လြန္ခဲ့ေသာ 14 ႏွစ္ ေလာက္ဆီက သူ အေတြးထဲ ဝင္လာခဲ့သည္ ထင္၏။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဒါကို ေတြးဖို႔ သိပ္ေစာခဲ့သလား၊ ဒါမွမဟုတ္ ပံုမွန္ပဲေလလား ကုိယ္ မသိပါ။ ေစာသည္ျဖစ္ေစ၊ ေနာက္က်သည္ျဖစ္ေစ၊ ပံုမွန္ျဖစ္ေစ ဒါကို ဆံုးျဖတ္ႏိုင္မည့္ ပညာ႐ွင္တို႔အတြက္သာ ဒီအခ်က္က အေရးႀကီးခ်င္ႀကီးမည္။ စိတ္ကူးထဲက ဒီအေၾကာင္းေတြ ျပန္ေရးမည့္ ကိုယ့္အတြက္ေတာ့ ဘယ္အခ်ိန္မွာ ကိုယ့္အေတြးထဲ ဝင္လာသလဲဆိုတာသာ အဓိကက်ေတာ့သည္။
ျပာလြင္ေသာ အိပ္မက္တစ္ခုလို႔သာ တင္စားခ်င္မိ၏။
ပန္းေရာင္လႊမ္းေသာ ကိုယ္ပိုင္အခန္းထဲ ခ်ဉ္းနင္းလာမည့္ ေကာင္းကင္မ်က္ႏွာက်က္ေလးတစ္ခုလိုေပါ့။ ကိုယ့္ကမၻာထဲ ေနာက္ထပ္ဝင္လာမည့္ အေသြးအေရာင္ကေလး။ အသစ္အဆန္း အေျပာင္းအလဲကိုသာ အလုိ႐ွိတတ္လို႔ ကိုယ္ဟာ အျပာေရာင္ေကာင္းကင္ကေလးအျဖစ္ စိတ္ကူးေတြးထင္လိုခ်င္ခဲ့မိသည္လား မသိ။
ႏူးညံ့ေပ်ာ့အိကာ ေမြးညင္းႏုမ်ားဖံုးေနမည့္ လက္တဖက္ကို ဖြဖြ ပြတ္သတ္ၾကည့္မိလွ်င္ အနည္းငယ္ ၾကမ္း႐ွေသာ အထိအေတြ႕ေၾကာင့္ ထိတ္လန္႔ေလမည္လား။ သူ ဆတ္ခနဲ လႈပ္သြားမည္ဆိုလွ်င္ေတာ့ ကိုယ္ပါ ေရာေယာင္လန္႔ကာ ခဏၾကာမွ် မထိရက္ မတို႔ရက္ မထိရဲ မကိုင္ရဲ ျဖစ္ေနဦးမည္။ အလင္းေရာင္ကို က်င့္သားမရေသးသည့္ မ်က္လံုးမ်ားျဖင့္ ကိုယ့္ကုိ လွမ္းၾကည့္ေလမည္လား။ ဒါဆိုရင္ေတာ့ ကမၻာႀကီးတစ္ခုလံုး ကိုယ္အပိုင္ရလိုက္သလုိ ျဖစ္ေတာ့မည္။ ေသခ်ာတာကေတာ့ သူ႕အသံသဲ့သဲ့အားျဖင့္ တညီးညီးေတာက္ေလာင္ခ်င္ေသာ ဘဝင္စိတ္မ်ားၿငိမ္းသြားေပလိမ့္မည္။ ကိုယ့္ လက္သန္းကေလးတစ္ေခ်ာင္းကို သူလက္ဖဝါးျပင္ထဲထည့္ကာ ဆုတ္ကိုင္ေစခ်င္မိသည္။ ဘယ္ေလာက္မ်ား ႏုအိေႏြးေထြးေလမလဲ။
ကိုယ္ႏွင့္တူသည့္ ႏႈတ္ခမ္းပါးေလးမ်ား႐ွိလိမ့္မည္။ မဟုတ္လွ်င္ေတာ့ ခပ္စူစူ ထူတြဲသည့္ ႏႈတ္ခမ္းကေလးႏွင့္ ျဖစ္မွာေပါ့။ ႏွာတံေပၚေပၚ... ဒါေတာ့ ေသခ်ာသည္။ ၿပီးေတာ့ ကိုယ္ႏွင့္ မတူလွ်င္ နဖူးျပင္က်ယ္လိမ့္မည္။ ကိုယ္နဲ႔ဘယ္ႏွစ္ရာခိုင္ႏႈန္းေတာင္ တူမွာလဲ၊ ဘယ္ႏွစ္ရာခိုင္ႏႈန္းက မတူဘဲ ျဖစ္မွာလဲ၊ ဘယ္ႏွစ္ရာႏႈန္းေလာက္ တူမွ ဒါမွမဟုတ္ မတူဘဲေနမွ ၿပီးျပည့္စံုတဲ့ ေကာင္းကင္ေလးျဖစ္မွာလဲဟု တစိမ့္စိမ့္ ေတြးမိျပန္သည္။
