစ္ေစ၊ မနပ္သည္ျဖစ္ေစ) ေနျပရတယ္ ဆုိတာပဲ။

ျမန္မာျပည္ဟာ တကယ္ပဲ ကၽြဲေပ်ာက္လို႔ ႏြားရွာေနၾကတာလား ဆုိတာ အဲဒီ ဆရာမ ခင္ခင္ထူးရဲ႕စကားကေန ဆက္ေတြးမိေစတယ္။

***
ကိုယ္ပိုင္အျမင္ျဖစ္၍ တျခားလူႏွင့္ တူရန္လိုသည္ဟု မထင္ပါ။ တူလို႔လည္း ဘယ္သူမွ အက်ိဳးရွိမျဖစ္၊ မတူလို႔လည္း ဘယ္သူမွ အက်ိဳးမရွိမျဖစ္။ ကုိယ့္အျမင္ကိုယ္ေျပာႏိုင္ခြင့္ ႏွင့္ ေျပာပိုင္ခြင့္သည္သာ အဓိကဟု ယူဆသည္။

***

ႏိႈင္းရ ခ်စ္ျခင္း

ဟိုရက္ပိုင္းက youtube မွာ ေတြ႕လိုက္တဲ့ ၃ ပြင့္ဆိုင္ affair ၾကည့္မိေတာ့ ဖ်တ္ခနဲ ေတြးျဖစ္လိုက္တာ။
တခ်ိဳ႕ကလည္း အဲဒါ ဆင္လံုးႀကီးပါ ဆုိတယ္။
ကိုယ္တိုင္လည္း အဲဒီ clip မွာ ဘာမွန္းေတာ့ မသိ၊ တခုခု လြဲေနသလိုပဲ။
ထားပါေတာ့ တုခ်င္တု စစ္ခ်င္စစ္။

***
ေနာက္တေယာက္နဲ႔တြဲလို႔ ေပါက္ကြဲတယ္ဆုိတာ ေပါက္ကြဲတဲ့လူဘက္ကလည္း သူ႕ တကယ္မခ်စ္လို႔သာ။

တဘက္လူအေပၚ ဘယ္ေလာက္ခ်စ္ႏိုင္တယ္ဆိုတာ အဲလိုအျဖစ္မ်ိဳးမွာ ဖုံးထားလုိ႔ မရေအာင္ ေပၚတာပဲလို႔ ထင္တယ္။

တခ်ိဳ႕လူေတြအတြက္ အဲဒီလို အျဖစ္မ်ိဳး ႀကံဳတာနဲ႔ "ငါ့ကို ေစာ္ကားတယ္တို႔ လွည့္စားတယ္တို႔ ယံုၾကည္မႈကို အလြဲသံုးစားလုပ္တယ္တို႔ ဒါမ်ိဳးလာေက်ာလို႔ ဘယ္ရမလဲတို႔" ေတြးကို မေတြးမိဘူး။

"ဪ သူ ငါ့ကို မလုိအပ္ေတာ့ဘူး" ဆုိတာေလာက္နဲ႔ ဝမ္းနည္းသြား႐ံုပဲ။ သူတို႔ကို ကိုယ္ျမင္လိုက္ေၾကာင္းေတာင္ သိေစခ်င္မွာ မဟုတ္ဘူး။

* တကယ္ခ်စ္ရင္ * မေပါက္ကြဲဘူး။ ေဒါကန္ဖို႔၊ ေပါက္ကြဲဖို႔၊ ရန္သြားေတြ႕ဖို႔ သတိေတာင္ ရလိုက္မွာမဟုတ္ဘူး။ ဝမ္းပဲ နည္းမွာ။ တဘက္က မသိေအာင္ ခ်က္ခ်င္း လွည့္ျပန္လာမိမွာ။

***
ဝမ္းလည္းနည္းမယ္ ေပါက္လဲကြဲမယ္။ ဒါေပမဲ့ တကယ္လည္းခ်စ္ပါတယ္ လို႔ ေျပာလာရင္ ဒီဂရီအလုိက္ေပါ့ လို႔ပဲ ေျပာရမယ္ထင္တယ္။ ကိုယ္က သူ႕အေပၚ ဘယ္ေလာက္ခ်စ္ႏိုင္လဲဆုိတဲ့ အတိုင္းအတာအရေပါ့။

- ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္နဲ႔ မယွဉ္သာေအာင္ ေလ်ာ့ခ်စ္ရင္ေတာ့ ေပါက္ကြဲ႐ံုသက္သက္ပဲ။ ေဒါသခ်ည္းပဲ ထြက္မိမယ္။ ဝမ္းနည္းတယ္ဆုိရင္ေတာင္ အဲဒါ ငါ့ကိုမွ ျဖစ္ရေလျခင္းဆုိတဲ့ စိတ္ပဲ။ တဘက္လူကိုလည္း ခြင့္မလႊတ္ဘူး။ အခြင့္အေရးရတာနဲ႔ လက္တုန္႔ျပန္မွာပဲ။

- ကုိယ့္အတၱနဲ႔ တန္းတူဆိုရင္ေတာ့ အထက္ကတေယာက္ေျပာသလို ဝမ္းလည္းနည္းမယ္ ေပါက္လဲကြဲမယ္။ ခြင့္ေတာ့ မလႊတ္ႏိုင္ေသးဘူး။ လက္စားေခ်ရေလာက္ေအာင္လည္းပဲ မရက္စက္ႏိုင္ဘူး။

- ကိုယ့္အတၱထက္ ေက်ာ္သြားၿပီဆုိရင္ (တကယ္ခ်စ္တယ္ဆိုရင္)ေတာ့ ဝမ္းနည္း႐ံုမွ်သာပါပဲ။

တကယ္ခ်စ္တယ္ ဆုိတဲ့ သတ္မွတ္ခ်က္ကလည္း... ဆိုၾကပါစို႔။
* ကိုယ္က temperature 21ºC ေလာက္ကိုမွ တကယ္ေအးတယ္လို႔ သတ္မွတ္တယ္ဆုိရင္ အဲဒီထက္မ်ားတဲ့ အပူခ်ိန္က ကိုယ့္အတြက္ တကယ္မေအးဘူးေပါ့ *

***
(စာႂကြင္း။ ကိုယ့္အေပၚ သူ ဘယ္ေလာက္ အတုိင္းအတာထိ... ဆုိတာ သိခ်င္တဲ့သူေတြ စမ္းၾကည့္ၾကဖို႔ေတာင္ ေကာင္းတယ္။ အဲဒီအေျခအေနမ်ိဳးမွာ တဘက္လူရဲ႕စိတ္ထဲ႐ွိသမွ် ညာမရေအာင္ ေပၚလာမွာပဲ။ ကုိယ့္လူကို ယံုတယ္၊ ပိုင္လည္း ပိုင္တယ္ဆုိရင္ေျပာပါတယ္။

အင္းေလ... ယံုမွေတာ့ ဘယ္စမ္းၾကည့္စရာလိုမလဲ)

***
pic from google

ကၽြန္ေတာ့္ဘဝဇာတ္ေၾကာင္းက မိတ္ေဆြေတြ

ကၽြန္ေတာ့္ဘဝဇာတ္ေၾကာင္း (ေသာ္တာေဆြ) က အေၾကာင္းအရာေတြကို သိပ္ အေသးစိတ္ မမွတ္မိေတာ့ဘူး။ အဲဒီစာအုပ္ေတြကို ကမန္းကတန္းနဲ႔ တခါတည္း ဖတ္ခဲ့ရတာျဖစ္ေတာ့... ဒါေတာင္ အပိုင္း (၁) မပါ။

ပတၱျမားခင္အေၾကာင္း ေရးျဖစ္ေတာ့ အေၾကာင္းအရာတစ္ခု ေခါင္းထဲ ျပန္ေပၚလာတယ္။
သူတို႔ခ်င္း မိတ္ေဆြေတြျဖစ္ေတာ့ ပတၱျမားခင္ရဲ႕ သမီး မဂၤလာေဆာင္ဖိတ္စာ ေသာ္တာေဆြ႕ဆီကို ကိုယ္တိုင္လာပို႔တယ္။ အတိအက်ေတြ မမွတ္မိေတာ့ဘူး။

ဆရာေသာ္တာေဆြအတြက္က အဲဒီအခိုက္မွာ မဂၤလာပြဲလုပ္မယ့္ ဟိုတယ္ဆီ တက္ဖို႔၊ လက္ဖြဲ႕ဖို႔စတာေတြက အခက္အခဲ ျဖစ္တယ္။ အဲဒါနဲ႔ ဆက္စပ္ၿပီး သူ ေရးသြားတာမွာ... တခါလည္း အဲလိုပဲ မိတ္ေဆြတေယာက္ရဲ႕ မတက္မျဖစ္တဲ့ (သား/သမီး မဂၤလာေဆာင္) ပြဲတစ္ခု တက္ဖို႔ရာမွာ လက္ဖြဲ႕စရာ အခက္ေတြ႕ေတာ့ အိမ္မွာ႐ွိတဲ့ မသံုးျဖစ္တဲ့ ပန္းအိုးတစ္လံုးကို ပက္ကင္ထုပ္ၿပီး လက္ဖြဲ႕လုိက္ရတယ္ ဆုိတယ္။

အဲဒီကေန ဆက္ေရးေတာ့ ႐ႈမဝ ဦးေက်ာ္ နဲ႔ သူ႕ အေၾကာင္း။
ကၽြန္ေတာ့္ဘဝဇာတ္ေၾကာင္း ကို သိရင္ ႐ႈမဝဦးေက်ာ္နဲ႔ ေသာ္တာေဆြၾကားက ပတ္သတ္မႈ အထူးေျပာစရာမလိုပါဘူး။ ဒီလုိသာျဖစ္တယ္။ သူ႕အေနနဲ႔ ဦးေက်ာ္ သားသမီးေတြရဲ႕ မဂၤလာေဆာင္ တခါမွ ဖိတ္တာ မခံရဖူးဘူးဆုိတယ္။ တကယ္က သိေတာင္ မသိလုိက္ရတာ။ မဂၢဇင္းတုိက္မွာ မျမင္ဖူးေသးတဲ့ ကေလးငယ္ တစ္ေယာက္ေယာက္ကို ျမင္မိမွ ဒါ ဘယ္သူ႕ကေလးလဲ ေမးရင္း၊ ဦးေက်ာ္ရဲ႕ သား (ဒါမွမဟုတ္) သမီး တစ္ေယာက္ေယာက္ အိမ္ေထာင္က်ၿပီးသြားလို႔ ကေလးေတာင္ ရၿပီဆုိတာ သိရတယ္ဆိုတယ္။

***
ေက်ာင္းၿပီးလို႔ လူလုပ္ခဲ့ရတာ မၾကာလွေသးပါဘူး။ အဲဒီအေတာအတြင္းမွာ အရင္လုိ လူႀကီးနဲ႔ ကပ္လုိက္တာမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ ကိုယ့္ကို ဦးတည္ဖိတ္တဲ့ ပြဲေတြလည္း တက္ခဲ့ဖူးၿပီးၿပီ။ ခုခ်ိန္ထိေတာ့ ဘယ္ပြဲတက္ဖို႔ ခက္ခဲလိုက္တာ ဆုိတာမ်ိဳးေတာ့လည္း မႀကံဳဖူးေသးပါဘူး။ ေျပာရရင္ အင္မတန္ စိတ္ပါလက္ပါနဲ႔ တက္ခဲ့တဲ့ ပြဲခ်ည္းပါပဲ။

မိတ္ေဆြအေပါင္းအေဖာ္၊ စာေရးေဖာ္ေရးဖက္၊
သား သမီးေတြနဲ႔ မဂၤလာေဆာင္ ပြဲလမ္းသဘင္၊
ခင္မင္ဆက္ႏြယ္မႈ နဲ႔ ဖိတ္ၾကား၊ ခ်ီးျမႇင့္။
ေန႔တိုင္း ထမင္းစား ေရေသာက္တာ စာမဖြဲ႕ေလာက္သလိုပဲ၊ လူ႕အသိုင္းအဝိုင္းထဲက ျဖစ္႐ိုးျဖစ္စဉ္ အဲဒီလူမႈကိစၥေတြလည္း စာမဖြဲ႕ေလာက္ဘူး ထင္ရတယ္။

