မ်ဳိးျမင့္ေမာင္ said...
ျမန္မာ့ ႏုိင္ငံေရးမွာ ဝင္မပါျဖစ္တာ အတၱႀကီးတာေၾကာင့္လုိ႔ မျမင္ဘူး။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ အတၱမႀကီးသူေတြလည္း မပါဘဲေနတာ ဒုနဲ႔ေဒးပဲ။ တကယ့္အေၾကာင္းရင္းက မာနမ႐ွိတာလုိ႔ ထင္တယ္။ မာနဆုိတာ vanity ကုိ ဆုိလုိခ်င္တာ မဟုတ္ဘူး။ Self-esteem ကုိ ဆုိလုိခ်င္တာ။ နအဖေစာ္ကားတာေတြကုိ ခံေနရတဲ့၊ သိကၡာအခ်ခံေနရတဲ့ ျမန္မာႏုိင္ငံသားဘ၀မွာ ခံျပင္းတဲ့စိတ္တုိ႔၊ ႐ွက္တဲ့စိတ္တုိ႔ မခံစားရပဲ ဖာသိဖာသာ ေနတတ္တာ မာန (self-esteem) အရမ္းနည္းလုိ႔ ျဖစ္မယ္။
ပံုမွန္ လူတစ္ေယာက္မွာ အဲဒီ အေၾကာင္းေတြနဲ႔ ပတ္သတ္လို႔ "ခံျပင္းတဲ့စိတ္" မ႐ွိတဲ့သူ ႐ွိလိမ့္မယ္လို႔ ကိုမ်ိဳးျမင့္ေမာင္ ထင္ရင္၊ ထင္ရေလာက္တဲ့သူကို ဆန္းစစ္ၾကည့္လိုက္ပါ။ ဒါေပမဲ့ ခံျပင္းစိတ္သည္ ဒါလုပ္ဖို႔ တြန္းအား ျဖစ္ခ်င္မွ ျဖစ္မယ္။ ခံျပင္းရင္ လုပ္မွာေပါ့လို႔ တထစ္ခ် ေျပာလို႔ မရဘူး။
ကၽြန္မရဲ႕ အသိ အစ္မတေယာက္ 96 မွာ ႀကိဳ႕ကုန္းကို ေရာက္ႏွင့္ၿပီးသူ၊ လံုးဝ ျပစ္တင္႐ႈံ႕ခ် ဆန္႔က်င္၍ ဆတ္ဆတ္ခါေအာင္ နာ ေနသူ၊ သူ႕ အယူအဆေလး စိတ္ဝင္စားစရာေကာင္းလို႔ ေျပာျပလိုက္မယ္။ သူဟာ အၿမဲတမ္း လွဴ ေနပါတယ္။ လူမႈေရး၊ ကယ္ဆယ္ေရး လုပ္ငန္းေတြ အတြက္ပါ။
သူ ႏိုင္ငံေရးကို လံုးဝ မလွဴပါဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ အေျခခံကေတာ့ သူ ဒီလမ္းစဉ္ ကို မယံုၾကည္လို႔ပါ။ ၿပီးေတာ့ လူေတြကို မယံုလို႔ပါ။ ေနာက္ဆံုး အဓိက အက်ဆံုးနဲ႔ စိတ္ဝင္စားစရာ အေကာင္းဆံုးက "ငါတို႔ အတြက္ ေရွ႕ကေန ေသေပးၾကပါေနာ္" လို႔ အဓိပၸါယ္ ေရာက္တဲ့ အလုပ္ကို သူ လံုးဝ မလုပ္ခ်င္ဘူး ေျပာပါတယ္။
ဒါ႐ွင္းပါတယ္။ ဒီနည္းလမ္းကို သူမယံုလို႔ ပါပဲ။ လမ္းေပၚမွာ ဒီတုိင္း ေသၾကတာကို သူ အားမေပးခ်င္လို႔ ပါပဲ။ ဒီလိုေျပာလို႔ လွဴတဲ့လူေတြကေတာ့ သူေျပာသလို ေသေပးၾကပါေနာ္ လို႔ ေတာင္းဆိုေနတဲ့ လူေတြ လို႔ ကၽြန္မ မျမင္ပါဘူး။ ႐ႈေထာင့္ အမ်ိဳးမ်ိဳးကို ျမင္ေအာင္သာ ေျပာတာပါ။ ကိုယ္ယံုၾကည္ရာ ကိုယ္လုပ္ေနၾကတာကို ေျပာတာပါ။
