Friday, July 23, 2010

ေဒါက္တာ သန္းထြန္း (၄)

ဘူဇြာစိတ္ Bourgeoisie Mentality

ကုန္သည္ ပြဲစားစိတ္။ ငါ့အတြက္ ဘယ္ေလာက္ ျမတ္မလဲကို အၿမဲ တြက္တဲ့စိတ္။ ကိုယ့္တြက္ေျခနဲ႔ကိုယ္၊ သူမ်ားစကား နားမဝင္။ ၾသဇာလာမေပးနဲ႔၊ ငါလုပ္ခ်င္မွ လုပ္မယ္။ အဲဒါမ်ိဳးေတြကို ဘူဇြာစိတ္လုိ႔ ေခၚတယ္ ထင္ပါတယ္။ ကြန္ျမဴနစ္အခ်င္းခ်င္း ဒီေကာင္ ဘူဇြာစိတ္မကုန္ဘူးဆိုၿပီး ႐ႈံ႕ခ်တယ္။ မာနႀကီးတယ္လို႔လည္း ကဲ့ရဲ႕တယ္။ တကယ္ကေတာ့ သူမ်ားေပးတဲ့ အႀကံဉာဏ္ကို ခ်က္ခ်င္း ေထာက္ခံလိုက္နာေလ့ မ႐ွိပါ။ စည္းကမ္းႀကီးတာလည္း မဟုတ္ပါ။ No Compromise ဆိုၿပီး တယူသန္လည္း မလုပ္ပါ။ အခ်ဳပ္ကေတာ့ ပြင့္လင္းတယ္။ အားနာစိတ္ မ႐ွိဘူး။ တဖက္သားကို ကူညီတဲ့အခါ အေပးအယူသေဘာထား မပါဘူး။ မတရား အခြင့္အေရး မယူခ်င္ဘူး။ အေပးအကမ္း အစြန္႔အႀကဲနည္းတယ္။ အရပ္က ႐ိုေသေအာင္ ဘုရားေအာ္႐ွိခိုးတာမ်ိဳး မလုပ္ဘူး။ အမ်ားတကာလုပ္တုိင္း လိုက္မလုပ္ဘူး။ အဲဒါမ်ိဳးကိုပဲ အျမင္ကပ္တဲ့လူ ႐ွိမယ္။ ဂ႐ုမစိုက္ပါ။

စာေပဝါသနာ

တစ္ေန႔ ႏွစ္ဆယ့္ေလးနာရီမွာ ဆယ့္ေလးနာရီေလာက္ စာေရး စာဖတ္ေနခ်င္တယ္။
ေက်ာက္စာကို စာတစ္လံုးမွန္ေအာင္ ဖတ္ႏိုင္ဖို႔ အခ်ိန္အၾကာႀကီး အပင္ပန္း အဆင္းရဲခံၿပီး ဖတ္ရတဲ့ အလုပ္မ်ိဳးကိုလည္း ဇြဲနဲ႔ လုပ္ပါတယ္။ ဘာမဆို လုပ္ၾကည့္ခ်င္တယ္ဆိုတဲ့ စိတ္ မ႐ွိ။ ဘာမဆို သင္ရင္ တတ္ပါတယ္ဆုိတဲ့ ယံုၾကည္ခ်က္ေတာ့ ႐ွိတယ္။

"ေျပေျပလည္လည္ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ေရးတတ္ရဲ႕သားနဲ႔ဗ်ာ၊ ခုလို ေရးေရးေနတာ မေကာင္းဘူး" လို႔ ေအးေမာင္ (သမဝါယမ) က ေျပာပါတယ္။ ငါေရးတဲ့ ေခတ္ေဟာင္း ျမန္မာရာဇဝင္ ကို မြန္ဘုိေက က "ခင္ဗ်ားစာအုပ္ ျပည္သူလူထုလက္ထဲ မေရာက္" လို႔ ေျပာတဲ့အခါ "အဲဒါက လူထုလက္စြဲ မဟုတ္" လို႔ ငါေျဖခဲ့ပါတယ္။

သမိုင္းသုေတသန လုပ္တဲ့အခါ သူမ်ား မသိတာကို သိလာတယ္။ သူမ်ား မွားတာကို ျမင္လာတယ္။ သူမ်ားေရးတဲ့ ေျပာတဲ့အထဲမွာ လိုတာကို ျဖည့္ႏိုင္လာတယ္။ အဲဒီအခါ သိတာ ျမင္တာ ျဖည့္တာကို စာနဲ႔ ေရးရတာေပါ့။ ေက်ာင္းဆရာျဖစ္ေနလုိ႔ စာသင္ခန္းမွာ ေျပာခြင့္ရတယ္။ စာတမ္းဖတ္ပြဲမွာ သြားဖတ္တယ္။ ပညာ႐ွင္ ဂ်ာနယ္ (Learned Journal) တစ္ခုခုမွာ ထည့္တယ္။ စာအုပ္တစ္အုပ္ ျဖစ္ေအာင္ ေရးၿပီး အ႐ႈံးခံထုတ္ေပးမယ့္ ပံုႏွိပ္ျဖန္႔ေဝသူ (Publisher) ကို ႐ွာရတယ္။ အမ်ားျပည္သူအတြက္ ေစတနာ ေမတၱာနဲ႔ ေရးတဲ့ စာေတြ မဟုတ္ပါ။ "ဒီစာအုပ္ ဖတ္ေကာင္းရမယ္လို႔ အာမ မခံ" လို႔ စာအုပ္ဖံုးမွာ ေရးေပးခဲ့ဖူးပါတယ္။

ငယ္ငယ္က ႏိုင္ငံေရး ဝါသနာပါတယ္။ ႀကီးေတာ့ သုေတသနပဲ ဝါသနာနဲ႔ ဇြဲနဲ႔ လုပ္ပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္း အာသာေက်ာင္းက ေစတနာနဲ႔ "ဒါေတြ ဆက္လုပ္မေနပါနဲ႔" လို႔ အားေပးပါတယ္။

***
ခင္မ်ိဳးခ်စ္ - အေနာ္ရထာ

စိတ္ကူးမ်ားရင္ သမုိင္းမဟုတ္၊ သမုိင္းဟုတ္ရင္ စိတ္ကူးမပါ။
မွန္နန္း (မွန္နန္းရာဇဝင္) ထဲမွာပဲ ႐ုပ္ရွင္႐ိုက္ဖုိ႔ ဇာတ္ၫႊန္းက ေရးၿပီးသား ပါေနတယ္။ ဒါမ်ိဳး ငါတို႔မသံုး။

***
ထိုးစစ္၊ ခံစစ္

သူမ်ားကို ကိုယ္က စၿပီး မတိုက္ခိုက္၊ သူက တိုက္လာရင္ ခံစစ္ကို အက်အန ျပင္ဆင္ ခုခံတယ္။ တုိက္ပြဲတိုင္း အႏိုင္မရႏိုင္ဆိုတာလဲ နားလည္ထားတယ္။ လုပ္ရဲရင္ ခံရဲရတယ္လို႔ အၿမဲ သတိ႐ွိတယ္။ စၾကဝေတးမင္း၊ မႏၶာတ္မင္းလဲ ေသတာပဲ လုိ႔ ေအာင္ပြဲရလို႔ ေအာက္ေျခလြတ္ေနတဲ့လူေတြကို ေျပာမိပါတယ္။

စကားေျပာ

ငါ့ကို ျပန္ၿပီး အျပစ္က်မယ့္ စကားမ်ိဳး၊ ငါ့ကို ျပန္ၿပီး ထိခိုက္မယ့္ စကားမ်ိဳး မေျပာမိေအာင္ သတိထားတယ္။ စကားဝိုင္းမွာ ငါ မပိုင္ႏိုင္တဲ့ကိစၥကို ဝင္မေျပာ။ ေျပာရင္လည္း ႐ွင္း႐ွင္းျပတ္ျပတ္ ေျပာတယ္။