ဘဝအမ်ိဳးမ်ိဳးက ဆက္ႏြယ္ပတ္သတ္မႈအမ်ိဳးမ်ိဳးမွာ (လူရင္းေတြမို႔ ခင္မင္မႈနဲ႔ ဖိတ္တယ္ ဆိုတဲ့ ဘာမွမထူးဆန္းတဲ့ အျဖစ္အပ်က္နဲ႔ ယွဉ္ျပထားတဲ့) လူရင္းေတြမို႔ ငဲ့ညႇာမႈနဲ႔ မဖိတ္ဘူး အသိေတာင္မွ မေပးဘူး ဆုိတဲ့အခ်က္ကို စိတ္ထဲ အေတာ္ ေလးေလးနက္နက္ ျဖစ္မိတယ္။

တခါတခါ တကယ့္ဘဝထဲက အဲဒီလုိ အေၾကာင္းအရာမ်ိဳးကုိ ဖတ္ရသိရတာ ဘာနဲ႔မွ မတူဘူး ထင္မိတယ္။ လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ အမွန္တကယ္ ႀကံဳခဲ့ရတဲ့ တခ်ိဳ႕ေသာ ကိုယ္ေတြ႕အျဖစ္အပ်က္ဆိုတာေတြက ဘယ္လိုကြန္႔ျမဴးႏိုင္တဲ့ စိတ္ကူးဉာဏ္ကေနမွ ဖန္တီးလို႔ ထြက္မလာႏိုင္တဲ့ အရာေတြ။

ေက်ာက္မ်က္တစ္တံုးေပၚ ေနေရာင္က်လုိက္လို႔ ေရာင္ျပန္ေတြ ျဖာထြက္လာသလိုပဲ။
ဒီအျဖစ္အပ်က္တစ္ခုတည္းေပၚကေန လူရင္းဆိုသူေတြရဲ႕ သူ႕ဘဝနဲ႔သူ၊ သူ႕ျဖတ္သန္းမႈနဲ႔သူ၊ သူ႕အဓိပၸါယ္သတ္မွတ္ခ်က္နဲ႔သူ၊ သူ႕တန္ဖိုးထားမႈနဲ႔သူ ေဖာ္ျပလာၾကတဲ့ ပတ္သတ္ရာပတ္သတ္ေၾကာင္း အေၾကာင္းတရားေတြ။

ကိုယ္တုိင္လည္း မဂၤလာေဆာင္တပြဲတက္ဖို႔ ဘယ္အခ်က္ကေတာ့ျဖင့္ ခက္ခဲလိုက္တာလို႔ မႀကံဳဖူးေသးေတာ့ (ေနာင္လည္း ႀကံဳေကာင္းမွ ႀကံဳရမွာပါလုိ႔ ပိုတြက္ေနမိေတာ့) မႀကံဳဖူးဘဲ မသိႏိုင္မယ့္ အေၾကာင္းအရာေတြ ဒီလိုနည္းနဲ႔ သိခြင့္ရတာ ငဲ့ညႇာမႈနဲ႔ ခင္မင္ခဲ့တဲ့သူ၊ ဒါကိုမွ အျပန္အလွန္ သိမွတ္ႏိုင္တဲ့စိတ္နဲ႔ မွတ္တမ္းတင္ ေရးထားခဲ့ဖို႔သတိရတဲ့သူေတြကို ေက်းဇူးတင္ေနမိေတာ့တယ္။

***

အံု႔ပုန္းေျခာက္ရတဲ့အခါ...

suzuki: ဘိန္း အေၾကာင္းလား။ ဒါတ္ပံု အေၾကာင္းလား။ ၇ုပ္ရွင္ အေၾကာင္းလား။

Me: ေဆးပညာ႐ႈေထာင့္ကေန အေျခာက္ေတြအေၾကာင္း သိခ်င္တယ္။ အေျခာက္ေတြရဲ႕ စိတ္ေနသဘာဝအေၾကာင္း။ အတိအက်ေျပာရရင္ အသိုင္းအဝိုင္းေၾကာင့္ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျခာက္ခြင့္မရတဲ့ အေျခာက္ေတြ အေၾကာင္း။

ဟယ္ရီေပၚတာ: တူစိတ္ဝင္စားတာအဆန္း

suzuki: http://www.professorrjross.com/bio.php ဒီ ဘိုးေတာ္ၾကီးနဲ႕ ေကာင္းေကာင္း သိတယ္။ သူ႕ အိမ္လဲ ေရာက္ဖူးတယ္။ ေတာ္တယ္။ အေျခာက္ စစ္စစ္ၾကီး။

ဟယ္ရီေပၚတာ: ဆန္းဒရားလွထြတ္သိရင္အေျခာက္မ်ားႏွင့္ေတြ႕ဆံုျခင္းမ်ားပင္သီခ်င္းေရးမိမယ္ထင္

Me: အေနာက္တုိင္းမွာေတာ့ အံု႔ပံုးေျခာက္ မ႐ွိေလာက္ပါဘူး။ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျခာက္တာေတြ မသိခ်င္ဘူး။ မသိခ်င္ဆို သူတို႔နဲ႔က အျပင္မွာလည္း သိေနတာကိုး။

suzuki: သိခ်င္ရင္ ေျပာျပမယ္

Me: ေျပာ အံု႔ပုန္းေျခာက္ရတဲ့လူေတြရဲ႕ စိတ္ေနသဘာဝ

suzuki: ရွိတဲ့ေနရာမွာ ရွိတယ္၊ လက္မခံတဲ့ ေနရာလဲ ရွိတယ္။ အေနာက္တိုင္းလို႕ ျခံဳေျပာလို႕ မရဘူး။

Me: ေယဘုယ်ကေတာ့ အေနာက္တိုင္းမွာ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျခာက္ခြင့္ရေနတာပဲေလ

suzuki: မဟုတ္ဖူး

Me: ဒီဘက္မွာကေတာ့ မလြယ္ဘူးေပါ့ ျမန္မာျပည္လိုေနရာမွာ။ အသိုင္းအဝိုင္းေၾကာင့္ဆုိတာမ်ိဳး အုံ႔ပုန္းေျခာက္ရတာေတြ ႐ွိမွာပဲ။

suzuki: အေမရိကားမွာဆို ဆန္ဖရန္စစ္စကို၊ ဘာကေလနားတ၀ိုက္ပဲ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျခာက္ ၾကတာ

Me: ဟုတ္လား

suzuki: ခရစ္ယာန္ အစြန္းေရာက္ေတြ၊ ေတာင္ပိုင္း အေမရိကားျပည္နယ္ေတြမွာ အေျခာက္ေတြအတြက္ အႏၱရာယ္ေတာင္ ရွိတယ္။ သူတို႕ကို ဘုရားသခင္က ဒါဏ္ခတ္သလိုလို၊ ဘုရား မၾကိဳက္တဲ့ အလုပ္ လုပ္တဲ့လူေတြလိုလို သေဘာထားတာ။

Vista: ေအာ သနားပါတယ္

Me: ဗမာျပည္လည္း ဒီတိုင္းပါပဲေလ။ ဗုဒၶဘာသာအရကုိက။

ဟယ္ရီေပၚတာ: ကိုယ္ပိုင္အျမင္အရေတာ့ဒါကိုအျပစ္တစ္ခုလုပ္တဲ့သူေတြလုိ႕မျမင္ဘူး

suzuki: အဲဒီ ကီးဘုတ္သမား ဘိုးေတာ္ၾကီး နာမည္က ေရာဘတ္တဲ့။ ဒီးထရိုက္မွာ ငယ္ငယ္ေလးထဲက နာမည္ ၾကီးတာ၊ ဒါေပမဲ့ အေျခာက္ျဖစ္လို႕ မေနရဲတာနဲ့ ဘာကေလကို ေျပာင္းလာတာ။

ဟယ္ရီေပၚတာ: ဖံုးကြယ္ျပီးညာေနတဲ့သူေတြကိုပဲလက္သင့္မခံခ်င္တာ။

suzuki: သူက သီခ်င္း အေရး အဆိုလဲ ေကာင္းတယ္၊ ဒါေပမယ့္ အေျခာက္ျဖစ္တာကို အျပစ္လို႕သေဘာထားတဲ့ ပါတ္၀န္းက်င္မွာ ၾကီးျပင္းလာေတာ့ ေတာ္ေတာ္ ၾကီးတဲ့ထိ သိမ္ငယ္စိတ္ ျဖစ္ေနရွာတာ။ သူ႕ စိတ္မွာ အနာတရလို ျဖစ္ေနေတာ့ ေအာင္ျမင္သင့္သေလာက္ မေအာင္ျမင္လာဘူး၊ တကယ္ဆို ပီတာေဂဘရီယယ္တို႕ေလာက္ အရည္အခ်င္း ရွိတဲ့သူ။

Me: အတိတ္က သူတို႔ဘာလုပ္ခဲ့တယ္လို႔ ကိုယ္ ျမင္တာ မျမင္တာေတြက ကိုယ့္အတြက္ အေရးမပါဘူး။ ေသခ်ာလည္းေတြးမေနဘူး။ အျပစ္လုပ္လုပ္ မလုပ္လုပ္ ကိုယ့္အလုပ္မွ မဟုတ္တာ။ အဓိကက သူတို႔ကို ဒဏ္ခတ္ဖို႔ က်န္တဲ့လူေတြမွာ အခြင့္အာဏာမ႐ွိဘူးလို႔ပဲထင္တယ္။

Me: ဟယ္ရီေပၚတာ: ဖံုးကြယ္ျပီးညာေနတဲ့သူေတြကိုပဲလက္သင့္မခံခ်င္တာ )) ဒါကလည္း ပတ္ဝန္းက်င္ေပၚမူတည္ေသးတာကိုး။ ကိုယ္ဆုိလည္း ပတ္ဝန္းက်င္က လက္မခံရင္ အသိုင္းအဝိုင္း ထိခိုက္မွာ စိုးေနရရင္ ဘယ္ေျခာက္ရဲမလဲ။

အမ်ားအားျဖင့္ သူတို႔ကို ျမင္ရင္ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ၾကတယ္။ သူတို႔အေနနဲ႔လည္း အမ်ားစိတ္မညိဳညင္ေအာင္ စည္းနဲ႔ ေနဖို႔လိုတယ္။ ဒါဆုိရၿပီ။ မျမင္ခ်င္ မ်က္ႏွာလႊဲေန႐ံုပဲ။ (သူမ်ားေတြေစာင့္ရတဲ့ တန္းတူတဲ့ စည္း - ကိုယ့္ေၾကာင့္ သူမ်ား မထိပါးေစရတဲ့ စည္း။)

suzuki: အေျခာက္ေတြ စိတ္ေအးလက္ေအး ေနရဲတာ ဆန္ဖရန္၊ ဘာကေလ နဲ့ လန္ဒန္ ေလာက္ပဲ ရွိမယ္ထင္တယ္။ အန္စတာဒမ္မွာ နဲနဲပါးပါး။

Me: ခင္စန္းဝင္း တခါေျပာဖူးတာ။ မိန္းမ႐ွာျဖစ္ေနေတာ့ လူအထင္ေသးလြယ္တယ္၊ ဒါေၾကာင့္ သူအလုပ္လုပ္ရင္ ကတိတည္ေအာင္ အလုပ္နဲ႔တူေအာင္လုပ္တယ္ဆုိတာမ်ိဳး။ (အဲလိုေနရင္ ၿပီးၿပီေပါ့။ ဒါကလည္း သူတို႔မို႔ လိုတာမဟုတ္။ လူတိုင္းမွာ လုိတဲ့အရာ)