ကိုလူေထြး ေပးခဲ့တဲ့ comment နဲ႔ ဒီ အစ္မရဲ႕ စကားလံုးကို ဆက္စပ္လို႔ ကၽြန္မ ေသခ်ာ comment တစ္ခု ျပန္ေရးဦးမယ္လို႔ စဉ္းစားေနတာ။ ယူေသာ္ရ၏ စကားလံုးေတြ အေၾကာင္းေပါ့။
ဒါေပမဲ့ ဝိေရာဓိေတြ သက္သက္ တင္ျပသလို ျဖစ္ၿပီး ဘာ အေျဖမွ မရႏိုင္မယ့္ အတူတူ အလကား ေဖာင္းပြေနမလား မသိဘူးလို႔ ေတြးေနခဲ့တာ။ ကိုမ်ိဳးျမင့္ေမာင္ comment ကို ဖတ္ရေတာ့ ေရးခ်င္သြားမိလို႔ ခုေရးလုိက္တယ္။
ကၽြန္မ နာတတ္ခဲ့တဲ့ post တစ္ခု မႏွစ္ဆီက ေရးခဲ့ဖူးတာ၊ ဒါေပမဲ့ အဲဒီ post ကို တမင္ကို အစ ျပန္မေဖာ္ခ်င္လို႔ မေဖာ္ေတာ့တာ။ ခုလဲ မေဖာ္ေတာ့ပါဘူး။ post ကေတာ့ ဒီတိုင္းပဲ ႐ွိေနပါတယ္။
ကိုမ်ိဳးျမင့္ေမာင္ကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ လာမယ္ထင္လို႔ ေမွ်ာ္ေနတာ။
တကယ္လုိ႔ သူက အဲဒီ "လမ္းစဥ္" ဆုိတာကို မယုံၾကည္ဘူးဆုိရင္ တျခား ဘယ္နည္းလမ္းေတြနဲ႔ သူ႔ကုိ ခံျပင္းေစတဲ့ ေစာ္ကားမႈ၊ အ႐ွက္ရေစတဲ့ သိကၡာခ်မႈေတြကုိ ေျဖ႐ွင္းဖုိ႔ ႀကိဳးစားသလဲဆုိတာ သိခ်င္တယ္။ နည္းလမ္းလုိ႔ ဆုိတာမွာ ျပႆနာကုိ လက္ခံၿပီး ေျဖ႐ွင္းဖုိ႔ ႀကိဳးစားတာကုိ ဆုိလုိခ်င္တာ။ မ်က္ႏွာလႊဲတာ၊ ေျဖ႐ွင္းဖုိ႔ မႀကိဳးစားပဲ ေျဖေတြးေတြးတာ (wishful thinking) စတဲ့ နည္းေတြကုိ မဆုိလုိဘူး။ လမ္းစဥ္တစ္ခုကုိ မယုံၾကည္လုိ႔ အဲဒီနည္းနဲ႔ မေျဖ႐ွင္းတာ သဘာ၀က်ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီလမ္းစဥ္က ေျဖ႐ွင္းဖုိ႔ ႀကိဳးစားေနတဲ့၊ ကုိယ္နဲ႔လည္း သက္ဆုိင္တဲ့ ျပႆနာကုိပါ ဥပကၡာျပဳလုိက္တာေတာ့ သဘာ၀မက်ဘူး။ အဲဒါအတြက္ justification မရွိဘူး။ ဘာမွမလုပ္တာဟာ ကုိယ့္အလုပ္၊ ဘာမွမယုံၾကည္တာဟာ ကုိယ့္ယုံၾကည္မႈ ဆုိသလုိမ်ဳိး wordplay ဆန္ဆန္ rationalization ပဲ ျဖစ္မယ္။
အင္း ဟုတ္ပါၿပီ။
ဒီကိစၥဟာ အေျဖမ႐ွိႏိုင္မယ့္ အတူတူလို႔ (မ႐ွိတာဟာ ကၽြန္မဦးေႏွာက္ထဲမွာ မ႐ွိတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္တယ္) ေရးခဲ့ပါတယ္။
