Sweet December! 16th December!

(၁)

အခ်ိန္တခ်ိဳ႕ကို လက္ခ်ိဳးေရမိတယ္။
'98 မွာ အသက္ 18 ႏွစ္။ 2010 မွာ 30။
12 ႏွစ္ၾကာတဲ့ အခ်ိန္ေတြ... က်န္ေနခဲ့ၿပီဆိုေတာ့လည္း ဖ်တ္ခနဲပဲ။

ေက်ာင္းတုန္းကေတာ့ တတြဲတြဲေနခဲ့တာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီမွာလည္း တတြဲတြဲ မေနျဖစ္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ စိတ္ထဲမွာ အနီးဆံုး႐ွိပါတယ္။ တခုခုဆုိ ေကာင္းတာႀကံဳႀကံဳ ဆုိးတာႀကံဳႀကံဳ သတိတရေတြးမိ တိုင္ပင္မိ နားညည္းေအာင္အေႏွာင့္အယွက္ေပးမိတတ္တယ္။

ေက်ာင္းတုန္းကေတာ့ သူက ဆရာႀကီးေပါ့။ စာအၿမဲ ႐ွင္းျပတတ္တယ္။ စာ႐ွင္းလည္း ေကာင္းပါတယ္။ (ေကာင္းပင္ေကာင္းေသာ္ျငား ဘာမွ မမွတ္မိေတာ့ဘူး)

ဒီေရာက္ၿပီး ရည္းစားနဲ႔အေျခအတင္ျဖစ္တဲ့ ကိစၥတခု ျပန္ေျပာျပမိတဲ့တခါတုန္းက "နင္က မိန္းကေလးပဲ၊ အေလွ်ာ့ေပးလိုက္ပါ" လို႔ ေနာက္သလိုလိုနဲ႔ အတည္ေျပာဖူးတယ္။ အဲဒီတုန္းက အူေၾကာင္ေၾကာင္ျဖစ္ၿပီး "အခ်စ္၏ေနာက္ဆက္တြဲ..." ထဲက စကားတခြန္းကို ေျပးၿပီး သတိရမိေသးတယ္။ အဲလုိႀကီးေျပာလိမ့္မယ္ မထင္ထားေတာ့ အူတူတူ ျဖစ္သြားရာက"ငါသာ နင့္ညီမဆို နင္ ဒီလို ေျပာမလား" ဘာလားနဲ႔ ထေအာ္မိတယ္။ "ငါ့ညီမသာဆို နင့္ကို ငါကိုယ္တုိင္ေတာင္ အိမ္တိုင္ရာေရာက္ လုိက္ပို႔လုိက္ဦးမယ္" တဲ့။

"အဲဒီလိုလူတစ္ေယာက္နဲ႔ ပတ္သတ္တယ္ဆိုရာမွာ ေတာ္ေတာ္ကို သည္းညည္းခံႏိုင္မွျဖစ္မွာ .... ရဲ႕" လို႔ မွတ္ေလာက္သားေလာက္တဲ့ လက္ခ်ာေပးဖူးတယ္။

ဘုရား ဘုရား။ ေနာက္ ဘယ္ေတာ့မွ ေယာက္်ားေလးသူငယ္ခ်င္းတေယာက္ကို ဒီအေၾကာင္းေတြ မေျပာေတာ့ဘူး ေတြးမိတယ္။ (ဒါေပမဲ့ မေနႏိုင္ပါဘူး)

အဲဒါေတြ ေျပာခဲ့ဆိုခဲ့တုန္းက အမွတ္တမဲ့ပါပဲ။ ေနာက္ပိုင္း ျပန္သတိရေနတတ္တယ္။ သတိရတိုင္းလည္း ရီခ်င္တယ္။

မႏွစ္ကေတာ့ သူ႕ေမြးေန႔အၿပီးမွာ အေတာ္ကို စိတ္အခန္႔မသင့္စရာတခု ျဖစ္ခဲ့တယ္။ သူေျပာတဲ့စကားကို အေတာ္မေက်မနပ္ျဖစ္ၿပီး "ဒီလို လူမ်ိဳးကို ဘာလို႔မ်ား ခင္မင္သံေယာဇဉ္႐ွိေနတာလဲ" လို႔ ေတြးမိတယ္။ "ဘယ္ေတာ့မွ ဒင္းကို ဂ႐ုမစိုက္ေတာ့ဘူး" ေတြးမိတယ္။ ဒါေပမဲ့ ၃/၄ ရက္႐ွိေတာ့ ေတာ္ေတာ္ စိတ္ေျပလာၿပီ။ christmas ေရာက္ေတာ့ ေန႔လည္ဘက္မွာ သူမ်ားပို႔ေပးတဲ့ fwd msg ေလး ဖုန္းနဲ႔ လွမ္းပို႔မိတယ္။

