အလင္းေရာင္ေတြ တဖိတ္ဖိတ္လက္
ထိန္းခ်ဳပ္ခက္တဲ့ ခံစားခ်က္နဲ႔
ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြ ခုန္ေပါက္
ႏွလံုးသားေတာင္ ေျမာက္ႂကြေနတယ္…
အဲဒီအခ်ိန္မွာ
ေနေရာင္ျခည္က ျမဴးႂကြ
စူး႐ွတဲ့ ရင္ခုန္သံနဲ႔
ပန္းပြင့္ေတြက ကခုန္
လိုခ်င္တာေတြ အကုန္ရေနတယ္…
အဲဒီအခ်ိန္မွာ
လွ်ပ္စီး တတြဲ
ရင္ထဲ ျပက္သြား
လက္ကနဲထင္
မတင္မက်
ခဏေလးပဲ…
အဲဒီအခ်ိန္မွာ
နာရီေတြ ရပ္တန္႔
မိနစ္ေတြပ်က္စီး
ကာလ အၿမီးရွည္ရိုက္ခ်ိဳး
အခ်ိန္ေတြ ေရွ႕မတိုးၾကနဲ႕…
အဲဒီအခ်ိန္မွာ
လမ္းစမ္းေလွ်ာက္တဲ့ ခံစားခ်က္နဲ႔
အင္မတန္နက္တဲ့ ကမ္းပါးစြန္းမွာ
မိုက္မဲစြာ ေရွ႕ဆက္
ဘာအတြက္မွလဲ မဟုတ္ဘဲနဲ႕…
အဲဒီအခ်ိန္မွာ
တေငြ႕ေငြ႕ ကြၽမ္းေလာင္
အပူေရာင္ေတြ ဆူပြက္
တမင္သက္သက္ ေႂကြက်
တျခား ဘာကိုမွလဲ မရခ်င္ေတာ့…
အဲဒီအခ်ိန္မွာ
တစံုတရာက ျပဳစား
ေျခလွမ္းမွားတဲ့ ရင္ခုန္သံ
ပန္းႏုေရာင္နဲ႔ ျခယ္မႈန္း
အလွဆံုးပါကြယ္…
အဲဒီအခ်ိန္မွာ
သတိတရားေတြ ေမ့ပစ္
ထစ္ခ်ဳန္းမိုးသံ ၾကားေယာင္
အေမွာင္ေတြနဲ႔ မြန္းၾကပ္
နားေထာင္ရန္ ခက္လွခ်ည့္
ပါးစပ္ဖြင့္ထားတဲ့ ပင္လယ္ထဲ
အသိမဲ့ ေျပး၀င္
ဘာကိုမွလဲ မျမင္မိေတာ့…
+
+
မိုးႀကိဳး တစ္ခ်က္ ပစ္ခတ္
ဆက္သြယ္ခ်က္ေတြ ဆြံ႕အ
မပြင့္ခင္က ေႂကြက်
ႏိုးထလာတဲ့ အိပ္မက္
က်ည္ဆံေတြက ထုတ္ခ်င္းေဖာက္
ရင္၀ကို အေရာက္မွာေလ…
မင္းရဲ႕ အသံေတြပ်က္သုဉ္း
ကိုယ္လဲ
(ခဏေတာ့)
ေသဆံုးသြားပါတယ္…
*****
(1998 ေလာက္က ေရးထားမိတယ္ ထင္ပါတယ္... ဘယ္အခ်ိန္ကို ၫႊန္းၿပီး ေရးထားမွန္း ကိုယ္တိုင္ မမွတ္မိေတာ့တဲ့ ကဗ်ာ)
13 comments:
တို႕ ပထမဆံုး မန္႕ရၿပီ...