အေျဖမ႐ွိလို႔ သူ႕အေနအထားကိုလည္း ကၽြန္မ ေျပာခြင့္မ႐ွိလို႔ ကၽြန္မကပဲ သိခ်င္္တာ ေမးပါမယ္။
ဒါျဖင့္ ဒီအဖြဲ႕အစည္းေတြကို လွဴလိုက္တာနဲ႔ justification ႐ွိသြားေရာလား။ သူအပါအဝင္ သူလို ကၽြန္မလို လူေတြဟာ ေ႐ွ႕ထြက္ အေသခံဖို႔ အေၾကာင္း႐ွိလာမွာ မဟုတ္ဘူး။ အဲဒီအခါ ပိုက္ဆံပို႔ေပးရင္ ၿပီးေရာလား။ ဒါတကယ္ကို solution ကို သိခ်င္လုိ႔ ေမးတာျဖစ္ပါတယ္။
သိပ္လြယ္တဲ့ အလုပ္မို႔ (အဲဒီအစ္မေတာ့ သူ႕ယံုၾကည္ခ်က္ျဖစ္ေနတာမို႔ မသိ။)က်န္လူေတြ အေနနဲ႔ကေတာ့ ခုခ်က္ခ်င္းကို ထ လုပ္လုိက္ႏိုင္တဲ့ ကိစၥပါပဲ။
ဒါပဲလား။ ဒါဆုိရင္ ေကာင္းပါၿပီ။
ဒါ့ထက္ ပိုတာေတြ ႐ွိေသးရင္လဲ ေျပာျပခဲ့ပါ။
တကယ္ေတာ့ ကၽြန္မလဲ အေျဖလိုခ်င္ေနတာပဲ။ Solution ထုတ္ေပးႏိုင္တဲ့ လူေတာ့ မဟုတ္ဘူး။
ကၽြန္မ ေျပာခ်င္တာသည္ ခံျပင္းစိတ္႐ွိတာနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးကို တိုက္႐ုိက္ ထလုပ္တာနဲ႔ မဆိုင္ဘူး လို႔ ေျပာခဲ့တာ။
ခံျပင္းလို႔ ဒုကၡေရာက္တဲ့သူေတြကို ကူညီတာေပါ့။ ႏိုင္ငံေရး အဖြဲ႕အစည္းကို ေငြပို႔ေပးတာလဲ ဒီသေဘာ မဟုတ္ဘူးလား။
ေနာက္တခ်က္က ဒီသေဘာခ်င္း အတူတူကိုပဲ သူယံုၾကည္ရမွ လုပ္မယ္ ဆုိတာ သူ႔ေ႐ြးခ်ယ္ပိုင္ခြင့္ပဲ။ (ဒီ ကိစၥေတြ သူလွဴဖူးတုန္းက လူလိမ္ခံခ်င္ခံရမယ္။) ခံျပင္းလို႔ ႏိုင္ငံေရး အဖြဲ႕အစည္းကို လွဴတာနဲ႔ လူမႈေရးကိစၥပဲ လွဴတာနဲ႔ ကြာျခားတာ ႐ွိသလား။
ယံုၾကည္မႈ ဆုိတာမွာ ေျပာင္းလဲလာမွာကို ယံုၾကည္ႏိုင္ဖို႔လဲ လိုေသးတယ္။ ေျပာင္းလဲ ေပးမယ္လို႔ ထင္ရတဲ့ ေအာ္ေနတဲ့ လူေတြကို ကိုယ္ မယံုၾကည္ႏိုင္တဲ့ အခါ၊ ယံုၾကည္ရေလာက္တာကို မေတြ႕ရတဲ့ အခါ၊ လက္႐ွိအေျခအေနကို ခံျပင္းေသာ္ျငား ဥေပကၡာျပဳမိႏိုင္တယ္။
ခုလက္႐ွိကို ေသေအာင္ ခံျပင္းပေစဦး ေနာက္လာမယ့္ဟာကိုလည္း ေသခ်ာယံုၾကည္ရေလာက္တယ္ မထင္ရင္ေတာ့... ဒီကိစၥေတြ လွည့္မၾကည့္ခ်င္ဘူး။ ကိုယ္ ကယ္ႏိုင္တဲ့လူပဲ ကယ္မယ္လို႔သာ ျဖစ္ေတာ့မွာပဲ။
ၿပီးရင္ အစက ျပန္ပတ္မယ္။
အသံေကာင္း ဟစ္တာတို႔...
မလုပ္ဖူးရင္ လာမေျပာနဲ႔တို႔...ကို မႀကိဳက္ဘူး ဆုိတာကေန...