(စကားခ်ပ္ - ေဝ့လည္ေခ်ာင္ပတ္ ေကြ႕ေကာက္ပတ္ခ်ာ႐ိုက္ အတင္းခ်ခ်င္ေသာ ဘယ္ႏွစ္ေတာင္ဝတ္မွန္းမသိသည့္ မဟာ့မဟာ ပုရိသေယာက္ျပားမ်ား သတိခ်ပ္ၾကပါကုန္)။

မသိလို႔ ေမးတာပါ။ အမွားျပင္ေပးပါ ဆုိတာမ်ိဳးလည္း စကားထဲ မပါေအာင္ သတိထားတယ္။ ဆိုလုိတာက "မသိလို႔ ေမးတာျဖစ္တယ္၊ ေျဖခ်င္မွေျဖ၊ မွားေျပာမိရင္ေတာ့ ကိုယ့္အမွားေၾကာင့္ က်ေရာက္မယ့္ ဒဏ္ကို ခံဖို႔ပဲ႐ွိတယ္" ဆိုတဲ့ သေဘာထား ျဖစ္တယ္။

ေကာင္းေကာင္းေျပာ၊ ေကာင္းတဲ့ စကားပဲေျပာ၊ မွန္တဲ့ စကားပဲေျပာ၊ လုိက္နာႏိုင္တဲ့ စကားပဲေျပာ ဆုိတာမ်ိဳးကို သိပ္သတိထားၿပီး လုိက္နာေျပာဆုိတာေတာ့ မဟုတ္ပါ။ မွန္တဲ့စကား၊ အက်ိဳး႐ွိမယ့္စကား၊ သူမ်ားလည္း နားေထာင္ခ်င္မယ့္စကားမ်ိဳးမွ ေ႐ြးၿပီး သတိထား ေျပာတာမ်ိဳးလည္း မဟုတ္ပါ။ ဒါေပမဲ့ အေျခခံ ႐ိုးသားတဲ့စိတ္နဲ႔ ေျပာပါတယ္။ ႀကိဳက္ မႀကိဳက္ ဂ႐ုမစိုက္ပါ။

အပ်င္းေျပဖတ္တဲ့ စာအုပ္

၁) သမိုင္းေနာက္ခံ ဝတၳဳနဲ႔ Pornography အပါအဝင္ နာမည္ႀကီးတဲ့ စာအုပ္မ်ိဳးစံု
၂) ဒုတိယကမၻာစစ္ေနာက္ခံ စစ္ပြဲ၊ စစ္သံု႔ပန္း၊ သူလွ်ိဳ၊ စစ္ဗိုလ္ႀကီး၊ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ႀကီး အတၳဳပၸတၱိ
၃) သမိုင္းမွာ ေက်ာ္ၾကားတဲ့ လူေတြရဲ႕ အတၳဳပၸတၱိ
၄) ကေလးပံုျပင္ (ျမန္မာတိုင္းရင္းပံုျပင္ေတြကို အဂၤလိပ္ဘာသာျပန္ဖို႔)
၅) ေကာင္းတဲ့ ျမန္မာစာအုပ္ကို အဂၤလိပ္ဘာသာျပန္ဖို႔
၆) ေဗဒင္စာအုပ္၊ လကၡဏာစာအုပ္၊ သႀကၤန္စာ

ဒီစာအုပ္ေတြကို လြယ္အိတ္ထဲမွာ ထည့္ယူသြားၿပီး လွည္း၊ ကား၊ မီးရထား၊ သေဘၤာစီးရင္း၊ မဂၤလာေဆာင္သြားရင္း၊ ဝန္ႀကီး၊ ၫႊန္ခ်ဳပ္၊ ပါခ်ဳပ္ေတြ ေခၚတဲ့ အစည္းအေဝးတက္ရင္း ဖတ္ပါတယ္။ အျပင္းအထန္ ျငင္းခုန္ရမယ့္ ျပႆနာကို အစေဖာ္ေပးၿပီး လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ ေ႐ႊ႕ထုိင္ၿပီး အစည္းအေဝး ၿပီးေလာက္တဲ့အခ်ိန္ထိ လက္ဖက္ရည္ အခြက္ခြက္ မွာေသာက္ၿပီး ဖတ္ပါတယ္။

လက္ဖက္ရည္ စကားဝိုင္း

ကိုယ့္ထက္ အသက္ႀကီးတဲ့လူ၊ ရာထူးႀကီးတဲ့လူ၊ ဂုဏ္ႀကီးတဲ့လူ၊ ကိုယ့္ကို ရာထူးက ခ်ပစ္ႏိုင္တဲ့လူ၊ အဲဒီ ႀကီးက်ယ္သူေတြရဲ႕ ညံ့ဖ်င္းပံုကို လူထူရင္ ေျပာတတ္ပါတယ္။ သတင္းစာထဲမွာလည္း ေဆာင္းပါးေရးထည့္ပါတယ္။ မႏၱေလးကို ပါေမာကၡအျဖစ္နဲ႔ ေရာက္သြားေတာ့ လူထုဦးလွက "မင္း ဒီတသက္ ပါေမာကၡျဖစ္မယ္လုိ႔ မထင္တာကြယ္" လို႔ ဆီးၿပီး ေျပာပါတယ္။ ပါေမာကၡခ်ဳပ္တစ္ဦးက "က်ဳပ္အေၾကာင္း မေကာင္းမေျပာရလို႔ တားမရမွန္း သိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္မွာေတာ့ မေျပာနဲ႔ဗ်ာ" လို႔ လူႀကံဳမွာဖူးပါတယ္။

မနက္မိုးလင္း ေက်ာင္းတက္တယ္ဆုိေပမယ့္ တကၠသိုလ္ေျမဝန္းက်င္ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္၊ ေရနီေျမာင္းေဘး အေၾကာ္ဆုိင္နဲ႔ အမရပူရ ေတာင္ေလးလံုးေက်ာင္းက ညေနမွ အိမ္ျပန္ပါတယ္။ အလုပ္ျဖဳတ္ပစ္မယ္လုိ႔ အခါခါ စဉ္းစားတယ္လို႔ သိရပါတယ္။ သမိုင္းေကာ္မ႐ွင္က ႏွစ္ခါ ျဖဳတ္ပစ္ဖူးပါတယ္။ ကိုယ့္ဘာသာ မထြက္မိတာကေတာ့ ေက်ာင္းဆရာအျဖစ္နဲ႔ သမိုင္းသုေတသန ခရီးထြက္ရတာ သိပ္အဆင္ေျပတယ္။ က်တက္မွာ အလံနီနဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ေတြ႕တာေတာင္ "ဟိုေကာင္ေတြ အလကားေခၚလာတယ္ဗ်ာ၊ က်ဳပ္တို႔လည္း ကူညီမွာပါ" လို႔ ေျပာသြားတယ္။

ဆရာကန္ေတာ့ပြဲ

စာေမးပြဲႀကီးအၿပီး ေက်ာင္းရက္႐ွည္ ပိတ္ေတာ့မယ္ ဆိုရင္ ဆရာကန္ေတာ့ပြဲ လုပ္ၾကတယ္။ ငါကေတာ့ စာေမးပြဲ အေခ်ာင္ေအာင္ဖို႔ လာဘ္ေပးတာလုိ႔ တြက္တယ္။ မျဖစ္စေလာက္နဲ႔ နာမည္ပ်က္တယ္။ ငါက ဆုမေပးပါ။ "မင္းတို႔ေပးတာက နည္းတယ္။ ငါက ျပန္ၿပီး နိဗၺာန္ဆု မေပးႏိုင္ဘူး၊ မင္းတို႔နဲ႔ မတန္ဘူး" လုိ႔ ေျပာမိတယ္။ ဒါေပမဲ့ အခ်က္ ၃ ခ်က္ကိုေတာ့ ေျပာပါတယ္။