အဲဒီခ်ိန္ သူ အလုပ္သစ္ ေျပာင္းကာစ။ အလုပ္ထဲမွာ ညလံုးေပါက္ မအိပ္ရေသး၊ စားေတာင္ မစားရေသးဘဲ ခုမွ အိမ္ျပန္ေနတယ္ လို႔ reply ျပန္လာေတာ့ ဖုန္းေခၚၿပီး "ဘာလို႔ မစားတာလဲဟဲ့။ ေကအက္ဖ္စီ မက္ေဒၚနယ္ မွာစားၾကပါလား" ေျပာမိတယ္။ "သေဘၤာေပၚကို ဘယ္ ေကအက္ဖ္စီ မက္ေဒၚနယ္က လာပို႔မွာလဲဟ" လုိ႔ ျပန္ေျပာတယ္။ (တခ်ိဳ႕သေဘၤာေတြ ေကၽြးေပမယ့္ တခ်ိဳ႕သေဘၤာေတြ မေကၽြးဘူး။ အဲဒီေန႔ကလည္း ေခ်ာ့ကလက္ေတြ ဘာေတြေတာ့ ေကၽြးထားတယ္ ဆုိလား ေျပာပါတယ္)။

ၾကည့္စမ္း။ ႏိုင္ငံျခားေရာက္ေနၿပီး၊ ေဒၚလာေတြလည္း စားေနၿပီး၊ သူမ်ားထက္လည္း လခေတြမ်ားေသး၊ အိမ္တိုင္ရာေရာက္ မွာစားလို႔ရတဲ့ service ေတြ ႐ွိတဲ့ႏုိင္ငံမွာ...
သူေတာ္ေကာင္းကို ပစ္မွားတာမ်ား... တယ္ ေၾကာက္စရာေကာင္း...

ေတာ္ေတာ့္ကို ဝမ္းသာသြားမိတယ္။ တကယ္ေျပာတာ။ ငါ့ကို ေျပာထားတဲ့ ဒင္း ခုေတာ့ ထိၿပီဆုိၿပီး ေပ်ာ္လိုက္တာ။ အဲဒါကိုလည္း စိတ္ထဲ မထားဘူး။ ထုတ္ေျပာလုိက္ေသးတယ္။ "နင္ ငါ့ကို တခုခု ေျပာၿပီးရင္ အဲလိုထိတာ ၂ ခါ ႐ွိၿပီ" လို႔။

ပထမတခါလည္း အဲလိုပဲ။ ကိုယ့္ကို ေျပာခ်င္တာေတြေျပာၿပီး သိပ္မၾကာဘူး။ သေဘၤာေပၚမွာ ညဉ့္နက္တဲ့ထိ အလုပ္႐ႈပ္၊ အလုပ္ၿပီးတဲ့အခ်ိန္ ကမ္းျပန္မယ့္ေလွ မမီလိုက္၊ ေနာက္တေခါက္ကို တနာရီၾကာေအာင္ ျပန္ေစာင့္ရမယ္ လို႔ msg ပို႔ေတာ့ ဘုရား႐ွိခိုးေနရက္က ဝမ္းသာအားရနဲ႔ "အဲဒါ ငါက ဘာလုပ္ေပးရမွာလဲ၊ နင္ မေစာင့္ႏိုင္ရင္ ေရကူးလာေပါ့" လို႔ ျပန္လိုက္တယ္။ "ငါ ခုထိ ထမင္းမစားရေသးဘူး" ေျပာေတာ့ ဖုန္းေကာက္ဆက္ၿပီး "ဝမ္းသာလုိက္တာ နင္ ငါ့ကို ေျပာလုိ႔ ျဖစ္တာ" နဲ႔ ဝါးကူထိုးလိုက္မိတယ္။

