Wednesday, April 14, 2010

ပိုက္ကြန္ယက္ခ်ိန္



ဒီလိုနဲ႔ပဲ သူ႕ေၾကာင့္ ေန႔၊ ရက္၊ အခ်ိန္၊ နာရီ တို႔က ကိုယ့္အတြက္ ခ်ိဳျမ လႈိက္လွဲလာၾကသည္။

သူ ဆိုေသာ အသိျဖင့္ ေလာကထဲ တိုးဝင္ ရွင္သန္ရသည္က ဘယ္တုန္းကႏွင့္မွ မတူသလုိ...

သူ ႏွစ္သက္သည္ ဆိုသည့္ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကပင္လွ်င္ ရင္ခြင္ထဲ အသည္းႏွလံုးကို မိမိရရ လႈပ္ခါႏိုင္စြမ္းသည္။ သူ ဖတ္ေနသည့္ စာအုပ္ တစ္အုပ္ကပင္လွ်င္ အာ႐ံုေတြကို လႊမ္းမိုးခ်ဳပ္ကိုင္ ႏိုင္စြမ္းသည္။

သူ႕ အမွတ္တမဲ့ ေလခၽြန္သံ သဲ့သဲ့ေလး ၾကားလွ်င္ပင္ ဖမ္းဆုပ္ သိမ္းဆည္းခ်င္မိၿပီ။

ေဘးဘီကိုမွ သတိမထားမိေလဟန္ ေျမာက္ႂကြ ေပါ့ပါးစြာျဖင့္ သူ ေလွ်ာက္လွမ္းလာတာ ျမင္ရခ်ိန္တိုင္း ကိုယ့္ ႏွလံုးသားရဲ႕ ဟိုးအတြင္းပိုင္းမွာ သံစဉ္ တမ်ိဳးစီ ရွိတဲ့ ဆည္းလည္းေလးေတြက ႏူးညံ့စြာ တခ်က္ခ်င္း တခ်က္ခ်င္း... လြင့္ ပါး က ခုန္ လာၾကသည္။

အဲဒီ အသံေလးေတြက တိုးတိတ္ေသာ္ျငား ေဝစည္ ပ်ံ႕လြင့္ လို႔ေနတတ္သည္။

သူ လွမ္းေလွ်ာက္လာရင္း ေလတိုက္လုိ႔ ဆံပင္ကေလးေတြ နဖူးေပၚက လြင့္ေနတာကို ျမင္ရတဲ့အခါ ကိုယ္သာ သပ္တင္ေပးခ်င္စိတ္နဲ႔ တိုက္တဲ့ေလကို ရန္လိုမိတတ္သည္။

ေက်ာပိုးအိတ္ကို ပုခံုးေပၚ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ပစ္တင္လြယ္ပစ္ၿပီး ေဘးနားက သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ေယာက္ကို စကားလွမ္းေျပာရင္း သူ ခပ္ဟားဟား ရယ္ေမာလိုက္လွ်င္ "အခ်စ္ ဆုိတာ သူ႕ဆီမွာပဲ ရွိတာပါ" ဟု ေတြးေတာ မိတတ္သည္။

သူ အမွတ္တမဲ့ လွမ္းၾကည့္လိုက္လွ်င္ပဲ တစ္ေန႔လံုးစာ အသက္႐ွဴလို႔မဝ ျဖစ္တတ္သည္။

မလွပတဲ့ လက္ေရးေစာင္းကေလးေတြပါတဲ့ သူ႕ စာအုပ္ကေလးကို ခပ္ဖြဖြ ပြတ္သတ္ ထိကိုင္ ၾကည့္ခ်င္မိသည္။

သူ႕အက်ၤ ီလက္ဖ်ားေလးကို ေခါက္တင္ေပးခ်င္မိသည္။

သူ တပိုင္းတစ ညည္းဆိုတတ္တဲ့ သီခ်င္းမွန္သမွ် ခ်က္ခ်င္း ျပန္ရွာ နားေထာင္မိတတ္သည္။

သူ႕ အိပ္မက္ေတြကိုကအစ ႐ုပ္႐ွင္တစ္ကားလို ခံစားၾကည့္ခ်င္လွသည္။

သူ႕ wallet ေလးထဲမွာ ရွိေနတယ္ ဆိုတဲ့ ေကာလဟလ ၾကားရတဲ့ ကိုယ့္ ဓါတ္ပံု ခပ္ဝါးဝါးေလးကို သူ ဘယ္တုန္းက ႐ိုက္ယူခဲ့သလဲ ေမးၾကည့္ခ်င္လွၿပီ။

ကိုယ့္ ေနာက္နားကေန စကားတခြန္း မဆိုဘဲ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္နဲ႔ အတူ ေလွ်ာက္လိုက္လာတတ္တ့ဲအခါ သူ႕မ်က္ႏွာေပၚမွာ ဘယ္လို အရိပ္အေရာင္ေလးေတြ ရွိေနမလဲ ေနာက္ျပန္ မလွည့္ဘဲ ၾကည့္ျမင္ခ်င္လွသည္။