၁) မင္းတို႔ ကိုယ္တိုင္ ႀကိဳးစားၿပီး ေအာင္ပြဲရမွ ေအာင္ရက်ိဳးနပ္တယ္။
၂) မင္းတို႔ အခု စာေမးပြဲ ေအာင္ရင္လည္း မင္းတို႔ ေတာ္လို႔မဟုတ္ဘူး။ ငါ အေအာင္ေပးလို႔ ေအာင္တာ။
၃) ေနာင္ ငါ့ကို လမ္းမွာေတြ႕ရင္ ႏႈတ္မဆက္နဲ႔။ ငါက မင္းတို႔ကို မွတ္မိမွာ မဟုတ္ဘူး။ မင္းတို႔က ဆရာ့တပည့္ပါလုိ႔ ေျပာလာရင္ေတာ့ ခိုင္းလိမ့္မယ္။ ေက်ာင္းဆရာဆိုတာ အားမနာတတ္ဘူး။

သူတို႔က စာအုပ္ဗီ႐ို၊ ခံုတန္းလ်ား၊ ကုလားထုိင္ ယူလာတဲ့အခါ ဥပမာ - "1979 သမုိင္း စတုတၳႏွစ္ ေက်ာင္းသားမ်ား ေကာင္းမႈ" လုိ႔ စာတန္းပါတယ္။ "ဒါ ဇရပ္မဟုတ္ဘူး။ ျပန္ယူသြား" လို႔ ေျပာရတယ္။ ေ႐ွးပံုစံ ကုလားထုိင္ႀကီး လာေပးေတာ့လည္း "ဒါမ်ိဳးက ျပတိုက္မွာထား၊ ဒီ မယူခဲ့နဲ႔၊ ထိုင္လို႔မေကာင္းဘူး" ေျပာရတယ္။

တစ္ႏွစ္တစ္ခါ တကၠသိုလ္ဓမၼာ႐ံုမွာ အသက္ ၇၅ ႏွစ္နဲ႔ အထက္ ဆရာအိုေတြကို အခုလက္႐ွိ ပါေမာကၡခ်ဳပ္၊ ပါေမာကၡကအစ ဆရာ ဆရာမေတြက ကန္ေတာ့တယ္။ အကန္ေတာ့ခံေတြကို စင္ျမင့္မွာတင္ထားတာ စင္ အျပည့္႐ွိတယ္။ သူတို႔ကို ေမးပါ။ အရင္က တကၠသိုလ္မွာ ဆရာကန္ေတာ့ပြဲ ႐ွိဖူးသလား၊ မ႐ွိပါလို႔ပဲ ေျဖလိမ့္မယ္။ ဒီလူႀကီးေတြ ေစတနာနဲ႔ သင္ၾကားပို႔ခ်သြားလို႔ တကၠသိုလ္ ဒီေလာက္ ႀကီးပြားလာတာေရာ ဟုတ္သလားလို႔ ေမးပါ။ ဟုတ္တယ္လို႔ပဲ ႂကြားမယ္။ ၾသဝါဒေပးတဲ့ ဆရာေတြက အေကာင္းခ်ည္း ေျပာဆဲ။ ငါ့လက္ဝဲက လူကိုလည္း ငါ ေစ့ေစ့စပ္စပ္ၾကည့္တယ္။ လက္ယာက လူကိုလည္း အားမနာတမ္း ၾကည့္တယ္။ ေစတနာ အေခ်ာင္းလည္း မျမင္ဘူး။ အျပားလည္း မျမင္ဘူး။ လခစားပဲ။ တကၠသိုလ္မွာေနၿပီး သုေတသန မလုပ္ဘူး။ ဒီလုိပဲ အေခ်ာင္ေနရင္း ႏွစ္ႏွစ္ျပည့္ေတာ့ ရာထူးတက္၊ ေလးႏွစ္ရျပန္ေတာ့ တစ္ခါတက္၊ တစ္ခါ ႏွစ္ႏွစ္မွာ ဆက္တက္၊ ေက်ာ္တက္။ ေနာင္မွာ တကၠသိုလ္ဝင္ဝင္ခ်င္း Luce, Hall, Peacock, Beaseley, ေမာင္ေမာင္ခ၊ သာလွ၊ လွေက်ာ္၊ လွျမင့္တို႔လို ပါေမာကၡတန္းျဖစ္တဲ့ေခတ္ ျပန္ေရာက္သြားမယ္။ အေျခအေနမွန္ကို တင္ျပတယ္။ အေျဖမ႐ွာပါ။ ငါ ပါဝင္လႈပ္႐ွားခဲ့တဲ့ ဘဝမွာ ငါ ကိုယ္တိုင္ မရွင္းတတ္တဲ့ ျပႆနာ။ ငါတတ္သေလာက္ ႐ွင္းေပးေပမယ့္ မ႐ွင္းတဲ့ ျပႆနာ။ ဥပမာ - ငါ့နည္းဟာ ေရေမွာ္မ်ားတဲ့ ေရအိုင္မွာ လက္တစ္ခုပ္စာ ေမွာ္မပါေအာင္ ယူၿပီး၊ ေမွာ္ဟာ ေရမ်က္ႏွာျပင္မွာ ျပည့္ၿမဲ ျပည့္ေနတာပဲ ေတြ႕တယ္လို႔ ေျပာရမယ့္ ေျဖ႐ွင္းနည္းျဖစ္တယ္။ ငါ ႐ႈံးခဲ့တယ္။

***
(ေဒါက္တာ သန္းထြန္း - ငါေျပာခ်င္သမွ် ငါ့အေၾကာင္း စာအုပ္မွ ေကာက္ႏုတ္ပါသည္)

***

24 comments:

ျမတ္ႏိုး said...

ဘုရားဘုရား..
ဆရာကန္႔ေတာ့ပြဲနဲ႔ပက္သက္တဲ့ သူ႔အျမင္ကလည္း ေက်ာင္းသားတိုင္းကို သူ႔စိတ္နဲ႔ႏိွဳင္းပီး သမထားလိုက္တာ..

ဖတ္ပီးေခါင္းယမ္းမိတယ္..

အျခားအခ်က္ကတခ်ိဳ႕တေလကေတာ့ ယူတတ္ရင္ေကာင္းပါတယ္.. အလံုးစံုကို ျခံဳလိုက္ရင္ေတာ့ တကဲ့ လူ႔ဂြစာပဲ။
ေတာ္ပါေသးရဲ့ သူလိုလူမ်ိဳးဆရာ မေတာ္ခဲ့မိေလလို႔ ႏို႔မို႔ဆို ေနရင္းထိုင္ရင္း ငရဲရေနမွာ အေသအခ်ာ။

ဘာလို႔ဆို ခုခ်ိန္ထိ ၉တန္းတုန္းက ဆရာတေယာက္ကို အခဲမေက်ႏိုင္ေနလို႔ပဲ။ ေတာ္ပါေသးရဲ့ မၾကံုခဲ့မဆံုခဲ့လို႔

တင္ျပေပးတဲံ ရီတာကိုေတာ့ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ မဖတ္ဘူးဘူး ဒီစာအုပ္။

Rita said...