ဟယ္ရီေပၚတာ: ညာတယ္ဆုိတာကအဲ့ဒီစိတ္အခံကိုလည္းမလြန္ဆန္ႏိုင္အိမ္ေထာင္ေတြျပဳျပီး သူတပါးကိုဒုက္ခထပ္ေပးတဲ့သူေတြကိုပါ

suzuki: ဆန္ဖရန္ ေလျမန္ကြင္းမွာဆို ေယာက်ာ္းျခင္း ဖက္နမ္း ႏွုတ္ဆက္ေနတာေတြ အျမဲတမ္းလိုလို ေတြ႕ရတာဘဲ၊ ျမင္ရတဲ့သူ စိတ္ အေႏွာက္အယွက္ ျဖစ္သလိုလိုေတာ့ ရွိသား။

Me: ဟယ္ရီေပၚတာ: ညာတယ္ဆုိတာကအဲ့ဒီစိတ္အခံကိုလည္းမလြန္ဆန္ႏိုင္အိမ္ေထာင္ေတြျပဳျပီး သူတပါးကိုဒုက္ခထပ္ေပးတဲ့သူေတြကိုပါ)) အဲဒါကိုက ပတ္ဝန္းက်င္ေၾကာင့္ျဖစ္တာ။ သူတို႔သေဘာအတိုင္းဆုိ ယူမယ္မထင္ဘူး။

ဟယ္ရီေပၚတာ: ကားက်ပ္က်ပ္မွာလက္လိုက္သရမ္းတဲ့သူေတြလည္းမၾကိဳက္

Me: ေအးေပါ့ အဲဒါေျပာတာေလ။ သူတို႔အေနနဲ႔လည္း စည္း႐ွိဖို႔လိုတယ္။ ၿပီးေတာ့ အဲဒါက အေျခာက္တမ်ိဳးတည္းတင္ ျဖစ္တာလည္းမဟုတ္ဘူး။

ဟယ္ရီေပၚတာ: သူတို႕ကိုယ္တိုင္ကဖံုးကြယ္ျပီးအိမ္ေထာင္ျပဳတာပါ

Me: ဟယ္ရီေပၚတာ: သူတို႕ကိုယ္တိုင္ကဖံုးကြယ္ျပီးအိမ္ေထာင္ျပဳတာပါ )) ဆက္ေျပာရင္ေတာ့ အ႐ွည္ႀကီးျဖစ္သြားမယ္။ ေျခာက္လို႔ သိကၡာကို ထိပါးမခံရဘူးဆိုရင္ သူတို႔ကိုယ္တိုင္ကိုက မိန္းမယူမယ္ မထင္ဘူးလို႔ ဆိုလိုတာ။

ေျပာခ်င္တာ အဲဒါေတြ မဟုတ္

ဟယ္ရီေပၚတာ: ဘာေတြပါလိမ့္

Me: အသိုင္းအဝိုင္းေၾကာင့္ အံု႔ပုန္းေျခာက္ရတဲ့လူေတြရဲ႕ စိတ္ေနသဘာဝ

ဟယ္ရီေပၚတာ: ၾကီးလန္႕စာစားျဖစ္မယ္

suzuki: ဗမာျပည္မွာေနတံုးက ေျခာက္ေနေၾကာင္း မေျပာရဲလို႕ စိတ္ဆင္းရဲေနျပီး၊ အေနာက္ႏိုင္ငံ ေရာက္မွ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျခာက္ခြင့္ရလို႕ စိတ္သက္သာရာ ရသြားတဲ့သူလဲ ေတြ႕ဘူးပါရဲ့။ အဲဒီေတာ့မွ ေပ်ာ္သြားတယ္လို႕ ဆိုတာဘဲ

Me: အဲဒါျဖစ္ႏိုင္တယ္။ ဘာလို႔ဆို အေနာက္ေရာက္ေတာ့ သူဘယ္သူလဲ ဘယ္သူမွ မသိေတာ့ဘူး။ ဒါဆို ဘယ္ေရာက္ေရာက္ ဗမာအသိုင္းအဝိုင္းမွာ ဘယ္သူလို႔ သိေနႏိုင္တဲ့ လူမ်ိဳးဆိုရင္ေရာ

Vista: ငါးရံ့ေျခာက္ဟင္းေတာင္စားခ်င္လာပီ ေျခာက္ေတြထပ္ေနလို ့

Me: ငါးရံ႕ေျခာက္နဲ႔ ခမ္းခ်ဉ္တီးေလးနဲ႔ ႐ွလြတ္ (ဗမာျပည္မွာေတာ့ ဟင္းမထင္ဘူး)

Vista: မထင္အံုး ခုေတာ့ ငတ္ေနမွလား

Me: ခုေတာ့ အဲဒါနဲ႔ ဘယာေၾကာ္နဲ႔ င႐ုတ္သီးဆားေထာင္းနဲ႔ဆို နတ္စည္းစိမ္ဆယ္သက္ တကယ္မမက္ပါတယ္ ျဖစ္သြားမယ္

Me: Me: ဒါဆို ဘယ္ေရာက္ေရာက္ ဗမာအသိုင္းအဝိုင္းမွာ ဘယ္သူလို႔ သိေနႏိုင္တဲ့ လူမ်ိဳးဆိုရင္ေရာ။ ဘယ္လို ေျခာက္မယ္ ထင္လဲ။

suzuki: ဘယ္သိမလဲ

Me: အစကေတာ့ သိသလုိလုိနဲ႔။

---

35 comments:

မိုးယံ said...

အေနာ္တို႕ ေက်ာင္းေနဘက္တစ္ေယာက္က ႏြဲ႕ႏြ႕ဲေလး အခုမ်ား မိန္းမယူထားတယ္ ကေလးေတာင္ ရေနၿပီတဲ့။အဆင္ေျပေနတယ္ထင္တာပဲ။ ယူထားတဲ့ မိန္းမက ဟဲဗီးႀကီး (သန္မာတာ) အေနာ္တို႕နဲ႕ေတာင္ ရန္ျဖစ္တာ။

January 17, 2011 7:29 PM

ေမဓာ၀ီ said...

ဘယ္ေရာက္ေရာက္ ဗမာအသိုင္းအ၀ိုင္းမွာ ဘယ္သူလို႔ သိေနႏိုင္တဲ့ သူမ်ဳိးဆိုရင္ေတာ့ ...
သမာဓိေျခာက္ ေျခာက္မယ္ ထင္တာပဲ။
အဲဒီလို ေျခာက္တဲ့လူမ်ဳိးေတြ ေတြ႔ဖူးပါတယ္။ အဲဒါလဲ ဆိုက္ကိုတမ်ဳိးပဲ ထင္ပါရဲ႕။ အမ်ားအျမင္မွာေတာ့ က်ားက်ားလ်ားလ်ား ေယာက္်ားႀကီးပါ ... ဒါေပမဲ့ ေျခာက္ေနရွာတာ။ သူတို႔က တတ္ႏိုင္သေလာက္ေတာ့ သူမ်ားမသိေအာင္ ဖံုးထားတာေပါ့။ ဘယ္လိုဖံုးဖံုး ၾကာလာေတာ့လဲ သိကုန္ၾကတာပါပဲ။

စိတ္ဓာတ္အေျခအေနအရေတာ့ အဲဒီလိုလူမ်ဳိးေတြက ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျခာက္ရတဲ့ သူမ်ဳိးထက္ ပိုၿပီး agressive ျဖစ္တတ္ၾကတယ္။ ပတ္၀န္းက်င္ကို သိပ္ဂ႐ုစိုက္ၿပီး ကိုယ့္ကို အေျခာက္ မထင္ေအာင္ လူတကာ အထင္ႀကီးေအာင္ အတင္းႀကီး ဇြတ္ႀကိဳးစားတတ္ၾကတယ္။
ကိုယ္ေတြ႔ဖူးသေလာက္ အေတြ႔အၾကံဳကို ေျပာျပတာပါ .. အားလံုးေတာ့ ဟုတ္မဟုတ္ မသိဘူးေနာ္။

January 17, 2011 8:43 PM

Soe said...

Homosexualtiy is natural in animal
world and we are just talking apes.

One research was done about macho
homosexuals. Researchers put two
rams and two ewes (female sheep)
constrained by their necks making
their backs exposed to be mounted.
The female ewes are ovulating and
that means if a ram (straight ram
will mount on an ewe) to fertilize
eggs. But homosexual rams, once
released are found to mount on
another ram, copulating with anal
passage perfering over the ewe's vaginal passage even when she
is ovulating. This is because
DNA defects.

For submissive homosexuality,
when pregnant mice are exposed
to sustained stress, her sons
may become passive homosexuals,
showing femine behaviour, they
let other male mounted on them.

So homosexuality can be due to
nature. What we have to prevent
is by nuture. I mean I have no
issues if another male put any
thing into his orifices, that
is fine. I do not and I will
not judge him and I dont believe
that any f..ker in heaven exists
at all and if suckers who believe
in that heavenly sucker almighty
urge to harm them, I will protect
that faggot even if I dont like
him as I think it is his rights
to put anything into his arse.
But I will not, and I dont like
old fags to exploit young kids,
so if a guy try to rape my son,
or my daughter against his or
her will. I will not tolerate.

I think homosexuality is not we can prevent. Those fag hating
fags radicals cannot and should
not do anything too. It is just
a matter of personal choice.
So it is better for them to be openly gay than in closets as
it could lead contagin of STD diseases. So we Burmese should
not worry for homosexuality.

January 17, 2011 9:19 PM

ဇြန္မိုးစက္ said...

ရီတာ Brokeback Mountain ၾကည့္ၾကည့္ပါလား။ ဇြန္ မၾကည့္ဖူးေပမယ့္ ေယာက်္ားခ်င္းခ်စ္သူျဖစ္တာကုိ ႐ုိက္ျပထားတာေကာင္းတယ္လုိ႔ နာမည္ႀကီးတယ္။ ေမာင္ေလးကုိ download လုပ္ထားခုိင္းတာရယင္ ဇြန္လည္း ၾကည့္မလုိ႔။ ေယာက်္ာခ်င္း စိတ္၀င္စားတာ၊ ခ်စ္ခင္ၾကတာ ဘယ္လုိေနမလဲဆုိတာ စိတ္၀င္စားလုိ႔။

January 17, 2011 9:39 PM

Thu said...

A scholar studied in Europe annually came back to Myanmar to take part in Taung Pyone Pwe. He was expired soon after 'A' affected.
A first victim of 'A' I've seen was a lady tutor around 90s, no one thought she had such flirted nature as judged by her decent appearance.
A fortunate thing to her was she passed away under nice treatment of last husband.
To be more understand of them, Pls see following desperate story : အေဆာင္မွာေျခာက္တဲ့သူရဲ…….
http://geologist-myanmar.com/geos-stories65.htm

January 17, 2011 10:03 PM

ဉာဏ်လင်းထူး said...

အေ​ျ​ခာ​က​္​၃မ်ိ​ဳး​ရွိ​တယ္လို​႔ ၾ​ကား​ဖူး​တ​ယ​္။
top/bottom/england တဲ့။လိင္မ​ဆက္ဆံ​တဲ့
အေ​ျ​ခာ​က​္၊လိင္ဆက္ဆံ​ခံ​တဲ့​အေ​ျ​ခာ​က​္၊လိင္ဆက္ဆံ​လ​ည​္း​ခံ ကိုယ္တိုင္က​လ​ည​္း လိင္ဆက္ဆံ​တဲ့​အေ​ျ​ခာ​က​္(၂​ဖက္ခ​ၽြ​န​္)။
ေ​တာ​္ေ​တာ​္မ်ားမ်ား​ကေ​တာ့ ေ​မြး​ရာ​ပါ​ဗီ​ဇေ​တြ၊ တခ်ိ​ဳ​႕ေ​တြ​ကေ​တာ့ ပံု​စံ​သြ​င​္း​ခံ​ရ​တဲ့​သူ​ေ​တြ။

January 18, 2011 9:13 AM

Rita said...

အေၾကာင္းျပစရာ မယ္မယ္ရရမ႐ွိေပမယ့္ ပံုစံသြင္းခံရလို႔ ေျခာက္တယ္ ဆုိတာကို လက္ခံလို႔မရဘူး။ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးပဲ ထင္ေနတယ္။

January 18, 2011 9:20 AM

ဉာဏ်လင်းထူး said...