ကိုယ္ မရွိခိုက္ မျမင္လိုက္ရဘဲ သူ ၿပံဳးလိုက္မယ့္ အၿပံဳးေတြ၊ ရယ္ေမာ စကား ဆိုသံေတြ၊ သူ႕ လႈပ္ရွားမႈေတြ အကုန္လံုးကို ႏွေမ်ာတသ မဆံုးၿပီ။

သူ႕ အၿပံဳးထဲမွာ ကိုယ့္ အၿပံဳး

သူ႕ ရယ္ေမာသံထဲမွာ ကိုယ့္ အၿပံဳး

သူ႕ စကားသံထဲမွာ ကိုယ့္ အၿပံဳး

သူ႕ လႈပ္ရွားမႈေတြထဲမွာ ကိုယ့္ အၿပံဳး

"အခ်စ္" ဆိုတာကိုက ရင္ထဲကေန ႏွစ္သိမ့္စြာနဲ႔ စီးဆင္းလာတဲ့ "အၿပံဳးတစ္ပြင့္" ျဖစ္လိမ့္မည္။

***
(ေမာင့္ကို ဘာျဖစ္လုိ႔ ခ်စ္ခဲ့တာလဲ လို႔ တစ္ေယာက္ေယာက္ကမ်ား ေမးလာမည္ ဆိုလွ်င္ ဘာမွ ျပန္မေျဖဘဲ ၿပံဳး၍သာ ေနမိမည္။)

***
(ငယ္ငယ္တုန္းက ေရးထားတဲ့ စာ။ မႏွစ္က April မွာ တင္ခဲ့ဖူးတယ္။ ျပန္တင္ခ်င္လာလို႔...)

***

10 comments:

Vista said...

း) ... အဲလိုေလးပဲၿပံဳးသြားတယ္ ..

ဇြန္မိုးစက္ said...

ခုမွဖတ္ဖူးတာ။

ဂ်ဴးေရးတာေရာ၊ ရီတာေရးထားတာေရာ ႀကိဳက္တယ္။

ပုိက္ကြန္ယက္ခဲ့ဖူးတဲ့အခ်ိန္ေတြကုိ ေအာက္ေမ့သြားတယ္။ အခ်ိဳၿမိန္ဆုံးကာေလေတြပါပဲ။ .... း)

Unknown said...

ဘုရား ဘုရား၊ အဲလို အႏုအရြေတြဖတ္ရတာ ၾကက္သီးေတာင္ ထတယ္။ ဟီးဟီး။
ႏွစ္သစ္မင္လာပါ။

Rita said...

ႏွစ္ကူးမွာ အဲလို ၾကက္သီးျဖန္းျဖန္းထေအာင္ တမင္ လုပ္ပစ္လုိက္တာ။

:D

Unknown said...

မိန္းကေလး အခ်စ္ေပါ့? ေရးထားတာေလးကိုဖတ္ၿပီး ေႏြးေထြးသြားတယ္။ စကားမစပ္ Wallet ထဲက ဓါတ္ပုံေလးအေၾကာင္းေတာ့ အခုသိၿပီေပါ့ေနာ္။ Happy New Year, Rita.

SHWE ZIN U said...

မဖတ္ရေသးရင္ အသစ္ေပါ႔ေနာ္...
မခင္ဦးေမ ေျပာသလို အခုေတာ႔ ဘာဘဲလုပ္ျပျပ ရင္မခုန္ေတာ႔ၿပီ..

ခင္တဲ႔
ေရႊစင္

ခ်စ္ၾကည္ေအး said...

အခ်စ္ထဲ ကူးခပ္ေပ်ာ္ဝင္ေနတဲ့ မိန္းကေလးတေယာက္ ေပါ့ေနာ္...၊ ညီမရဲ႕ ခံစားခ်က္ေပမဲ့ ခ်စ္ကြၽမ္းဝင္ေနတဲ့ မိန္းမသား အားလံုးကို ကိုယ္စားျပဳေနတဲ့ စာေလးတပုဒ္ ပါ ...အဖဲြ႕ေလးက ခ်စ္ဖို႔ သိတ္ေကာင္းတာပဲ ညီမ ရီတာ

မိုးဦးစံပယ္ said...

ၾကည္ႏူးစရာေလးေနာ္။

တန္ခူး said...

ဒါေလးဖတ္ျပီး အသက္ေတြ ပိုငယ္သြားသလုိပဲ… ေမာင့္ကို ဘာေၾကာင့္ခ်စ္ခဲ့တာလဲလုိ ့ တေယာက္ေယာက္ကမ်ားေမးလာခဲ့ရင္… walletထဲက ဓာတ္ပုံေလးကို သားေတြ ့ခါစက တုိ ့ကို မမွတ္မိဘူးေလ… ကြာသြားတာေျပာပါတယ္ ညီမေရ…

:P said...

တကယ္အဲလိုျခစ္တာလား၊ စာထဲမွာမို႔ နည္းနည္းပိုေရးတာလား.......ငွင္