Saturday, July 18, 2009
ေ၀းကြာျခင္း
မုန္တိုင္းတစ္ခု တိုက္သလိုပ
လြင့္ထြက္သြားေအာင္
စြမ္းေဆာင္ႏိုင္လိုက္တာ
ထိတ္လန္႔ဖြယ္ ေကာင္းေလစြ
နီးစပ္ျခင္းမ်ားအား
အတင္းအဓမၼ ဆြဲခြာသြားရက္တာ
ၫိွဳ႕ငင္ခ်က္တခုလိုပ
တမ္းတျခင္းမ်ားအား
တားဆီးမရေအာင္
ဆြဲေဆာင္ပ်ံ႕ႏွံ႔လာေစတာ
ေသနတ္တစ္လက္လိုပ
အ႐ွိန္ျပင္းျပင္း
စီးဆင္းလာတဲ့
၀မ္းနည္းျခင္းမ်ားအား
တာလႊတ္ေပးခဲ့တာ
*
ၾကည့္
တိတ္ဆိတ္ျခင္းနဲ႕ ေျခာက္ေသြ႕ျခင္းေတြကို
အထီးက်န္ ကမၻာထဲ လာထည့္ျပပါလိမ့္မယ္
(1998)
*****
(မင္းခိုက္စိုးစန္တို႕ တာရာမင္းေ၀တို႕ ေမာ္ဒန္ေတြ ဖတ္ၿပီး ႐ူးႏွမ္းခဲ့တဲ့ အခ်ိန္တုန္းက ေရးထားခဲ့တာေပါ႔။ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ အႏုပညာ ဇာတာ မပါမွန္းလည္း မသိခဲ့ေသးတဲ့ အခ်ိန္ေလ။ သူတို႕သာသိရင္ တစ္သက္လံုး ေနာင္တရသြားႏိုင္တယ္)
:D
(သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္လံုး မရွိၾကေတာ့ဘူး လို႕ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ ၾကာၾကာကတည္းက ခံစားရတယ္။)
*****
Credit for Photo : Nyan Htun
(Midway between Italy and Spain)
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
7 comments:
မမ ေရ....တူပါတယ္... ကိုမင္းခိုက္စိုးစန္ တို႕ ကိုတာရာ တုိ႕သာ သိရင္ ၀မ္းသာမွာပါ...သူတုိ႕လုိေလး ေရးတဲ့ မမတစ္ေယာက္ ရွိလို႕ေပါ့....။
တိတ္ဆိတ္ျခင္း နဲ႕ ေျခာက္ေသြ႕ျခင္းသာ အထီးက်န္ကမၻာထဲ ေရာက္ေနရင္ေတာ့ ပ်င္းလုိ႕ ေသမလားပဲ... း)
ခင္တဲ့
ေမဇင္
ၾကည့္
ဆိုလို႕ ျမင္ေအာင္ၾကည့္ပါတယ္
၉၈ တုန္းက ေရးထားတာဆိုလို႕ ေရွးေဟာင္းဆို
တန္ဖိုးမရွိလို႕ ေလးစားပါတယ္။
တန္ဖိုးမရွိ = priceless ကိုဆိုလိုတာပါ
အဖိုးမျဖတ္ႏိုင္လို႕ ေရးရင္ ပိုလွမယ္ထင္မိသား
မျပင္ခ်င္ေတာ့လို႕။
ေၾသာ္
၁၉၉၈ ကတည္းကေတာင္ ဒီေလာက္ေတာ္ေနတာ
ဒါေၾကာင့္ လက္စြမ္းထက္ပါတယ္မွတ္ေနတယ္။
ခုေတာ့သိျပီ။
း)
98 ေလာက္က ေရးထားတာေတြမို႔ အဆင္ေျပေနတာ။ ခုဒါမ်ိဳး ဘယ္လိုမွ မထြက္ေတာ့ဘူး။ တခါတခါေတြးမိတယ္။ ကိုယ့္ဦးေႏွာက္က devolution မ်ား ျဖစ္ေနလားလို႔။
မင္းခုိက္စိုးစံက ရွိေသးတယ္ေလ ရီတာရဲ႕....
ကၽြန္မအတြက္ေတာ့ သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္လံုး ဟိုးအရင္ကတည္းက မ႐ွိေတာ့ဘူး မမရယ္။
:)
မမရီတာရယ္
ေကာင္းပါတယ္ လာေၿပာရင္ေၿမွာက္သလိုၿဖစ္မယ္
ေကာင္းလို႔လာပါတယ္ ဆိုရင္သေဘာေပါက္
၉၈ တုန္းကဗ်ာေလးကိုပဲႀကည့္ပါအံုး
ႀကာေလေကာင္းေလပါေနာ္
ခ်စ္ခင္စြာၿဖင့္
ဖိုးစိန္
စိတ္ကုန္ပါနဲ႔ သားဘာမွလုပ္ဖူးေနာ္
Post a Comment