မေက်မနပ္ျဖစ္တုန္းမွာ "ဒီလို လူမ်ိဳးကို ဘာလို႔မ်ား ခင္မင္သံေယာဇဉ္႐ွိေနတာလဲ" လို႔ ေတြးမိေပမယ့္ စိတ္ေျပသြားေတာ့လည္း "ဒီလုိ သူငယ္ခ်င္းမ်ိဳးကို ဘာျဖစ္လို႔မ်ား ေဒါသတႀကီး စိတ္ဆုိးမိပါလိမ့္" လို႔ ေတြးမိတယ္။ "ေနာက္ဆို သူ ဘာေျပာေျပာ စိတ္မဆိုးဘဲ ေနမယ္" လုိ႔ ေတြးမိတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲလုိေတြးတာ ဘယ္ေတာ့မွ ေနာက္ဆံုးအႀကိမ္ျဖစ္မွာ မဟုတ္မွန္းလည္း သိပါတယ္။

***
Bishan အိမ္မွာေနတုန္းက အလုပ္နဲ႔ အိမ္လည္းေဝး၊ ဘေလာ့လည္း ဒီေလာက္ မေရးျဖစ္ေသး၊ အိမ္မွာလည္း အိမ္႐ွင္ထားခဲ့တဲ့ crt desktop တလံုး႐ွိတာမို႔ ကိုယ္ပိုင္ laptop ဝယ္ဖို႔ဆုိတာ မစဉ္းစားခဲ့ဘူး။ AJ ကို ေျပာင္းမယ့္အခ်ိန္က်ေတာ့ ဘေလာ့ေရးတာလည္း နည္းနည္းအ႐ွိန္ရ၊ အိမ္မွာကလည္း အရင္အိမ္လို ကြန္ပ်ဴတာ မ႐ွိတာမို႔ ဝယ္ခ်င္လာတယ္။ အေဟာင္းလဲ မဝယ္ခ်င္၊ လက္ထဲမွာလည္း ကြန္ပ်ဴတာတလံုး ပက္ခနဲ ဝယ္ရေလာက္ေအာင္ ပိုက္ဆံမ႐ွိ။ အဲဒီေတာ့ သူ ဝယ္ေပးမယ္ ေျပာၿပီး၊ ခ်က္ခ်င္း မွာေပးတယ္။



အိမ္မေျပာင္းခင္ေလးတင္ laptop တလံုး လက္ထဲေရာက္လာၿပီး၊ ဘေလာ့ကို အ႐ွိန္မပ်က္ ေရးႏိုင္သြားတယ္ (ဒင္းေၾကာင့္ ဒင္းေၾကာင့္)

ေနာက္မွ သူ႕ကို ပိုက္ဆံ ျဖည္းျဖည္း ျပန္ေပးတယ္။ တကယ္ေတာ့ laptop ကို မႀကိဳက္ပါဘူး။ အိမ္ပိုင္ မ႐ွိလို႔၊ ႐ွိရင္ desktop ပဲ ဝယ္ခိုင္းတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ တခ်ိန္မွာ အသစ္လုိခ်င္လုိ႔ ဝယ္မိရင္ေတာင္ ဒီစက္ကိုေတာ့ ျပန္မေရာင္းဘဲထားမယ္လို႔ ေတြးမိတယ္။



အဲဒီအခ်ိန္က ကိုယ့္မွာ ကြန္ပ်ဴတာ အသစ္တလံုးဝယ္ဖို႔ ပိုက္ဆံ အလံုအေလာက္ မ႐ွိတာကို ျပန္ေတြးလိုက္တုိင္း ေက်နပ္မိတယ္။ ပိုက္ဆံသာ႐ွိရင္ သူငယ္ခ်င္းက ကြန္ပ်ဴတာဝယ္ေပးတယ္ဆိုတဲ့အျဖစ္ဟာ ကိုယ့္အတြက္ ႐ွိလာမွာမဟုတ္ဘူး။ ဒီေတာ့ ခုလို ႂကြားလို႔ရမွာ မဟုတ္ဘူး။

အေျခအေနကို စိတ္ႀကိဳက္ျပန္ေ႐ြးခြင့္ ရမယ္ဆုိရင္ေတာင္ လက္ထဲမွာ လိုခ်င္တာ ဝယ္ဖို႔ ပိုက္ဆံ႐ွိတာနဲ႔ မ႐ွိတာမွာ အဲဒီအခိုက္အတန္႔အတြက္ မ႐ွိတာကိုပဲ ေသေသခ်ာခ်ာ မလြဲမေသြ ေရြးပါမယ္။

အဲဒီစက္ ဝယ္ျဖစ္တာလည္း ဒီလိုခ်ိန္မွာေပါ့။ ဒီဇင္ဘာလႀကီး။ သူ ျမန္မာျပည္ မျပန္ခင္ေလးမွာ မွာေပးသြားတာ။ ေနာက္ တပတ္ဆယ္ရက္႐ွိေတာ့ ေရာက္လာတယ္။ အဲဒီတုန္းက သူ႕ေမြးေန႔ဆုေတာင္းကို ဘေလာ့မွာ ဖားၿပီး တင္ေပးလိုက္ေသးတယ္။ အဲဒါ ပထမဦးဆံုးအႀကိမ္။