ရီတာ့ဘေလာ့ ဖတ္ရတာ တကယ့္စာေရးဆရာမရဲ႕ စာေတြ ဖတ္ေနရသလိုပဲ ။ တကယ္ စာအုပ္ထုတ္မယ္ ဆုိရင္ ေသခ်ာတယ္ ၀င္း၀င္းလတ္လို ပဲ လူႀကိဳက္မ်ားဦးမယ္။ ဒါေပမယ့္ ေမာင္နဲ႕ အေၾကာင္းကို ဒါ့ထက္နည္းနည္းပိုခ်ဲ႕ေရးသင့္ေသးတယ္ ထင္တာပဲ ဟိ ဆရာလာလုပ္သြားတာမို႕ ခြင့္လႊတ္ေနာ္ အက်င့္ပါေနလို႕ပါ ။
ရီတာေရ
စာလုံးေတြ သုံးထားတာ ခံစားခ်က္ ေပၚလြင္လုိက္တာ
ခင္မင္စြာျဖင့္
သီဟသစ္
တစ္ခုခုေျပာခ်င္ေပမယ့္ ဘာေျပာရမွန္း မသိဘူး ..
ကဗ်ာရဲ႕ အဆံုးမွာ တခဏေလာက္ ေသဆံုးသြားခဲ့တယ္ ထင္တာပဲ ...
ေနေဒးသစ္။
ရီတာ့ကဗ်ာေတြကို ဖတ္ရတာ ညက္ညက္ေညာေညာရွိလို႕ ၾကိဳက္တယ္...
၉၈ ေလာက္ကဆိုေပမယ့္ ေတာ္ေတာ္ေလး ရင့္က်က္ေနျပီးျပီပဲ...
ပါးစပ္ဖြင့္ထားတဲ့ ပင္လယ္ထဲ
အသိမဲ့ ေျပး၀င္
ဘာကိုမွလဲ မျမင္မိေတာ့…...
အဲဒါေလးကိုၾကိဳက္တယ္.. အမ်ားၾကီးေတြးလို႔ရတယ္.. လြန္ခဲ့ေသာ ၁၀ ႏွစ္ေလာက္မွာေရးထားတာဆိုေတာ့.. talent ပါတာဘဲျဖစ္ရမယ္..
ဘာမွမေျပာခ်င္ေတာ့ဘူး။ ႀကိဳက္တယ္ ။ ဒါပဲ ။ (ကိုယ္ေတာ့ ဒီေန႕တစ္ေန႕လံုး အေခါက္ေခါက္ အခါခါျပန္ဖတ္ေနျဖစ္ေတာ့မွာ )
ဟိဟိ ဘယ္အခ်ိန္ ကို ညြန္းမွန္း မသိေပမယ့္ ဖတ္ေကာင္းတာေတာ့ အမွန္။ ေမာင္ ကိုကို နဲ႕ ရီတာ...10 ကိုလဲ ေမွ်ာ္ေနတယ္ေနာ္..
ရီတာေရ ပို႔စ္က စာလံုးေတြက ေျပာင္ေျမာက္ေနေတာ့ ေကာ္မန္႔ေတာင္ ဘယ္လိုစာလံုးေတြနဲ႔ ေရးရမွန္းမသိေတာ့လို႔ ...
ေရးလက္စ အခန္းဆက္ကိုလည္း ဒီအတိုင္းပဲ အခုပဲမန္႔ရေတာ့မလား.. ေနာက္မွ မန္႔ရမလားနဲ႔ ..
တကယ္ႀကီးကို အားေပးေနတာေနာ္
ကဗ်ာေရာ ဓာတ္ပံုေရာေခ်ာတ္ျခားစရာ
က်ေတာ္လဲ ကဗ်ာဖက္ပီ ခနေသဆုံးသြားလို႔ ကြန္မန္ေတာင္ ခုမွေပးလိုက္တယ္ဗ်ာ။ ဂြတ္တယ္ စကားလုံးေလးေတြ သုံးတာၾကိဳက္တယ္
၀န္ခံခ်က္။ ။ တို႔လဲ အဲဒီလိုမ်ိဳး ေသခဲ႔ဖူးပါတယ္။
လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၀ ႏွစ္က ေရးထားတယ္ဆိုေတာ့ ၁၀ ေက်ာ္သက္က ေရးထားတဲ့ ကဗ်ာေပါ့ေနာ့္။ အစ္မလည္း ဘေလာ့ဂ္မွာ ၁၀ ေက်ာ္သက္က အေတြ႔အၾကံဳေတြကို တင္ထားတယ္ဆိုေတာ့ အတိတ္ကို ျပန္သတိရေနတာခ်င္း တူေနၾကၿပီ ထင္တယ္။
Post a Comment