ကိုမ်ိဳးျမင့္ေမာင္ ဒီ အထံုး ေျဖလိုက္ႏိုင္ရင္ေတာ့ ကၽြန္မ သိပ္ေက်းဇူးတင္မွာပဲ။ ခုဟာက တေလွ်ာက္လံုး စကားလံုးေတြသာ ေျပာလာၾကတာ။ ဘာ အေျဖမွ ႐ွိတာ မဟုတ္ဘူး။ သိပ္လည္း မေမွ်ာ္လင့္ေပမယ့္ ထြက္လာရင္ေတာ့ ေက်းဇူးတင္ ဝမ္းသာမိမွာပါ။
လူမႈေရးကိစၥပဲ လွဴတာက ေျဖ႐ွင္းရာ မက်ဘဲ၊ ႏိုင္ငံေရး အဖြဲ႕ေတြကို လွဴမွ ေျဖ႐ွင္းရာက်ပါသလား။
“အေျဖမ႐ွိလို႔ သူ႕အေနအထားကိုလည္း ကၽြန္မ ေျပာခြင့္မ႐ွိလို႔ ကၽြန္မကပဲ သိခ်င္္တာ ေမးပါမယ္။”
“ကၽြန္မ ေျပာခ်င္တာသည္ ခံျပင္းစိတ္႐ွိတာနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးကို တိုက္႐ုိက္ ထလုပ္တာနဲ႔ မဆိုင္ဘူး လို႔ ေျပာခဲ့တာ။”
၁။ သူ႕ကုိယ္စား မေျဖေပးႏုိင္ဘူးဆုိရင္ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိအတြက္ ေျဖေပးႏုိင္သလား။ ဘယ္နည္း ဘယ္လမ္းစဥ္ ႐ွိသလဲလုိ႔ ေမးခ်င္တာ မဟုတ္ဘူး။ နအဖအေစာ္ကားခံ ျမန္မာႏုိင္ငံသားဘ၀နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ခံျပင္းတဲ့စိတ္႐ွိလား၊ ႐ွက္တဲ့စိတ္႐ွိလား ဆုိတာေတြကုိ သိခ်င္တယ္။ ေနာက္ၿပီး ခံျပင္းစိတ္ဆုိတာ ခံရလုိ႔ နာတတ္႐ုံနဲ႔ ႐ွိတဲ့စိတ္ကုိ ေျပာတာ မဟုတ္ဘူး။ မတရားမႈကုိ ေခါင္းငုံ႔ခံရမွာ႐ွက္တဲ့ မာန (self-esteem) ေၾကာင့္ မတရားမႈကုိ တြန္းလွန္လုိတဲ့စိတ္ကုိ အဓိကေျပာတာ။
႐ွိတယ္ဆုိရင္ ဘယ္လုိေျဖ႐ွင္းဖုိ႔ ႀကိဳးစားသလဲ။
“ဒါျဖင့္ ဒီအဖြဲ႕အစည္းေတြကို လွဴလိုက္တာနဲ႔ justification ႐ွိသြားေရာလား။ သူအပါအဝင္ သူလို ကၽြန္မလို လူေတြဟာ ေ႐ွ႕ထြက္ အေသခံဖို႔ အေၾကာင္း႐ွိလာမွာ မဟုတ္ဘူး။ အဲဒီအခါ ပိုက္ဆံပို႔ေပးရင္ ၿပီးေရာလား။ ဒါတကယ္ကို solution ကို သိခ်င္လုိ႔ ေမးတာျဖစ္ပါတယ္။”
“သိပ္လြယ္တဲ့ အလုပ္မို႔ (အဲဒီအစ္မေတာ့ သူ႕ယံုၾကည္ခ်က္ျဖစ္ေနတာမို႔ မသိ။)က်န္လူေတြ အေနနဲ႔ကေတာ့ ခုခ်က္ခ်င္းကို ထ လုပ္လုိက္ႏိုင္တဲ့ ကိစၥပါပဲ။”
၂။ စၿပီး မွတ္ခ်က္ေရး ကတည္းက ႏုိင္ငံေရးအဖြဲ႕ေတြကုိ ေငြလွဴပါ ဆုိတာမ်ဳိး ေျပာဖုိ႔ မရည္႐ြယ္ခဲ့ဘူး။ အဲဒါနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး စကားလည္း မစခဲ့ဘူး။ ေငြလွဴတာဟာ အေျဖမဟုတ္တာကုိ လက္ခံတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီမုိကေရစီအေရးအတြက္ ေငြေထာက္ပံ့မႈဟာ အေျဖ႐ွာဖုိ႔အတြက္ လုိအပ္တယ္လုိ႔ ယုံၾကည္တယ္။ ႏုိင္ငံေရးအဖြဲ႕ေတြကုိ မယုံလုိ႔ ေငြမလွဴဘူးဆုိရင္ေတာင္ ႏုိင္ငံေရးအတြက္ ေငြသုံးတာမ်ဳိး လုပ္ႏုိင္တာပဲ။