ဒုတိယအႀကိမ္တုန္းကေတာ့ သူ တင္းသြားေသးတယ္။ ဥ နဲ႔ ဉ ခြဲမသိဘူး ေျပာမိလုိ႔။ အဲဒီ ပို႔စ္ကို အီးေမးလ္နဲ႔ ပို႔ေပးေတာ့မွ ဖတ္ၿပီး "ငါ ျမန္မာစာ အရမ္းေတာ္တာ" ဘာညာနဲ႔ လာလုပ္သြားေသးတယ္။ "နင္ ေက်ာင္းတုန္းက ငါ့ စာအုပ္ထဲမွာ နင့္နာမည္ကို ဉ နဲ႔ မေပါင္းဘဲ ဥ နဲ႔ ေပါင္းထားတယ္" လို႔ ျပန္ျငင္းရေသးတယ္။

ပထမအႀကိမ္တုန္းက schedule နဲ႔ အခ်ိန္ကိုက္ၿပီး တင္ခဲ့တာ။ ဒီႏွစ္ေတာ့ ႀကိဳေရးဖို႔ အခ်ိန္မရလို႔၊ ႐ံုးမွာ မအားတဲ့ၾကားက မျဖစ္မေနေရးရတယ္။

"မဂၤလာ ေမြးေန႔ပါ သူငယ္ခ်င္း"
"နင္ တျဖည္းျဖည္း အိုလာၿပီေနာ္"

*********************************************
(၂)

"ေရစက္ဆုိတာ အံ့ၾသစရာေကာင္းသလား" ေမးရင္ "ေကာင္းတာေပါ့" လို႔ပဲ မဆိုင္းမတြ ျပန္ေျဖမိမယ္။

"မျမင္ဖူး မေတြ႕ဖူးတဲ့ လူတစ္ေယာက္ကို သူေရးတဲ့ စာကေလးဖတ္ၿပီး ႏွစ္လိုခင္မင္ႏိုင္သလား" ေမးရင္ "ဒါေပါ့" လို႔ပဲ ျပန္ေျဖမိမယ္။

သူ ငယ္ငယ္က ႐ႈပ္ခဲ့တဲ့အေၾကာင္းေလး ေရးထားတာ ဖတ္ၿပီး ကိုယ့္စိတ္ထဲ သေဘာတက်နဲ႔ ႏွစ္လိုမိတယ္ဆုိတာ ျပန္ေတြးရင္ ကိုယ့္ဘာသာေတာင္ အ့ံၾသမိေသးတယ္။

(ကိုယ့္အေတြ႕အႀကံဳအရေတာ့ ရီးစားမ်ားတဲ့လူေတြဟာ အေတာ္ႏွစ္လုိစရာေကာင္းတယ္။ ခၽြင္းခ်က္ေတာ့ ႐ွိမွာပါ။ အံု႔ပုန္း႐ႈပ္တဲ့ မလည္႐ႈပ္ေတြကို ဆိုလိုတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ေပၚေပၚတင္တင္ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းမ်ားတဲ့လူေတြကို ေျပာတာပါ။ ကိုယ့္အထုပ္လည္း ကိုယ္ေျဖရဲတယ္၊ အဲဒီအတြက္ ဘယ္သူ ဘာထင္ထင္ (ဘာအတင္းခ်ခ်) စိတ္ထဲမထည့္ဘူးဆိုတဲ့ လူေတြက (ကိုယ့္အတြက္) ပိုလုိ႔ ႏွစ္လိုစရာေကာင္းတယ္)

ေအာ့ဖ္လိုင္း နဲ႔ အြန္လိုင္းက ကိုယ္ ခ်စ္ခင္ႏွစ္လုိတဲ့ လူႏွစ္ေယာက္ ေမြးေန႔တူေနတာလည္း ေက်နပ္စရာပါ။ (တခါတည္း ေပါင္းေရးလိုက္လို႔ ရတာေပါ့)

"မဂၤလာ ေမြးေန႔ပါ မမ"
"တခ်ိန္ခ်ိန္မွာေတာ့ မမနဲ႔ လူခ်င္းေတြ႕မွာပဲ လို႔ စိတ္ထဲ ထင္ေနတယ္"

***