အခ်ိန္မေ႐ြး

ခုေလးတင္ပဲ အရင္အိမ္မွာ အတူတူေနခဲ့ၾကတဲ့ ညီမေလး တစ္ေယာက္ရဲ႕ အေမ ဆံုးတဲ့ သတင္းကို သူ႕ဆီကပဲ ၾကားလိုက္ရတယ္။

မႏွစ္က ဒီလုိ အခ်ိန္ အိမ္မေျပာင္းခင္မွာ သူ႕ ေဖေဖေရာ၊ ေမေမေရာ သူ႕ဆီ လာလည္ၾကေတာ့ ေတြ႕ခဲ့ရေသးတာ။ ၂ ပတ္ေလာက္ ၾကာတယ္ထင္တယ္။ အဲဒီ ညီမေလးကလည္း ငယ္ပါတယ္။ သူ႕ေမေမကလည္း ငယ္တယ္။ ႏုႏုပ်ိဳပ်ိဳ က်န္းက်န္းမာမာ သြက္သြက္လက္လက္နဲ႔ပဲ ေတြ႕ခဲ့ရတာ မ်က္ေစ့ထဲ ျပန္ျမင္မိေသးတယ္။

ခု ဒီလို ၾကားရေတာ့ မယံုႏိုင္ေအာင္ပဲ။

ျပန္ခါနီး ႏႈတ္ဆက္ေတာ့ "အန္တီ ဝလာတယ္ေနာ္၊ စင္ကာပူနဲ႔ တည့္တယ္ ထင္တယ္"... ေျပာမိေတာ့... ရယ္ရယ္ေမာေမာနဲ႔ပဲ "ဟုတ္တယ္၊ ျပန္ခါနီး ေပါင္ေတာင္ မခ်ိန္ရဲေတာ့ဘူး" လို႔ ျပန္ေျပာခဲ့တယ္။ ေရာက္ခါစကေတာ့ "ျမန္မာျပည္မွာ ဒီေလာက္ လမ္းမေလွ်ာက္ရပါဘူး။ စင္ကာပူေရာက္မွ ေလွ်ာက္လိုက္ရတဲ့ လမ္း" လို႔ ဆုိတယ္။

အဲဒါေတြ ျပန္သတိရၿပီး မထင္မွတ္စရာလို႔ ေတြးေနမိတယ္။

ေဖေဖ့တုန္းကလည္း ဒီလိုပဲ။
လာခါနီး လိုက္ပို႔တာ... အလုပ္ေတာ္ေတာ္နဲ႔ မရ စိတ္ဓါတ္ေတြက်ေနေတာ့ ဖုန္းဆက္ၿပီး တခ်ိန္လံုး အားေပးေနခဲ့တာ၊ ေနာက္ေတာ့ ေနမေကာင္းလို႔ ေဆး႐ံုတက္ရတယ္ ၾကားၿပီး၊ အခ်ိန္ ဘယ္ေလာက္မွ မၾကာလိုက္ဘူး။

ကိုယ္နဲ႔ က်န္းက်န္းမာမာ ေတြ႕ခြင့္ရခဲ့တဲ့ ေနာက္ဆံုး အခ်ိန္နဲ႔၊ သူတို႔ရဲ႕ တကယ့္ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္...
ၾကားထဲမွာ ဘယ္ေလာက္မွ မၾကာလုိက္ဘူး။

ဒါေတြဟာ ဘယ္အခ်ိန္မွာ မဆုိ ေရာက္လာႏိုင္တယ္ လို႔ သညာသိနဲ႔ သိေနေပမယ့္လည္း တကယ္တမ္း ႀကံဳလိုက္ရတဲ့ အခါမွာ အတၱစိတ္နဲ႔ ျငင္းဆန္ခ်င္မိတယ္။

ေနာက္ဆံုး ေတြ႕လုိက္ရခ်ိန္မွာ ဘာလကၡဏာမွ မျပပါဘူး။
ဘယ္လုိမွ မထင္မွတ္ရပါဘူး။
မယံုႏိုင္ပါဘူး နဲ႔ပဲ။

ၿပီးေတာ့လည္း ဘာမွ မတတ္ႏိုင္ပါဘူး။

***