လြယ္မယ္ထင္ရင္ ထလုပ္ၾကည့္ပါ။ လြယ္သေလာက္သာ သုံးမယ္ဆုိရင္ေတာ့ လြယ္မွာပဲ။ လုိသေလာက္ သုံးမယ္ဆုိရင္လည္း တစ္ေယာက္တည္း တတ္ႏုိင္မွာ မဟုတ္ဘူး။ တတ္ႏုိင္သေလာက္လုိ႔ ဆုိတာထက္ တတ္ႏုိင္သမွ်လုပ္ၾကည့္ပါ။
တတ္ႏုိင္သမွ်လုပ္တာ justification ပဲ။
“ခံျပင္းလို႔ ဒုကၡေရာက္တဲ့သူေတြကို ကူညီတာေပါ့။ ႏိုင္ငံေရး အဖြဲ႕အစည္းကို ေငြပို႔ေပးတာလဲ ဒီသေဘာ မဟုတ္ဘူးလား။”
“ေနာက္တခ်က္က ဒီသေဘာခ်င္း အတူတူကိုပဲ သူယံုၾကည္ရမွ လုပ္မယ္ ဆုိတာ သူ႔ေ႐ြးခ်ယ္ပိုင္ခြင့္ပဲ။ (ဒီ ကိစၥေတြ သူလွဴဖူးတုန္းက လူလိမ္ခံခ်င္ခံရမယ္။) ခံျပင္းလို႔ ႏိုင္ငံေရး အဖြဲ႕အစည္းကို လွဴတာနဲ႔ လူမႈေရးကိစၥပဲ လွဴတာနဲ႔ ကြာျခားတာ ႐ွိသလား။”
“လူမႈေရးကိစၥပဲ လွဴတာက ေျဖ႐ွင္းရာ မက်ဘဲ၊ ႏိုင္ငံေရး အဖြဲ႕ေတြကို လွဴမွ ေျဖ႐ွင္းရာက်ပါသလား။”
၃။ လူမႈေရးလုပ္ငန္းေတြအတြက္ ေငြလွဴတာကုိ ႐ႈံ႕ခ်ခ်င္စိတ္မ႐ွိဘူး။ ဒါေပမယ့္ ႏုိင္ငံေရးအလုပ္နဲ႔ လူမႈေရးအလုပ္ဆုိတာကုိ ၿပီးစလြယ္ေရာခ်ျပစ္တာ သဘာ၀မက်ဘူး။ ေျဖ႐ွင္းခ်င္တဲ့ ျပႆနာခ်င္းမွ မတူတာ ဘယ္ကဘယ္လုိ သေဘာခ်င္း သြားတူေနရသလဲဆုိတာ စဥ္းစားလုိ႔မရဘူး။ ႐ွင္းျပေစခ်င္တယ္။ အထူးသျဖင့္ ျမန္မာျပည္အေရးမွာ ႏုိင္ငံေရးျပႆနာနဲ႔ လူမႈေရးျပႆနာကုိ ေရာစရာမလုိဘူးလုိ႔ ျမင္တယ္။ ကိစၥ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ တခုက အေၾကာင္းရင္းခံျဖစ္ေနၿပီး ေနာက္တခုက အက်ဳိးဆက္ေတြ အမ်ားႀကီးထဲက တခုလုိ႔ ျမင္တယ္။
ခံျပင္းတာခ်င္း အတူတူပဲဆုိရင္ အဲဒီခံျပင္းစိတ္ကုိ စမ္းစစ္ၾကည့္ပါ။ ဆင္းရဲဒုကၡေရာက္ေနတဲ့အေပၚမွာ ခံျပင္းတာလား၊ မတရားဖိႏွိပ္ အုပ္ခ်ဳပ္မႈအေပၚမွာ ခံျပင္းတာလား ဆုိတာ ႐ွင္းဖုိ႔လုိတယ္။ ပထမခံျပင္းစိတ္က သနားတတ္တဲ့စိတ္မွာ အေျခခံၿပီး ေနာက္တခုက တရားမွ်တမႈကုိ လုိလားတဲ့စိတ္မွာ အေျခခံတယ္။
လူမႈေရးကိစၥအတြက္ ေငြသုံးတာ လူမႈေရးကိစၥကုိ ေျဖ႐ွင္းဖုိ႔ပဲ အေထာက္အကူျပဳမယ္။ ႏုိင္ငံေရးကိစၥကုိ ေျဖ႐ွင္းခ်င္ရင္ ႏုိင္ငံေရးကိစၥအတြက္ ေငြသုံးပါ။ လူမႈေရးကိစၥကို ေျဖ႐ွင္း႐ုံနဲ႔ ႏုိင္ငံေရးျပႆနာပါ ေျပလည္လာမွာ မဟုတ္ဘူး။ အထူးသျဖင့္ ျမန္မာျပည္မွာ ႏုိင္ငံေရးျပႆနာေၾကာင့္ လူမႈေရးျပႆနာကုိ ေျဖ႐ွင္းလုိ႔မရတာေတြ မ်ားတယ္။
“ယံုၾကည္မႈ ဆုိတာမွာ ေျပာင္းလဲလာမွာကို ယံုၾကည္ႏိုင္ဖို႔လဲ လိုေသးတယ္။ ေျပာင္းလဲ ေပးမယ္လို႔ ထင္ရတဲ့ ေအာ္ေနတဲ့ လူေတြကို ကိုယ္ မယံုၾကည္ႏိုင္တဲ့ အခါ၊ ယံုၾကည္ရေလာက္တာကို မေတြ႕ရတဲ့ အခါ၊ လက္႐ွိအေျခအေနကို ခံျပင္းေသာ္ျငား ဥေပကၡာျပဳမိႏိုင္တယ္။”
