အဲဒါ ကိုယ့္ရဲ႕ ျပင္ပကမၻာက ပန္းေတြေပါ့။
ကိုယ္က တစ္ေယာက္ေယာက္ကို ခ်စ္မိသြားတဲ့အခါ...
အဲဒီအခါမွာေတာ့ ရင္ထဲမွာ ပန္းတစ္ပြင့္ ပြင့္လာလိမ့္မယ္။
***
တစ္ခ်ိန္က ပန္းဖူးေလးကေန ပန္းပြင့္လာတာကို ေစာင့္ၾကည့္ခဲ့ဖူးတယ္။
***
ေနၾကာပန္း (ေစာင့္ေမွ်ာ္ျခင္း)
ပန္းဖူးကေလးကေန ပန္းပြင့္ေလးတစ္ပြင့္ ပြင့္လာဖို႔ကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ရသလိုပဲ။
ေမာင့္ဆီက အခ်စ္ကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနခဲ့ခ်ိန္တုန္းကလဲ ရင္ခုန္ၾကည္ႏူးစြာ စိတ္လႈပ္႐ွားရသေလာက္၊ စိုးရိမ္ႏြမ္းလ်စြာ ပင္ပန္းခဲ့ရတယ္။
***
အဲဒီ အခိုက္အတန္႔ေတြမွာ...
သူ႕ေလခၽြန္သံ သဲ့သဲ့ေလးကိုေတာင္မွ သိမ္းဆည္းခ်င္မိတဲ့စိတ္...
သူ႕အိပ္မက္ေတြကိုကအစ ႐ုပ္႐ွင္တစ္ကားလုိ ခံစားၾကည့္ခ်င္မိတဲ့စိတ္...
သူ႕ရယ္ေမာသံ ခပ္ပါးပါးေလးကိုေသာ္မွ အမိအရ ဖမ္းဆုတ္ပံုေဖာ္ခ်င္တဲ့စိတ္...
ကိုယ့္မ်က္ကြယ္ရာမွာ ၿပံဳးလိုက္မယ့္ သူ႕အၿပံဳးကေလးကိုေတာင္မွ ႏွေမ်ာတမ္းတမိတဲ့စိတ္...
အဲဒီစိတ္ေတြနဲ႔ ေမာရမွန္း၊ ပင္ပန္းရေကာင္းမွန္းလည္း မသိခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ေပါ့။
***
အနီေရာင္ႏွင္းဆီ (ခ်စ္ျခင္း)
"ကိုယ္ မင္းကို ခ်စ္ေနတယ္"
အဲဒီအခိုက္အတန္႔မွာပဲ ကမၻာလည္တာ ရပ္သြားတယ္။
သူ႕ေ႐ွ႕မွာ ေျခစံုရပ္ရင္း၊ သူ႕မ်က္ႏွာကို အမွတ္မဲ့ ေငးေမာရင္း၊ ကိုယ့္ကို ၿပံဳးၾကည့္ေနတဲ့ သူ႕မ်က္လံုးမ်ားေအာက္မွာ အၿပီးတုိင္ က်ဆံုးရင္း...