ဟို​တေ​လာ​က စာ​တ​ပုဒ္ဖတ္မိ​တ​ယ​္။မိ​န​္း​မ​ရွာ​တေ​ယာက္အေ​ၾ​ကာ​င​္း​ပဲ။ဘယ္က​လဲ​ေ​တာ့ မ​မွတ္မိ​ေ​တာ့​ဘူး။ သူ​က​အေ​ျ​ခာ​က​္ေ​တာ့​အေ​ျ​ခာက္ပဲ။သူ​႕​ကို​သူ​လ​ည​္း အေ​ျ​ခာက္လို​႔​လက္ခံ​ထား​တ​ယ​္။ဒါ​မ​ယ​့္ ရႈပ္ရႈပ္ရွက္ရွ​က​္ မ​လုပ္ဘူး။သူ​႕​အလုပ္သူ​တည္တ​ည​္​ၾ​က​ည​္​ၾ​ကည္လုပ္တ​ယ​္။ဘ​ဝေ​ပး​ကံ​အရ မိ​န​္း​မျ​ဖစ္ခ်င္တဲ့​စိ​တ​္ေ​ၾ​ကာ​င​့္​သာ အဲ့​လို​ျ​ဖ​စ​္ေ​နရ​တာ။ဝ​တ​္ေ​တာ့​လ​ည​္း ေ​ယာက်ာ​္း​လို။လူ​မေ​စာ​္​ကား​ရဲ​ဘူး။(မစေနာက္ရဲဘူး)ေ​သခ်ာ​မ​မွတ္မိ​ေ​တာ့ ​ဘူးဗ်ာ။ေ​တာ​္ေ​တာ​္ေ​ကာ​င​္းတယ္။

January 18, 2011 9:28 AM

ဉာဏ်လင်းထူး said...

ရွိ​တ​ယ​္ေ​ဒ​ၚ​ရီ​တာ။က်ေ​နာ​့္​အသိ​ထဲ​မွာ အဲ့​လို​ေ​တြ​ရွိ​တ​ယ​္။ဘယ္လို​ေျ​ပာ​ရ​မ​လဲ။န​ည​္း​န​ည​္းေ​တာ့ ရို​င​္း​မ​ယ​္ေ​နာ​္။အလို​မ​တူ​ပဲ လိင္ဆက္ဆံ​ခံ​လိုက္ရျ​ပီး​တဲ့​ေ​နာက္မွာ ေျ​ခာက္သြား​တာ။တခ်ိ​ဳ​႕​ၾ​ကေ​တာ့ အေ​ျ​ခာ​က​္ေ​တြ​နဲ​႔ လက္ပြ​န​္း​တ​တီး​ေ​နရ​င​္း​ကေ​န စိတ္ပါ​သြား​တာ။စိတ္ပ​ညာ​ယူ​တဲ့​သူ​ငယ္ခ်​င​္း​တေ​ယာက္က ေျ​ပာ​ဖူး​တာ​ကေ​တာ့ အဲ့​လို​လူ​ေ​တြ​ရဲ​႕​မ​သိ​စိတ္မွာ ငယ္ဘ​ဝ​က မ​စင္စြ​န​္​႔​တဲ့​ဟာ​ကို သာယာ​ခဲ့​ဖူး​တယ္တဲ့။အေ​ၾ​ကာ​င​္းေ​ၾ​ကာ​င​္းေ​ၾ​ကာ​င​့္ အဲ့​လို​ကိ​စ​ၥမ်ိ​ဳး​ၾ​ကံ​ဳ​လာ​တဲ့​အခါ အဲ့​ဖက္ကို​ေ​ရာက္သြား​တာ​တဲ့။ေ​သခ်ာ​ေ​တာ့ မေ​ျ​ပာ​တတ္ဘူး။

January 18, 2011 9:34 AM

Rita said...

ကိုယ္ထင္တာလည္း အဲလိုဆင္ဆင္ပဲ။

သူတို႔ စိတ္အခံမွာကိုက ႐ွိေနၿပီးသားမို႔လို႔ ထင္တာ။ တင္းျပည့္က်ပ္ျပည့္လူကို ဇာတ္သြင္းလို႔ ရမယ္ေတာ့ မထင္ဘူး။

January 18, 2011 9:36 AM

Rita said...

ဟယ္ရီေပၚတာ: နာမည္တိုက္ရိုက္ေရးျပီး မတိုက္ခုိက္ေတာ့ဘူးလား

RITA: ကိုယ္ေရးသမွ်ထဲမွာ တုိက္ခိုက္တာ မပါဘူးေနာ္။ မွတ္တမ္းသက္သက္ေတြပဲ ႐ွိေသးတယ္။ ကိုယ္ ဒီလုိ တင္တာနဲ႔ အဲဒီကို ေျပးျမင္တယ္ ဆုိရင္ေတာ့ ပေရာ္ဘတ္ဘလတီ နည္းနည္းမ်ားေနၿပီ။ ကိုယ့္ဘာသာ ေဆြးေႏြးတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္တာပဲ။

ဟယ္ရီေပၚတာ: မႏွစ္ကအံသြားတေခ်ာင္းႏွုတ္လုိက္ရတယ္

RITA: ကိုယ္ကလည္း မဟုတ္ဘူး ျငင္းတာ မဟုတ္။ ဟုတ္တယ္ ေျပာတာလည္း မဟုတ္။ ဟိုလိုလည္း ျမင္လို႔ရရဲ႕သားနဲ႔ ဒီလို တန္းၿပီးျမင္တယ္ဆုိရင္ေတာ့ ပေရာ္ဘတ္ဘလတီမ်ားသြားၿပီ ေျပာတာ။

ဟယ္ရီေပၚတာ: ေဆြးေႏြးခ်က္ဆိုမိမိယူဆခ်က္ကိုခ်ည္းဘုိးလ္မလုပ္သင့္ဘူးေလ

RITA: အဲဒါ ယူဆခ်က္မဟုတ္။ ေမးခြန္းပဲ ႐ွိေသးတယ္။ အဲဒီထဲ ပုဂၢိဳလ္စြဲယူဆခ်က္ တခုမွ မပါ။

ဟယ္ရီေပၚတာ: ပိတ္သတ္ကိုေမးတာလား

RITA: မဟုတ္ဘူး ေမးတာက ခ်ာဝန္လုိ႔ထင္ရတဲ့ လူေတြကို ေမးခ်င္တာ။ ခ်ာဝန္ေတာင္မွ မက္ဒီဇင္ပိုင္း ဆာဂ်င္ပိုင္းေတြ ေမးခ်င္တာမဟုတ္။ ဆိုက္ခီပိုင္းေတြ ပိုေမးခ်င္တာ။

Vista: ခ်ာဝန္ကိုယ္တိုင္ေျခာက္ေနမွ :fo:

RITA: ခ်ာဝန္ကိုယ္တိုင္ေျခာက္ေနတဲ့ကိစၥဆို ပိုေတာင္ နီးစပ္သိရဦးမယ္ :fo:

Vista: :fo: ေျပာမွာမဟုတ္ေတာ့ဘူးအဲလိုဆို

RITA: မဟုတ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး ေျပာခ်င္ေျပာမွာေပါ့

Vista: မိန္းကေလးခ်င္းယူထားတဲ ့သူငယ္ခ်င္းမေတာ့ရွိတယ္။ ကေလးပါ ယူထားတာ သိပ္ရယ္ရတယ္။ အေမရိကန္မွာ ယူလို ့ရတဲ ့ျပည္နယ္မွ ရတာ။ သူတုိ ့အဲယူလို ့ရတဲ့ျပည္နယ္ကိုေျပာင္းရတယ္ .. ကေလးပါယူမို႔။ ခုေတာ့ ကေလးရပီ သူတို ့၂ ေယာက္လံုးမ်ိဳးေစ့နဲ ့ စပန္းဒိုနာနဲ ့ စပ္တဲ့ကေလး :fo: ေပါက္ေပါက္ဝဝ သိပ္လုပ္တယ္။

RITA: မိန္းကေလးေတြက အဲ့ဒါမ်ိဳးကိစၥမွာ သိပ္ သိကၡာမက်ၾကဘူးထင္မိတယ္။ မိဘအသိုင္းအဝိုင္းကေတာ့ မႀကိဳက္ၾကဘူးေပါ့ေလ။ ဒါေပမဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္က မိန္းကေလးေတြက် ေယာက္်ားေလးေတြေျခာက္တာထက္ ခြင့္လႊတ္တယ္။

suzuki: မက္ဒီဇင္နဲ႕ေရာ ဆိုက္ခိရာထရီနဲ႕ေရာ သိတ္ ရွင္းျပလို႕ မရဘူးထင္တယ္၊ သိသေလာက္ေတာ့။ မက္ဒီဇင္လဲ ကို္ယ္သိတာက လက္ေတာက္ေလာက္ရွိတာ၊ ဆိုက္ခ္ကေတာ့ ၾကားဘူးနား၀ေလာက္ရွိတာ။

RITA: ဟုတ္မွာပါ။ ဒါလည္း အင္ဒီဗီက်ဴရယ္နဲ႔ပဲ ဆိုင္သလားမသိ။

RITA: မိန္းမလို မိန္းမရ ဆက္ျဖစ္ေနတဲ့ ကိစၥေတြ ႐ွိတယ္၊ ကိုယ္နဲ႔ေတာင္ မဆုိင္ပါဘူး။ ကိုယ္နဲ႔ဆိုင္တဲ့သူေတြနဲ႔ ဆက္ေနတာ။ တခ်ိဳ႕ကိစၥေတြက သာမန္တင္းျပည့္က်ပ္ျပည့္ေယာက္်ားေလး အထက္တန္းအ႐ြယ္ဆုိရင္ေတာင္ လုပ္မွာ မဟုတ္တဲ့အလုပ္ေတြ။ တကယ္ေျခာက္ေနလားဆုိတာ အဲဒီမွာ ေတြးမိတယ္။

ဟယ္ရီေပၚတာ: ပြိဳင့္ကိုေရာက္ပီ

suzuki: ဟို အရင္ကတေတာ့ အေျခာက္ေတြကို ရူးတယ္ သတ္မွတ္တာ၊ ခုက် ကုစရာ ေဆးလဲမရွိေတာ့ ပံုမွန္လို႕ဆိုျပန္ေရာ၊ ေနာင္ ဆယ္ႏွစ္ဆို တစ္မ်ိဳး ေျပာခ်င္ေျပာၾကအုန္းမွာ

RITA: ကိုယ္ေတာ့ အဲဒါေတြ အေရးမႀကီး။ ကိုယ့္မထိပါးရင္ အေျခာက္လည္း ထုိက္သင့္သလို ေလးေလးစားစားဆက္ဆံမယ္။

January 18, 2011 9:58 AM

ဉာဏ်လင်းထူး said...

ေျ​ပာ​ရ​ဦး​မယ္ဗ်။ခု​တေ​လာ​ေ​ခတ္စား​ေ​န​တဲ့ အီ​မို​ဆို​တာ​ေ​လ။တ​က​ယ​္ေ​တာ့​အဲ့​တာ​ေ​တြ​က တျ​ခား​ႏိုင္ငံ​ေ​တြ​မွာ ေ​ယ​ဘူယ်​အား​ျ​ဖ​င​့္ လိင္တူ​ဆက္ဆံ​တဲ့​သူ​ေ​တြမ်ား​တ​ယ​္။ျ​မန္မာႏ​ိုင္ငံ​ကို​ေ​ရာက္လာ​တာ စ​တိုင္က​အရ​င​္၊ေ​နာ​က​္ေ​တာ့ က်န္တဲ့​ဟာ​ေ​တြ​ပါ ကူး​စက္လာ​ျ​ပီလား​ေ​တာ့​မ​သိ​ဘူး။၂​၀⁠၀​၉​တု​န​္း​က ျ​မန္မာ​ျ​ပည္မွာ ခ​ဏေ​န​လိုက္တု​န​္း​ကေ​တာ့ ေ​တာ​္ေ​တာ​္​သတိထား​မိ​ခဲ့​တ​ယ​္။ကို​ရီး​ယား၊ထို​င​္း၊ဂ်​ပ​န​္ လႊ​မ​္း​မိုး​မႈ​ေ​တြ။အၾ​က​ည​္ေ​တာ​္​ရဲ​႕ ေ​ရႊ​ရင္ရႈပ္ဆို​တာ​ေ​လး​ကို​လဲ ဖ​တ​္​ၾ​က​ည​့္​လိုက္ပါ​ဦး။အဲ့​လို​ဟာ​ေ​တြ​လ​ည​္း ရွိ​တ​ယ​္။တ​က​ယ​္ေ​တာ့ဗ်ာ ဘယ္သူ​မျ​ပဳ​မိမိ​မႈ​ပါ။

January 18, 2011 10:02 AM

ဉာဏ်လင်းထူး said...