“ခုလက္႐ွိကို ေသေအာင္ ခံျပင္းပေစဦး ေနာက္လာမယ့္ဟာကိုလည္း ေသခ်ာယံုၾကည္ရေလာက္တယ္ မထင္ရင္ေတာ့... ဒီကိစၥေတြ လွည့္မၾကည့္ခ်င္ဘူး။ ကိုယ္ ကယ္ႏိုင္တဲ့လူပဲ ကယ္မယ္လို႔သာ ျဖစ္ေတာ့မွာပဲ။”
၄။ ေျပာင္းလဲမႈနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ယုံၾကည္မႈဆုိရာမွာ သူမ်ားေတြ ေျပာင္းေပးႏုိင္မယ္လုိ႔ ယုံၾကည္အားကုိးလုိတဲ့စိတ္မ်ဳိးက ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ သက္သက္ပါ။ ျဖစ္သင့္တယ္ထင္တဲ့ ေျပာင္းလဲမႈအတြက္ ကုိယ္တုိင္ ပါ၀င္လုပ္ေဆာင္သင့္တယ္လုိ႔ ယုံၾကည္တာမ်ဳိးကုိ အဓိကေျပာခ်င္တာ။ အဲဒီ ယုံၾကည္မႈမ်ဳိး ႐ွိရင္ ဥပကၡာျပဳႏုိင္မွာ မဟုတ္ဘူး။ မယုံၾကည္ရင္ တတ္ႏုိင္သေလာက္ပဲ လုပ္ခ်င္မယ္ (လုပ္ခ်င္မွလည္း လုပ္မယ္) ။ အဲဒါမွ မေအာင္ျမင္ရင္ေတာ့ ဥပကၡာျပဳမိမွာေပါ့။ ယုံၾကည္တယ္ဆုိရင္ မေအာင္ျမင္ေသးလည္း တတ္ႏုိင္သမွ် လုပ္မွာပဲ။ အဲဒီ ယုံၾကည္ခ်က္မ်ဳိး မ႐ွိေသးရင္၊ မ႐ွိတာက လုပ္ရမွာေၾကာက္လုိ႔လား၊ ေျပာင္းလဲမႈ မျဖစ္သင့္ဘူး ထင္လုိ႔လား စသည္ျဖင့္ ႐ုိး႐ုိးသားသား ဆန္းစစ္ၾကည့္ပါ။ သူမ်ားက မယုံရလုိ႔ ဆုိတာမ်ဳိး ၿပီးစလြယ္ အျပစ္မတင္သင့္ဘူး။
ေနာက္ၿပီး ကုိယ္ကယ္ႏုိင္တဲ့လူဆုိတာ ဘယ္လုိသေဘာမ်ဳိးနဲ႔ ေျပာတာလဲ။ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိေတာင္ မတရားဖိႏွိပ္မႈေအာက္က လြတ္ေအာင္ ကယ္ဖုိ႔မႀကိဳးစားေသး၊ မလြတ္ႏုိင္ေသးတဲ့ အေျခအေနမွာ ဘယ္သူ႕ကုိ ဘယ္လုိသြားကယ္မွာလဲ။ ငတ္ျပတ္ေနသူကုိ အစာေရစာေပးကမ္းၿပီး ကယ္တာမ်ဳိးေတာ့ ႐ွိတာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ဒီပုိ႔စ္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေျပာေနတာ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးအေၾကာင္း မဟုတ္လား။
အေျဖ ေပးႏုိင္မယ္ ေမွ်ာ္လင့္လုိ႔ လက္ခံစကားေျပာတာ ဆုိရင္ေတာ့ ဘာအတြက္ အေျဖ လုိခ်င္တာလဲလုိ႔ ေမးခ်င္တယ္။ ကုိယ္တုိင္ပါ၀င္ဖုိ႔ ယုံၾကည္ေပမယ့္ ဘယ္နည္းလမ္းသုံးၿပီး လုပ္ရမလဲ ဆုိတာအတြက္ အေျဖလုိခ်င္တာလား။ ပါ၀င္ဖို႔ မယုံၾကည္ဘဲ ဘာေျဖမလဲဆုိတာ သိခ်င္႐ုံ ေမးတာလား။
လက္႐ွိအေျခအေနမွာ ေျဖႏုိင္တာကေတာ့ ယုံၾကည္မႈဟာ အေျဖ ဆုိတာပဲ။
၁။ ခံျပင္းစိတ္ဆုိတာ ခံရလုိ႔ နာတတ္႐ုံနဲ႔ ႐ွိတဲ့စိတ္ကုိ ေျပာတာ မဟုတ္ဘူး။