အင္းေလ ဒါေတြ သိပ္အေရးမႀကီးပါဘူး။ ကိုယ္နဲ႔ မတူလည္း ခ်စ္ရသူနဲ႔ တူေနမွာေပါ့။ သူ႕မွာ ဘာမ်ား ေ႐ြးစရာ႐ွိလို႔လဲ။ တစ္ခုပဲ၊ မ်က္ခံုးထူထူေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ေခ်။
ကိုယ္ လံုးဝ မႀကိဳက္သည့္ သၾကားလံုး၊ ေခ်ာ့ကလက္ေတြကို သူ သိပ္မ်ားႀကိဳက္ေနမလား။
အစဦးဆံုးေန႔ရက္ေတြမွာ သူ လုိအပ္တာေတြ လုပ္ေပးႏိုင္ဖို႔ ကိုယ့္အတြက္ အခက္အခဲေတြ အမ်ားႀကီး ႐ွိလိမ့္ဦးမည္။ သို႔ေသာ္လည္း ဒါေတြ ေတြးလို႔ မစိုးရိမ္ခ်င္ေသး။ ကိုယ့္ကို ဘာမွန္းမသိသည့္ တစိမ္းသက္သက္ကေန သိသိမွတ္မွတ္ၾကည့္ကာ မွတ္သားၿပီး၊ မွတ္မိလာတဲ့ အၿပံဳးကေလးေတြလည္း ၾကည့္ျမင္ရလိမ့္မည္။ တကယ့္ကိုပဲ ကိုယ့္လိုအင္ဆႏၵေတြကို ႏွစ္သိမ့္ေစလိမ့္မလားကြယ္။
ဒီလိုနဲ႔ပဲ ကိုယ့္ရင္ခြင္ထဲကေန ထြက္ခြာခ်ိန္က်ေလမည္။
သူကေလးဟာ ေပ်ာ္ျမဴးစရာကိုသာ ႐ွာတတ္ေလမည္လား၊ ကိုယ့္ အႏွစ္သက္ဆံုး စာအုပ္ထဲက Tai-chan (Taiji Yamanouchi) လို စူးစိုက္တည္ၾကည္ကာ ရည္မွန္းခ်က္ ႀကီးေလမည္လား။
သူဘာလဲဆိုတာ ေစာစီးေသခ်ာစြာ ရိပ္မိသိ႐ွိႏိုင္ဖို႔၊ ၿပီးေတာ့ လက္ေတြ႕အေကာင္အထည္ေဖာ္ႏိုင္ဖို႔ ထိေရာက္စြာ ေဖးမေပးႏိုင္သူ ကိုယ္ ျဖစ္လိုလွသည္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ထိုအခိုက္အတန္႔မွာေတာ့ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ မသက္ဆိုင္သလုိျဖစ္ေနခဲ့သည့္ ပစၥည္းပစၥယမ်ား၊ ကစားကြင္း နဲ႔ ပန္းၿခံ၊ ဆီးေဆာ၊ ေလွ်ာ နဲ႔ ဒန္းလို ပစၥည္းမ်ားက သူႏွင့္တြဲကာ ကိုယ့္ကို တရင္းတႏွီး ပတ္သတ္လာေလဦးမည္။ အမွတ္တမဲ့ျဖတ္ေက်ာ္လာေနက် ထုိပစၥည္းမ်ားအား အမွတ္ထင္ထင္ ၿပံဳးရယ္ ေငးၾကည့္မိေစဦးမည္။
