Wednesday, January 20, 2010

ေရခ်ိဳးဆိပ္

ေရခ်ိဳးဆိပ္ (ေတးေရး - ၿမိဳ႕မၿငိမ္း)

ကမ္းဆိပ္ရိပ္သာ သီတာ ေရလ်ဉ္ ယဉ္

ဧရာ ေခြဝန္း ေသာင္ထြန္းတဲ့ တစ္ဖက္ကၽြန္းဆြယ္ တဘက္ကၽြန္းတြင္
ညေနခ်မ္းဆီ ေနရီရီ

ေရာင္ျခည္ဆြတ္ဖ်န္း ကမၻာတဝွမ္း အလွဆန္းၾကယ္


ေ႐ႊစီတဲ့ ပတၱျမား၊ ေနျခည္နဲ႔ အသား ပနံစားတယ္

ႏုမ်စ္ ပ်ိဳ႐ြယ္ ဖူးသစ္စ လံုမယ္
ကိုယ္လက္ သန္႔႐ွင္း ေရခ်ိဳးဆင္းရာဝယ္

ေပ်ာ္ေပ်ာ္ျမဴးျမဴး ေရ (ကို) ကူးလို႔ အထူး က်န္းမာတယ္

အိပြဲ႕ အိပြဲ႕ ငွက္သမၺာန္ ခတ္သြားတယ္

ၾကည့္ကြဲ႕ ၾကည့္ကြဲ႕ ညည္းလူဟာ ေၾကာင္လြန္းတယ္
တစုတေဝး လံုမငယ္ က်ိတ္ပုန္းစားၾကတယ္

ေရခ်ိဳး ေနရင္းကြယ္ ေလွာင္ၿပံဳးၿပံဳးၾကတယ္


ကုန္းေပၚက လူပ်ိဳေလးရယ္ ဘာကိုေငးတယ္ သိႏိုင္ၿပီဘူးကြယ္


စစ္သားေကာင္းတုိ႔ အေမ မိခင္
ေတာ္ခ်င္သူရယ္
ေဟာဟိုလူ ရင္အုပ္ကားကား ႂကြက္သား အဖုအဖု အဖုဖု
ထုထုၿပီး ခရာခ်င္စရာငယ္
ထြားက်ိဳင္းတဲ့ ျမန္မာလူငယ္


ေတာ္စမ္းဟယ္ ေကာင္မရယ္
ညည္းလင္ႀကီးကို ညည္းဘာသာ ယူေပါ့ တဲ့

မ်က္ေစာင္း ကေလးကခ်ီ ႐ႈေတာ့ျဖင့္ မတည္႐ွာတယ္


အနားက အဘြားအို အဝတ္ေလွ်ာ္ေနရင္းက

ဆပ္ျပာကို ဆဲေတာ့ ေဖာင္စြန္းတုိင္ပင္ ေရေတြစင္ပါတယ္

***
အရင္ဦးဆံုး ကသစ္ပန္း post မွာ ဝင္းဦး version ကို share ေပးတဲ့ ေမာင္ေအာင္ၿဖိဳး ကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ဒီလို သီခ်င္းမ်ိဳးကို ကိုယ့္ထက္ ၁ဝ ႏွစ္ေလာက္ငယ္တဲ့သူတစ္ေယာက္ စိတ္ဝင္စားလိမ့္မယ္ မထင္ထားတာမို႔ အံ့လည္းၾသမိပါတယ္။

***
သီခ်င္းကို နားေထာင္ရင္းနဲ႔ အင္မတန္ ႏွစ္သက္လြန္းလို႔ ပီတိျဖစ္ၿပီး ၿပံဳးလို႔ေတာင္မွ ေနမိတယ္။

ေ႐ႊစီတဲ့ ပတၱျမား၊ ေနျခည္နဲ႔ အသား ပနံစားတယ္

ေရခ်ိဳးေနတဲ့ လူေတြေပၚ ညေန ေနျခည္ ထိုးက်လာတဲ့ ျမင္ကြင္းေလး။
ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ေကာင္းလုိက္တဲ့ ႐ူပက အလကၤာပါလိမ့္။

အိပြဲ႕ အိပြဲ႕ ငွက္သမၺာန္ ခတ္သြားတယ္
ၾကည့္ကြဲ႕ ၾကည့္ကြဲ႕ ညည္းလူဟာ ေၾကာင္လြန္းတယ္

အလြန္ အံ့ၾသစရာေကာင္းတဲ့ အေရးအဖြဲ႕ပါပဲ။

ျမစ္ေရျပင္ရဲ႕ ရနံ႔ရယ္၊ ညေနခင္းေလျပည္ နဲ႔ ဝင္ခါနီး ေနေရာင္ဖ်ိဳးဖ်ရယ္...