တေလာကလံုးမွာ သူနဲ႔ကိုယ္သာ ႐ွိေတာ့တယ္လို႔ ထင္မိတယ္။
***
ေရာင္စံုက်ဴးလစ္ပ္ (ေပ်ာ္႐ႊင္လြတ္လပ္ျခင္း)
ခ်စ္ခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ေတြကေတာ့ အထူးေျပာစရာလိုမယ္ မထင္ပါ။
***
ပန္းေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ ႏွင္းဆီ (ႏွစ္သိမ့္စြာ ေရာင့္ရဲျခင္း (သို႔) ေဖ်ာ့ေတာ့ေသာ အလြမ္း)
"ခုမွ ျပန္ေရာက္တာလား။ ေရအရင္ သြားေသာက္လုိက္ပါဦး။"
"ေနာက္က်မွ ေခါင္းမေလွ်ာ္နဲ႔ေလ။"
"မအိပ္ခင္ ႏြားႏို႔ေသာက္ဦးေနာ္"
"လည္ေခ်ာင္းေရာ နာေသးလား"
"ဘယ္ေတာ့ ျပန္လာမွာလဲ"
"ေအာ္ ႏြားႏို႔ေသာက္ရင္ ပ်ားရည္ပါ ထည့္ေသာက္ဖို႔ မေမ့နဲ႔။"
"ေအးေလ မခ်က္ခ်င္ရင္ ခ်က္မစားနဲ႔ေပါ့။ အျပင္မွာ ထြက္စား။"
"ဘာျဖစ္လဲ မီးပူမတိုက္ခ်င္ရင္ ပင္မင္းလက္ကို အပ္လိုက္။ ပိုက္ဆံ႐ွာတာ ဘာလုပ္ဖို႔လဲ။"
"စိတ္ညစ္ရင္ ျပန္လာခဲ့"
***
ခရမ္းေရာင္ ႏွင္းဆီ (ေ၀းကြာျခင္း= ျပင္းျပင္းပ်ပ်အလြမ္း)
ေမာင့္ဆီကို ကိုယ္ ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္မလာေတာ့ဘူး။
ကိုယ့္ကို ခ်စ္ရင္ ကိုယ္႐ွိတဲ့ဆီကို လုိက္လာခဲ့။
***
ကိုယ္က တစ္ေယာက္ေယာက္ကို တသက္လံုးအတြက္ တကယ္ခ်စ္မိသြားတဲ့အခါ...
အဲဒီအခါမွာေတာ့ ရင္ထဲမွာ ပန္းတစ္ပြင့္ ပြင့္လာလိမ့္မယ္။
အဲဒါ ရင္တြင္းမွာ ပြင့္တဲ့ပန္းေပါ့။
မယံုမ႐ွိၾကနဲ႔။
..... ဆုိတာ တကယ္႐ွိတယ္ ေျပာတယ္။
***
ကို႐ြာသား တဂ္လို႔ ေရးပါတယ္။
ဒီလိုပံုစံနဲ႔ ေရးခိုင္းတာ မဟုတ္ဘူးလို႔ သိေပမယ့္... သူေရးေစခ်င္တဲ့ ပံုစံနဲ႔ မေရးခ်င္လို႔... ေရးခ်င္သလို ေရးပစ္လိုက္ပါတယ္။
ပန္းေတြေဘးက အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုခ်က္ေတြလဲ တကယ္ မထင္ၾကပါနဲ႔။
ခုမွ ခ်က္ခ်င္းလက္ငင္း ေကာက္ၿပီး ထင္ရာျမင္ရာ အဓိပၸါယ္ဖြင့္ပစ္လိုက္တာပါ။
စာသားေတြအားလံုး လံၾကဳတ္ေတြပါလို႔ ေျပာရင္ ယံုၾကမယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။
ဒီအသက္အ႐ြယ္မွာ ဒါမ်ိဳးေတြ ေရးဖို႔ ေတာ္ေတာ္ ခက္သြားၿပီ။
လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၀ ႏွစ္ေလာက္ကသာ လာတဂ္လို႔ကေတာ့ ဘာေျပာေကာင္းမလဲ။
"သူသြားရင္ ရနံ႔ေပး
သူေမႊးရင္ ေပ်ာ္႐ႊင္လို႔
သူမျမင္ သူမၾကည့္ေပမယ့္
သူသိရင္ ေက်နပ္ပါရဲ႕" ေတြ ဘာေတြ ေရးလိုက္ခ်င္ေပမယ့္
အဲဒီကဗ်ာက ဆရာ ေမာင္စိန္၀င္း ေရးၿပီးသားႀကီး ျဖစ္သြားၿပီ။
(လူျဖစ္ေနာက္က်တာ နာလုိက္တာ။ အိုင္ဒီယာေတြ သူမ်ား ဦးကုန္လို႔။)
:D
***
11 comments:
အပ္ခေလာင္းဆိုျပီး ရီတာ့ကို ဟိုးးးးးး ကမၻာဦးအစနားက ေက်ာက္ေခတ္ကို ပို႕ေပးမယ္...