ေျ​ခာက္တာ​မေ​ျ​ခာက္တာ​ထ​က​္ တည္တ​ည​္​ၾ​က​ည​္​ၾ​ကည္ရွိ​တယ္ဆို လူ​ေ​လး​စား​တာ​ေ​ပါ့။လူ​မႈ​ေ​ရး​အရႈပ္အေ​ထြး​ေ​တြ​မျ​ဖ​စ​္ေ​အာ​င​္ေ​တာ့ ကာယကံ​ရွ​င​္ေ​တြ​က​ပဲ ထိ​န​္းႏိုင္ပါ​လိ​မ​့္​မ​ယ​္။တ​ခု​ရွိ​ေ​သး​တယ္ဗ်။မိ​န​္း​ကေ​လး​ေ​တြ သတိထား​ရ​မ​ယ​့္​အခ်​က​္။သူ​ကေ​ျ​ခာ​က​္ေ​န​တာ​ပဲ​ဆို​ျ​ပီး မိ​န​္း​ကေ​လး​ေ​တာ​္ေ​တာ​္မ်ားမ်ား​က အေ​ျ​ခာ​က​္ေ​တြ​နဲ​႔ လက္ပြ​န​္း​တ​တီး​ရွိ​တ⁠တ​္​ၾ​က​တ​ယ​္။ခင္မင္ရ​င​္းႏွီး​လြ​န​္း​ၾ​က​တ​ယ​ ္။ယံု​ၾ​ကည္မိ​တ⁠တ​္​ၾ​က​တ​ယ​္။ဒါ​ေ​ပ​မ​ယ​့္ အေ​ျ​ခာက္ဆို​တာ ေ​ယာက်ာ​္း​ပဲ​ဆို​တာ​ေ​တာ့ သတိ​ရွိ​ေ​နေ​စခ်င္တ​ယ​္။အေ​ျ​ခာ​က​္ေ​ၾ​ကာ​င​့္​မ​ဟုတ္ရ​င​္ေ​တာင္မွ အေ​ျ​ခာက္နဲ​႔​ပတ္သက္ရာ​ပတ္သ​က​္ေ​ၾ​ကာ​င​္းေ​တြေ​ၾ​ကာ​င​့္ ဘ​ဝပ်က္ရ​တတ္တ​ယ​္။အယံု​မ​လြယ္မိ​ေ​စ​ဖို​႔​ပါ။ ျ​ဖစ္တတ္တဲ့​သေ​ဘာ​ေ​လး​ေ​တြ​ပဲ ဆို​ပါ​ေ​တာ့။

January 18, 2011 10:12 AM

Rita said...

အဲဒီ ကိစၥကေတာ့ ကူးစက္လို႔မရပါဘူး ထင္ေနတုန္းပဲ။ နဂိုအခံမ႐ွိဘဲ ဘယ္လုိလုပ္ ကူးမွာလဲ။

လမ္းသရဲလိုကိစၥ ကူးတယ္ဆိုတာမွ ဟုတ္တုတ္တုတ္။ ေဆးသံုးတာ၊ ရန္ျဖစ္တာ စသျဖင့္ အဲဒါေတြက အေပါင္းအသင္းေၾကာင့္၊ ပတ္ဝန္းက်င္ေၾကာင့္ ျဖစ္ရတယ္ဆုိတာ လက္ခံတယ္။ ေျခာက္တာ၊ လွ်ာတာကေတာ့ ကိုယ့္မွာ အခံမ႐ွိဘဲ အားက်သြားမွာကို မဟုတ္ဘူးထင္ပါတယ္။ ဘယ္သူမျပဳဆုိတာ မွန္တယ္။

ေနာက္ အေပၚမွာ soe ေရးထားသလို ကာကြယ္လို႔မရ ဆုိတာမ်ိဳး ေတြးမိတယ္။

ဘာသာေရးအရဆိုလည္း သံသရာက အ႐ွည္ႀကီး၊ ေနာက္ထပ္ ဆက္ရဦးမယ္ဆို ဘယ္အဆစ္အပိုင္းမွာ ကိုယ္တိုင္ ဒီလုိျဖစ္ဖို႔ အကုသိုလ္ေတြ က်န္ေနဦးမလဲ မသိႏိုင္ေလ။

ဒါေပမဲ့ အဲလိုေရးရင္ ေရးတဲ့လူက အဲလိုလူေတြကို အားေပးအားေျမာက္လုပ္ခ်င္လို႔ဆိုတဲ့ ႐ႈေထာင့္ကပဲ ေတြးမိၾကတာမ်ားတယ္။ တကယ္က အားေပးစရာလည္း မလို၊ အားေျမာက္စရာလည္း မလုိဘူး။ အဲဒါေတြ လုပ္စရာအလုပ္ကို မဟုတ္တာ။

ကိုယ့္စည္းဝိုင္းထဲကလူမွာ ျဖစ္လာရင္ေတာ့ သိမ္ငယ္မိ အ႐ွက္ရမိ ျပဳျပင္ဖို႔ႀကိဳးစားမိမွာပဲ။ ဒါေပမဲ့ ဘယ္သူ႕ကိုမဆို မတူမတန္သေဘာထားမိမွာ မဟုတ္ဘူး။

***
ေျပာခ်င္တဲ့ အဓိက အေၾကာင္းရင္းက အဲဒါေတြ မဟုတ္ဘူး။ bold လုပ္ထားတဲ့ အရာ။

January 18, 2011 10:16 AM

ဉာဏ်လင်းထူး said...

လွေ​လး​စိန္ကို သတိရ​မိ​တ​ယ​္။:)
အသို​င​္း​အဝို​င​္းေ​ၾ​ကာ​င​့္​ပြ​င​ ့္​ပြ​င​့္​လ​င​္း​လ​င​္းေျ​ခာက္ခြ​င​့္​မ​ရ​တဲ့​သူ​ေ​တြ​က အဲ့​အသို​င​္း​အဝို​င​္း​နဲ​႔ေ​ဝး​ရာ​ေျ​ပး​တ⁠တ​္​ၾ​က​တ​ယ​္။မေ​ျ​ပး​ ႏိုင္တဲ့​သူ​ေ​တြက်ေ​တာ့​လ​ည​္း အစားထိုး​သာယာ​မႈ​ေ​တြ​ရွာ​တ​ယ​္။ဒီ​ေ​န​ရာ​မွာ လိင္ကိ​စ​ၥ​ကို​မ​ဆိုလို​ပါ။က်ေ​နာ​္ေျ​ပာ​ခဲ့​တဲ့ စာ​တ​ပုဒ္ဆို​တာ​ေ​လ။က်ေ​နာ​္ျ​ပန္ရွာ​ၾ​က​ည​့္ေ​ပး​ပါ​မ​ယ​္။တခ်ိ​ဳ​႕ေ​တြ​ က ပ​န​္း​အလွ​ျ​ပ​င​္၊တခ်ိ​ဳ​႕​က အိမ္တြ​င​္း​မႈ၊အစားစား​ေ​ပါ့။သူ​တို​႔​သန္ရာ​သန္ရာ စိတ္ထြ​က​္ေ​ပါ​က​္ေ​ပး​တ⁠တ​္​ၾ​က​တ​ယ​္။သူ​တို​႔​ရဲ​႕​သ​ဘာ​ဝ​ကို​က မိ​န​္း​မေ​တြ​လို အလွ​အပ၊ႏ​ူး​ညံ့​သိ​မ​္ေ​မြ​႕​မႈ၊အိ​မ​္ေ​ထာင္ထိ​န​္း​သိ​မ​္း​မႈ စ​တာ​ေ​တြ​မွာ ေပ်ာ​္ေ​မြ​႕​တ⁠တ​္​ၾ​က​တ​ယ​္။အတြ​င​္းက်က်​သိခ်င္ရ​င​္ေ​တာ့ အဲ့​လို​လူ​ေ​တြ​ကို​ရွာ​ျ​ပီး အင္တာဗ်ဴး​မွ​ရ​မ​ယ​္။ဒါ​မွ​သူ​တို​႔​ရဲ​႕ စိတ္ခံ​စားခ်က္ကို သိႏ​ိုင္မွာ။သူ​႕ေ​န​ရာ​ကေ​န​ဝ​င​္​ၾ​က​ည​့္​ဖို​႔​ရာ သူ​႕​ဖိ​နပ္ကို​အရင္စီး​ၾ​က​ည​့္​ရတယ္တဲ့။:)

January 18, 2011 10:43 AM

Rita said...

ၿပီးရင္ေတာ့ "ၿပံဳး၍လည္း ကန္ေတာ့ခံေတာ္မူပါ၊ ရယ္၍လည္း ကန္ေတာ့ခံေတာ္မူပါ" တအုပ္ေလာက္ ထြက္လာမယ္ထင္တယ္။

***
အဲဒီမွာ ဒီလိုျဖစ္လို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ခြင့္လႊတ္ႏိုင္တဲ့လူနဲ႔ ခြင့္မလႊတ္ႏိုင္တဲ့လူ ကြာခ်င္ကြာဦးမွာ။

ကိုယ့္ဘာသာခြင့္လႊတ္ႏိုင္တဲ့လူက ေပါက္စီေျပာသလို သူတို႔လိုခ်င္တာရေအာင္ လုပ္သြားလိမ့္မယ္ ထင္တယ္။

January 18, 2011 10:50 AM

ဉာဏ်လင်းထူး said...

ျ​မန္မာ​ျ​ပည္က နာမ​ည​္​ၾ​ကီး​အယ္ဒီ​တာ​ၾ​ကီး​တေ​ယာက္လ​ည​္း အဲ့​လို​ပဲ။ဒါ​မ​ယ​့္ေ​တာ​္ေ​တာ​္မ်ားမ်ား​ကေ​တာ့ မ​သိ​ၾ​က​ဘူး။သိ​တဲ့​သူ​ေ​တြ​သိ​ေ​ပ​မ​ယ​့္ က်ေ​နာ​့္​အေ​န​နဲ​႔​လ​ည​္း မေ​ျ​ပာ​သ​င​့္​ဘူး။ဆို​လိုခ်င္တာ​က အဲ့​လို​လူတေ​ယာက္ကေ​နျ​ပီး​ေ​တာ့ သူ​မေ​သ​ခင္သူ​႕​အေ​ၾ​ကာ​င​္း​ကို အမွန္အ​တို​င​္း ဖြ​င​့္ခ်​ခဲ့​ရ​င​္ေ​တာ့ က်ေ​နာ​္​တို​႔​သိ​ခြ​င​့္​ရ​တာ​ေ​ပါ့​ေ​လ။ေ​သာ​္​တာ​ေ​ဆြ​တို​႔ေ​ရႊ​ဥေ​ဒါ​ င​္း​တို​႔​လို​ေ​ပါ့။

January 18, 2011 10:52 AM

နန္းညီ said...

ေယာက္်ားတိုင္းရဲ႕ မသိစိတ္မွာ အဲ့အေျခာက္စိတ္ရွိတယ္လို႔လည္း ဖတ္ဖူးတယ္.. အေျခအေန အခြင့္အလမ္းေတြ ႀကံဳလာရင္ သူဟာ ေျခာက္သြားႏိုင္ဖို႔ ၉၀% ရွိသတဲ့.. သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ က်ားက်ားလ်ားလ်ားႀကီးကေန စရင္း ေနာက္ရင္း တကယ္ႏြဲ႔သြားတာေတြ ႀကံဳဖူးသဗ်ာ..