ကၽြန္မကေတာ့ သူ႕လိုဆရာမ်ိဳးနဲ႔ မေတြ႕ခဲ့ရတာရယ္ သူ႕စာအုပ္ေတြ အဖတ္ေနာက္က်ခဲ့တာရယ္ကို ႏွေမ်ာေနမိတာ။

ျမတ္ႏိုး said...

ဒါဆို ရီတာက ကိုယ့္ကိုသင္ေပးခဲ့တဲ့ဆရာေတြကို ငါ့မိဘပိုက္ဆံေပးထားလို့သူတို့ေတြငါ့သင္ေပးတာလို႔ဆိုလိုတာလား..

အမဘ၀မွာေတာ့ တအားကိုေကာင္းတဲ့ ဆရာအေတာ္မ်ားမ်ားနဲ့ဆံုဖူးေတာ့ အလုပ္ထဲေရာက္ေတာ့ အခက္အခဲၾကံဳတိုင္း ဆရာေတြသင္ခဲ့တာ ဒီလို.နဲ့ ကိုယ္တကယ္ပက္သက္ခဲ့တဲ့ ဆရာေတြကို သတိရမိတယ္။ေက်းဇူးလည္းတင္မိတယ္။

ဒါကေတာ့ ေပးသူနဲ့လက္ခံသူ ေစတနာကြာမယ္ထင္တယ္။ ေစတနာမပါတဲ့ဆရာေတြေတာ့ အမလဲတာ့တာပဲ..

သူက အရင္အပိုင္းေတြတုန္းက ဆရာကိုလုပ္ခ်င္လို့လုပ္ေနသူမဟုတ္ဘူးလို႔ေျပာတယ္.. အရင္ကေတာ့ ဒါ ဘယ္သူ႔မွသိပ္မထိခိုက္လို႔ (ဒါေတာင္ သူနဲ႔ပက္သက္္တဲ့ ေက်ာင္းသားေတြ ထိခိုက္ခ်င္ခိုက္ဥိးမွာ)ဘာမွမေျပာေပမဲ့..အခုလို သူက ဆရာကန္ေတာ့ပြဲကိုတိုက္ခိုက္တာရယ္ ေက်ာင္းသားေတြက ဆရာတေယာက္ကိုကန္ေတာ့တာနဲ့ စာေမးပြဲေအာင္ခ်င္လို႔ကန္ေတာ့တာ ဟုတ္မွမဟုတ္ပဲ

ေလးစားသင့္ေလးစားထိုက္ ေက်းဇူးတင္သင့္ေက်းဇူးတင္ထိုက္တဲ့ဆရာမွန္သမ်ွ အမအတြက္ေတာ့ဆရာပဲ

သူေျပာတဲံ ့"မင္းတို႔ေပးတာက နည္းတယ္။ ငါက ျပန္ၿပီး နိဗၺာန္ဆု မေပးႏိုင္ဘူး၊ မင္းတို႔နဲ႔ မတန္ဘူး" တကယ္ကို ဘုရားတမိတယ္..အမသာဆို အေတာ့္ကိုစိတ္ဆိုးမွာ ဘယ္လိုမွ မေျပႏိုင္တဲ့ စိတ္ဆိုးျခင္းပဲ တခါတည္းကို လူငယ္က လူၾကီးကို မေထမဲ့ျမင္ပံုစံကိုေျပာင္းသြားမွာ အေသအခ်ာပဲ။

Rita said...

=)

Rita said...

အစ္မ ျမင္သလုိ မျမင္မိဘူး။ ခုအစ္မ ေျပာလိုက္မွ ေအာ္ အဲလို ျမင္လို႔လည္း ရပါလားလို႔ ေတြးမိတာ။ အစ္မေတြးတာေတြနဲ႔ ညီမေတြးမိတာေတြနဲ႔ အေတာ့္ကို ဆန္႔က်င္တယ္။

(ဒါဆို ရီတာက ကိုယ့္ကိုသင္ေပးခဲ့တဲ့ဆရာေတြကို ငါ့မိဘပိုက္ဆံေပးထားလို့သူတို့ေတြငါ့သင္ေပးတာလို႔ဆိုလိုတာလား..)

အဲဒီစကား ေျပာစရာ အခ်က္အလက္ကို ဘယ္ေနရာမွာမွ ပါတယ္လို႔ မထင္မိဘူး။ အစ္မ ဘယ္ေနရာကို ဖတ္ၿပီး ေျပာေနတာလဲ။ ညီမမိဘေတြကလည္း ဆရာေတြကို ပိုက္ဆံေပးထားတာမဟုတ္ဘူး။ ဆရာေတြကို ပိုက္ဆံေပးထားတာ အစိုးရက မဟုတ္ဘူးလား။

ေသခ်ာတာကေတာ့ ဒီလို ဆရာမ်ိဳးနဲ႔ေတြ႕ခဲ့ရရင္

ညီညာထႂကြ ဆံုးမနာယူ လာမူႀကိဳဆီး ထံနီးလုပ္ေကၽြးၿပီးေတာ့ကို သင္ ေတြး အံ ႐ြတ္ တပည့္ခံလိုက္ခ်င္တယ္ဆိုတဲ့ စိတ္ ႐ွိတယ္။

Unknown said...

မျမတ္ႏုိးသို႕

ေဒါက္တာသန္းထြန္း စာေတြကို ရွာၿပီးဖတ္ေစခ်င္ပါတယ္...ဘယ္အေၾကာင္းအရာမဆို သတိလက္လြတ္ မေ၀ဖန္သင့္ပါ

ျမတ္ႏိုး said...

ဟင့္အင္းနန္း
မဖတ္ေတာ့ဘူး..
အၾကံေပးတာကိုေတာ့ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္.. အဲလိုဆရာရဲ့စာကိုဖတ္မွ စာတတ္သြားမယ္ဆိုလည္း စာမတတ္တာကိုပဲ ေက်နပ္စြာခံယူပါ့မယ္

phyoaung said...

ကိုယ္ဖတ္ခ်င္တဲ့ စာအုပ္ကို လူျကီးေတြနဲ႕ အစည္းအေ၀းမွာ ယူဖတ္တာေတာ့ သိပ္မမိုက္ဘူးဗ်.
အစတည္းက ဒီအစည္းအေ၀းက အေရးမပါဘူးထင္ရင္ မတက္နဲ့ေပါ့။ ကိုယ္စိတ္မ၀င္စားနိုင္တဲ့ အထင္မျကီးနိုင္တဲ့ ေနရာကို ဒီလုိလူမ်ိဳးက ေအာင့္အီးျပီးသြားနိုင္တာ က်ေနာ္အံ့ၾသမိတယ္။
ေနာက္လူထူထူမွာ သူမ်ားညံ့ဖ်င္းပုံ (သူကေတာ့ တကယ့္ဂရိတ္ေတြကို မွလုိ႕ဆိုပါတယ္)ကို ေျပာတယ္ဆိုတာကေရာ ပညာတတ္တေယာက္ အထူးသျဖင့္ သူလုိထူးခ်ြန္ေျပာင္ေျမာက္တဲ့ သူတေယာက္အေနနဲ့ လုပ္သင့္လုပ္ထုိက္သလား?
လူတေယာက္ရဲ့ အမွားကို ေ၀ဖန္ေထာက္ျပတာ မွန္ေအာင္ျပင္ေစခ်င္တဲ့ စိတ္နဲ့ဆုိရင္ေကာင္းပါတယ္။ လူထူထူမွာ အရွက္ကြဲေစ အက်ိဳးနဲေစဆိုတာမ်ိဳးေတာ့
ေကာင္းမယ္မထင္..
ိငိုမလုိ ျပိဳမလုိေတြထက္ ဆုိးမွာပဲ..
က်ေနာ္ သူ့ရဲ့စာအုပ္ေတြဖတ္ရသေလာက္ ျကိဳက္တယ္။ သူ့ရဲ့ျကိဳးစားအားထုတ္မွဳ႕ကိုလဲ တကယ့္ကိုခ်ီးက်ဴးေလးစားမိတယ္။ တုိင္းျပည္အတြက္ အလြန္တန္ဖိုးရိွတဲ့ ပုဂၢိလ္လုိ့ လက္ခံပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ အေျပာအဆို သိပ္ျပီးမညက္ေညာတာ၊ တခ်ိဳ႕အခ်က္ေတြမွာ မလိုအပ္ပဲ ဂြတုိက္ျပေနတာဟာ
တမင္တကာ လူစိတ္၀င္စားခံခ်င္လို႕မ်ား လုပ္ျပေနသလားလုိ႕ ေတြးမိတယ္ဗ်။ သူ့ရဲ့ သိစိတ္နဲ့ ျဖစ္ျဖစ္ မသိစိတ္နဲ့ျဖစ္ျဖစ္ေပါ့ေလ..
ေနာက္တခု.. အျကီးအက်ယ္ အျငင္းပြါးဖြယ္ ကိစၥတခုကို အစပ်ိဳးေပးျပီး သူက လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ထြက္ထုိင္ ေနတာမ်ိဳးဆိုပါေတာ့။ ဒါက လူပ်ိဳကာလသားေတြ စုံတုန္း ေနာက္ခ်င္ေျပာင္ခ်င္စိတ္နဲ႕ ဆိုရင္ေတာ့ ေကာင္းသားပဲ။ သူတို့လုိ အေျခအေနမ်ိဳးနဲ႕ ဒီလုိလုပ္တယ္ဆုိေတာ့ တမ်ိဳးပဲလုိ႕ ေတြးမိတယ္။ တခုေတာ့ရိွတယ္ ဒီလူေတြ ဘာမွေသေသခ်ာခ်ာ မစဥ္းစား မေတြးေခၚၾကဘူး။ အေပၚယံေၾကာေတြ.. ကဲ ငါစေပးခဲ့မယ္..ေတြးၾက ေျပာၾက ျငင္းၾကေလေရာ့ဟယ္ ဆုိျပီးမ်ား လုပ္သလားေတာ့မသိ=)
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္က်ေနာ္ကေတာ့ သူဟာလူေတာ္ျကီးျဖစ္ေပမဲ့ အေျပာအဆို အျပဳအမူေတြက respect နဲတယ္ထင္မိတယ္။

Rita said...

@ မျမတ္ႏိုး

မနက္က စာ႐ိုက္ရင္းနဲ႔မို႔ နည္းနည္းလိုသြားတယ္။

မျမတ္ႏိုးေတြးတာေတြနဲ႔ ဆန္႔က်င္ဘက္ဆိုတာ ေဒါက္တာသန္းထြန္းနဲ႔ ပတ္သတ္တဲ့ ကိစၥကိုတင္ေျပာတာပါ။

ဆရာေက်းဇူးကိစၥကိုေျပာတာမဟုတ္။ ဘာလို႔ဒါကို ဆြဲထည့္ေျပာတာလည္းဆုိတာ နားမလည္ပါ။ ဘာလုိ႔ဆို တင္ထားတဲ့ ပို႔စ္နဲ႔ ဘာမွ မဆုိင္လို႔။

ထပ္ေျပာရရင္
((ဒါဆို ရီတာက ကိုယ့္ကိုသင္ေပးခဲ့တဲ့ဆရာေတြကို ငါ့မိဘပိုက္ဆံေပးထားလို့သူတို့ေတြငါ့သင္ေပးတာလို႔ဆိုလိုတာလား..)) လို႔ ေမးစရာအခ်က္ ဘယ္ေနရာမွာမွ မပါဘူးလို႔ ထင္ပါတယ္။

Rita said...

@phyoaung

စံေတြဟာ မတူၾကဘူး။ ေနာက္တစ္ခု သူလုပ္ခဲ့တာ သူျဖတ္သန္းလာခဲ့တာ သူေတြ႕ႀကံဳလာခဲ့တာေတြကို တိတိက်က် ကိုယ္တို႔ မသိႏိုင္ဘူး။ ကိုယ္ေတာ့ မသိဘူး။ သူ ဘယ္လို စိတ္ရင္းနဲ႔ လုပ္တယ္ဆုိတာကို ယံုၾကည္စိတ္နဲ႔ မွန္းၾကည့္ဖို႔ပဲ တတ္ႏိုင္တယ္။ ကိုယ္က သူလိုလူမ်ိဳးအေပၚမွာ ယံုၾကည္စိတ္႐ွိေတာ့ ကိုယ္မွန္းၾကည့္လို႔ရတဲ့ အေျဖဟာ phyoaung မွန္းၾကည့္လို႔ရတဲ့ အေျဖနဲ႔ တူခ်င္မွေတာ့တူမယ္။

respect နည္း မ်ား ကိစၥကေတာ့ ဒီ comment ရဲ႕ အစဆံုးစာေၾကာင္းကိုပဲ ျပန္ဖတ္လိုက္ပါ။

ကိုယ္ကေတာ့ ဘယ္သူ႕ကိုေတာ့ ဘယ္သူနဲ႔ မႏႈိင္းပါနဲ႔ေတြ ဘယ္သူျဖစ္လို႔ ဘယ္လို မေဝဖန္ပါနဲ႔ေတြ ေျပာရစေကာင္းသည္ မေအာက္ေမ့လို႔ ကိုယ္ တန္ဖိုးထားၿပီး ႐ိုက္တင္ေနရတဲ့ ေဒါက္တာသန္းထြန္းနဲ႔ ငိုေတာ့မလို ၿပိဳေတာ့မလို ႏိုင္ငံေရး ဇာတ္မင္းသားလိုဟာေတြကို ႏႈိင္းရေကာင္းလားလို႔ စိတ္ထဲ မ႐ွိပါဘူး။

တစ္ခုပဲ။ တန္ဖိုးထားရာစံေတြ မတူၾကဘူးဆိုတာကို ထပ္ေတြးမိ႐ံုပဲ။ ငိုေတာ့မလို ၿပိဳေတာ့မလို ႏိုင္ငံေရး ဇာတ္မင္းသားလိုဟာေတြကို ေဒါက္တာသန္းထြန္းထက္ ပိုတန္ဖိုးထားတယ္ဆိုလည္း အဲဒါ phyoaung ရဲ႕ စံႏႈန္းတစ္ခုလို႔ပဲ ယူဆလိုက္႐ံုပါပဲ။

Ko Boyz said...

တစ္စံုတစ္ေယာက္ေသာသူမ စိတ္ေကာက္စိတ္ဆုိးတုန္းက သူ႔သြားေစာင့္ရင္းန႔ဲ ဒီေဒါက္တာသန္းထြန္း အီးဘြတ္ကို ကုန္ေအာင္ ဖတ္မိတာပဲ မွတ္မိတယ္။ :P

ဇြန္မိုးစက္ said...

ဆရာႀကီးကုိ ေလးစားပါတယ္။ No man is perfect ဆုိေတာ့ ပညာအရာနဲ႔ ပတ္သက္ရင္ သူသိပ္ေတာ္ေပမယ့္ တျခား လူမႈေရးရာကိစၥမ်ိဳးမွာ လုိအပ္မႈေတြ ရွိေကာင္းရွိနုိင္ပါတယ္။ သမုိင္းနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး သူ႔အျမင္ကုိ သေဘာက်တယ္၊ သူ႔ႀကိဳးစားအားထုတ္မႈကုိ ေလးစားတယ္။ ပုဂၢဳိလ္ေရးရာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ မေ၀ဖန္ခ်င္ေတာ့ဘူး။ ကုိယ့္ဆႏၵအရ ခြဲထားလုိက္တယ္။

ဇြန္မိုးစက္ said...

ဇြန္လည္း မဖတ္ဖူးေသးတဲ့ စာအုပ္မုိ႔ ျပန္႐ုိက္တင္ေပးတဲ့ ရီတာ့ကုိ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

Shinlay said...

ဆရာၾကီးက က်မေလးစားရတဲ့ ဆရာတစ္ဦးပါ။
ဆရာစာေတြ ဖတ္ရလို ့ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

phyoaung said...

မရီတာ.. က်ေနာ္က တန္ဘိုးျခင္းနိွဳင္းယွဥ္ျပီး ေျပာခဲ့တာ မဟုတ္ပါဘူး။ အက်င့္စရိုက္ကေလးတခုကိုပဲ နိွဳင္းယွဥ္ေျပာခဲ့တာ..ဥပမာ ပန္းမခူးရ ဆိုတဲ့ေနရာမွာ က်ေနာ့္အိမ္နားက အပ်ိဳမေလးက အမွတ္တမဲ့ ခုိးခူးလုိက္တာျမင္ရင္ က်ေနာ္ျပဳံးခ်င္ ျပဳံးမိသြားနိုင္တယ္.. သူ႕ေနရာမွာ ဂ်ဴးဆုိရင္ေတာ့ လုံး၀ က်ေနာ္ျပံဳးမိမွာ မဟုတ္ဘူး။
လူတုိင္းမွာ သူ႕တန္ဖုိးနဲ႕ သူရိွၾကစျမဲပါ. က်ေနာ္ကိုယ္တုိင္က နိုင္ငံေရးသမားမဟုတ္လုိ႕ သူတို႕ကို ေနရင္းထုိင္ရင္း ၾကည့္မရတာမ်ိဳး မရိွသလုိ ကယ္တင္ရွင္ၾကီးေတြပဲဆုိျပီး အလုိလုိေနရင္း ၾကည္ညိဳေနတာမ်ိဳးလဲ မဟုတ္ပါဘူး. စိတ္ကုန္မယ္ဆုိရင္ေတာ့ ျမန္မာျပည္နုိင္ငံေရးမွာ လူေရာ ၊ မူေရာ ကုန္စရာေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားပါတယ္။ လက္ရိွအေျခအေနကိုလဲ မၾကိဳက္၊ ေျပာင္းလဲေအာင္လဲ ဘာမွ မလုပ္နိုင္၊ လုပ္နိုင္ေအာင္လဲ မၾကိဳးစားတဲ့ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ေတာင္စိတ္ကုန္တဲ့ စာရင္းထဲ ထိပ္ဆုံးက ထဲ့ထားလုိ႕ရေသးတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူမ်ားကို က်ေနာ္ ဘာမွမေျပာလုိေတာ့ဘူး။ လူတုိင္းမွာ အားသာခ်က္၊ အားနဲခ်က္ဆိုတာရိွတယ္ေလ။ လုံး၀ပါဖက္ျဖစ္တဲ့ သူဆိုတာေတာ့ က်ေနာ္မေတြ႕ဘူးေသးဘူး..

Rita said...

တန္ဖိုးခ်င္း ႏႈိင္းယွဉ္ၿပီးေျပာတယ္လို႔ မထင္ပါဘူး။ ဘာလို႔ဆို တန္ဖိုးခ်င္းသာ ႏႈိင္းယွဉ္ၿပီး ေျပာမယ္ဆိုရင္ phyoaung ေလာက္ ေခ်ာက္က်မယ့္သူ ႐ွိမွာကို မဟုတ္ဘူး။ ကိုယ္ဆုိလိုတာက ယွဉ္ခြင့္မ႐ွိဘူး။ ယွဉ္တာကို ကိုယ္လက္မခံႏိုင္ဘူး ေျပာတာ မဟုတ္ဘူး။ ေခ်ာက္က်မယ္ ဆုိတာက အလြတ္သေဘာ ေျပာလို႔မရတဲ့ ကိစၥအတြက္ ဒီႏွစ္မ်ိဳးႏွစ္စားကို ႏိႈင္းယွဉ္ဖို႔ရာ အခ်က္အလက္ ႐ွာရတာ ဘယ္ေလာက္ ဂြက်လိုက္မလဲ ေတြးမိလို႔ပါ။ ဘယ္သူ အဲေလာက္ စြန္႔စားရဲပါ့မလဲ လို႔ အမွန္အတိုင္း ေတြးမိလို႔ပါ။

က်န္တာေတြကေတာ့ ေဆြးေႏြးေလာက္တာ မ႐ွိပါဘူး။ ေျပာေနတဲ့ အေၾကာင္းရင္းနဲ႔ ဘာမွမဆုိင္လို႔။ ကိုယ္က ေဒါက္တာသန္းထြန္း လုပ္ကိုင္ေဆာင္႐ြက္ ေျပာဆုိျပဳမူသြားတာေတြကို သေဘာက်တယ္။ တန္ဖိုးထား ေလးစားတယ္။ အားလံုးကိုယ့္လိုပဲ ျဖစ္မွာပဲလို႔ေတာ့ မေတြးဘူး။

ခုပဲၾကည့္။ ေဒါက္တာသန္းထြန္းအျပဳအမူကို ခါးခါးသီးသီး ျဖစ္ေနတဲ့လူေတြ ပါလာတာပဲ မဟုတ္လား။ မဖိတ္ေခၚလည္း ေရာက္လာတာပဲ မဟုတ္လား။ သူလုပ္ရတဲ့ သူျပဳမူရတဲ့ ေနာက္ခံအေၾကာင္းရင္းေတြ ကိုယ္ေတြးၾကည့္လို႔ရ၊ နားလည္လို႔ရ ေလးစားၾကည္ညိဳလို႔ရေပမယ့္၊ မရတဲ့လူကေတာ့ ငိုမလုိ ၿပိဳမလိုထက္ဆိုးတယ္လို႔ ျမင္တာပဲ မဟုတ္လား။

ဒါေတြက စံ မတူလို႔ ျဖစ္တဲ့ကိစၥေတြ၊ စံထားတာျခင္း မတူလို႔ ကြဲျပားသြားတဲ့ အျမင္ေတြလို႔ ေတြး႐ံုကလြဲလို႔ ဘာမွ ညႇိစရာ အေၾကာင္းမ႐ွိဘူး။ တူဖို႔လိုတယ္လည္း ကိုယ္ မထင္ဘူး။

ဒါေပမဲ့ ေျပာစရာ႐ွိရင္ ေျပာလုိက္။ ေျပာၿပီးသြားမွ သူမ်ားကို ဘာမွ မေျပာခ်င္ေတာ့ဘူးလို႔ေတာ့ ဘာျဖစ္လို႔ သံုးေနမွာလဲ။ ေျပာၿပီးေနမွကိုး။ ေျပာတာ ဘာမွ မျဖစ္ဘူး။ ေျပာလုိ႔ ကုန္သေလာက္႐ွိမွ မေျပာခ်င္ေတာ့ဘူး ဆုိေတာ့လည္း ဘာဆက္ေျပာရမွန္းကို မသိေတာ့ဘူး။

ကိုယ့္ဘေလာ့မွာေတာ့ အားနာစရာမလုိဘူး။ ကိုယ့္ဘက္ကလည္း အားနာလိမ့္မယ္လို႔ မေမွ်ာ္လင့္နဲ႔ေပါ့။

phyoaung said...

က်ေနာ္ကေတာ့ အားနာတတ္တယ္..အထူးသျဖင့္ အေရးတၾကီးကိစၥမဟုတ္ရင္ေပါ့..က်ေနာ့္စိတ္ထဲ တကယ္လုိအပ္တယ္ အေရးၾကီးတယ္ထင္မွသာ ျပတ္ျပတ္သားသား ေျပာတတ္လုပ္တတ္တဲ့သူမို႕ပါ..
ေတာ္ရံုကေတာ့ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရြွင္ရြွင္ေပ့ါေပါ့ပါးပါးပဲ သေဘာက်တယ္ေလ..ဘာမွမေျပာခ်င္ေတာ့ဘူးဆိုတာကလဲ ဇတ္သမားလုိလုိလုိ႕ မရီတာ ေျပာခဲ့တဲ့ သူေတြကိုပါ။ အခုပိုစ့္နဲ႕ သိပ္မဆိုင္ေပမဲ့ ကြန္မင့္မွာ စကားစပ္မိလို႕ပါ..အမွန္က ေဒါက္တာသန္းထြန္းရဲ႕ ငါ့အေၾကာင္းဖတ္ျပီးကတည္းက ေျပာခ်င္ေနတဲ့ စကားအခ်ိဳ႕ကို. ေျပာစရာကမၾကဳံျဖစ္ခဲ့ဘူး။ အခုၾကဳံတာနဲ႕ ဖိတ္ေခၚမဲ့သူမရိွဘဲ ၀င္မန္႕လုိက္တာ းး((
ခါးခါးသီးသီးေတာ့ လုံး၀မျဖစ္တာေသခ်ာတယ္..
က်ေနာ္သူ႕အေပၚထားတဲ့ စံက အရမ္းျမင့္ေနလို႕ အားမလုိအားမရျဖစ္မိယုံေလာက္ပါ.. သူက ေဒါက္တာသန္းထြန္းျဖစ္ေနလုိ႕ကို သူျပဳမူရတဲ့ အေၾကာင္းအရာ အခ်ိဳ႕ကို နားလည္ေအာင္မၾကိဳးစားခဲ့တာလဲပါသေပါ့ကြယ္..အင္း..သူလဲလူထဲကလူပဲေလ..ကိုယ္အထင္ၾကီးတုိင္း အမ်ားၾကီးေမ်ွာ္လင့္ခ်င္လုိ႔ ဘယ္ရမလဲေနာ္ ))
ေၾသာ္ ေနာက္တခု..က်ေနာ္ နားမလည္တာက
"ႏိုင္ငံေရး ဇာတ္မင္းသားလိုဟာေတြကို ေဒါက္တာသန္းထြန္းထက္ ပိုတန္ဖိုးထားတယ္ဆိုလည္း"..ဆိုတဲ့စကားက တန္ဖုိးျခင္းနိွဳင္းယွဥ္တဲ့ သေဘာကိုေျပာတာမဟုတ္ဘူးလား..ဒါဆိုက်ေနာ္ နားလည္မွဳ႕လြဲျပီး ျပန္ရွင္းျပတာ ျဖစ္မယ္မရီတာ ေဆာရီးပဲေနာ္..

Rita said...

တကယ္ေတာ့ phyoaung ေရးခ်င္ေနတဲ့ အဓိကအေၾကာင္းက ဇာတ္သမားလိုလို ဆိုတဲ့ အသံုးအႏႈန္းကိစၥ ျဖစ္ရမယ္။ ေဒါက္တာသန္းထြန္းက ၾကားမ်ားညပ္သြားေလသလားမသိ။

(ငိုမလုိ ျပိဳမလုိေတြထက္ ဆုိးမွာပဲ..) ဆိုတဲ့ စကားေၾကာင့္ ("ႏိုင္ငံေရး ဇာတ္မင္းသားလိုဟာေတြကို ေဒါက္တာသန္းထြန္းထက္ ပိုတန္ဖိုးထားတယ္ဆိုလည္း") ဆိုတဲ့စကားက ျဖစ္လာရတယ္ ဆုိတာ နားလည္မယ္ ထင္ပါတယ္။ ေဒါက္တာသန္းထြန္း အျပဳအမူက (ငိုမလုိ ျပိဳမလုိေတြထက္ ဆုိးမွာပဲ..) ဆုိေတာ့ ငိုမလိုၿပိဳမလုိေတြကမွ ပိုေကာင္းဦးမယ္။ ေတာ္ေသးတယ္ လို႔ေတာ့ ယူလို႔ရတာေပါ့ေနာ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔လည္း ပိုေကာင္းတယ္ထင္လည္း (တနည္း) ပိုတန္ဖိုးထားတယ္ဆိုလည္း ဆိုတာကို သံုးလုိက္တာ။ ယွဉ္ေျပာလို႔လည္း ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူး။ ႏိႈင္းရေကာင္းလားလို႔ ကိုယ္က ျဖစ္မွာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ အတိအလင္းေျပာၿပီးသား။ ဒါေပမဲ့ ႏိႈင္းျပႏိုင္လိမ့္မယ္လို႔ေတာ့ မေမွ်ာ္လင့္ဘူး။ ဒါကို ဆုိလိုတာပါ။

ခါးခါးသီးသီး မျဖစ္ဘူးဆုိလည္း မျဖစ္ဘူးေပါ့။ ေျပာတဲ့အတိုင္းပါပဲ။ ျဖစ္လည္း ဘယ္သူကမွ ဘာမွ ျဖစ္မွာမဟုတ္ဘူး။

တခုေတာ့ေျပာခ်င္တယ္။ "သူ႕အေပၚအရမ္းေမွ်ာ္လင့္ထားလို႔... ထားထားတဲ့ စံက အရမ္းျမင့္ေနလို႔ ဆိုတာ... နည္းနည္း စကားလံုး ျပင္ေပးရင္ ရမလား... ျမင့္တယ္ နိမ့္တယ္ ဆုိတာထက္ စံႏႈန္းေတြက မတူၾကလို႔ ဆိုတာမ်ိဳး ေပါ့။ အထက္ေအာက္ သေဘာမဟုတ္ဘဲ... လယ္ဗယ္တူျဖစ္သြားေအာင္လို႔...

အနိမ့္အျမင့္သံုးလည္းပဲ ဘာမွေတာ့ မျဖစ္ပါဘူး။ သံုးလို႔ရပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အားနာတတ္တယ္ ဆိုတဲ့ စကားနဲ႔ အမွတ္တမဲ့ သတိမထားမိဘဲ ေ႐ွ႕ေနာက္ လြဲသြားမစိုးလို႔။

phyoaung said...

ေတာ္ေသးတယ္ က်ေနာ္ဒီကြန္မင့္ကို ေသာၾကာလုိေန႕မ်ိဳးမွာ ေပးမိလို႕..
မဟုတ္ရင္ ဒုကၡ =((
အစတည္းက နဲနဲေတာ့ စဥ္းစားသား။ မရီတာက စကားကို အလြန္ခ်က္က် လက္က် ေျပာတတ္တာလုိ႕..
က်ေနာ္အလြယ္္တကူေျပာလုိက္တဲ့ စကားကို အဲ့လုိ ခ်က္နဲ႕လက္နဲ႕ တလုံးျခင္းေထာက္ျပျပီး ေမးလုိက္ရင္ က်ေနာ္လန္႕လန္႕သြားျပီး ေျခမကို္င္မိ၊ လက္မကိုင္မိျဖစ္သြားေရာ...
အမွန္က ဇတ္သမားက ၾကားညပ္သြားတာပါခင္ဗ်ာ..
မူလပထမ ေျပာလုိရင္းက ေဒါက္တာသန္းထြန္းကိုပါ။
စံဆိုတာကလဲ က်ေနာ္တဦးထဲရဲ႕ မူပိုင္စံပါခင္ဗ်ာ..သူမ်ားထားတဲ့ စံနဲ႕ နွိဳင္းယွဥ္တြက္ခ်က္ထားတာမဟုတ္ရပါ..
က်ေနာ္ပန္းမခူးရဆိုတဲ့ ဥပမာေလးနဲ႕ ရွင္းျပထားပါတယ္..ဒါက က်ေနာ္တဦးထဲရဲ႕ အျမင္ပါ။ သူမ်ားအတြက္ေတာ့ သဘာ၀က်ျခင္မွ က်ပါလိမ့္မယ္။
ငယ္ငယ္တုံးက ကိုယ္မသိတဲ့ အေၾကာင္းအရာတခုကို အဖိုးအဖြားေတြ၊ မိဘေတြကို ေမးလုိ႕ သူတို႕ကလဲ မသိဘူးေျပာရင္ သိပ္စိတ္ဆိုးတယ္။ ေတြ႕သမ်ွဟာ ေကာက္လွြတ္ပစ္ျပီး မရမက လွည့္ပတ္ေမးေနေတာ့တာ။
စိတ္ထဲမွာ လူၾကီးဆိုတာ ေမးသမွ်ေျဖနိုင္ရမယ္။ ကိုယ္မသိတာေတြ သူတို႕သိိကိုသိရမယ္လုိ႕ မွတ္တာ။ ကိုယ့္ရြယ္တူခ်င္း မတိမ္းမယိမ္းခ်င္းေမးလုိ႕ မသိရင္ေတာ့ ဘာမွမျဖစ္ဘူး..ရတယ္..
အဲ့လိုနဲ႕ ၾကီးလာေတာ့လဲ ကိုယ္အထင္ၾကီးတဲ့ သူဆိုရင္ ကိုယ္လိုသူလုိ ရိုးရိုးသေဘာထားတဲ့သူနဲ႕ က်ေနာ္ စံထားတာျခင္းမတူေတာ့ဘူး..အဲ့ဒါပဲဗ်..ခုလဲ အဲ့ဒီသေဘာပဲ။
ေပ်ာ္စရာတနဂႍေႏြျဖစ္ပါေစ မရီတာ..
က်ေနာ့္အျမင္ကို ရုိးရွင္းစြာေျပာျပျခင္းသက္သက္ပါ.. စိတ္ထဲမွာ ဘယ္သူ႕ကိုမွ သာေစနာေစ ဆိုတဲ့သေဘာမရိွတာ တကယ္ပါ..

Rita said...

တကယ္ေတာ့ ပန္းခူးတဲ့ ဥပမာဟာ ဟုတ္မလိုလိုနဲ႔ ကိုယ့္အတြက္ေတာ့ တကယ္ေၾကာင္တယ္။

ဒါေပမဲ့ ေျပာတဲ့လူက ႏွစ္ခါတိတိေျပာလို႔ ကိုယ္ကလည္း ကိုယ့္ဘက္က ဘယ္လိုဆုိတာကို ျပန္ေျပာပါမယ္။

ပန္းမခူးရဆုိတဲ့ေနရာမွာ ဘယ္လိုလူက ခိုးခူးခူး ကိုယ့္အတြက္ ပန္းခိုးခူးတာသာ ျဖစ္မွာပဲ။

တစ္ခုေတာ့ ႐ွိတယ္။ ဂ်ဴးျဖစ္ေစ၊ ေဒါက္တာ သန္းထြန္းျဖစ္ေစက တားျမစ္ေနရာမွာ ခူးလိုက္တယ္ဆုိရင္ အဲဒီလို ခူးရတဲ့ ေနာက္ေၾကာင္းရာဇဝင္ဟာ ခိုင္လံုၿပီးသားျဖစ္လိမ့္မယ္ဆုိတဲ့ အျမင္နဲ႔ ကိုယ္ အရင္ဆံုးၾကည့္မိမယ္။ ၿပီးရင္ အဲဒီလို ခူးရတဲ့ တကယ့္ ေနာက္ေၾကာင္းရာဇဝင္ကို ကိုယ္သိေအာင္ လိုက္မယ္။ အတိအက် မသိႏိုင္ရင္ မွန္းဆလို႔ရမယ့္ အခ်က္အလက္မွန္သမွ်ကို ေလ့လာမယ္။

ဒါက အလုပ္သေဘာကိုေျပာတာ။ တကယ္ေတာ့ ကိုယ့္အတြက္ ဂ်ဴးျဖစ္ေစ၊ ေဒါက္တာသန္းထြန္းျဖစ္ေစရဲ႕ တားျမစ္ေနရာမွာ ပန္းခူးတဲ့ အမႈအတြက္ သိုင္းဝိုင္းထည့္သြင္းစဉ္းစားစရာ အခ်က္အလက္ေတြက ျမင္ရတဲ့ တခဏမွာတင္ ႐ွိေနၿပီးျဖစ္လိမ့္မယ္။ ငါေျပာခ်င္သမွ်... စာအုပ္ကို ဖတ္မိတာ ခုတေခါက္ အိမ္အျပန္မွ ဆုိေပမယ့္ အဲဒီမတိုင္ခင္က သိထားၿပီးသား အခ်က္အလက္ေတြရယ္၊ အဲဒီစာအုပ္ထဲမွာ ျပမထားေပမယ့္ ျမင္သာေစတဲ့ အေၾကာင္းေတြရယ္က သူတို႔ အျပဳအမူကို နားလည္လက္ခံဖို႔အတြက္ ေနာက္ခံအေၾကာင္းေတြ ျဖစ္လာတယ္။

Rita said...

ေမ့လို႔။

စံ ဆုိတဲ့ကိစၥကလည္း၊ phyoaung နဲ႔ ေဒါက္တာသန္းထြန္းႀကိဳက္တဲ့ တျခားလူေတြၾကားက၊ ဒါမွမဟုတ္ phyoaung နဲ႔ ကိုယ့္ရဲ႕ၾကားက စံ ဆိုတာကို ေျပာတယ္ထင္တာ၊ ေျပာခ်င္ခဲ့တာ မဟုတ္ဘူး။

ေဒါက္တာသန္းထြန္းနဲ႔ phyoaung ရဲ႕ စံ ႏွစ္ခုကိုပဲ ေျပာခ်င္ခဲ့တာ။ ေခါင္းထဲမွာ အဲဒါပဲ ႐ွိခဲ့တာ။

Unknown said...

ကၽြန္ေတာ့ ကြန္းမန္႕ၾကေတာ့ ဘာျဖစ္လို႕မတင္ေပးတာလဲ

Rita said...

july ကြန္မန္႔ကို မေတြ႕မိပါဘူး။
တခါတေလ အဲလို ျဖစ္တတ္ပါတယ္။
comment ေရးတုန္းက တက္သြားတာ ေသခ်ာရဲ႕လား။ err ျပေသးလား။ တခါတေလလည္း comment ေရးတဲ့သူက err ျမင္လုိက္ရေပမယ့္ ေမးလ္ထဲ ဝင္လာတတ္ပါတယ္။

Bino said...

ငါ့လက္ဝဲက လူကိုလည္း ငါ ေစ့ေစ့စပ္စပ္ၾကည့္တယ္။ လက္ယာက လူကိုလည္း အားမနာတမ္း ၾကည့္တယ္။ ေစတနာ အေခ်ာင္းလည္း မျမင္ဘူး။ အျပားလည္း မျမင္ဘူး။ လခစားပဲ။
This is his point of view only.

I read all comments related post item

BINO