စပါးႀကီးေႁမြ တစ္ေကာင္ရဲ႕ေ႐ွ႕မွာ
လမ္းေပ်ာက္ရသလိုပါပဲ
ဒီေနရာကိုပဲ
တ၀ဲ၀ဲလည္ၿပီး ေရာက္ေနခဲ့တာေပါ့
***
အရာရာကို ဇာတ္သိမ္းပစ္လိုက္ႏိုင္ၿပီလို႔
သူရဲေကာင္းဆန္စြာ ထင္ေနမိေပမယ့္
လမ္းဆက္ေလွ်ာက္ရင္းကပဲ
သူ႔ေ႐ွ႕ေမွာက္ကိုသာ ျပန္ ျပန္ေရာက္လာခဲ့
***
ခ်ိဳး
ဖ်က္
ေကြ႕
ေ႐ွာင္
လြတ္ေအာင္ရယ္လို႔ ေျပးထြက္ခဲ့ေပမယ့္
လမ္းဆံုးမွာ တည့္တည့္၀င္တိုး
သူ႔ရဲ႕ေႏွာင္ႀကိဳး ပိုက္ကြန္ထဲ...
***
ေနာက္မွာခ်န္ရစ္
ေက်ာခိုင္းပစ္ခဲ့ေပမယ့္
ေ၀းေ၀းသြားဖို႔ ခြန္အားမ႐ွိေသးခင္
တင္းရင္း ရစ္ေႏွာင္
ျပန္လည္ေခၚေဆာင္ရာဆီ ပါသြား
('အခ်စ္ ' ဆိုတာ)
ေ႐ွာင္လႊဲလို႔ မရတဲ့ အရာတစ္ခုလားကြယ္…
***
႐ုန္းလို႔လဲ မလြတ္ႏိုင္ေတာ့ပါဘူး
႐ုန္းလို႔လဲ မထြက္ခ်င္ေတာ့ပါဘူး
***
ဒီႀကိဳးမွ်င္ေတြၾကားထဲ တိုး၀င္ရင္း
သူ႔ရဲ႕ ခ်ည္ေႏွာင္ျခင္းေတြမွာပဲ
ေက်နပ္စြာနဲ႔ ေႏွာင္ဖြဲ႕ခံေတာ့...
***
2001 ေလာက္က ေနာက္ဆံုး ေရးျဖစ္ခဲ့တဲ့ ကဗ်ာ။
အဲဒီေနာက္ပိုင္း ခုထိကို ကဗ်ာကို အဆင္ေျပေျပ ျပန္ေရးလို႔ မရေတာ့ဘူး။
ကဗ်ာေတြနဲ႔ ပတ္သတ္လို႔ စိတ္၀င္စားမႈ နည္းခဲ့တာလည္း ပါပါတယ္။
အဲလိုေျပာရင္ ယံုခ်င္မွ ယံုၾကမယ္ ထင္တယ္ေနာ္။
အႏုပညာမွာေတာ့ စာဖတ္ရတာကိုသာ အႀကိဳက္ဆံုးပဲ။
အဲဒီကဗ်ာက အေစာႀကီးတည္းက တင္ၿပီးသားပါ။ ခုျပန္တင္လုိက္တာ။
ေရးတုန္းကလဲ သိပ္မႀကိဳက္ ခုလဲသိပ္မႀကိဳက္ေတာ့ဘူး။
ဘာမွန္းလဲ မသိဘူး အူေၾကာင္ေၾကာင္ကဗ်ာလို႔ ခံစားေနရတယ္။
***
6 comments:
ကဗ်ာနဲ႔ ပက္သက္လို႔ စိတ္၀င္စားမႈ နည္းပါးတဲ့ အစ္မရီတာေရ..
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ အႏုပညာမွာဆိုရင္ သီခ်င္းဆိုတာ အၾကိဳက္ဆံုးပဲ။ စိတ္ဆိုးေနရင္ အသားကုန္ေအာ္လိုက္ၿပီး ဖြင့္ထုတ္လုိက္တာပဲ..အဟီး။
yu ya
၈ ႏွစ္တာအတြင္ ျဖတ္သန္းခဲ့ရတဲ့ ဘဝအေတြ႕အၾကံဳက ရင့္က်က္မႈကို ေပးစြမ္းခဲ့သလို ကိုယ့္ရဲ႕ အေတြးအေခၚေတြကလဲ တစစ ေျပာင္းလဲသြားတတ္တယ္ေလ...
ဒါေပမယ့္ ခ်ည္တိုင္ကို ျပန္လာတတ္ၾကတဲ့ လူ႕သဘာဝကေတာ့ အျမဲတမ္း အတူတူပါပဲ...
းဝ)
ကဗ်ာေလးက အခ်စ္အတြက္ ေရးထားေပမယ့္ တိုးတက္မလိုလိုနဲ႔ ဒံုရင္းဒံုရင္း ျပန္ေရာက္လာတဲ့ သူေတြအတြက္လည္း ဒီကဗ်ာေလးက အက်ံဳး၀င္ေနသလိုပဲ။
22 Aug 09, 20:59
thetpaingthu: မမရီတာေရ.. ေရာက္တယ္.. စပါးၾကီးေျမြလိုပဲ... အညိႈ႕ခံထားရလို႔
မမေရ....ေနာင့္ ကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလး ၾကိဳက္တယ္ကြယ္.... ခ်ည္တုိင္ တဲ့....။
စာသားရယ္
သီဖြဲ႔မႈရယ္
ေခါင္းစဥ္ရယ္
ွဓာတ္ပံုရယ္
ဆိုလိုရင္းရယ္ ..
အားလံုးေပါင္းစပ္ေတာ့
အႏူးညံ့ဆံုး ကဗ်ာ တစ္ပုဒ္ ရတယ္ ..
ေနေဒးသစ္။
Post a Comment