ၿပီးေတာ့ မမရီတာ ေျပာသြားတဲ့ ခင္စန္း၀င္းလိုေပါ့.. သူတို႔မွာ အဲ့ဒါကို တပန္းရံႈးေနတယ္ထင္ေနေတာ့ တျခားဟာေတြ ပိုေတာ္ေအာင္လုပ္ၾကလို႔လားမသိ.. သူတို႔ေတြထဲမွာ ထူးခၽြန္တဲ့လူေတြ မ်ားတယ္ေနာ္..

ေဘးပတ္၀န္းက်င္က လူေတြကို စိတ္အေႏွာင့္အယွက္မေပးဘဲ ေနလို႔ျဖစ္ရင္ေတာ့ သူတုိ႔လြတ္လပ္ခြင့္ကို ဘာမွ ကန္႔ကြက္ဖို႔ မရွိဘူးထင္မိ.. သို႔ေသာ္ တခ်ိဳ႕က်ေတာ့ အလိုလိုေနရင္း မိန္းမလ်ာဆိုရင္ အျမင္ကပ္ေနၾကတာပဲ..

(ေခါင္းစဥ္ကိုဖတ္ၿပီး ေျပးသတိရတာေတာ့ ဆရာတင္ရဲ႕ သီခ်င္းစာသားပဲ.. "အံု႔ပုန္းေျခာက္ ေျခာက္ရတာရယ္~~ အပြင့္ေျခာက္ တသက္က မမွီပါတယ္ ~~ တူႏွယ္တဲ့ႏွယ္") :P

January 18, 2011 11:17 AM

Rita said...

ဟားဟား
တူတယ္။
မေန႔တည္းက အဲဒီသီခ်င္း သတိရေနတာ။

January 18, 2011 11:19 AM

Nyo said...

I just read a story referred by Thu
and would like to note from
http://geologist-myanmar.com/geos-stories65.htm
ဆိုင္တာမွသိပ္ဆိုင္…အေျခာက္ဆိုတာဘုရားရွင္လက္ထက္မွာကတည္းကရိွတာ…
စာသင္တိုက္မွာရိွတဲ့စာသင္သားကိုယ္ေတာ္ေတြအေျခာက္ဘုန္းၾကီးတစ္ပါးေၾကာင့္ဒုကၡအၾကီးအက်ယ္ေရာက္ခဲ့ရတာဘုရားရွင္သိသြားျပီး….
ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္တိုင္အေျခာက္ေတြကိုလံုး၀ရဟန္း၀တ္ခြင့္မျပဳရလို႔ပညတ္ထားခဲ့တယ္…။ဒါနဲ႔ေနၾကပါအုန္း..
မင္းတို႔ေျပာေျပာေနတဲ့အေျခာက္ဆိုတဲ့အဓိပၸါယ္ကိုေရာသိၾကလို႔လား….။
အေျခာက္ဆိုတာမစိုလို႔ေပါ့ကြ။ ဂန္ဒူးေပါ့…။ မိန္းမစိတ္ေပါက္ေနတဲ့ေယာက္်ားေပါ့ကြာ…။
မွတ္ထားၾက….ပရိသဒူသက….ေလာကဒူသက…..
ေလာကအလွကိုဖ်က္စီးသူမ်ား…လူစဥ္မမွီသူမ်ား….ကုသိုလ္ကံခန္းေျခာက္ေနသူမ်ားကိုအေျခာက္ဟုေခၚ၏တဲ့…။
အေျခာက္သံုးမ်ိဳးမဟုတ္ဘူး..အေျခာက္ငါးမ်ိဳးရိွတယ္…။
ဟ..ဒီဘုန္းၾကီးအေျခာက္အေၾကာင္းတယ္သိပါလား..ဧကႏၱေတာ့…ဧကႏၱဘဲ…..
အေျခာက္ကိုပါ႒ိလိုပ႑ဳက္(ပန္သုတ္) လို႔ေခၚတယ္….
အာသိတၱက ( အာတိတ္တက )
ဥႆူယ ( အုတ္သူယ )
ၾသပကၠမိက ( ၾသပက္ကမိက )
ပကၡ
နပံုး ….အဲဒါဘုရားေဟာထားတဲ့အေျခာက္ငါးမ်ိဳးဘဲ…။
-----------------------------------------------
ဘုရားရွင္ကအေျခာက္ေတြကိုေယာက္်ားစိတ္ျပန္ျဖစ္လာေအာင္၀ိုင္းကူညီေပးၾကဖို႔ေဟာထားတယ္။
မင္းတို႔အားလံုးလည္းလက္ခုတ္လက္၀ါးတီးျပီးအေျခာက္ႏြံထဲနစ္ေနတဲ့ေကာင္ေတြကို၀ိုင္းမေလွာင္ၾကပါနဲ႔၊
ဘုရားဆုပန္ခြင့္ရိွတဲ့ေယာက္်ားဘ၀ျပန္ေရာက္ေအာင္ကူညီေပးလိုက္ၾကပါ……

January 18, 2011 11:58 AM

စာဖတ္သူ said...

blog ပုိင္ရွင္ စာေရးသူ မရီတာသည္..
၁။ စာဖတ္မ်ားေသာသူၿဖစ္ပါသည္ ..သုိ ့ေသာ္ အက်ိဳးရွိေသာစာမ်ားကုိ မေရးသားတတ္ပါ ။
၂ ။ စာဖတ္နာသူၿဖစ္သည္ ့အေၾကာင္းဖတ္ဖူးပါသည္..သုိ ့ေသာ္ စာအုပ္မ်ားမွ အႏွစ္တရားမ်ား ရင္ထဲေရာက္ဟန္မတူေၾကာင္း ေရးေသာစာမ်ားက သက္ေသၿပလွ်က္ ရွိပါသည္။
၃။ ေဝမွ်ေပးေသာ ဝင္းဝင္းလတ္စာအုပ္အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါသည္ ။
၄။ ဝင္းဝင္းလတ္၏အေရးအသားအရဆုိလွ်င္ မရီတာသည္ အလြန္မိန္းမ ပီသသူ ၿဖစ္ပါသည္။
အခ်ိန္ေပးကာဖတ္သင့္ေသာ Blog တစ္ခုမဟုတ္ပါ။

January 18, 2011 12:50 PM

Rita said...

စာေရးတာမွာ ဖတ္ဖူးတာ 3/4 အုပ္ ထုတ္ေရးလုိက္ရင္ အမ်ားႀကီးဖတ္တယ္လို႔ ထင္ရတတ္တယ္။ အဲဒါက သဘာဝပဲ။ တကယ္ေတာ့ အမ်ားႀကီး ဖတ္လာတာမဟုတ္ဘူး။ နည္းနည္းပဲ ဖတ္ခဲ့တာ။ ၾကား႐ံုၾကားဖူးၿပီး ဖတ္ဖို႔ကို မႀကံဳခဲ့တဲ့ စာအုပ္ေတြ အမ်ားႀကီးပဲ။

ငယ္ငယ္က ပံုမွန္ ေတာက္ေလွ်ာက္ အသည္းအသန္ဖတ္တာဆုိလို႔၊ လြန္းထားထား ႐ွင္မိုး တြတ္ပီ ေလးမြန္ေထြးမြန္တို႔ပဲ ႐ွိတယ္။ ခုထိလည္း အဲဒါေတြပဲဖတ္တယ္။ ထပ္တိုးလာတာဆုိလို႔ အၾကည္ေတာ္၊ ဝိဇၨာပဲ ႐ွိတယ္။

(စာအုပ္မ်ားမွ အႏွစ္တရားမ်ား ရင္ထဲေရာက္ဟန္မတူေၾကာင္း ေရးေသာစာမ်ားက သက္ေသၿပလွ်က္ ရွိပါသည္။)

ၾကည့္ရတာ စာဖတ္သူက ဒီပို႔စ္ရဲ႕ ဆုိလိုရင္းကို ကြက္ကနဲျမင္ပံုပဲ။ =)

ရင္ထဲေရာက္တာ (သိတာ) က တျခား၊ လုိက္လုပ္ႏိုင္တာတျခား။ ၿပီးေတာ့ အက်ိဳး႐ွိတာေတြခ်ည္း ေရးဖို႔လို႔ မရည္႐ြယ္၊ ဒါ့အျပင္ အက်ိဳး႐ွိတာေတြခ်ည္း ဖတ္ဖို႔လို႔လည္း မရည္႐ြယ္။ အက်ိဳးမ႐ွိမွန္းသိလည္း အပ်င္းေျပေပါ့ဆုိတဲ့ ကိုယ္လိုလူေတြကလည္း အမ်ားႀကီး ႐ွိဦးမွာ။

မပူနဲ႔။ ပရိသတ္အားေပးတဲ့ ေရာင္းအေကာင္းဆံုးေတြထဲမွာ သမၼာက်မ္းစာတို႔၊ ပိဋကတ္ ၃ ပံုတို႔ခ်ည္းမဟုတ္ဘူး။ အေပ်ာ္ဖတ္ေတြလည္း အမ်ားႀကီးပါတယ္။

စိတ္နဲ႔မသင့္လို႔ လာမဖတ္လည္း ႏွေျမာစရာလို႔မထင္။ ကိုယ္လည္း သူမ်ားေရးတာေတြ အဲလိုလုပ္ေနက်ပဲ။ ကိုယ္ေရးတဲ့စာ လူအမ်ားသေဘာညီမွ်ေအာင္လုိ႔ဆိုတဲ့ ရည္႐ြယ္ခ်က္နဲ႔ေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ ေရးျဖစ္မယ္မထင္။

ဒီဘေလာ့မွာ
ကိုယ္စိတ္ဝင္စားတဲ့အေၾကာင္း၊
ကိုယ္ေရးကိုယ္တာအေၾကာင္း၊
အိမ္မွာ အပ္ေပ်ာက္တဲ့အေၾကာင္း၊
ၾကယ္သီး႐ွာမေတြ႕တဲ့အေၾကာင္း၊ ဘယ္တုန္းက ဘာအေၾကာင္းကို ဘယ္လုိလုပ္ခဲ့တဲ့အေၾကာင္း စတဲ့ကိုယ္ေရးခ်င္ရာေရးတဲ့ အေၾကာင္းေတြကလြဲလို႔ ဘာမွေမွ်ာ္လင့္လုိ႔မရပါ။ ကံမေကာင္းလို႔ အခန္႔မသင့္ရင္ ပုဂၢိဳလ္ေရး အညိဳးအေတးအေၾကာင္းေတြေတာင္ ဖတ္ရႏိုင္တယ္။

စာဖတ္သူအတြက္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ကိုယ္တိုင္အတြက္ေသာ္လည္းေကာင္း အက်ိဳး႐ွိရာ႐ွိေၾကာင္း တမင္တကာ မရည္႐ြယ္ (ဆုိလုိသည္မွာ - အက်ိဳး႐ွိခ်င္႐ွိမည္၊ မ႐ွိခ်င္မ႐ွိျဖစ္မည္။ တခ်ိဳ႕အတြက္ ႐ွိေကာင္း႐ွိသြားႏိုင္၍၊ တခ်ိဳ႕အတြက္ မ႐ွိျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မည္) ဒါေတြနဲ႔ ဓါတ္မတည့္ရင္ ေဝးေဝးကသာ အသာေ႐ွာင္ပါေလ။

ဒါနဲ႔ ေဒါက္တာမယတ ေလသံနဲ႔ေတာင္ နည္းနည္းတူတယ္ေနာ္ =)

January 18, 2011 2:11 PM

Ko Boyz said...

ဒါက ဘာျဖစ္ျပန္တာလဲ....။
ဘယ္ဆရာဝန္က အေျခာက္ ျဖစ္ေနတာလဲ...။

ဒီလိုမ်ိဳး ပို႔စ္ေတြ မဖတ္ခ်င္ဘူး။ (မဖတ္ခ်င္လဲ ေနေပါ့။)

January 18, 2011 7:35 PM

Yan said...

