Singapore Botanic Garden မွာ...

(ဆယ့္ႏွစ္ႀကိဳး ကေ၀)

(ဘယ္ေလာက္ လွလည္းပဲ ဟိုးထိပ္ဖ်ား တက္ပြင့္ေနေတာ့ သြားတာပဲ။ လူသိပ္မသိဘူး။ ကိုယ့္လို ေမာ့မၾကည့္တတ္တဲ့ လူမ်ိဳးဆိုရင္ေပါ့။)

(တခါတေလေတာ့ ဘယ္သူမွ မ႐ွိတဲ့ အဲဒီလို ေနရာမ်ိဳးမွာ...)

(Ever Green)

(အေနာက္အရပ္က ေကာင္ေခ်ာေလးေပါ့ကြယ္။ တိတ္တိတ္ ခိုး႐ိုက္လိုက္တာ။ သူကေတာ့ သူ႕ဘာသာ အလုပ္ေတြ ႐ႈပ္ေနတာနဲ႔ ကိုယ့္ကို သတိမထားမိပါဘူး။)

(သူ႔ကို မွတ္မိၾကလား)

(Harry Potter ကားထဲက လုိလုိ)

(ေတာႀကီးမ်က္မည္းထဲ ေရာက္သြားသလိုပဲ)

(ခက္ၫြန္႔သန္ ႏုသစ္လို႔ ရစ္ပတ္ေႏွာင္တြယ္ သံေယာဇဉ္ဆိုတာရယ္ ႏြယ္ကေလးတပင္ေပါ့)

(ရာသီေတြ ဘယ္လုိေျပာင္းေပမယ့္ ေခါင္းေထာင္လုိ႔ေက်ာ့)



(သံေယာဇဉ္က ဒီပံုစံမ်ိဳးနဲ႔ လာတြယ္ရင္ေတာ့ ဒုကၡ...)

(ပံုထဲမွာေတာ့ လွတယ္ေနာ္။ အျပင္မွာေတာ့ မလွပါဘူး။ ၀ါးလံုးေတြ ေဆးသုတ္ထားတာပါပဲ)

(သူ႕ကို ခ်စ္ရတာ ျဗဟၼာႀကီး ဦးေခါင္း ႐ြက္ထားရသလိုပဲ)

(Red & Green)

(တပြင့္တည္း ဒါေပမဲ့ Orchid)







(ခရမ္းေရာင္က ကိုယ့္ကို အဆြဲေဆာင္ႏိုင္ဆံုး အေရာင္ပဲ)



(၀ါေဖ်ာ့ေဖ်ာ့၊ ပန္းေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ကေလးေတြ ျမင္ေတာ့ လက္ထပ္ေတာ့မယ့္ သတို႔သမီးေလးေတြလိုပဲလို႔ ေတြးမိတယ္)

(Pure Virgin)

(တြဲခုတ္ေနၾကတယ္)

(႐ိုက္ေပးတဲ့ photographer ကေတာ့ သူငယ္ခ်င္း ၾကည္ျဖဴပိုင္ (ခ်ိဳမာ)၊ သူ႕သူငယ္ခ်င္းေလး မေလး႐ွား မသြားရ႐ွာလို႔.. ပန္းၿခံေခၚၿပီး ဓါတ္ပံု အမ်ိဳးမ်ိဳး ႐ိုက္ေပး႐ွာတာ)

(အဲဒီ ႏွစ္ပံု အဆင္ေျပဆံုးပဲ။ ေသခ်ာမျမင္ရလို႔။ ႐ိုက္ေပးတဲ့ လူက ေတာ္ပါတယ္။ ကိုယ္ကိုက မလွ႐ွာတာ။)

*****
ဘယ္ေနရာသြားသြား ကိုယ့္ေနရာ မဟုတ္ဘူး ဆိုတဲ့ အသိနဲ႔ စိတ္ထဲမွာ တခုခု လိုေနသလိုပဲ။ မလံုၿခံဳဘူး ဆုိတဲ့ ခံစားခ်က္မ်ိဳး ထင္တယ္။ ဘာမွလဲ ထူးထူးျခားျခား မခံစားမိဘူး။

အခါခါ ေရာက္ဖူးရဲ႕သားနဲ႔ ကိုယ့္ အတြက္ ေျခေညာင္းခံၿပီး အခ်ိန္ေပးတဲ့ ခ်ိဳမာ့ကို ေက်းဇူး...
ခ်စ္စ္စ္စ္ :)