သူ႕ကို သင္ၾကားဖို႔ ႀကိဳးစားရင္း၊ သူ႕ဆီကလည္း မဆံုးႏိုင္ေအာင္ ျပန္လည္သင္ယူရေပဦးမည္။ စိုးရိမ္ပူပန္မႈေတြနဲ႔ ကိုယ္ဟာ တလြဲတေခ်ာ္ အမွားမ်ားလည္း လုပ္မိဦးမည္။ ခ်စ္ျခင္းဆုိတာကိုက သင္ၾကားတတ္ေျမာက္ရတာ မဟုတ္လားေလ။ ခ်စ္ခင္ႏွစ္လိုစိတ္နဲ႔ ယွဉ္ေတာ့ တာဝန္ဆိုတာ သူမတူေအာင္ ခ်ိဳၿမိန္မွာပါပဲဟု ထိုတခဏမွာ ဘယ္သူမွ အတည္ျပဳေပးစရာမလိုေအာင္ ယံုၾကည္မိျပန္၏။
ဒီလိုနဲ႔ပဲ အခ်ိန္ကာလေတြ ကုန္ဆံုး၊ သူဟာ ကိုယ္ ကာကြယ္ေစာင့္ေ႐ွာက္ရမည့္ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးစရာ အျဖစ္ကေန၊ အားကိုးတြယ္တာရမည့္ ဂုဏ္ယူဝံ့ႂကြားစရာ အျဖစ္သို႔ ေျပာင္းလဲသြားမည္။ သြားေလရာ ကိုယ္မပါႏိုင္ေသာ္လည္း ကိုယ့္ေမတၱာတရားမ်ား ပါသည္ဟူေသာ ယံုၾကည္စိတ္ျဖင့္ သူ႕အား ခုိင္မတ္ေစလုိလွ၏။ သူ နာက်င္ေလတုိင္း ႏွစ္သိမ့္မည့္၊ သူ လဲက်ေလတိုင္း ထူမတ္မည့္၊ သူ ျပန္လာခ်ိန္တိုင္း ႀကိဳဆိုမည့္ ေနရာတစ္ခုအျဖစ္ လံုၿခံဳေစလုိလွ၏။
ေနာက္ဆံုးေတာ့ ကိုယ့္ရင္ခြင္ထဲကေန ထြက္ခြာ႐ံုသာမက၊ ကိုယ့္မ်က္ေစ့ေအာက္ကေနပါ ထြက္ခြာသြားေပလိမ့္မည္။
တကယ္ေတာ့ ဒီျဖစ္စဉ္ေတြကို လူေပါင္းမ်ားစြာ ႀကံဳဖူးခဲ့ၾကၿပီးၿပီ။
သို႔ေသာ္ ကိုယ့္က်မွ ထူးဆန္းေနေလမည္လားဆိုတာ ထံုးစံအတုိင္း ေတြးမိျပန္သည္။ ဘယ္သူေတြ ဘယ္လုိ သက္ေတာင့္သက္သာ ျဖတ္ေက်ာ္လုိ႔၊ ဘယ္သူေတြ ဘယ္လုိ ခက္ခက္ခဲခဲ ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့ရပါသလဲ။ ဒါကိုက ဘဝထဲက ျဖစ္ရပ္မွန္အႏုပညာတရပ္ ျဖစ္ေပမည္။
အရိပ္ၾကည့္ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးခဲ့ရသည့္ အရာတစ္ခုကို လက္လႊတ္ရမည့္အခ်ိန္မွာ ႏွစ္သိမ့္ေျဖသာစရာ အေၾကာင္းတစ္ခု ႐ွိဖို႔ေတာ့ အႏူးအၫြတ္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်င္မိသည္။
***
သူ႕ကို တခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ေတြ႕ျမင္ေထြးေပြ႕ရမည္ဟု စိတ္ကူးျဖင့္ ႀကိဳ႐ူးခဲ့႐ံုမွ်သာ...
***
pic from here