ဒီပုိ႔စ္ေလး နာမည္ၾကီးေနလုိ႔ ဘူ႔အေၾကာင္းလဲ. ဘူေရးထားတာလဲ၊ ဘူေတြဘာေသးလဲ ဆုိျပီး လာရႈိးသြားတယ္. မရီတာေရ... :D

ေတာ္ေသးတယ္. ဆန္ဖရန္စစ္စကုိနဲ႔ ဘာကေလနား မေနဖူးေသးလုိ႔. ဟတ္ဟတ္.

Y.

January 18, 2011 9:01 PM

Rita said...

@ ကိုဘတုိ႔မ်ား စာကို ေသခ်ာမဖတ္ဘူး။ ဝတ္ေက်တမ္းေက်နဲ႔။

@ ကိုရန္ေအာင္
အေမရိကားဆုိေတာ့ ဘာပဲေျပာေျပာ နီးစပ္တာပဲ =D

@ ေမာင္ေလး
ကိုေမာင္ေလးကြန္မန္႔ ႏွစ္ခုလံုး မတင္ခိုင္းတာလား၊ ေအာက္ကတခုပဲ မတင္ခိုင္းတာလား မေသခ်ာလို႔ ႏွစ္ခုလံုးမတင္ပဲ ထားလုိက္တယ္။ ပထမတစ္ခု တင္ၿပီးမွ ျပန္ဖ်က္လိုက္ရတယ္။

January 18, 2011 10:46 PM

Rita said...

အေျခာက္နဲ႔ပတ္သတ္တဲ့ ကိုယ့္သေဘာထားကို အဓိက ေရးခ်င္တာမဟုတ္ေပမယ့္ ဒီထဲမွာ အေတာ္မ်ားမ်ား ပါသြားပါၿပီ။ ေနာက္မွပဲ သူတုိ႔နဲ႔ပတ္သတ္တဲ့ သေဘာထားသက္သက္ကို စိတ္ပါရင္ေတာ့ ထပ္ေရးဦးမယ္။

January 18, 2011 11:37 PM

ဇြန္မိုးစက္ said...

ဟုိတခါက ေရးခ်င္တဲ့အေၾကာင္းအရာကုိ မေရးမိဘဲ ဘာလုိ႔ ရုပ္ရွင္အေၾကာင္းေရာက္သြားလဲ မသိဘူး။

တုိ႔ေမာင္ေလး သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ငယ္ငယ္ေလးတုန္းက ပုံမွန္ပဲ။ အလယ္တန္းေရာက္ၿပီး တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ သိသိသာသာႏြဲ႔လာတာ။ သူတုိ႔ေက်ာင္းက ေယာက်ာ္းေလးေက်ာင္းဆုိေတာ့ အဲဒီ့ကေလးလုိမ်ိဳးကို ပုိ၀ုိင္းစၾကတာေပါ့။ သူ႔အေမနဲ႔ဇြန္႔အေမနဲ႔လည္းခင္တယ္။ သားကတစ္ေယာက္တည္းဆုိေတာ့ အေမက ကေလးကုိ အဲလုိမျဖစ္ေစခ်င္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ကေလးက ႀကီးလာေလ ပုိႏြဲ႔ေလျဖစ္လာတာ။ ကုိယ္တုိ႔အားလုံးကုိ သူ႔ကုိသိပ္ႏွေျမာတာ။ အဆက္အသြယ္ျပတ္သြားတာ ေတာ္ေတာ္ၾကာၿပီဆုိေတာ့ အခုဘယ္လုိေနမလဲ မေျပာတတ္ဘူး။ ေမာင္ေလးတုိ႔ေက်ာင္းကားေပၚမွာ ေတာ္ေတာ္ႏြဲ႔တဲ့ ေနာက္ထပ္ကေလးတစ္ေယာက္ရွိေသးတယ္။

January 22, 2011 12:22 AM

ဇြန္မိုးစက္ said...

ဒီပုိ႔စ္ကုိ ဖတ္ထားေတာ့ ကုိယ္တုိ႔႐ုံးမွာလည္း အဲလုိလူရွိတာ သြားသတိရတယ္။ သူက အသက္ေတာ္ေတာ္ႀကီးၿပီ။ ၀တ္တာစားတာ ေယာက်ာ္းလုိပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ ေျပာတာဆုိတာ၊ လမ္းေလွ်ာက္တာ သိသိသာသာႏြဲ႔တာ။ အိမ္ေထာင္ရွိလားေတာ့ အေသအခ်ာမသိဘူး။
ေနာက္ၿပီးကပ္ရပ္ရုံးက တစ္ေယာက္က လုံး၀ကုိ transform လုပ္ထားတာ။ အိမ္သာေတာင္ ဇြန္တုိ႔အမ်ိဳးသမီးအိမ္သာမွာ သုံးတာ။ သူရွိေနရင္ ဇြန္စိတ္မေျဖာင့္ဘူး။ transform မလုပ္ထားဘူးဆုိရင္ သူဟာ တနည္းတဖုံ ေယာက်ာ္း ျဖစ္ေနေသးတာပဲေလ။ အဲဒါကုိ ဇြန္ကေၾကာက္တာ။ သူ႔ကုိ မသိတဲ့သူဆုိရင္ ရုတ္တရက္ၾကည့္လုိက္ရင္ ေယာက်္ားလုိ႔ မထင္ရဘူး။ ဒါေပမဲ့ အသံၾကားရင္ေတာ့ သိသာတယ္။

မေန႔ညေနကက်ျပန္ေတာ့ စုံတြဲတစ္တြဲ ေတြ႔တယ္။ ေယာက်္ားေလးက ႏြဲ႔ေနသလုိပဲ။ ၾကည့္ရတာ စိတ္ထဲတစ္မ်ိဳးျဖစ္တယ္။ သူတုိ႔ကုိျမင္ေတာ့ ဒီပုိ႔စ္ထဲက ေကာ္မန္႔တစ္ခုကုိ သြားသတိရတယ္။ မိန္းမလ်ာဆုိၿပီး သိပ္နီးနီးကပ္ကပ္ေနရင္ မေကာင္းဘူးဆုိတာ။

စလုံးမွာ ေပမီွေထာက္မွီ ေထာင္ေကာင္းေကာင္း၊ ဗလေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ေယာက်္ားအမ်ားစုကုိ ေဂးျဖစ္တယ္လုိ႔ ေျပာၾကတယ္ေနာ္။ ဘာလုိ႔လဲ မသိဘူး။

ရီတာ့ပုိ႔္စ္ဖတ္ၿပီး ျမန္မာလုိအေခၚေ၀ၚနဲ႔ အဂၤလိပ္အေခၚအေ၀ၚေဂးက ဘယ္လုိကြာျခားလဲဆုိတာ သိခ်င္သြားတယ္။

January 22, 2011 12:34 AM

Rita has left a new comment on your post "အု႔ံပုန္းေျခာက္ရတဲ့အခါ...":

လံုးဝ transform ေျပာင္းတယ္ဆုိလို႔ ကိုယ္တို႔ ေက်ာင္းတုန္းက နာမည္ႀကီးေ႐ႊဆိုင္တစ္ခုက တစ္ေယာက္လည္း မိန္းမကေန ေယာက္်ားေျပာင္းထားတာဆုိတဲ့သတင္

း ၾကားၾကေသးတယ္။

ဒီလို ကိစၥမ်ိဳးေတြမွာ ေယာက္်ားေတြက ပိုၿပီး ႐ႈပ္ေထြးတယ္လို႔ ထင္တယ္။ မိန္းမေတြက သိသာတယ္။ မိန္းမစစ္စစ္ရယ္၊ ေယာက္်ား႐ွာရယ္၊ ေနာက္ ေယာက္်ား႐ွာေတြနဲ႔ တြဲတဲ့ မိန္းမရယ္ (ဒါေပမဲ့ အဲဒါေတြက တကယ္ေတာ့ မိန္းမစစ္စစ္ပဲ၊ မိန္းမခ်င္းတြဲေနေပမယ့္ သူတို႔ ေယာက္်ား႐ွာလို ေယာက္်ားမႀကိဳက္တာ မဟုတ္ဘူးလို႔ ထင္တယ္။ မိန္းမ႐ွာနဲ႔ တြဲတဲ့ ေယာက္်ားေတြလည္း ဒီသေဘာေနမယ္)

ကိုယ္ထင္တာေတာ့ ေျခာက္တာမွာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ခြင့္လႊတ္ႏိုင္တဲ့လူ နဲ႔ ခြင္မလႊတ္ႏိုင္တဲ့လူ ကြာသလားမသိ။ ခြင့္လႊတ္ႏိုင္တဲ့လူက သူ႕ဘာသာ ရေအာင္ ေျခာက္ဖို႔နည္းလမ္း႐ွာသြားမွာပဲ။ ခြင့္မလႊတ္ႏိုင္တဲ့လူက် ...

အဲဒါကို သိခ်င္ေနတာ
=D

H S ✆ to me

show details Jan 22

from H S sender-time Sent at 9:20 PM (GMT+08:00). Current time there: 2:46 PM. ✆ to ammk6480@gmail.com date Sat, Jan 22, 2011 at 9:20 PM subject FYI mailed-by hotmail.com

hide details Jan 22

Ma Rita,

I would like to comment in your post but it is too long and don't know whether you want to post that long comment in your post.

So I just email to you and let you to decide.

I recommend you to watch "Bangkok Love Story" (Gay Romantic Movie) so you can understand more.

Regards,

Your reader

PS: You can add other nice movies.

မရီတာ …

စိတ္၀င္စားသူမွန္သမွ် သိရွိေအာင္၊ စာနာ နားမလည္ေပးႏိုင္သူေတြ စာနာ နားလည္ေပးႏိုင္ေအာင္ ရည္ရြယ္ျပီး ဒီစာကို ေရးလိုက္ပါတယ္။

စာဖတ္သူေတြကို နားလည္ေပးေစခ်င္တာက ဘယ္သူကမွ သူမ်ား အႏွိမ္ခံဘ၀နဲ႔ မရပ္တည္၊ မရွင္သန္ရွင္ၾကပါဘူး။ လူတိုင္း သိကၡာရွိရွိ၊ ေခါင္းေမာ့ျပီး ရွင္သန္ခ်င္ၾကတာခ်ည္းပါ။

အေျခာက္ဆိုတဲ့ သံုးႏႈန္းမႈဟာ သာမန္ Straight ေတြအေနနဲ႔ ဘာမွ ခံစားခ်က္မရွိေပမယ့္ Gay or Homosexual or လိင္တူ ႏွစ္သက္သူေတြမွာေတာ့ အင္မတန္ အႏွိမ္ခံရတဲ့ Negative ဆန္တဲ့ အေခၚအေ၀ၚတခုပါ။

Gay (မိန္းမလ်ာ၊ ေယာက်ာၤးလ်ာ) ျဖစ္ရျခင္းဟာ ေဆးပညာအရ မေမြးခင္ကတည္းက သေႏၶတည္ျပီးသားလို႔ သိရွိရပါတယ္။ ဥပမာေပးရရင္ Straight ေတြ ဆန္႔က်င္ဘက္လိင္ကို စိတ္၀င္စားတာကို လိင္တူကိုပဲ စိတ္၀င္စားပါလို႔ ဇြတ္အတင္း စိတ္၀င္စားခိုင္းလို႔ မရသလိုပါပဲ။

Gay ေတြမွာလည္း ဆန္႔က်င္ဘက္ကို စိတ္ခံစားလို႔မွ မရတာ။ ဘယ္လို ေျပာင္းစိတ္၀င္စားရမလဲ။ ဒါဟာ လုပ္သင့္တာကို မလုပ္ပဲ မလုပ္သင့္တာကို စိတ္အလိုလိုက္ျပီး လုပ္တဲ့ သာမန္ စိတ္အလိုလိုက္တဲ့ ကိစၥနဲ႔ လံုး၀ မတူညီပါ။ (ဒါကို ေနာက္ပိုင္း ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား နားလည္လက္ခံလာၾကတာမို႔ အက်ယ္ မရွင္းေတာ့ပါဘူး။ မိန္းမလ်ာနဲ႔ ေယာက်ာၤးလ်ာရဲ႕ စိတ္ခံစားမႈ၊ ဆက္ဆံေနႏိုင္ပံုေတြဟာ အတူတူပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ေယာက်ာၤးေတြရဲ႕ လိင္တူခ်င္း စိတ္ခံစားမႈကိုပဲ ေရးသြားပါ့မယ္။)

ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ၾကားဖူးၾကမွာပါ။ ေထာင္ထဲမွာ လိင္တူခ်င္း ဆက္ဆံတာေတြ၊ တခ်ိဳ႕သေဘာၤသားေတြ လိင္တူခ်င္း ဆက္ဆံၾကတာေတြဟာ ဆန္႔က်င္ဘက္လိင္နဲ႔ မနီးစပ္တာ ၾကာလာတဲ့အခါ စိတ္ခံစားမႈ သက္သာေအာင္ အစားထိုး ေျဖေဖ်ာက္ျခင္းပါ။ အဲဒီလူေတြဟာ ဆန္႔က်င္ဘက္လိင္နဲ႔ ေတြ႕ရင္ ပံုမွန္အတိုင္း ျပန္ျဖစ္သြားသူေတြပါ။ ဒါေပမယ့္ Bisexual နည္းနည္း ဆန္သူေတြေပါ့။

ေနာက္တစ္မ်ိဳးက လံုး၀ Bisexual ေတြပါ။ မိန္းမေရာ၊ ေယာက်ာၤးပါ ႏွစ္သက္သူေတြပါ။

အဲ့ဒီ Bi မွာမွ တစ္ခ်ိဳ႕က မိန္းမနဲ႕ ျဖစ္ေစ၊ ေယာက်ာၤးနဲ႔ ျဖစ္ေစ၊ ေယာက်ာၤးေနရာကပဲေနျပီး၊

တခ်ိဳ႕က်ေတာ့ မိန္းမနဲ႔သာ ေယာက်ာၤးေနရာေနျပီး၊ ေယာက်ာၤးနဲ႔က် မိန္းမေနရာက ေနတဲ့သူဆိုျပီး ႏွစ္မ်ိဳးရွိပါတယ္။

တခ်ိဳ႕သူေတြ ေျပာသလို နီးစပ္လို႔၊ က်ံဴးသြင္းခံရလို႔ဆိုတာေတြဟာ လံုး၀ မမွန္ပါဘူး။

နီးစပ္လို႔ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ပတ္၀န္းက်င္မွာ Straight အေရအတြက္ ဒီေလာက္မ်ားျပားတာ ဘာလို႔ Straight ဘက္ မကူးပဲ နည္းပါးလွတဲ့ Gay ဘက္ကို ကူးရတာလဲ။

က်ံဴးသြင္းခံရတာနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ရပ္ကြက္ထဲမွာ၊ ေဘာ္ဒါေဆာင္ေတြမွာ၊ အထူးသျဖင့္ ေထာင္ထဲမွာ ႏွစ္ၾကီးသမားေတြရဲ႕ အဓမၼျပဳခံရတာေတြ ၾကားဖူးၾကမွာပါ။ အဲဒီလူေတြ အျပင္ေရာက္လာေတာ့ သာမန္ Straight အေနနဲ႔ပဲ ေနထိုင္သြားၾကတာပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ က်ံဴးသြင္းခံရလို႔ဆိုတာလည္း မမွန္ပါဘူး။

သာမန္ သေႏၶမပါလာပဲနဲ႔ Gay မျဖစ္ပါဘူး။

Gay မွာ အမ်ိဳးအစားအားျဖင့္ ေအာက္ပါအတိုင္း ခြဲျခားႏိုင္ပါတယ္။

1. Pure Top - လံုး၀ ေယာက်ာၤးေနရာကပဲ ဆက္ဆံတဲ့သူ
2. V Top - တခါတရံ မိန္းမေနရာက ေနတဲ့သူ
3. Versatile - ကိုယ့္အေဖာ္ အေပၚ မႈတည္ျပီး ေယာက်ာၤး၊ မိန္းမေနရာ ေနႏိုင္သူ
4. V Bottom - တခါတရံ ေယာက်ာၤးေနရာက ေနတဲ့သူ
5. Pure Bottom - မိန္းမေနရာကပဲ အျမဲေနသူ
6. No Anal - အမ်ားအားျဖင့္ ဘာသာေရးေၾကာင့္ ေရွာင္က်ဥ္သူ (အလြန္ နည္းပါး)

ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ ငယ္ငယ္က Gay ဆိုရင္ ခပ္ႏြဲ႕ႏြဲ႕၊ မိန္းမ အရမ္းဆန္တဲ့ ေယာက်ာၤးလို႔ပဲ ထင္ခဲ့တယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွ Gay ဆိုတာ သာမန္ Straight ထက္ေတာင္ ေယာက်ာၤးဆန္တဲ့သူ၊ သာမန္ ေယာက်ာၤးဆန္္သူနဲ႔ မိန္းမဆန္သူေတြအားလံုး ပါ၀င္တယ္ဆိုတာ သိရတယ္။

ေယာက်ာၤးဆန္ျခင္း၊ မိန္းမဆန္ျခင္းဟာ အေပၚမွာ ေျပာျပခဲ့တဲ့ အမိ်ဳးအစား (၆)မ်ိဳးနဲ႔ ရာႏႈန္းျပည့္ မသက္ဆိုင္ပါဘူး။ တခ်ိဳ႕ ခပ္ႏြဲ႕ႏြဲ႕နဲ႔ Pure Top, V Top ေတြ ရွိသလို၊ ေယာက်ာၤးအရမ္းဆန္ျပီး Pure Bottom, V Bottom ေတြျဖစ္ေနတာလည္း ရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ မ်ားေသာအားျဖင့္ မိန္းမဆန္ေတြသူဟာ Bottom အမ်ိဳးအစားမွာ ပါတာ မ်ားပါတယ္။ သာမန္ ေယာက်ာၤးနဲ႔ ခြဲရခက္သူေတြကေတာ့ အထက္ပါ (၆)မ်ိဳးထဲက တမ်ိဳးမ်ိဳး ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။

Gay မွန္သမွ်ဟာ အရြယ္ေရာက္ခ်ိန္မွာ သာယာတဲ့ ကိုယ္ပိုင္ မိသားစု ဘ၀ကို ပိုင္ဆိုင္ခ်င္ၾကသူေတြခ်ည္းပါပဲ။ မိမိကိုယ္ကို မိမိ Gay မွန္း သိလိုက္ရတဲ့အခ်ိန္မွာ (မိမိ အဆင့္အတန္း၊ ပတ္၀န္က်င္၊ အသိုင္းအ၀ိုင္း အစရွိသည္အေပၚ မႈတည္ျပီး) အင္မတန္မွ ေၾကကြဲ ခံစားၾကရပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ သတ္ေသသည္အထိ က်ိဳးစားသူေတြေတာင္ ရွိၾကပါတယ္။

တခိ်ဳ႕ အရြယ္မတိုင္ခင္ကတည္းက Gay ျဖစ္မွန္း သိသူေတြ အေနနဲ႔ကေတာ့ အနည္းအက်င္း သက္သာမယ္လို႔ ယူဆရပါတယ္။

Gay ေတြဟာလည္း Straight ေတြလိုပါပဲ။ လိင္တူခ်င္းေပမယ့္ မိမိ မႏွစ္သက္တဲ့သူနဲ႔ ေနထိုင္ရမွာကို မၾကိဳက္ၾကပါဘူး။

တခ်ိဳ႕ မိမိ ခ်စ္ခင္ႏွစ္သက္သူေတြ႔ျပီး ႏွစ္အနည္းငယ္ကေန ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္ တူတူ ေနထိုင္ၾကသူေတြ ရွိသလို အခ်စ္ဆိုတာကို မယံုၾကည္ျခင္း (သို႔) ခဲမွန္ဖူးျခင္းတို႔ေၾကာင့္ Sex Buddy (သို႔) One Night Stand ပဲ ရွာေဖြေနထိုင္ၾကသူေတြ ရွိၾကပါတယ္။ Gay ေတြမွာ ကေလးမရွိျခင္း၊ ၎တို႔ရဲ႕ Relationship ကို မသိရွိျခင္းေၾကာင့္ ငဲ့ညွာ ထိန္းသိမ္းရန္ ကိစၥမ်ား နည္းပါးျခင္း အစရွိသည္တို႔ေၾကင့္ Gay ေတြရဲ႕ Love Life ဟာ Straight ေတြေလာက္ ရွည္ၾကာျခင္း၊ တည္ျမဲျခင္း မရိွပါ။

တခ်ိဳ႕ အတူတူ ေနထိုင္လာတာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာၾကာတဲ့အခါ လိင္ပိုင္းမွာ ျငီးေငြ႕လာၾကေပမယ့္ တေယာက္ကိုတေယာက္ အျပန္အလွန္ နားလည္မႈ၊ ေလးစားမႈ၊ တြယ္တာမႈေတြေၾကာင့္ ဆက္လက္ အတူတူ မခြဲမခြာ Open Relationship နဲ႔ ေနၾကတယ္။ မိမိၾကိဳက္တဲ့သူနဲ႔ အျပင္မွာ Safe Sex လုပ္ခြင့္ သေဘာတူညီမႈ ရယူထားျပီး ၎တို႔အခ်င္းခ်င္း ဆက္ဆံမႈကေတာ့ ရံဖန္ရံခါေလာက္ပဲ ရွိတတ္ၾကပါတယ္။

ပြင့္လင္းစြာ Gay အျဖစ္ ေနထိုင္ႏိုင္သူေတြရဲ႕ ဘ၀ဟာ လွ်ိဳ႕၀ွက္စြာ ေနထိုင္သူ Gay ေတြထက္ သာယာေပ်ာ္ရြင္တဲ့ စိတ္ခံစားမႈကို ပိုမို ရရွိၾကပါတယ္။ ၎တို႔ရဲ႕ ခံစားမႈမွန္သမွ်ကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ရင္ဖြင့္ႏိုင္ျခင္း၊ အမ်ားသူငါ သိမွာ စိုးရိမ္ေၾကာင့္က်ရန္ မလိုအပ္ေသာ္လည္း Discreet Gay ေတြမွာေတာ့ မိမိ စိတ္ခံစားမႈ၊ ေပ်ာ္ရႊင္မႈအတြက္ တခုခုလုပ္တိုင္း (သို႔) လွ်ိဳ႕၀ွက္စြာ ေနထိုင္ေသာ္လည္း ကံအေၾကာင္းမလွစြာ တေယာက္ေယာက္မ်ား သိေလမလားဆိုတဲ့ စိုးရိမ္ေသာက အျမဲ ရွိေနတတ္ပါတယ္။ ကံေကာင္း၍ ခ်စ္္သူရရွိေသာ္လည္း အျခားသူမ်ားကဲ့သို႔ ပြင့္လင္းစြာ ခ်စ္ခင္ယုယႏိုင္မႈ မရရွိျခင္း၊ မိမိ မိသားစု၊ အေပါင္းအသင္း သိရွိသြားမည္ကို စိုးရိမ္ရျခင္း၊ မိမိရဲ႕ အထီးက်န္မႈ၊ စိတ္ခံစားမႈတို႔ကို ပြင့္လင္းစြာ ေျပာဆိုတိုင္ပင္ ရင္ဖြင့္ရမယ့္သူ မရွိျခင္း (သို႔) နည္းပါးျခင္း အစရွိေသာ အေၾကာင္းမ်ိဳးစံုတို႔ေၾကာင့္ Discreet Gay တို႔ရဲ႕ဘ၀ဟာ Miserable Life ပါ။

ကၽြန္ေတာ့္စာလည္း ေတာ္ေတာ္ရွည္သြားျပီ။ အၾကမ္းအားျဖင့္ ျပည့္စံုသေလာက္ရွိျပီမို႔ ဒီမွာပဲ အဆံုးသတ္လိုက္ပါ့မယ္။

Gay မ်ားကို စာနာ အားေပး ႏွစ္သိမ့္ႏိုင္္ပါေစ။