ဟုတ္တယ္။ ခံရလို႔သာ နာတဲ့စိတ္။ အဓိပၸါယ္ မ႐ွိ၊ အက်ိဳးသင့္ အေၾကာင္းသင့္ မ႐ွိ အဲဒါေတြကိုသာ နာတာ။ အဲဒါ ေသခ်ာတယ္။
၂။ လြယ္မယ္ထင္ရင္ ထလုပ္ၾကည့္ပါ။
လြယ္သေလာက္ပဲ လုပ္ႏိုင္မွာပါပဲ။ ဒါလဲ ေသခ်ာတယ္။
၃။ ႏုိင္ငံေရးအလုပ္နဲ႔ လူမႈေရးအလုပ္ဆုိတာကုိ ၿပီးစလြယ္ေရာခ်ျပစ္တာ သဘာ၀မက်ဘူး။
ၿပီးစလြယ္ ေရာခ်ပစ္တာ မဟုတ္ဘူး။
အဲဒါေၾကာင့္ ကၽြန္မ ေသခ်ာေရးခဲ့တာ။ ေသခ်ာတာကေတာ့ အျပင္ေရာက္ေနတဲ့ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား (တကယ္က အားလံုးလို႔ ထင္တယ္။) ေ႐ွ႕ထြက္ လုပ္ဖို႔၊ ေသဖို႔ စေတးဖို႔ ဆႏၵ မ႐ွိလို႔ကို အျပင္ေရာက္ေနတာပဲ။
အဲဒီ အခါမွာ ေငြလွဴလိုက္ရင္ ၿပီးေရာေပါ့။ အေပၚမွာ ေျပာထားတဲ့ အတိုင္းပဲ လြယ္သေလာက္ပဲ လုပ္မွာမို႔ ဘာမွ မခက္ဘူး။
၄။ မယုံၾကည္ရင္ တတ္ႏုိင္သေလာက္ပဲ လုပ္ခ်င္မယ္။
ဟုတ္တယ္။ မယံုၾကည္လို႔ တတ္ႏိုင္သမွ်ပဲ လုပ္ခ်င္တဲ့ စိတ္႐ွိတာ။ ကိုယ္နဲ႔ နီးစပ္ရာကို ေပးကမ္းမွ်ေဝတာေလာက္ လုပ္ခ်င္တာ။
၅။ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးအေၾကာင္း မဟုတ္လား။
ဟုတ္တယ္။ ႏိုင္ငံေရးေၾကာင္း။ တိတိက်က် ေျပာရရင္ အဲဒီအေပၚမွာ စိတ္ဝင္စားမႈနဲ႔ ယံုၾကည္မႈ နည္းခဲ့တယ္ ဆုိတဲ့ အေၾကာင္း။ ဟင္ စရာေတြ ေတြ႔ခဲ့တယ္ ဆိုတဲ့ အေၾကာင္း။ အဲဒါေၾကာင့္ လွည့္မၾကည့္ခ်င္ခဲ့တာ ဆိုတဲ့ အေၾကာင္း။ အသံေကာင္းဟစ္တာကို မလုိလားတဲ့အေၾကာင္း။
၆။ ဘာေျဖမလဲဆုိတာ သိခ်င္႐ုံ ေမးတာလား။
ဘာေျဖမလဲဆုိတာ သိခ်င္တဲ့ စိတ္က ပိုမ်ားတယ္။ ကိုယ္တိုင္ပါဝင္ဖို႔ ယံုၾကည္စိတ္ ခုထိ လံုေလာက္ေအာင္ ႐ွိေသးတယ္ မထင္ဘူး။
ေနာက္တခုက ျပႆနာပဲ လာလာေျပာေနၾကလို႔ အေျဖ အေရးႀကီးတယ္ ေျပာတာ။ တကယ္ပဲ သိခ်င္စိတ္က ပိုမ်ားတယ္။
ေက်းဇူး (တကယ္ အထူး) တင္ပါတယ္။
ဟုတ္ၿပီ ဒါျဖင့္ ကိုမ်ိဳးျမင့္ေမာင္ ေျပာတဲ့ အတိုင္းဆုိ self - esteem နဲတာေပါ့။
problem ကိုေတာ့ define လုပ္လုိက္ႏိုင္ၿပီ။
(ယုံၾကည္တယ္ဆုိရင္ မေအာင္ျမင္ေသးလည္း တတ္ႏုိင္သမွ် လုပ္မွာပဲ။ အဲဒီ ယုံၾကည္ခ်က္မ်ဳိး မ႐ွိေသးရင္၊ မ႐ွိတာက လုပ္ရမွာေၾကာက္လုိ႔လား၊ ေျပာင္းလဲမႈ မျဖစ္သင့္ဘူး ထင္လုိ႔လား စသည္ျဖင့္ ႐ုိး႐ုိးသားသား ဆန္းစစ္ၾကည့္ပါ။ သူမ်ားက မယုံရလုိ႔ ဆုိတာမ်ဳိး ၿပီးစလြယ္ အျပစ္မတင္သင့္ဘူး။)
၁) လုပ္ရမွာ မေၾကာက္ရင္ အျပင္မထြက္ဘဲ အထဲမွာပဲ ေထာင္ထဲဝင္ခ်င္ဝင္၊ လမ္းထြက္ေလွ်ာက္ခ်င္ေလွ်ာက္၊ ဒါမွ မဟုတ္ ေသေနတာၾကာပါၿပီ။ လုပ္ရမွာ ေၾကာက္လို႔ ခုထိ လြတ္ေနတာပါ။