အနီးနားက ေလွာ္သြားတဲ့ ငွက္သံေလးရယ္၊

ကမ္းေပၚတေနရာက လူ႐ြယ္ေလးကို ၾကည့္ရင္း
ေရခ်ိဳးရင္းကေန အခ်င္းခ်င္းသာ႐ွိလို႔ ခပ္က်ိတ္က်ိတ္ ခပ္ကဲကဲ စေနာက္ရယ္ေမာေနတဲ့ အ႐ြယ္ေကာင္း မိန္းမပ်ိဳေလးတစ္သိုက္ရယ္။

အဲဒီထဲကမွ အစအေနာက္ခံရလို႔ မခ်ိဳမခ်ဉ္ အၿပံဳးနဲ႔ မ်က္ေစာင္းခ်ီေနမယ့္ တစ္ေယာက္ေသာ မိန္းမငယ္ေလးရယ္။ (စစ္သားေကာင္းတို႔ မိခင္ ေတာ္ခ်င္သူ ဆုိတာ သူပဲ ျဖစ္ရမယ္)။

မိန္းကေလးေတြ လႈပ္လႈပ္႐ြ႐ြ ျဖစ္ေနတာကို ၾကည့္မရလို႔ပဲလား၊
သူ႕ဘာသာပဲ အဝတ္ေလွ်ာ္တာ စိတ္တိုင္းမက် ျဖစ္ေနတာလား မသိႏိုင္တဲ့ ငယ္ရာက ႀကီးလာတဲ့ အဘြားအုိ တေယာက္ရယ္...

သူတို႔ဆီမွာ တဖ်တ္ဖ်တ္ခတ္ေနတဲ့ ႏွလံုးသားလိပ္ျပာက ကိုယ့္ရင္ထဲထိ ကူးစက္လို႔ ဝင္လာပါတယ္။
ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ေအးခ်မ္းလြတ္လပ္ ႐ွိလိုက္မယ့္ ဘဝေတြပါလိမ့္။

တေယာက္ေယာက္က ေရေဘာင္ဘင္ ကူးလိုက္လို႔ လြင့္စင္လာမယ့္ ေရသံနဲ႔ ေရစက္ကေလးေတြကိုေတာင္ အေတြးနဲ႔ ခံစားမိပါတယ္။

သီခ်င္းက သ႐ုပ္ေဖာ္ထားတဲ့ ျမင္ကြင္းကို ပီပီျပင္ျပင္ ျမင္လာရင္း ရာဇဝင္မ်ားရဲ႕ သတို႔သမီး ကို MTV ႐ိုက္မယ့္ ဆရာ ဒီသီခ်င္းကိုေရာ မ႐ိုက္ခ်င္ဘူးလားလို႔ ေမးခ်င္လာမိတယ္။

***
သိပ္မၾကာေသးခင္ကမွ ေ႐ႊအျမဳေတ မွာ ဖတ္လိုက္ရတဲ့ သုေမာင္ ရဲ႕ ကဗ်ာ ဆုိတာ ဆဲတာပဲ (ေဆာင္းပါးရဲ႕ ေခါင္းစဉ္ မဟုတ္ပါ) ဆိုတဲ့ ေဆာင္းပါးထဲက အေၾကာင္းအရာ တစ္ခုနဲ႔ ဆက္စပ္လို႔ ေတြးမိပါတယ္။ အဲဒီထဲမွာ သူက စကားလံုး ေနာက္ကြယ္မွာ ေစတနာပါရင္ ၾကမ္းတမ္းတဲ့ စကားကေတာင္ နားဝင္ခ်ိဳ ပီတိျဖစ္စရာပါလို႔ သူ႕ႀကီးေတာ္ တစ္ေယာက္နဲ႔ ဥပမာေပးၿပီး ေျပာသြားတာ ထူးျခားလို႔ စိတ္ထဲ မွတ္မွတ္ရရ ျဖစ္မိပါေသးတယ္။

မဖတ္ရေသးတဲ့သူမ်ားအတြက္ နည္းနည္း အျမည္းထည့္ေပးခ်င္ပါတယ္။
အဲဒီ ႀကီးေတာ္ႀကီးဟာ စိတ္ေစတနာ ေကာင္းေပမယ့္ အေျပာဆိုးပါတယ္ ဆိုတယ္။
သူတို႔ေတြကို မုန္႔ေခၚေကၽြးတာေတာင္မွ "ဟဲ့ ဟိုအေကာင္ေလး လာခဲ့ ၿမိဳလွည့္" ဆိုတာမ်ိဳး။
သူ႕ေယာင္းမ (သုေမာင္တို႔ အေမ) ကိုလည္း ဒီလိုပဲ ေျပာတတ္တယ္ ဆိုတယ္။

တေန႔ ႀကီးေတာ္ႀကီး အေတာ္မက်န္းမာ ျဖစ္ၿပီး သတိေတာ္ေတာ္နဲ႔ မရျဖစ္ေနပါေရာ။
အဲဒီမွာ ေယာင္းမ ျဖစ္သူက မနားမေန ျပဳစုရင္း အနားမွာ ထုိင္ေစာင့္ေနတုန္း သူ သတိျပန္လည္ လာပါတယ္။ သတိရရခ်င္း ေဘးမွာ ေတြ႕တဲ့ ေယာင္းမကို

"ဟဲ့ ..... မ ညည္းအေတာ္ ပင္ပန္းေနၿပီ။ နားေတာ့။"

လို႔ ေျပာေတာ့ သုေမာင္တို႔ အေမမွာ သူ႕ေယာက္်ားျဖစ္သူကို လွမ္းေခၚရင္း "မမ ျပန္ဆဲေနၿပီ။ ျပန္ဆဲေနၿပီ။ သတိျပန္ရၿပီ။" လို႔ ဝမ္းသာအားရေျပာရင္း မ်က္ရည္ေတြ လည္လာတယ္ ဆုိတာပါ။

(..... ျပထားတဲ့ စကားလံုး ဘာလဲ လာမေမးၾကပါနