Wednesday, May 19, 2010

ကမၼဖလ နဲ႔ မတရားမႈ

zizawa blog မွာ ေရးျဖစ္တဲ့ comment ပါ။ မတရားမႈ နဲ႔ ပတ္သတ္တဲ့ post series ေတြကို ခုရက္ပိုင္း အဲဒီမွာ ဖတ္ေနျဖစ္ပါတယ္။ မတရားမႈကို ဘာေၾကာင့္ မလုပ္သင့္တာလဲ ဆုိတဲ့ post ကို ဖတ္ၿပီးေတာ့ ကိုယ့္ေခါင္းထဲကို ဖတ္ခဲ့ဖူးတဲ့ စာအုပ္ေတြအေၾကာင္းပဲ တန္းဝင္လာပါတယ္။

* တင့္တယ္ ရဲ႕ ကမၼဖလ
* Cronin ရဲ႕ The Stars Look Down

ၿပီးေတာ့ ဒီ post ကို blog ေပၚ မေ႐ႊ႕ခင္ သတိရမိတဲ့
* Leo Tolstoy ရဲ႕ God Sees the Truth, but Waits (ဒါကိုေတာ့ ျပန္ေရးထားတဲ့ short stories စာအုပ္ဖတ္တာပါ)

ဒါနဲ႔ပဲ အဲဒီ comment ကို blog ေပၚ ျပန္ေ႐ႊ႕ဖို႔ စိတ္ကူးမိတယ္။ မူရင္း post ကိုပဲ အဓိကထား မွတ္ခ်က္ေရးခဲ့တာမို႔ စာအုပ္အေၾကာင္း review နဲ႔ေတာ့ သိပ္တူမယ္ မထင္ဘူး။ ကိုလူေထြးရဲ႕ အႀကံေပးခ်က္အရေရာ၊ လိုအပ္မယ္ထင္လုိ႔ေရာ ဇာတ္လမ္းအက်ဉ္းခ်ဳပ္ကိုေတာ့ နည္းနည္း ေရးပါမယ္။

ကမၼဖလ
လူတစ္ေယာက္က ရန္ၿငိဳးေၾကာင့္ အ႐ြယ္စံု လူ (၇) ေယာက္တိတိကို ပိပိရိရိ ႀကံစည္ၿပီး သတ္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ပိရိသလဲဆုိရင္ သူကိုယ္တုိင္ကမွ ေျဖာင့္ခ်က္မေပးရင္ ဘယ္လုိမွ မရိပ္မိႏိုင္ မေပၚႏိုင္ဘူး။ ေနာက္ေတာ့ လံုးဝ မက်ဴးလြန္တဲ့ လူသတ္မႈနဲ႔ သူ ႀကိဳးမိန္႔က်တယ္။ အဲဒီအမႈကိုက်ေတာ့ သူ လံုးဝ မက်ဴးလြန္ေပမယ့္ ဘယ္လုိမွ ေျပးမလြတ္ေအာင္ကို ကန္ရာ႐ွိခဲ့တယ္။ သက္ေသ သကၠာယ အားလံုးက ဒီလူသတ္မႈကို သူက်ဴးလြန္ေၾကာင္း ေထာက္ပံ့အားေပးေနသလို ျဖစ္ေနတယ္။ သူဘယ္လုိမွ မလြတ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။

ေနာက္ေတာ့ သူ စြပ္စြဲခံရတဲ့ အမႈကို တကယ္က်ဴးလြန္ခဲ့တဲ့ တရားခံက ေျဖာင့္ခ်က္ေပးလုိက္လို႔ ႀကိဳးစင္တက္ရေတာ့မယ့္ဆဲဆဲမွာ သူ လြတ္သြားတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူတကယ္ က်ဴးလြန္ခဲ့တဲ့ လူ (၇) ေယာက္ကို သတ္မႈက ေပၚလာၿပီး အဲဒီညေနမွာပဲ သူ ျပန္ ႀကိဳးေပးခံရတယ္။

ဒီစာအုပ္ကို ေနာက္ဆံုးႏွစ္မွာ ေက်ာင္းစာၾကည့္တုိက္ကပဲ ငွားဖတ္ခဲ့တယ္။

The Stars Look Down
ဒါကိုေတာ့ အက်ဉ္းေျပာဖို႔ ခက္တယ္။ ဘာလို႔ဆို ကမၼဖလလို ဇာတ္လမ္းဆင္ထားတာ မ႐ွိဘဲ၊ စ႐ိုက္သဘာဝေတြကိုသာ အထူးျပဳ သ႐ုပ္ေဖာ္ထားတာ ျဖစ္လုိ႔ပါ။ ဇာတ္လမ္းအသားေပးတဲ့ ဝတၳဳ မဟုတ္ဘူး။ ေက်ာင္းၿပီးလို႔ ၂ ႏွစ္ေလာက္႐ွိမွ ဖတ္ခဲ့ရတယ္ထင္တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဖတ္ခဲ့ရတဲ့ စာအုပ္ေတြဆို သိပ္မမွတ္မိေတာ့ဘူး။ ေနာက္ ကိုယ္တုိင္ကလည္း ေသးသည့္အမႈသာ ႀကီးေအာင္ လုပ္ႏိုင္တာ၊ ႀကီးသည့္အမႈ ေသးေအာင္ မလုပ္တတ္ ျဖစ္ေနတယ္။ အက်ဉ္းေရးဖို႔ ခက္ပါတယ္။

အဂၤလန္ႏိုင္ငံက ေက်ာက္မီးေသြးတြင္းတူး အလုပ္သမားလူတန္းစားေတြ၊ ပိုင္႐ွင္လူတန္းစားေတြ အဲဒီေခတ္အခါက လူတန္းစားအမ်ိဳးမ်ိဳးရဲ႕ အေျခအေန စ႐ိုက္သဘာဝေတြကို အပီျပင္ဆံုး ေရးျပထားတယ္။ တကယ္ေတာ့ Cronin ေရးသမွ်စာေတြမွာ မပီျပင္ဘူး ဆိုတာ မ႐ွိပါဘူး။ ထူးျခားတာက ကမၼဖလ မွာလို စာေရးသူက ဇာတ္လမ္းထဲကို ဝင္မပါခဲ့ဘူး။

ဒီဝတၳဳရဲ႕ ဇာတ္သိမ္းမွာ လူ႐ႈပ္လူေပြ အမိႈက္တစ္ေကာင္က ေခတ္ပ်က္သူေဌးျဖစ္၊ ေက်ာက္မီးေသြးတြင္း ပိုင္႐ွင္ ျဖစ္လာၿပီး၊ ေက်ာက္မီးေသြးတြင္း အလုပ္သမားရဲ႕သားကေန အမတ္ျဖစ္ခဲ့တဲ့သူ နဲ႔ ေက်ာက္မီးေသြးတြင္းပိုင္႐ွင္ေဟာင္းရဲ႕ သားက ေက်ာက္မီးေသြးတြင္းတူး အလုပ္သမားေတြအျဖစ္နဲ႔ ေက်ာက္မီးသြင္းတြင္းဆီ ဆင္းသြားၾကတာနဲ႔ သိမ္းထားတယ္။ ဒီလို တစ္ေၾကာင္းထဲ ေရးလုိက္ေတာ့ အနိမ့္အျမင့္ အတက္အက်က သိပ္ကို သိသာလြန္းတယ္ ထင္ရေပမယ့္၊ တကယ့္ စာအုပ္ထဲမွာက်ေတာ့ ျဖစ္ပ်က္ေျပာင္းလဲမႈေတြက သိပ္ကို ယုတၱိတန္တယ္။ ေခတ္အေျခအေန၊ စ႐ိုက္သဘာဝေတြနဲ႔ အျဖစ္အပ်က္ေတြကို ေပါင္းစပ္ေပးထားတာမွာ စာေရးဆရာကို လံုးဝ မျမင္ခဲ့ရဘူး။ ဇာတ္လမ္းတစ္ခုလံုးမွာ ေစာဒကတက္စရာ မ႐ွိေအာင္ကို သူ႕သေဘာသူေဆာင္သြားၾကတယ္။

God Sees the Truth, but Waits
ကမၼဖလ နဲ႔ ခပ္ဆင္ဆင္ပါပဲ။ လူသတ္မႈနဲ႔ မွားယြင္းေထာင္က်ခဲ့တဲ့ လူတစ္ေယာက္အေၾကာင္း။ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာၾကာၿပီးတဲ့ေနာက္ အမႈမွန္ေပၚလို႔ သူ႕ကို ေထာင္ကလႊတ္တဲ့စာ ထုတ္ျပန္တဲ့ေန႔မွာပဲ သူ ဆံုးသြားတယ္။

***
Comment

RITA // 18/05/2010 at 03:18
(႐ုပ္ရွင္ေတြထဲမွာဆုိလည္း မတရားမႈက အသာရၿပီး ဇာတ္သိမ္းသြားတဲ့ ႐ုပ္ရွင္ေတြ မရွိသေလာက္ ရွားတယ္။ zizawa)

႐ုပ္႐ွင္ေတြနဲ႔ နည္းနည္း အလွမ္းေဝးပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီအတိုင္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။

ဒါေပမဲ့ ဝတၳဳေတြမွာက် မတရားမႈက အသာရၿပီး ဇာတ္သိမ္းသြားတာ အေတာ္မ်ားမ်ား ႐ွိတယ္။ ဒီ post ဖတ္ၿပီး သတိရလိုက္မိတဲ့ ဝတၳဳက AJ Cronin ရဲ႕ The Stars Look Down.

ၿပီးေတာ့ ဆက္ၿပီး သတိရမိတာ တင့္တယ္ “ကမၼဖလ”။ ႏွစ္ခုလံုးကို အသက္ 22/3 ပတ္ဝန္းက်င္က်မွ ဖတ္ခဲ့ရတယ္။ တင့္တယ္ စာအုပ္ကို အလယ္တန္းေလာက္က စ ၾကားဖူးေပမယ့္ တကယ္ ဖတ္ျဖစ္ေတာ့ ေက်ာင္းၿပီးခါနီးေနပါၿပီ။

ဇာတ္ေၾကာင္း ႏွစ္ခုလံုးရဲ႕ ဇာတ္သိမ္းကေတာ့ ဆန္႔က်င္ဘက္ပဲ။ တင့္တယ္ မွာက ဇာတ္ေကာင္ဟာ သူျပဳသမွ် ကံ ကို သူ ျပန္ခံသြားရတယ္။ Cronin မွာက ေျပာင္းျပန္။ ေနာက္ဆံုးဇာတ္သိမ္းမွာ ေဇာက္ထိုးမိုးေမွ်ာ္ပဲ။

ဝန္ခံရရင္ ကမၼဖလ ကို ဖတ္ရတာဟာ Stars look down ကို ဖတ္ရတာထက္ အားရေက်နပ္ျဖစ္မိတယ္လို႔ ေျပာလုိ႔မရဘူး။

ကမၼဖလ မွာ စာေရးသူက ဝင္ပါထားတာကို သိသိသာသာ ျမင္ေနရၿပီး၊ Stars မွာက စာေရးသူကို လံုးဝမွ မျမင္မိေအာင္ ျဖစ္ရတယ္။

ကမၼဖလ မွာ စာေရးသူရဲ႕ ရည္႐ြယ္ခ်က္ကို မေကာင္းဘူးလို႔ မေျပာႏိုင္ေပမဲ့ (တကယ္က ေကာင္းပါတယ္) သူေပးခ်င္တဲ့ msg က တကယ့္လက္ေတြ႕ဘဝမွာ ျမင္ေတြ႕ေနရတာေတြနဲ႔ အၿမဲ မကိုက္ညီႏိုင္ဘူး။ အဲဒီအခါ ဇာတ္လမ္းက သူဆင္ထားသလို ျဖစ္ေနတယ္။ ဒါကို ဖတ္ၿပီး ေက်နပ္တယ္ ဆုိရင္ ေျဖေတြးသလို၊ ႏွစ္သိမ့္သလိုပဲ ျဖစ္ေနမွာပဲ။ (တရားကို နတ္ေစာင့္တယ္ ဆိုတာ မတရားမႈက တရားမႈကုိ အႏုိင္ရမွာကုိ မျဖစ္ေစခ်င္လုိ ့ေပၚလာတဲ့ စကားလို႔ ထင္တယ္) ဆိုတာမ်ိဳးလို။

ေနာက္ ကမၼဖလ ကို ေဝဖန္ရတာ နဲနဲေတာ့ ေက်ာခ်မ္းတယ္။ (Update: Air Con က ေနာက္ေက်ာ တည့္တည့္မွာ မုိ႔လို႔) ဘယ္ ဘုရားမွ အက်ိဳးဝိပါက္(ကမၼဖလ) တိုင္းဟာ မ်က္ေမွာက္ဘဝမွာတင္ အထင္အ႐ွား ျဖစ္လိမ့္မယ္၊ ျမင္ေတြ႕ရမယ္ မေဟာဘူး။ အဲဒီ ကမၼဖလ ဝတၳဳထဲက ဇာတ္ေကာင္ရဲ႕ အျဖစ္အပ်က္ဟာ ခၽြင္းခ်က္ အျဖစ္မ်ိဳးသာ ျဖစ္ႏိုင္တယ္။

“ႏြားေျခရာေနာက္ကို လိုက္တဲ့ လွည္းဘီးပမာ” ဆုိတာဟာ တစ္ဘဝထဲ ျဖတ္ေတြးဆံုးျဖတ္လိုက္လို႔ မရဘူး လို႔ ခံယူတဲ့ စိတ္နဲ႔ ဖတ္ေတာ့… Cronin ရဲ႕ စာအုပ္ကမွ တကယ့္ ေလာကကို ထင္ဟပ္ႏိုင္တယ္ လို႔ ဘဝင္က်မိတယ္။

အဲဒီေတာ့ (တရားမႈဟာ ကုိယ့္ဘက္မွာ ေလာေလာဆယ္ ရွိခ်င္မွ ရွိမယ္၊ ဘယ္ေတာ့မွ မရွိဘဲ ေနသြားတာလဲ ျဖစ္ႏုိင္တယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲ့ဒိအတြက္ ကုိယ္ဟာ တရားမႈေပၚမွာ ေကာင္းမႈေပၚမွာ သစၥာမေဖာက္သင့္ဘူး။) ဆိုတဲ့ အဆိုကိုပါ အင္မတန္ ဘဝင္က်စြာ လက္ခံပါတယ္။

ဒါေပမဲ့ ခုေျပာသြားတဲ့ထဲမွာ “တစ္ဘဝထဲ ျဖတ္ေတြးဆံုးျဖတ္လိုက္လို႔ မရဘူး လို႔ ခံယူတဲ့ စိတ္” ဆုိတာပါေနေတာ့ ကိုယ္လုပ္မိတဲ့ မတရားမႈ(မေကာင္းမႈ) က တခ်ိန္ခ်ိန္၊ (သံသရာ) တေကြ႕ေကြ႕မွာ လိုက္လာဦးမွာ ဆိုတဲ့ ကိုးကြယ္ရာ ဘာသာတရားကေပးတဲ့ အသိႀကီးေတာ့ ပါေနတယ္။ ဆိတ္ကြယ္ရာမ႐ွိဆိုတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႔ေတာ့ ဆင္ေနတယ္။

(မတရားမႈျဖစ္ေနတဲ့ အတြက္ကုိ မလုပ္သင့္တာ)
(အေၾကာင္းျပခ်က္ ေပးစရာမလုိတဲ့ ေမးခြန္းတခု)

အင္မတန္ စိတ္ဝင္စားမိပါတယ္။ ဒီေခါင္းစဉ္ေတြကို။

***
တိုက္႐ိုက္မဆုိင္တာေတြ ဝင္ေျပာသလိုေတာ့ ျဖစ္ေနတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီ post ဖတ္ၿပီးၿပီးခ်င္း ေခါင္းထဲေရာက္လာတဲ့ အေၾကာင္းေတြ ခ်ေရးလုိက္မိတာ။ တင့္တယ္ ရဲ႕ ကမၼဖလ ebook ႐ွိမလား ႐ွာၾကည့္ေပမယ့္ မေတြ႕မိဘူး။ ေအာက္က လင့္ခ္ မွာေတာ့ ဇာတ္လမ္းအက်ဉ္း ႐ွိပါတယ္။ မဖတ္ရေသးတဲ့ စိတ္ဝင္စားတဲ့သူေတြအတြက္။

http://friendyay.multiply.com/journal/item/73

***
ဒါကေတာ့ အထက္က comment ကို စာေရးသူ ျပန္ထားတဲ့ comment ကို reply ထပ္လုပ္ထားတာပါ။

RITA // 18/05/2010 at 06:14
ဘာသာတရားက လူကို ျပဳျပင္ခဲ့သလား၊ လူက ဘာသာတရားကို ျပဳျပင္ခဲ့သလား ဆုိတာပါ စဉ္းစားမိသြားၿပီ။

***

34 comments:

သက္ပိုင္သူ said...

ကမၼဖလကို ၾကိဳက္လြန္းလို႔ ၀ယ္သိမ္းဖူးတယ္။ အခုေတာ့ ျပန္ရွာမေတြ႕ေတာ့ဘူး.. ၉တန္းေလာက္က ဖတ္တာထင္တယ္။ ျမန္မာဂႏၶ၀င္၀တၳဳေတြထဲမွာ ပါတယ္။ ဇာတ္အိမ္ျမင့္တယ္။ အမ်ိဳးသားစာေပစုအတြက္ ေပးခ်င္ေပမယ့္ အဲဒီလို သတ္တာျဖတ္တာေတြ မ်ားလြန္းလို႔ အပယ္ခံရတယ္ ၾကားဖူးတယ္။ ဟုတ္မဟုတ္ေတာ့ မသိဘူး။ ဒါေပမယ့္ အေတာ့္ကို ေကာင္းတဲ့ ၀တၳဳပါ

Rita said...

ဟုတ္တယ္ စာေပဗိမာန္စာမူဆု အတြက္လား၊ အမ်ိဳးသားစာေပဆု အတြက္လား မသိဘူး အပယ္ခံရတယ္ လို႔ အမွာစာမွာ တင့္တယ္ ကိုယ္တုိင္ ေရးထားတယ္။ အေၾကာင္းျပခ်က္က သပသ ေျပာသလိုပဲ "အဲဒီ ဝတၳဳမွာ သတ္တာျဖတ္တာေတြမ်ားလို႔" တဲ့။

အဲဒီမွာ အေၾကာင္းျပခ်က္က "အက်ိဳးဝိပါက္တိုင္းဟာ ဒီဝတၳဳမွာ ေဖာ္ျပသလို မ်က္ေမွာက္ဘဝမွာတင္ ထင္႐ွားေတြ႕ႏိုင္တာ မဟုတ္လုိ႔" ဆိုရင္ ပိုၿပီး ေကာင္းမယ္ ထင္တယ္ေနာ္။ ဘယ္လုိထင္သလဲ သပသ :)

ဝတၳဳက သူ႕ခ်ည္းသက္သက္ဆုိ ေကာင္းပါတယ္။ ေနာက္ တင့္တယ္ ရဲ႕ ဇာတ္အိမ္ဖြဲ႕တဲ့ အရည္အခ်င္းကလည္း ႐ွာမွ႐ွားပဲ။ လုပ္ႏိုင္ခဲတဲ့ အရာပါ။ ဒါေပမဲ့ ဇာတ္လမ္းကို စာေရးသူက ခ်ယ္လွယ္တာကိုေတာ့ ျမင္ေနရတယ္။

ေသခ်ာတာကေတာ့ ငယ္ငယ္က ဖတ္ခဲ့ရရင္ ဘာမွ မေတြးဘဲ ႀကိဳက္ခဲ့မယ့္ စာတစ္ပုဒ္ပါပဲ။ ေက်ာင္းၿပီးခါနီးက်ေတာ့ လက္ေတြ႕ဘဝမွာ ျမင္ရတာေတြက မ်ားလာၿပီေလ။ ဒီေတာ့ ဒီဇာတ္လမ္းမွာ စာေရးသူရဲ႕ စြက္ဖက္မႈကို ျမင္သာေလာက္ေအာင္လည္း စာတတ္သြားၿပီ။ :)

တရားမႈက အၿမဲတမ္း အႏိုင္မရပါဘူး လုိ႔ နားလည္လက္ခံတဲ့ စိတ္နဲ႔ဖတ္ေတာ့ ဒီဝတၳဳက ေပးခ်င္တဲ့ msg ဟာ လက္ေတြ႕ဘဝကို အၿမဲ ကိုယ္စားမျပဳႏိုင္ဘူးလို႔ပဲ ခံစားမိတယ္။

စာေရးသားျခင္း အတတ္ပညာနဲ႔ အႏုပညာအရေတာ့ အျပစ္ အနာအဆာ မ႐ွိေအာင္ ေကာင္းမြန္ပါတယ္။

ဇြန္မိုးစက္ said...

ကမၼဖလကုိ မဖတ္ဖူးခဲ့ဘူး။ ခုအရမ္းစိတ္၀င္စားသြားတယ္။
ေတာ္စတြိဳင္းရဲ့ “ဘုရားသခင္သည္ အမွန္တရားကုိ သိျမင္ေတာ္မူသည္။ သုိ႔ေသာ္...” အဲဒါဖတ္ဖူးတယ္။ ၁၈၊ ၁၉ႏွစ္ေလာက္က ျဖစ္မယ္ထင္တယ္။ ဖတ္ၿပီး ဘုရားသခင္ကုိ အလုိမက်သလုိလုိ... စိတ္ဆုိးသလုိ ျဖစ္မိေသးတယ္။
ေအေဂ်ခ႐ုိနင္ဆုိတဲ့ စာေရးဆရာနာမည္ကုိ ေတာ္ေတာ္ရင္းႏွီးေပမယ့္ သူ႔ဘယ္စာအုပ္ေတြဖတ္ဖူးလည္း ကုိယ္မမွတ္မိေတာ့ဘူး။

တစ္ခါတစ္ေလမွာ ေကာင္းတာေတြလုပ္ေနေပမယ့္ မေကာင္းတာေတြ ျဖစ္တတ္သလုိ၊ မေကာင္းတာေတြလုပ္ေနေပမယ့္ အက်ိဳးမေပးမခ်င္း ေကာင္းတာေတြ ျဖစ္ေနတတ္ေသးတယ္။ ဗုဒၶဘာသာအရေျပာၾကည့္မယ္ဆုိရင္ ဥပမာ - သတၱ၀ါတစ္ေကာင္ကုိ သတ္မိတုိင္း ပါဏာတိပါတာကံ မေျမာက္ဘူး၊ အေၾကာင္းအခ်က္ ၅ ပါးစုံမွ ေျမာက္တယ္လို႔ ဆုိပါတယ္။ ကုိယ္တုိင္သတ္ခ်င္တဲ့ ေစတနာရွိရမယ္၊ သတ္ဖုိ႔လည္း ႀကိဳးစားတယ္။ သတ္မိသြားတယ္။ တစ္ဖက္က တကယ္လည္း ေသသြားတယ္.. စသျဖင့္။ ျပဳသူရဲ့ ေစတနာ (ကံ) တာရင္တာသေလာက္ အက်ိဳးေပးသြားပါတယ္။ ျပဳသူရဲ့ ကံက အခုဘ၀မွာ မလုိက္ရင္ေတာင္မွ ေသခါနီးမွာ ျပဳခဲ့တဲ့ ကုသုိလ္အကုသုိလ္အားၿပိဳင္ၿပီး အက်ိဳးေပးမွာမုိ႔ ေနာက္ဘ၀မွာ ဆက္ခံရမွာ အေသအခ်ာပါပဲ။
ဘာသာေရးဘက္ သိပ္ဆန္သြားၿပီထင္တယ္။ း)

ခုေလာက္အသက္အရြယ္ေရာက္မွ မတရားမႈပါတဲ့စာေတြ ျပန္ဖတ္ၾကည့္ရင္ ဘယ္လုိေနမလဲမသိဘူး။ ဇာတ္သိမ္းကုိ တရားသေဘာနဲ႔ ဆင္ျခင္ၿပီးပဲ ၾကည့္မိမလားပဲ။ ငယ္ငယ္ကေတာ့ မတရားသူကုိ မတရားတဲ့အတုိင္း ျပန္ခံေစခ်င္၊ ဇာတ္သိမ္းေစခ်င္တာေလ။

ေက်ာ္ႏွင္းဆီလြင္ said...

ဘာသာတရားက လူကို ျပဳျပင္ခဲ့သလား၊ လူက ဘာသာတရားကို ျပဳျပင္ခဲ့သလား ဆုိတာပါ စဉ္းစားမိသြားၿပီ။

ရီတာေရ အဲဒီစာစုေလးသေဘာက်တယ္ သိလား

တကယ္ေတာ႕ႏွစ္မ်ိဳးလုံးမွန္ေနတာပါ

တၿဖည္းၿဖည္းနဲ႕လူကၿပင္တာေတြမ်ားလာတဲ႕အခါ သာသနာကြယ္မယ္ ဆိုတာ ဒါမ်ိဳးပဲလို႕ထင္တယ္ေနာ္

စကားမစပ္ ရီတာ႕ပို႕စ္ကို သူမ်ားေတြကြန္မန္႕မေရးထားရင္ တို႕က ကြန္မန္႕စေရးလို႕မရဘူး။
ဘာကိုႏွိပ္ရသလဲဟင္
:D

အရင္ပို႕စ္လည္းၾကိဳက္တယ္
a ha ha

Rita said...

ဟုတ္လား။

အရင္ post (ေရ ပို႔စ္ နဲ႔ ဖ်က္လိုက္တဲ့ ပို႔စ္) ကေတာ့ comment ပိတ္ထားလိုက္တာ။ ေရ ပို႔စ္ကေတာ့ share ေပး႐ံုသက္သက္ပဲ ဆုိေတာ့ေလ။ comment ေရးေနရမယ့္သူေတြကို အားနာလုိ႔ပါ။ ဖ်က္လိုက္တဲ့ post ကေတာ့ ဇယား႐ႈပ္မွာစိုးလို႔ ပိတ္လိုက္တာ။

ဒီ စာေၾကာင္းေလးကိုမွ တကူးတက နားလည္ေပးတာ ေက်းဇူးပါပဲ။ တကယ္တမ္း အ႐ိုးစြဲေနၾကတဲ့ စိတ္နဲ႔သာဆိုရင္ ဘာသာတရားကို ဘာလာေစာ္ကားသလဲ ဆုိတာမ်ိဳးနဲ႔ အျငင္းအခုန္သာျဖစ္ၾကဖို႔ ႐ွိတာ။ နားလည္ေပးႏိုင္တဲ့သူ ႐ွိတာကို သိရလို႔ ေက်းဇူးတင္ေက်နပ္မိပါတယ္။

ခ်စ္ၾကည္ေအး said...

ညီမ ရီတာေရ ဒီစာအုပ္ေတြ မဖတ္ဖူးလို႔ ဝင္မေဆြးေႏြးႏိူင္ေပမဲ့ ႐ွည္လ်ားလွတဲ့ သံသရာတေလွ်ာက္လံုးမွာ ျပဳခဲ့တဲ့ ေကာင္းမႈ မေကာင္းမႈေတြအတြက္ ခုလက္႐ိွဘဝတခုတည္းအေပၚ အက်ိဳးေပးမေပး ျဖတ္ၾကည့္လို႔ မရဖူးဆိုတာကိုေတာ့ ဘုရားေဟာတရား လက္ခံသူမို႔ သိတ္သေဘာက်မိတယ္။ အမ အေနနဲ႔ေတာ့ ဘာသာတရားကသာ လူကိုျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေစႏိူင္တယ္လို႔ ျမင္ပါတယ္ ညီမေရ...လူက ဘာသာတရားအေပၚ ဘယ္လိုေျပာင္းလဲေစႏိူင္တာလဲ...ဆိုတာ သိခ်င္မိပါတယ္...

Rita said...

(လူက ဘာသာတရားအေပၚ ဘယ္လိုေျပာင္းလဲေစႏိူင္တာလဲ)

အေပၚက ကြန္မန္႔မွာ မေက်ာ္ႏွင္းဆီလြင္ က နားလည္ေပးလို႔ ေက်းဇူးတင္မိသလိုပဲ။ မမက ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေမးတဲ့အတြက္လည္း ေက်းဇူးတင္မိပါတယ္။

လူက ျပင္လာၾကတယ္ ဆိုတာမွာ... လတ္တေလာ အထင္႐ွားဆံုးကို ေျပာရရင္ မဟာယနပါပဲ။ သူတို႔က ကာလာမသုတ္ကို ကိုင္စြဲလို႔ သူတုိ႔လိုရာ ျပင္ခဲ့ၾကတယ္ ဆိုတယ္။

ဒါျဖင့္ ေထရဝါဒကေရာ ဘာမွ အျပဳအျပင္ မ႐ွိပါဘူးလို႔ ဘယ္သူမွ အာမ မခံႏိုင္ဘူးလို႔ ယူဆမိပါတယ္။ မဟာယနလိုေတာ့ လူကျပင္တာ မသိသာဘူး ႐ွိေကာင္း႐ွိပါလိမ့္မယ္။ မေက်ာ္ႏွင္းဆီ ေျပာသြားတာလည္း လက္ခံမိပါတယ္။

ေနာက္ပိုင္း သာသနာကြယ္တယ္ဆုိတာမွာ သာသနာရဲ႕ အဆံုးအမကို လူေတြက မလုိက္နာႏိုင္လို႔ ဆိုတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္သလုိ၊ လိုသလုိ ျပင္ၿပီး လိုက္နာၾကလို႔ ကြယ္တာလည္း ျဖစ္ႏိုင္မွာပဲ။ ဒါက ေနာက္ပိုင္းျဖစ္ႏိုင္ေခ်ကို ေတြးၾကည့္တာပါ။

သာသနာရဲ႕ ေ႐ွ႕ပိုင္းမွာေရာ... အားလံုးေသာ ဖတ္ခဲ့ရတဲ့ က်မ္း၊ နာခဲ့ရတဲ့ တရားေတြက ဘယ္ဓမၼကထိက၊ ဘယ္ဆရာေတာ္ဘုရားရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ အာေဘာ္မွ မပါဘဲ ဘုရားေဟာ စစ္စစ္ပါလုိ႔ အာမခံႏိုင္သူ မ႐ွိဘူးလို႔ ထင္ပါတယ္။ သိပ္သိသာတဲ့ ျပင္ဆင္မႈမ်ိဳး၊ လူၿပိန္းနားလည္ႏုိင္တဲ့ ျပဳျပင္မႈမ်ိဳးကို မဆုိလိုပါဘူး။

အဲဒီလို အေျခအေနေတြကို ႀကိဳျမင္လို႔ ျမတ္စြာဘုရားက ကာလာမသုတ္ကို ေဟာခဲ့တာလား လုိ႔လည္း ေတြးမိပါတယ္။ ဒီေနရာမွာေရာ ကာလာမသုတ္ကို ဘယ္သူမွ ျပဳျပင္မထားခဲ့ပါဘူးလို႔ ဘယ္လိုယံုၾကည္စိတ္နဲ႔ ညီမ ဘယ္လုိေျပာႏိုင္ပါလိမ့္။ အမွန္ေတာ့ ယံုၾကည္စိတ္ဆိုတဲ့ အဆင့္ျမင့္တဲ့ စိတ္နဲ႔ ေျပာေနတာ မဟုတ္ပါဘူး။ အ႐ိုးစြဲစိတ္နဲ႔ ယံုၾကည္ေနတာပါ။

အေလးအနက္ ေျပာခ်င္တာကေတာ့ ယံုမွားသံသယ ကိစၥပါပဲ။ ေထရဝါဒ အရေတာ့ ဘာသာတရားနဲ႔ ပတ္သတ္တဲ့ ယံုမွားသံသယဆိုတာ ေသာတာပန္အဆင့္မွသာ ပယ္ႏိုင္တယ္ ဆုိပါတယ္။ ... ဆိုေတာ့ လူသာမန္တစ္ေယာက္က ယံုမွားသံသယကင္းတယ္ဆုိရင္ေတာ့ တကယ္ကင္းတာ မဟုတ္ဘဲ အဲဒါ အ႐ိုးစြဲစိတ္ပဲ ျဖစ္ဖို႔မ်ားပါတယ္။

ညီမအေနနဲ႔ ဘာမွ မသိေသးပါဘူး။ သိေအာင္ (ရံဖန္ရံခါ) လုပ္ေနတုန္းပဲ ႐ွိပါေသးတယ္။ ညီမမွာ ယံုမွားသံသယတခ်ိဳ႕ မလြဲမေသြ ႐ွိပါတယ္။ အဲဒီအခါမွာ သာသနာအစက လူေတြဟာ သာသနာကို လုိသလိုျပဳျပင္မႈ ႐ွိေကာင္း႐ွိခဲ့ႏိုင္တယ္ ဆုိတာကို ေတြးမိပါတယ္။ (သာသနာ အစရယ္လို႔ မဟုတ္ပါဘူး။ အစ၊ အလယ္၊ အဆံုး ကိုယ္ မသိမမီလိုက္တဲ့ ဘယ္ေနရာမွာမဆို ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္)

တခ်ိဳ႕ ၾကားဖူးတဲ့ အေတြးအေခၚတခ်ိဳ႕မွာဆုိရင္ "လူေတြဟာ အေၾကာက္တရားေၾကာင့္ ဘာသာေရးကို တီထြင္ခဲ့တယ္" ဆိုတာကို။ ဒါ ျဖစ္ႏုိင္၏၊ မျဖစ္ႏိုင္၏ထိေတာ့ ညီမအေနနဲ႔ ဉာဏ္မမီပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ယံုမွားသံသယ ကင္းၿပီးသူ မဟုတ္တဲ့ သာမန္ပုထုဇဉ္ ဘယ္သူမွာမဆို ႐ွိေကာင္း႐ွိေနႏိုင္တဲ့ အေတြးပါပဲ။

zizawa blog က စာေရးသူ အစ္ကို ေရးတဲ့ မူရင္း post ကိုေရာ၊ ညီမ အဲဒီမွာ ေရးခဲ့တဲ့ comment ကို သူျပန္ထားတဲ့ reply ကိုေရာ တြဲဖတ္ရင္ ညီမတို႔ ေဆြးေႏြးဆုိလိုရင္းကို မမ ပိုနားလည္ပါလိမ့္မယ္ ထင္ပါတယ္။

Rita said...

အဲဒီ zizawa blog မွာ ေရးခဲ့တဲ့ comment post ကို ေသခ်ာဖတ္မိရင္ စကားလံုးေတြကို သတိထားမိလိမ့္မယ္ ထင္ပါတယ္။

(ဘယ္ ဘုရားမွ အက်ိဳးဝိပါက္(ကမၼဖလ) တိုင္းဟာ မ်က္ေမွာက္ဘဝမွာတင္ အထင္အ႐ွား ျဖစ္လိမ့္မယ္၊ ျမင္ေတြ႕ရမယ္ မေဟာဘူး။) ဆုိတဲ့ ဝါက်က လြဲလို႔၊ အဲဒီဝါက်မွာေတာ့ အခိုင္အမာ ပံုစံေပါက္ေနေပမယ့္...

(“ႏြားေျခရာေနာက္ကို လိုက္တဲ့ လွည္းဘီးပမာ” ဆုိတာဟာ တစ္ဘဝထဲ ျဖတ္ေတြးဆံုးျဖတ္လိုက္လို႔ မရဘူး လို႔ "ခံယူတဲ့ စိတ္" နဲ႔ ဖတ္ေတာ့)

(ကိုယ္လုပ္မိတဲ့ မတရားမႈ(မေကာင္းမႈ) က တခ်ိန္ခ်ိန္၊ (သံသရာ) တေကြ႕ေကြ႕မွာ လိုက္လာဦးမွာ ဆိုတဲ့ ကိုးကြယ္ရာ "ဘာသာတရားကေပးတဲ့ အသိႀကီး" ေတာ့ ပါေနတယ္) ဆုိတာေတြမွာ "ခံယူတဲ့ စိတ္" တို႔၊ "ဘာသာတရားကေပးတဲ့ အသိႀကီး" တုိ႔ လို႔ပဲ သံုးခဲ့ပါတယ္။ "ယံုၾကည္စိတ္" လို႔ မသံုးခဲ့ပါဘူး။

ဆိုခဲ့ၿပီးတဲ့ သေဘာတရားေတြက ဘုရားေဟာစင္စစ္ျဖစ္တာ မျဖစ္တာကို ထားလိုက္ဦး။ ဒီသေဘာတရားေတြ မွန္ပါတယ္လို႔ သံသရာတေလွ်ာက္ လိုက္ၾကည့္လုိ႔ မရပါဘူး။ ဒါ့အျပင္ သံသရာတေလွ်ာက္ကို လုိက္မၾကည့္ဘဲ မွန္ပါတယ္လို႔ တထစ္ခ် ယံုၾကည္ႏိုင္တဲ့ အသိဉာဏ္နဲ႔လည္း မျပည့္စံုေသးပါဘူး။

အဲဒီအခါမွာ အဲဒီလို အသိဉာဏ္ထဲမွာ လူနဲ႔ဘာသာတရား အျပန္အလွန္ ျပဳျပင္ေနၾကတာ ျဖစ္ႏိုင္ေကာင္းတယ္ ဆိုတဲ့ အေတြးက အလြယ္တကူပဲ ဝင္ႏိုင္ပါတယ္။

ဇြန္မိုးစက္ said...

အျပန္အလွန္ အျမင္ေတြဖတ္ရတာ စိတ္၀င္စားစရာပဲ။

zizawa blog မွာ အရင္သြားဖတ္ျဖစ္တယ္။ ေတြးစရာ၊ စိတ္၀င္စားစရာေကာင္းတယ္။

လူနဲ႔ဘာသာတရား ျပဳျပင္မႈမွာ ႏွစ္ခုစလုံး လက္ခံႏုိင္စရာရွိတယ္။ ဘာသာတရားျပဳျပင္မႈဘက္ကုိေတာ့ ရာခုိင္ႏႈန္းပုိေပးမိတယ္။ ရီတာေျပာသလုိ.. မဟာယနကေတာ့ လူကျပဳျပင္ေျပာင္းလဲလုိက္တဲ့ ဘာသာတရားပဲ။ အျခားဘာသာ၀င္ေတြမွာလည္း အဲလုိရွိတယ္။ အစြန္းေရာက္နဲ႔ အလယ္အလတ္လမ္းစဥ္လုိက္သူေတြကြဲၿပီး ဘာသာကြဲေတြ အမ်ားႀကီးထြက္လာတယ္။ ေကာင္းတာလုပ္ရင္ ေကာင္းတာျဖစ္မယ္၊ မေကာင္းတာလုပ္ရင္ မေကာင္းတာျဖစ္မယ္ စတဲ့ဘာသာတရားအဆုံးအမကုိ လက္ခံလုိက္နာသူေတြအတြက္ ဘာသာတရားက ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေပးတယ္လုိ႔ ဆုိႏုိင္ပါတယ္။
သာသနာဆုတ္ကပ္ေရာက္လာၿပီဆုိေတာ့ လူကျပဳျပင္တဲ့့ ဘာသာတရားေတြဟာ သာသနာကြယ္ရာ အရင္းအျမစ္ပဲလုိ႔ ယူဆမိတယ္။

(ဇြန္တုိ႔ေတြ ရခဲလွတဲ့လူ႔ဘ၀မွာ စစ္မွန္တဲ့ ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာကုိ ကုိးကြယ္ခြင့္ရတာ သိပ္ကုိ ကံေကာင္းလွပါတယ္။)

ျမတ္ႏိုး said...

မတရားမႈျဖစ္ေနတဲ့ အတြက္ကုိ မလုပ္သင့္တာ

လက္ေတြ႔အက်ဆံုးပဲ။
ကိုယ္ကေတာ့ ဒီလိူေနရာေတြမွာ ဘာသာတရားးမပါပဲနဲ့ကို

မတရားမႈျဖစ္ေနတဲ့ အတြက္ကုိ မလုပ္သင့္တာ
ဆိုတာကို ေက်ေက်နပ္နပ္ေထာက္ခံတယ္။

Rita said...

yes Sis, you got the zizawa's blogger point.

ေျပာခ်င္တဲ့ လုိရင္းက အဲဒါပဲ။

တခါတခါက်ေတာ့ သာမန္ပုထုဇဉ္ေတြအတြက္ ဘာသာတရားက အေၾကာင္းျပခ်က္တစ္ခု ျဖစ္သြားႏိုင္တယ္။ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ျပန္ခ်ဳပ္ကိုင္လိုက္တဲ့အရာ ျဖစ္သြားႏိုင္တယ္။

ဒီလိုကိစၥမ်ိဳးအတြက္ ဘာအခ်ဳပ္အေႏွာင္မွ မပါဘဲ၊ ဘယ္လို လႊမ္းမိုးမႈမွ မပါဘဲ၊ ဘယ္ အေၾကာင္းျပခ်က္မွ မပါဘဲ မတရားမႈျဖစ္ေနလို႔ကို မလုပ္ဘူး ဆိုတာ ျဖစ္ရမယ္။

သံသရာ ႐ွိ႐ွိ မ႐ွိ႐ွိ၊ ကိုယ္ျပဳတဲ့ ေကာင္းျခင္း ဆုိးျခင္း ကိုယ့္ဆီ ျပန္ လာလာ၊ မလာလာ မတရားမႈျဖစ္ေနလို႔ကို မလုပ္ဘူး ဆိုတာ ျဖစ္ရမယ္။

ဇြန္မိုးစက္ said...

ဘာသာတရားက အထိန္းအကြပ္တစ္ခုပါပဲ။ ကေလးေတြကုိ ဆုံးမတဲ့အခါမ်ိဳးမွာ ဘာေၾကာင့္မလုပ္သင့္ဘူးဆုိတာ ဘာသာတရားအသိနဲ႔ ယွဥ္ၿပီးေျပာျပေပးရင္ ပုိနားလည္လြယ္လိမ့္ထင္တယ္။

တစ္ခ်ိဳ႕ဘာသာမဲ့ေပမယ့္ အက်ိဳးအျပစ္ကုိ ျမင္တာသိတာထက္ မတရားတာ၊ မေကာင္းတာမွန္သမွ် မလုပ္သင့္မလုပ္ထုိက္လုိ႔ ယူဆၿပီး မလုပ္ဘဲေနၾက၊ သီလရွိၾကတာျမင္ေတာ့ အံ့ၾသမိတာ အမွန္ပဲ။ ကုိယ္သာဘာသာမဲ့ဆုိ အဲလုိေနႏုိင္ခ်င္မွ ေနႏုိင္မွာ။ :)

Rita said...

မွန္တယ္ ဇြန္။
(ကုိယ္သာ ဘာသာမဲ့ဆုိ အဲလုိေနႏုိင္ခ်င္မွ ေနႏုိင္မွာ။)
ဒီအေၾကာင္းေတြကို ေရးရင္း ေတဇာ့ ဆီမွာ ဖတ္ခဲ့ရတာကိုလည္း သတိရမိတယ္။

http://www.tazar.co.cc/2010/01/blog-post_3876.html အဲဒီ လင့္ခ္က "ေမ်ာက္တုိ႔၏မာယာ" ဆုိတဲ့ပို႔စ္မွာ၊

ကိုယ္သတိရမိတဲ့ အပိုင္းက မူရင္း ပို႔စ္ထဲမွာ မဟုတ္ဘူး။ Chan myay thar yar ရဲ႕ comment တစ္ခုကို ျပန္ထားတဲ့ ေနရာမွာ။ (Janauary 13, 2010 8:00 PM) မွာ။

သူ ဒီလို ေရးထားတယ္။
"သဒၶါတရားနဲ႔ ပတ္သတ္လုိ႔ နည္းနည္းေလး ေျပာခ်င္ပါတယ္။ 2008 ခုႏွစ္ရဲ႕ ကမၻာ့အခ်မ္းသာဆံုး သူေဌးႀကီး Warren Buffet ဟာ 2006 ခုႏွစ္မွာ သူ႕ပိုင္ဆုိင္မႈေတြရဲ႕ 83% ရာခိုင္ႏႈန္းကို Bill & Melinda Gates Foundation ကို လႊဲေျပာင္းေပးမွာ ျဖစ္တယ္လုိ႔ ေၾကညာခဲ့ပါတယ္။ ဝမ္းနည္းစရာက Warren Buffet ဟာ ခရစ္ယာန္ မဟုတ္ပါဘူး။ ဘာသာမဲ့တစ္ဦးသာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီထက္ပိုေျပာရရင္ Bill Gates ဟာလည္း မည္သည့္ဘာသာဝင္မွ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါဟာ သဒၶါတရားကို "ဘာသာေရး" အနားကြပ္မႈ ႐ွိ မ႐ွိ ခ်ိန္ထိုးၾကည့္ႏိုင္ေအာင္ သာဓက အနည္းငယ္မွ် ျပျခင္းသာ ျဖစ္ပါတယ္။ သူတို႔ဟာ ေသရင္ ကိုယ့္ေနာက္ပါေအာင္ လႉဒါန္းေနၾကတာ မဟုတ္တာေတာ့ ထင္႐ွားပါတယ္"

(အဲဒီ comment မွာ ေနာက္ပိုင္း တစ္လံုး ႏွစ္လံုး ပ်က္ေနလို႔ ကိုယ့္ဘာသာ ျဖည့္ေရးလုိက္တယ္)

ဇြန္ ေျပာခ်င္တာနဲ႔ ဆင္ေနလို႔ ထည့္ေပးလိုက္တာ။

ကိုယ့္အယူအဆကို ေျပာရရင္ Zizawa blog မွာ ေျပာထားတာဟာ အေၾကာင္းျပခ်က္တစ္ခုခုေၾကာင့္ မေကာင္းမႈကိုမလုပ္တာဆိုတာနဲ႔ ႏႈိင္းယွဉ္ရင္ ဘာအေၾကာင္းျပခ်က္မွ မ႐ွိဘဲ မေကာင္းမႈျဖစ္လုိ႔ကို မလုပ္တာ ဆိုတာကမွ ပို ျဖစ္သင့္ျဖစ္ထိုက္တယ္ လုိ႔ ဆိုလိုတယ္လို႔ ယူဆမိတယ္။

ေက်ာ္ႏွင္းဆီလြင္ said...

ရီတာေရ ဇီဇ၀ါဘာေလာ႕ဂ္လည္းသြားဖတ္မိတယ္။
ဘေလာ႕ဂ္မွာ စာေရးသူရဲ႕

ကုိယ္ရတဲ့ အေျဖကေတာ့ မတရားမႈ
ျဖစ္ေနတဲ့ အတြက္ကုိ မလုပ္သင့္တာလုိ ့ေျဖရမယ္ထင္တယ္။
ဆုိတာေလးကိုအေတာ္သေဘာက်မိတယ္။

အလွဴနဲ႕ပတ္သတ္ရင္ အက်ိဳးေမွ်ာ္လွဴဒါန္းမွဳေတြနဲ႕ပတ္သက္လို႕ စိတ္ထဲမႏွစ္မလို ၿဖစ္ေနခဲ႕တာလည္း အေတာ္ၾကာၿပီ

ဒီပုိ႕စ္ေလးမွာ အေတာ္မ်ားမ်ား ၀င္ေဆြးေႏြးတာမို႕ အေတြးကိုယ္စီ သိရၿပီး အေတာ္ေလးေကာင္းပါတယ္။

ျမတ္ႏိုး said...

ဒီက ဂ်ပန္ေတြလည္း လွူတဲ့သူေတြဟာ သိလို့လွူတာ မဟုတ္ဘူး
အမ်ားအားျဖင့္ ဘာသာမဲ့ပဲ။ အခို့်က ခရစ္ယာန္ပဲ

လွူတာ ေကာင္းကို်းလုပ္တယ္လို့ သူတို့ကယူဆတယ္
လိုအပ္ေနသူကို လွူလို့ တစံုတရာေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ့ လုပ္တာလဲမဟုတ္သလို ဘာသာေရးေျကာင့္မဟုတ္ဘူး

ko watote said...

Thanks for leaving comments on our blog and giving me an opportunity to raise more questions regarding my subject of inquiry with your feedback. To be honest, I was struggling to find a good enough reason as to why we should refrain from unjust acts. An inquiry into that question would take a good few pages (perhaps a whole book) and yet we may not come up with a satisfactory explanation. Perhaps the Philosophy I understand isn't designed to answer such questions convincingly even though it may help clarify the mist that surrounds them. I think I can see glimpses of you having an interest in contemplative subjects. And it's a virtue not many people have!!!
Here's my suggestion if you want to know more about the nature of the subject.
http://books.google.co.uk/books?id=TShGJmPlN2YC&printsec=frontcover&dq=truth+and+meaning&source=bl&ots=agW42zcNCK&sig=4kCxyInwb66q-gPVgxOD2vEtwR4&hl=en&ei=KabzS9u4NKf60wTE5-mODQ&sa=X&oi=book_result&ct=result&resnum=2&ved=0CBsQ6AEwAQ#v=onepage&q&f=false

watote

Oh btw, your site looks well maintained and I'm registering my interest.

Moe Tain Nyo said...

အဲဒီ စာအုပ္ မဖတ္ဖူးဘူးဗ်။ ဖတ္ခ်င္လိုက္တာ။

ko watote said...

ဘာသာ တရားက လူကုိ ျပဳျပင္သလား၊ လူက ဘာသာတရားကို ျပဳျပင္သလားဆိုတဲ့ ေမးခြန္းနဲ ့ ပတ္သက္လုိ ့ တခု ၀င္ေျပာခ်င္ပါတယ္။ ယုံၾကည္မႈ တခု၊ အဆုံးအမတခုကို လက္ခံတယ္ဆိုတာ လက္ခံသူေတြရဲ ့စရုိက္သဘာ၀နဲ ့အဲ့ဒိယုံၾကည္မႈနဲ ့က ကုိက္ညီမႈ အတုိင္းအတာတခုထိ ရွိလုိ ့သာ လက္ခံႏုိင္တယ္လုိ ့ က်ေနာ္က ယူဆတယ္။ ဥပမာ ခုိးဆုိးလုယက္ၿပီး အၿမီးက်က္ အၿမီးစား ေခါင္းက်က္ ေခါင္စားတာမ်ဳိးက ထုံးစံလုိ ျဖစ္ေနတဲ့ လူ ့အဖြဲ ့အစည္း တခုမွာ ကုိယ္ခ်င္းစာ တရားထားရွိဖို ့သြန္သင္တဲ့ အဆုံးအမမ်ဳိးဟာ မရွင္သန္ႏုိင္ဘူး။ ဘာသာတရားေတြ ဟုိးလြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္းေထာင္ခ်ီ ကာလေလာက္က
ေန ကေန ့ထိ ရွင္သန္လာေနတာကိုက ဒီဘာသာတရားေတြရဲ ့ အဆုံးအမကုိ လူေတြက လက္ခံႏုိင္ေနေသးတယ္၊ တနည္းအားျဖင့္ လူေတြရဲ ့စရုိက္နဲ ့အလွမ္းမကြာေသးတဲ့ အတြက္ လက္ခံေနေသးတာလုိ ့ယူဆတယ္။ ဘာသာတရားကို လူက ျပဳျပင္ ယူတယ္ ဆုိတာထက္ လူေတြက သူတုိ ့စရုိက္ သဘာ၀ အမူအက်င့္နဲ ့ကုိက္ညီတဲ့ ကုိးကြယ္ ယုံၾကည္မႈ အယူအဆကုိ ေရြးခ်ယ္တယ္လုိ ့ေျပာရင္ ပုိမွန္မယ္ ထင္ပါတယ္။ ဘာသာတရားေတြရဲ ့သြန္သင္ခ်က္ေတြ ေကာင္းတယ္ မေကာင္းဘူး၊ မွန္တယ္ မမွန္ဘူး ဆိုတာထက္ ဘာသာတရားေတြကုိ လူေတြက ဘာ့ေၾကာင့္လက္ခံယုံၾကည္သလဲဆုိတာကို က်ေနာ့္ဘေလာ့မွာ ေျပာထားတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီကေန ဆက္စဥ္းစားခ်င္စရာေတြ အမ်ားႀကီးပါ။ ေနာက္ပုိင္းမွာ ဆက္ေရးပါအုံးမယ္။

၀တုတ္

Unknown said...

research shows atheists are as morale as religious people in society and also they have about same percentage in divorces, teen pregnancies etc. And generally they have higher IQ.

George Barna research အရ Faith နဲ႕ပက္သက္ျပီး အသက္ 13 ႏွစ္မတိုင္ခင္ ယံုေအာင္လမ္းျပေပးထားရင္ တသက္လုံး ယံုသြားတက္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ မိရုံးဖလာ ဘာသာေရးက အလုတ္ျဖစ္ေနတာေပါ့။ Religious အရမ္းမျဖစ္ေတာင္မွ တျခားဘာသာေျပာင္းသြားတယ္ဆိုတာ ေတာ္ေတာ္နည္းပါတယ္။

Rita said...

ဟုိတေလာေလးက စဉ္းစားမိတာ တစ္ခု႐ွိတယ္။
ဘယ္ (မိ႐ိုးဖလာ)ဘာသာဝင္မဆို ဘာမွန္းမသိခင္မွာ လႊမ္းမိုးခံလိုက္ရတာပဲ လို႔။ ဘာမွန္းသိတဲ့အခ်ိန္မွာ အဲဒီအစြဲေတြကေန ေဖာက္ထြက္ေတြးမယ္ဆုိလည္းပဲ 100% ေက်ာ္လြန္ၿပီး ေတြးဖို႔ဆိုတာ အမ်ားစုမွာေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ SM ေျပာတာ အလြန္ သဘာဝက်တယ္။

အဲဒါေၾကာင့္ ဒီေနရာမွာ အ႐ိုးစြဲယံုၾကည္မႈ လုိ႔ သံုးခဲ့တာ။ တင့္တယ္ ေပးခ်င္တဲ့ msg ကို လက္မခံတာဟာ လက္ေတြ႕ေလာကမွာ မ်က္ဝါးထင္ထင္ ျမင္ေနရတာေတြနဲ႔ ယွဉ္ၿပီးၾကည့္ႏိုင္တာမို႔ လက္မခံတာပဲ။ ဒီအခ်က္က ဘယ္သူ႕အတြက္မဆို အရမ္း႐ွင္းတယ္။ ဘယ္ႏိုင္ငံ၊ ဘယ္အဖြဲ႕အစည္းမွာမဆို မ်က္ျမင္ကိုယ္ေတြ႕ ေတြ႕ႏိုင္တယ္။

အဲဒါကို ကိုယ္က (“ႏြားေျခရာေနာက္ကို လိုက္တဲ့ လွည္းဘီးပမာ” ဆုိတာဟာ တစ္ဘဝထဲ ျဖတ္ေတြးဆံုးျဖတ္လိုက္လို႔ မရဘူး) ေတြ၊ ဘာေတြ နဲ႔ ထပ္ယွဉ္ၿပီး ေျပာထားျပန္တယ္။ အဲဒီအခ်က္ကို တကယ္ ယံုၾကည္သလားလို႔ ကိုယ့္ကိုေမးလာလို႔၊ တကယ္ယံုၾကည္ပါတယ္လို႔ ကိုယ္ ေျဖရင္ အဲဒါ ညာတာျဖစ္ရင္ျဖစ္၊ မျဖစ္ရင္ ကိုယ့္ဘာသာ မသိနားမလည္တာပဲ ျဖစ္မယ္။

အဲဒီအခ်က္ကို ယံုၾကည္တယ္ဆုိတာ တကယ္ေတာ့ အ႐ိုးစြဲစိတ္နဲ႔ ယံုၾကည္တာပဲ။ တနည္းအားျဖင့္ စိတ္သက္သာရာရလုိမႈအတြက္ လိုလိုခ်င္ခ်င္ လက္ခံထားလိုက္တာမ်ိဳးပဲ ျဖစ္မယ္။ ဘဝင္က်ေလာက္တဲ့ သက္ေသ သကၠာယျပစရာ အျဖစ္မ်ိဳးကို ကိုယ္တုိင္နားလည္ၿပီး ဉာဏ္နဲ႔ယွဉ္တဲ့ ယံုၾကည္မႈမ်ိဳး ကိုယ့္ရဲ႕ လက္႐ွိအေနအထားမွာ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။

(ေပ႐ွည္သြားတယ္)
Thank you so much for ur comment!

ျမတ္ႏိုး said...

I agree with SM 's point.

ေက်ာ္ႏွင္းဆီလြင္ said...

(၁)
ဇီဇ၀ါေၿပာတာေလးကိုဆင္႕ပြားေဆြးေႏြးခြင္႕ၿပဳပါ ဇီဇ၀ါေရ

‘‘ ဘာသာတရားကို လူက ျပဳျပင္ ယူတယ္ ဆုိတာထက္ လူေတြက သူတုိ ့စရုိက္ သဘာ၀ အမူအက်င့္နဲ ့ကုိက္ညီတဲ့ ကုိးကြယ္ ယုံၾကည္မႈ အယူအဆကုိ ေရြးခ်ယ္တယ္လုိ ့ေျပာရင္ ပုိမွန္မယ္ ထင္ပါတယ္။

ဒါဟာတစိတ္တပိုင္းေတာ႕မွန္မယ္လို႕ယူဆပါတယ္.
‘‘ရီတာကို ကိုယ္ဆိုခဲ႕ဖူးေသာ
ဘာသာတရားကိုလူကၿပဳၿပင္တယ္ဆိုၿခင္းရဲ႕အေၾကာင္းရင္းေတြဟာ မူရင္းကေန လက္ဆင္႕ကမ္းဆင္းသက္လာေသာ ေပထက္အကၡရာေတြ ကို ထပ္ဆင္႕လူေတြကၿပဳၿပင္မွဳေၾကာင္႕လည္းရိွသလို၊ ေနာက္တစ္ခုကေတာ႕ လူ႕အေတြးေခၚ တနည္းဆိုရရင္ လိုရာစြဲၿပီးေတြးေခၚသတ္မွတ္လိုက္ၿခင္းေၾကာင္႕လည္း ေၿပာင္းလဲသြားတာမ်ိဳးပါ။

ဒါေၾကာင္႕လည္း ဘုရားေဟာတရားကိုပဲ အဓိပါယ္အမ်ိဳးမ်ိဳးေကာက္ၿပီး ၿငင္းခုန္ေနတဲ႕လူေတြကို အေတာ္မ်ားမ်ားေတြ႕ရတာၿဖစ္မယ္လို႕ထင္ပါတယ္။

ေက်ာ္ႏွင္းဆီလြင္ said...

(၃)
ဒါေပမဲ႕ ဘာသာတရားအရ ဘုရားေဟာတရား ကံကံရဲ႕အက်ိဳးရိွတာေၾကာင္႕ မတရားမွဳမလုပ္ရဖူးဆိုတဲ႕
လူတိုင္းနားလည္လြယ္တဲ႕ ကိုယ္ခ်င္းစာတရားသေဘာႏြယ္တဲ႕ ဆုံးမစာမ်ိဳးအေနၿဖင္႕ေၿပာမယ္ဆုိရင္ေတာ႕
အယူ၀ါဒစြဲေတြကိုလည္း ေစာ္ကားရာ ၿငင္းခုန္ရာမေရာက္ဘူး
သိပ္ကိုရွင္းလင္းတဲ႕ ဆုံးမစကားမ်ိဳးၿဖစ္သြားပါတယ္.
ဥပမာ
သင္႕ႏွင္႕ သင္႕မိသားစုေတြအသက္ခံရတာ သင္မၾကိဳက္သလို သူမ်ားေတြကိုလည္းသင္မသတ္သင္႕ဘူး
သင္႕ကို....လုပ္တာသင္မၾကိဳက္သလို သူမ်ားေတြကိုလညး္သင္မလုပ္သင္႕ဘူး
စသၿဖင္႕ေပါ႕
ဒါေၾကာင္႕ဘာသာတရား တနည္းအားၿဖင္႕ ယင္းသို႕ ဆုံးမစာေတြဟာ အလြန္ကိုလိုအပ္ပါတယ္။

ကံကံရဲ႕အက်ိဳးဆိုတာ လူအေတာ္မ်ားမ်ားအလြဲထင္ေနတာရိွပါတယ္။
ကံဆိုတာ သတ္မွတ္ဖန္ဆင္းခံရၿခင္း အလုိလိုၿဖစ္ေသာအရာရယ္လို႕ေပါ႕။
ကံရဲ႕ အနက္ကိုက အလုပ္ ဆိုတဲ႕အဓိပါယ္ပါ။
ကိုယ္လုပ္တာကိုယ္ရမယ္ ကိုယ္လုပ္ရင္ကိုယ္ခံ ဒီလိုသေဘာမ်ိဳးပါ။

အတိတ္ဘ၀ ေနာက္ဘ၀ စတဲ႕ မၿမင္ႏိုင္ မသိႏိုင္ လက္ေတြ႕သက္ေသမၿပႏိုင္တဲ႕ အရာေတြကို မေၿပာလိုပါဘူး။
ကံကံရဲ႕အက်ိဳးဆိုတာ ကိုယ္တို႕ပစၥဳပန္ မ်က္ေမွာက္မွာပဲ လက္ေတြ႕က်တာဆိုရမယ္ဆို
စာက်က္တယ္ဆိုတဲ႕အလုပ္ကို လုပ္ရင္ စာေမးပြဲေအာင္တယ္ဆိုတဲ႕အက်ိဳးၿဖစ္မယ္
ဒါဘယ္သူမွၿငင္းမရတဲ႕ လက္ေတြ႕နိယာမပါ။ ဘုရားေဟာတရားရဲ႕အေၿခခံကလည္းဒါပါပဲ။
ေကာင္းတာလုပ္ရင္ ေကာင္းတာၿဖစ္မယ္
ဆိုးတာလုပ္ရင္ ဆိုးတာၿဖစ္မယ္
ဒါေၾကာင္႕ဒီသေဘာကို ကိုယ္ကေတာ႕လက္ခံပါတယ္။
ဒါေၾကာင္႕ ဘာသာတရားဟာ လူ႕ေဘာင္အတြက္မရိွမၿဖစ္လိုအပ္ေသာအရာလို႕ကုိ္ယ္ကေတာ႕ယူဆပါတယ္။

ေက်ာ္ႏွင္းဆီလြင္ said...

(၂)
ေနာက္တခ်က္က ကိုယ္႕အၿမင္ကိုဆိုရရင္

မေကာင္းမွဳဟာ မေကာင္းမွဳၿဖစ္လို႕ မလုပ္တာဆိုတဲ႕ အသိတရား

ဒါဟာသိပ္ကိုၿမင္႕ၿမတ္ပါတယ္။
သို႕ၿငား မေကာင္းမွဳဟာ မေကာင္းမွဳၿဖစ္ေၾကာင္းမသိသူ (သို႕)သုံးသပ္လက္ခံနားလည္ႏိုင္စြမ္းမရိွသူ (သို႕)အယူလြဲသူ အေနၿဖင္႕ဆိုရင္ေကာ...

ဥပမာ ဟစ္တလာဟာ လူမ်ိဳးေရးမုန္းတီးမွဳႏွင္႕ လူေတြအစုၿပဳံလိုက္သတ္ၿဖတ္ခဲ႕တယ္ တကမၻာလုံးက (သို႕) ခံရသူဘက္ကၾကည္႕ရင္ ဒါဟာ မေကာင္းမွဳပါ။ ဒါေပမဲ႕ ဟစ္တလာဘက္ကၾကည္႕ရင္ သူတို႕လူမ်ိဳးစုလိုက္ ဂ်ဴးေတြဆီမွာ အႏွိမ္ခံ အေစာ္ကားခံရတယ္လို႕ ၿမင္တဲ႕အတြက္ သူ႕လူမ်ိဳးစုေတြအတြက္ေတာ႕ သူဟာ သူရဲေကာင္း ဒါေၾကာင္႕လည္း သူ႕လူထုေထာက္ခံမွဳအၿပည္႕နဲ႕ အဲေလာက္အင္အားအာဏာ တမဟုတ္တြင္းၾကီးထြားလာခဲ႕ရတာေပါ႕

ဒီလိုေနရာမ်ဳိးမွာ မင္း မေကာင္းမွဳလုပ္ေနတာ ရပ္လို႕ ဘယ္လိုတရားခ်လို႕မွ မရႏိုင္ဘူးေလ။
အယူုစြဲ ၀ါဒစြဲ ကြဲၿပားမွဳဟာ စစ္ပြဲၾကီးေတြၿဖစ္ပြားေစသည္အထိ ေၾကာက္ဖို႕ေကာင္းတဲ႕
တဖက္နဲ႕တဖက္မေလွ်ာ႕ႏိုင္တဲ႕ကြဲၿပားမွဳပါ။

ေက်ာ္ႏွင္းဆီလြင္ said...

(၄)
ဒါ႕အၿပင္ ဘာသာတရားတိုင္းကိုေလးစားပါတယ္။
မူရင္းဘာသာဟာ ဘယ္ဘာသာကမွမေကာင္းတာလုပ္ဖို႕ မညႊန္ပါဘူး။
လူေတြက မေကာင္းတဲ႕ဘက္ကို စြဲေတြးသြားတာမ်ိဳးပဲရိွပါမယ္။
ဥပမာ မြတ္စလင္ဘာသာ၀င္ေတြ ဘာေၾကာင္႕ၾကက္တို႕ႏြားတို႕ ဟာလာ(လည္ပင္းၿဖတ္ၿပီး)လုပ္ၿပီးမွစားတာလည္း
ဘာလို႕သူတို႕ဘုရားကအဲလိုသင္တာလည္း။ ဒါမေကာင္းတာမဟုတ္ဘူးလားလို႕ေမးစရာရိွလာေကာင္းရိွလာႏိုင္ပါတယ္။
သဲကႏၱာရပိုင္းေတြမွာေနၾကသူေတြ ခရီးသြားတဲ႕အခါရိကၡာအတြက္ သတၱ၀ါေတြကိုသတ္ၿပီးယူသြားလို႕မရပါဘူး။
ခ်က္ခ်င္းပုပ္သြားလို႕ပါ။ အဲေတာ႕သူတို႕ အရွင္ယူသြားတယ္။ စားတဲ႕အခါသတ္စားတယ္။
အဲဒီလိုေဒသမွာ သတၱ၀ါအသက္ မသတ္ရဘူးလို႕ တရားသြားေဟာရင္ ဘယ္သူမွလက္ခံႏိုင္မွာမဟုတ္ဘူးေလ
အဲဒီေတာ႕ သတ္တဲ႕အခါ နာက်င္ဒုကၡခံစားရမွဳအနည္းဆုံး သတ္နည္းကုိသုံးရမယ္လို႕ ဆုံးမစာဟာ
အဲလိုအေၿခခံဆင္႕ပြားလာသလိုမ်ိဳးေပါ႕။
ဒီလိုပါပဲ Result တိုင္းမွာ ကိုယ္မသိတာသာရိွမယ္ Reasonတခုကေတာ႕ရိွေနပါတယ္။

ဘယ္ (မိ႐ိုးဖလာ)ဘာသာဝင္မဆို ဘာမွန္းမသိခင္မွာ လႊမ္းမိုးခံလိုက္ရတာပဲ လို႔။ ဘာမွန္းသိတဲ့အခ်ိန္မွာ အဲဒီအစြဲေတြကေန ေဖာက္ထြက္ေတြးမယ္ဆုိလည္းပဲ 100% ေက်ာ္လြန္ၿပီး ေတြးဖို႔ဆိုတာ အမ်ားစုမွာေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။
ဆိုတာကိုလည္း သေဘာက်မိတယ္။

သို႕ၿငား ဘယ္အရာမဆို မိမိဆင္ၿခင္ဥာဏ္၊အေတြ႕ၾကဳံ၊ အေတြးေခၚဗဟုသုတေတြေပါင္းစပ္ၿပီး
သဟဇာတညီမွ်ေအာင္ လုိသလိုခ်ိန္ညွိသြားသင္႕တယ္လို႕ထင္ပါတယ္။

ဘာေၾကာင္႕လည္းဆိုေတာ႕ အားလုံးရဲ႕တူညီေသာစိတ္ဆႏၵပန္းတိုင္က အေကာင္းဘက္ကိုဦးတည္တာမို႕ ဘာေလွစီးသလည္းဆိုတာထက္ ဒီခရီးပန္းတိုင္ကိုေရာက္သြားဖို႕လိုပါတယ္။

ဒါေၾကာင္႕အားလုံးအၿမင္ကိုယ္စီႏွင္႕
မွားတယ္လို႕လည္းမဆိုႏိုင္ပါဘူး။

အရွည္ၾကီးေရးမိလို႕ အခ်ိန္ေတြ ခြင္႕လႊတ္ေပးပါလို႕
:P

Rita said...

တကယ္ေတာ့ အ႐ွည္ႀကီး ေရးသြားလို႔ ေက်းဇူးေတာင္ တင္ပါတယ္။ အစၥလာမ္ဘာသာနဲ႔ ပတ္သတ္လို႔ တစ္ခ်က္သိလုိက္ရတာအတြက္လည္း ပိုၿပီး ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

အဲဒီလုိ ဘာသာကြဲေတြ အေၾကာင္း စဉ္းစားရင္း၊ ေနာက္ ကိုယ့္ဘာသာကို သူမ်ားက ေဝဖန္ထားတာကို ဖတ္မိရင္းကေန...

"ဘယ္ (မိ႐ိုးဖလာ)ဘာသာဝင္မဆို ဘာမွန္းမသိခင္မွာ လႊမ္းမိုးခံလိုက္ရတာပဲ လို႔။ ဘာမွန္းသိတဲ့အခ်ိန္မွာ အဲဒီအစြဲေတြကေန ေဖာက္ထြက္ေတြးမယ္ဆုိလည္းပဲ 100% ေက်ာ္လြန္ၿပီး ေတြးဖို႔ဆိုတာ အမ်ားစုမွာေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။" ဆိုတဲ့ အခ်က္ကို ေတြးခဲ့မိတယ္။

အတိအက်ေျပာရရင္ ဟိုတေလာက ဘာသာေရးနဲ႔ ပတ္သတ္ၿပီး လႈပ္သြားေအာင္ ေရးလိုက္တဲ့ blog တစ္ခုကို ဖတ္ရင္းနဲ႔။ အဲဒီမွာ သူ႕ဦးေႏွာက္တိမ္တိမ္ေလးနဲ႔ ေတြးၿပီး ေစာ္ကားထားတာေတြ မပါဘူးလား ဆုိေတာ့ ပါတာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ကိုယ္ လံုးဝ ေဒါသမထြက္ဘူး။ ဘာမွ မေလာက္ေလးမေလာက္စား ဂ႐ုစိုက္စရာမလုိဘူးလို႔ပဲ ေအာက္ေမ့မိတယ္။ ျမင္းမိုရ္ေတာင္ကို ဇီးေစ့နဲ႔ေပါက္ေနတာပဲ၊ လွည့္ကို ၾကည့္စရာလုိ႔ မထင္ဘူး။ သူေျပာတဲ့ စကားေတြေၾကာင့္ ကိုယ့္ဘာသာတရားကိုေတာ့ သူမ်ားဘာသာဝင္ေတြ တမ်ိဳးထင္ခံရေတာ့မွာပဲလို႔ ေတြးတဲ့လူေတြကိုေတာင္ ကိုယ့္ဘာသာတရားကို ေလွ်ာ့တြက္လွခ်ည့္၊ အထင္ေသးလွခ်ည့္လုိ႔ ျမင္ခဲ့ေသးတယ္။ သို႔ေသာ္...

တခ်ိဳ႕ သူစြပ္စြဲတဲ့ အခ်က္ေတြကိုေတာ့ စိတ္ဝင္စားမိတယ္။ ကိုယ္ေတြ တသက္လံုးက အ႐ိုးစြဲလို႔ ၾကည့္ျမင္လာခဲ့တဲ့ အေၾကာင္းအရာတခ်ိဳ႕ကို သူတပါး မ်က္ေစ့နဲ႔ ဝင္ၾကည့္ရေတာ့ ဒီလိုပါလား ဆုိတာ သိလုိက္ရလို႔။ သူေျပာတာေတြထဲမွာ တခ်ိဳ႕ေသာ အခ်က္အလက္ေတြက ကိုယ့္ဘာသာတရားအေပၚ သူမ်ားဘာသာဝင္ေတြက တလြဲေတြးေကာင္းေတြးေနႏိုင္တဲ့ ႐ႈေထာင့္မ်ိဳးပဲ။ ဒါကို ကိုယ္ေတြအေနနဲ႔ ျပန္ေခ်ပစရာ မ႐ွိဘူးလား ဆုိေတာ့ ႐ွိတာေပါ့။ သူတို႔အေနနဲ႔ ကိုယ္ေတြလို ေစ့ေစ့စပ္စပ္မသိလို႔ ၾကားဖူးနားဝနဲ႔ ေျပာေနတာပဲ။ ကိုယ္တုိ႔မွာ ခိုင္လံုတဲ့ အေၾကာင္းေတြ႐ွိတယ္။ (ဒါေပမဲ့ သူတို႔က ကိုယ့္ဘာသာတရားအေပၚ ေျပာရေကာင္းလားလို႔ေတာ့ မျဖစ္ဘူး။ အဲဒီကိစၥမ်ိဳး စိတ္ထဲကို မ႐ွိတာ။)

အဲဒီမွာ တခုေတြးမိတယ္။
ကိုယ္ေတြအေနနဲ႔ သူမ်ားဘာသာအေပၚမွာ နားမလည္ႏိုင္တာ၊ အထင္အျမင္လြဲေနတာတခ်ိဳ႕ကေရာ သူတုိ႔ ကိုယ့္ဘာသာတရားအေပၚ ေစ့ေစ့စပ္စပ္မသိလုိ႔ နားမလည္ႏိုင္တာ၊ အထင္အျမင္လြဲေနတာမ်ိဳးနဲ႔ တူမေနႏိုင္ဘူးလား ဆုိတာ...

ခု မေက်ာ္ႏွင္းဆီ ေျပာသြားတဲ့ထဲက ဟာလာလုပ္တဲ့ ကိစၥမ်ိဳးေပါ့။ ကိုယ္တုိ႔ကလဲ တသက္လံုးက လႊမ္းမိုးခံလာရတဲ့ သူတပါးအသက္ကို သတ္ျဖတ္ျခင္းဆုိတဲ့ ေခါင္းစဉ္ေအာက္ကပဲ ခ်ိန္ထိုးၿပီး ေတြးၾကတာပဲေလ။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔မွာလည္း ခိုင္လံုတဲ့ အခ်က္အလက္႐ွိေနတာပဲ။ ဒီလိုပဲ သူတု႔ိအေနနဲ႔လည္း ကိုယ္တို႔ဘာသာရဲ႕ တခ်ိဳ႕ေသာ အခ်က္ေတြကို သူတို႔ တသက္လံုးက လႊမ္းမိုးခံလာရတဲ့ အခ်က္ေတြနဲ႔ ခ်ိန္ထိုး ဆံုးျဖတ္မိမွာပဲ။ အဲဒီလိုနဲ႔ အထက္က ေျပာခဲ့တဲ့အခ်က္ကို ေတြးမိတယ္။

ဒီေခါင္းစဉ္မ်ိဳးကို စိတ္ဝင္စားတဲ့သူ အမ်ားႀကီး႐ွိမယ္လုိ႔ မေမွ်ာ္လင့္ပါဘူး။ တကယ္လည္း မ႐ွိပါဘူး။ ခုလို စိတ္ဝင္စားတဲ့သူေတြနဲ႔ ေဆြးေႏြးရေတာ့ အမ်ိဳးေတြနဲ႔ စကားေျပာရသလိုပဲ။

(ဒါက စကားခ်ပ္ပါ။ ေနာက္ခ်င္လို႔။
စာက်က္တာ မက်က္တာထက္ စာေမးပြဲကို ဝင္မေျဖဘဲ ေအာင္တဲ့လူေတြ ႐ွိတယ္ေနာ္။ ကံ ကံ၏အက်ိဳးေတြ ခုေခတ္မွာ ပိုဆန္းျပားလာတယ္။)

Rita said...

ေအးေလ ဗုဒၶဘာသာအရေတာ့ ဒါဟာလည္း သူ႕မွာ ဘဝအဆက္ဆက္က ပါလာတဲ့ အေၾကာင္းပါပဲ။

ko watote said...

အဲဒါကို ကိုယ္က (“ႏြားေျခရာေနာက္ကို လိုက္တဲ့ လွည္းဘီးပမာ” ဆုိတာဟာ တစ္ဘဝထဲ ျဖတ္ေတြးဆံုးျဖတ္လိုက္လို႔ မရဘူး) ေတြ၊ ဘာေတြ နဲ႔ ထပ္ယွဉ္ၿပီး ေျပာထားျပန္တယ္။ အဲဒီအခ်က္ကို တကယ္ ယံုၾကည္သလားလို႔ ကိုယ့္ကိုေမးလာလို႔၊ တကယ္ယံုၾကည္ပါတယ္လို႔ ကိုယ္ ေျဖရင္ အဲဒါ ညာတာျဖစ္ရင္ျဖစ္၊ မျဖစ္ရင္ ကိုယ့္ဘာသာ မသိနားမလည္တာပဲ ျဖစ္မယ္။

အဲဒီအခ်က္ကို ယံုၾကည္တယ္ဆုိတာ တကယ္ေတာ့ အ႐ိုးစြဲစိတ္နဲ႔ ယံုၾကည္တာပဲ။ တနည္းအားျဖင့္ စိတ္သက္သာရာရလုိမႈအတြက္ လိုလိုခ်င္ခ်င္ လက္ခံထားလိုက္တာမ်ိဳးပဲ ျဖစ္မယ္။ ဘဝင္က်ေလာက္တဲ့ သက္ေသ သကၠာယျပစရာ အျဖစ္မ်ိဳးကို ကိုယ္တုိင္နားလည္ၿပီး ဉာဏ္နဲ႔ယွဉ္တဲ့ ယံုၾကည္မႈမ်ိဳး ကိုယ့္ရဲ႕ လက္႐ွိအေနအထားမွာ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။

This is an honest assessment, I think. We think we know a lot of things, but at closer scrutiny, there's a deep contradiction between what we think we know and what we really know. So my question is what is knowledge? What can we know? What do we really know when we say, 'I believe in the law of Kamma or there's a God who created us'? The is the next topic I have raised in my blog. Welcome to everyone.

And Ma Kyaw Hinn Se Lwin's examplification of Hitler is also illuminating regarding the previous blog.

sincerely,

Watote

khin oo may said...

အေတာ္ေဆြးေနြးထားႀကတာဘဲ။

ေက်ာ္ႏွင္းဆီလြင္ said...

ရီတာေရ
ပါ၀င္ေဆြးေႏြးသူေတြကို တကယ္ပဲအမ်ိဳးလို႕ တင္စားေတာင္ မမွားပါဘူး။

တို႕လည္း ပို႕စ္တခုမွာ ခုလိုအရွည္ၾကီး၀င္ေရးတာ ပထမဆုံးလို႕ဆုိရမယ္။

မ်ားေသာအားၿဖင္႕ တခုခုကုိဖတ္လို႕ အေတြးမတူတဲ႕အခါ သိပ္၀င္ေၿပာေလ႕မရိွလို႕ပါ။ ၀င္ေရာက္ေဆြးေႏြးေၿပာဆုိၿခင္းဟာ အေၿခေန၊ အခိ်န္ခါ၊ အရပ္ရပ္ကို သုံးသပ္ဆင္ၿခင္ေရြးခ်ယ္ၿပီးမွ လုပ္သင္႕တဲ႕အရာမ်ိဳးထင္လို႕ပါ။
တခါေလအတြက္ေတာ႕မေကာင္းဘူးေပါ႕ေလ။

တကယ္ေတာ႕ဒီလုိပို႕စ္တင္တာ ပို႕စ္ရွင္အတြက္လည္း အလြန္ကိုတာ၀န္ၾကီးပါတယ္။ ေလးပါတယ္။ ၀င္ေဆြးေႏြးသူေတြအားလုံးဟာလည္း တဖက္နဲ႕တဖက္ ပုဂၢိဳလ္ေရးအသြင္မရိွပဲ အၿပဳသေဘာေဆာင္တဲ႕ ေဆြးေႏြးမွဳမ်ိဳး
တဖတ္သတ္မက်ပဲ အၿပန္လွန္ေလးစားၿခင္းႏွင္႕ ေဆြးေႏြးဖလွယ္ၿခင္းမ်ိဳးမို႕ တို႕ကလည္း စကားလုံးအသစ္ အေတြးသစ္ေတြ အမ်ားၾကီးသိခြင္႕ရတာမို႕ ရီတာ၊ဇီဇ၀ါႏွင္႕တကြ အားလုံးကိုေက်းဇူးတင္ေၾကာင္းပါ
:)

Libratun said...

"ကိုယ္တုိ႔ကလဲ တသက္လံုးက လႊမ္းမိုးခံလာရတဲ့ သူတပါးအသက္ကို သတ္ျဖတ္ျခင္းဆုိတဲ့ ေခါင္းစဉ္ေအာက္ကပဲ ခ်ိန္ထိုးၿပီး ေတြးၾကတာပဲေလ။"

So we can/should kill other beings with the concrete reason behind to do so????

Rita said...

ေျပာထားတဲ့ သေဘာတရားခ်င္းက တျခားစီျဖစ္တယ္ ဆုိတာ ေခါင္းသံုးၿပီး အရင္ေတြးပါ။

ေနာက္တခု သတ္ရေလာက္ေအာင္ ခိုင္လံုတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္ ရၿပီလားဆုိတာ ေခါင္းသံုးၿပီး အရင္ေတြးပါ။

ရၿပီဆုိရင္ လာေျပာပါ။ ဘယ္လို အေၾကာင္းျပခ်က္မ်ိဳးလဲ ဆိုတာ... ခိုင္လံု၏ မခိုင္လံု၏ ဆုိတာကို ကိုယ္ဆံုးျဖတ္ေပးမယ္။ ကိုယ္ မဆံုးျဖတ္ႏိုင္ဘူး ထင္ရင္ ကိုယ့္ထက္ အေတြးအေခၚေကာင္းတဲ့သူကို ေမးေပးမယ္ ဟုတ္ၿပီလား။

ေနာက္တခု ကိုယ့္ပေယာဂနဲ႔ ယွဉ္လို႔ (ကိုယ့္မွာေတာ့ ပါဏာတိပါတာ မက်ေရာက္ႏိုင္ေပမယ့္) ေသၾကရတဲ့ သားသတ္႐ံုက သတၱဝါေတြကို သတ္ေပးမဲ့သူမ႐ွိရင္ ကိုယ့္ဘာသာ သတ္စားေနမလား၊ အသီးအ႐ြက္ပဲ စားေနမလား ဆုိတာ အရင္ေျဖပါ။

ကိုယ့္ကိုေမးရင္ေတာ့ ကုိယ္က ဒုတိယတစ္ခုကိုပဲ ေ႐ြးမယ္။

႐ွင္းတယ္ေနာ္။

post က မဆိုလိုတဲ့ သေဘာတရားေတြကို ကိုယ့္ဘာသာ အထင္အျမင္နဲ႔ ဆက္ေတြးၿပီး၊ post ေရးတဲ့ သူကပဲ ဆုိလိုသေယာင္ေယာင္ လာမေရးပါနဲ႔။ ဒါေနာက္ဆံုးျဖစ္ပါေစ။

ခုကိုပဲ အဲဒီလို post က မဆိုလိုတဲ့ သေဘာတရားေတြကို ကိုယ့္ဘာသာ အထင္အျမင္နဲ႔ ဆက္ေတြးၿပီး၊ post ေရးတဲ့ သူကပဲ ဆုိလိုသေယာင္ေယာင္ လာေရးတဲ့ သူေတြကို ေယာက္ျပားစာရင္းသြင္းေနတာမို႔ ေနာက္တခါလာေရးရင္ အဲဒီစာရင္းထဲ ပါခ်င္လို႔လို႔ ယူဆမွာျဖစ္တယ္။

ခုလာေရးတဲ့လူက မိန္းမဆိုရင္ေတာ့ ေဆာရီးပဲ။

TZA said...

တင့္တယ္ ရဲ႕ ကမၼဖလကို လြန္ခဲ့တဲ့ ၄၊ ၅ ႏွစ္ေလာက္က ဖတ္ခဲ့ဖူးတယ္၊ အေရးအသားနဲ႔ ဇာတ္အိမ္တည္ထားပံုကို သေဘာအရမ္းက်တယ္၊ ဒါေပမဲ့ ဒီေလာက္ ပိပိရိရိ အလုပ္လုပ္တဲ့ လူတစ္ေယာက္က သူ႔အေၾကာင္းေတြအားလံုး ခ်ေရးထားတဲ့ စာအုပ္ကိုမွ ေမ့က်န္ခဲ့ရသလား ဆိုၿပီး ဇာတ္သိမ္းကို လက္မခံခ်င္ဘူး၊ ရီတာေျပသလို စာေရးဆရာ ျခယ္လွယ္တယ္ဆိုတာ ဒီအခ်က္လည္း ပါသလားလို႔။

Rita said...

@TZA ေသခ်ာတာေပါ့ :)