၂) ေျပာင္းလဲမႈ မျဖစ္သင့္ဘူး မထင္ပါဘူး။ အဲဒါကို post မွာ ေရးခဲ့ၿပီးပါၿပီ။ ေျပာင္းလာခဲ့ရင္လည္း ေနာက္လာမယ့္ လူဟာ... ဆုိၿပီး သူမ်ားကို ထည့္တြက္ေနလို႔ပါ။ ဘာျဖစ္လို႔ ဆုိေတာ့ သူမ်ားပဲ ထည့္တြက္ရမွာကိုး။ ေနာက္တက္မယ့္လူက ကိုယ္ မဟုတ္လို႔။
၃) ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ယံုၾကည္စရာ ေကာင္းတယ္ မထင္တာေတာ့ အမွန္ပဲ။
က်န္ေနခဲ့လုိ႔ ျပန္ေျဖတာပါ။
တကယ္ပဲ ျပည့္ျပည့္စံုစံု ေမးလိုက္တာကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ အဲဒီ ေမးခြန္းမ်ိဳးကို ကၽြန္မ ေျဖလိုက္ရတဲ့ အတြက္ေရာ၊ post မွာ တင္လိုက္ႏိုင္တဲ့ အတြက္ေရာ ေက်နပ္မိပါတယ္။
အဲဒီ ေမးခြန္းေတြ ေမးႏိုင္တာအတြက္ ခ်ီးက်ဴးမိပါတယ္။ ဆက္ေတြးေနမိေစမယ့္ ေမးခြန္းမ်ိဳးေတြပါ။
တကယ္က post တင္စမွာ ဒါေတြ ေျပာဖို႔ မစဉ္းစားခဲ့ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ဆက္စပ္ရာကေန ထြက္လာတဲ့ comment ေတြေၾကာင့္ ဒီေလာက္႐ွည္လ်ားလာတာပါ။ ဒါ အေၾကာင္းျပတာ မဟုတ္ဘူး။
ေရးစက မရည္႐ြယ္ဘူး ဆုိေပမဲ့ ဒီအေၾကာင္းအရာဟာ ကၽြန္မစိတ္ထဲမွာ ႐ွိေနၿပီးသား အ႐ွိတရား ျဖစ္ၿပီး၊ အေၾကာင္းတိုက္ဆိုင္လာခဲ့ရင္ ကိုယ့္ဘေလာ့မွာ ျဖစ္ျဖစ္၊ သူမ်ားဆီမွာ ျဖစ္ျဖစ္ ေရးမိႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လဲ အစ ရလာတာနဲ႔ ဆက္ေျပာခဲ့တာပါပဲ။ တကယ္ေတာ့ post နဲ႔ comment ေတြက ေခ်ာ္ေနတာေတြ ႐ွိပါတယ္။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ္ေျပာခ်င္တာေတြနဲ႔ ေခ်ာ္သြားတာမ်ိဳးကေတာ့ မ႐ွိပါဘူး။
ထပ္ကာ ထပ္ကာ ျဖစ္ေနေပမယ့္ ေက်းဇူးတင္ပါရေစဦး။
ဟုတ္တယ္။ Self-esteem ေတာ္ေတာ္ နည္းေနတာ။
ကၽြန္မ post တင္လုိက္မယ္။ ျဖစ္မလား။
အေဟာင္းကို ဆက္ျငင္းခ်င္လဲ ျငင္းၾကပါဦး ရပါတယ္။ အေဟာင္းဖယ္ခ်င္လို႔ အသစ္တင္တာ မဟုတ္ဘူး။ ဒါကို တင္ခ်င္မိတယ္။
***
ကိုမ်ိဳးျမင့္ေမာင္ တင္ပါ လို႔ ေျပာမသြားေပမယ့္ တင္ခ်င္လို႔ တင္လိုက္ပါတယ္။ အလံုးစံု မဟုတ္ေပမယ့္ ဒီ ေမးခြန္းေတြကို ေျဖလိုက္ရတာ အတိုင္းအတာ တစ္ခုထိ ေက်နပ္မိပါတယ္။ Post ေရးစဉ္က ေမွ်ာ္လင့္မထားေပမယ့္ ရလိုက္တဲ့ အခါမွာ အင္မတန္ စိတ္ေက်နပ္ လိုခ်င္မိတဲ့ comment မ်ိဳးပါပဲ။
ႏိႈင္းတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ႐ွင္နာဂသိန္ သတိရမိေသးတယ္။
***