အိုင္ဒီယာအသစ္ေတြနဲ႕ ဆန္းသစ္ေစသတည္းးးးးးးးးးးး
းဝ)
ဒီလိုေလးလည္းေကာင္းတာပါပဲေမာင္ရယ္...အဲေလ..ဟုတ္ေပါင္..ရီတာရယ္
:D
အစ္မ ရဲ ့ပန္းေလးကုိ လာဖတ္သြားတယ္
အေရးအသားေလးက ေကာင္းလုိက္တာ
အခ်စ္ဟာခ်ဳိတလွည့္ခါးတလွည့္နဲ ့ပူစစ ခ်ဳိျမျမ
ေလးေနာ္ ... အစ္မ ဆီက အတုယူစရာေတြ
ပရပြနဲ ့ျပန္သြားတယ္ အစ္မေရ
ေအးျမသာယာပါေစ
ေလးစားခင္မင္လွ်က္
ရန္ကုန္သား :D
သူမ်ားေတြက ရင္ထဲက ပန္းတပြင့္ ေရးေနခ်ိန္ သူက ပန္းပြင့္ပင္လယ္ဆိုေတာ့ ေခါင္းစဥ္ၾကည့္ၿပီး ရီတာတို႔ကေတာ့ လုပ္ခ်လိုက္ျပန္ၿပီ ထင္ေနတာ
...
ဒီလိုဆိုေတာ့လည္း
ေအာ္ေဟာ...တေလာကလံုး ပန္းေတြ ပြင့္ေနတာ ဒါေၾကာင့္ကိုးးးး
၁၀ နွစ္ေလာက္ေနာက္က်ေပလို ့သာေပါ့ ့ဒီေလာက္ကဗ်ာဆန္တာမဟုတ္လို ့ကေတာ့ကြာ
ေသာကေျခရာ မွာ မေအးျမတ္ျမတ္ကို နာမည္ထုိးဖို႕ သီသီေလးလြဲသြားတာ
အင္း လုပ္သလိုမျဖစ္ေတာ့လည္း ျဖစ္သလိုလုပ္သြားတယ္ပဲ မွတ္လိုက္ပါတယ္
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အုိမာဆုမိသာ
ႀကိဳက္သြားၿပန္ၿပီ ဗ်ာ တဦးတေယာက္ကို ရည္းညၽြန္းထားေပမယ့္ တေလာကလံုးနဲ႔ တိုက္ဆိုင္လိုက္ေလဗ်ာ
သည္လိုက်ေတာ့လည္း တေလာကလံုးပန္းေတြ ပြင့္လို႔ေပ်ာ္စရာေကာင္းသား ....
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ စာသားခ်ိဴခ်ိဴဳေလးေတြက ဖတ္လို ့ေကာင္းပါတယ္ညီမရယ္…
ေရးတတ္လြန္းတဲ့ အိုင္ဒီယာေလးကို နွစ္သက္မိပါရဲ့…
အမမယ္ အေတာ္ ဦးေနွာက္စားသြားတယ္…
ပန္းပင္ေလေတြ ေ၀ေနျပီေပါ့
ရီတာေရ..
ေရးခ်င္သလို ေရးထားတာေလး ဆိုေပမယ့္ သိပ္လွပါတယ္...
ေအာက္ဆံုးက စာေၾကာင္းေတြ႕ေတာ့ ႏွစ္ႏွစ္သက္သက္ ျပံဳးရယ္မိေလရဲ႕....
Post a Comment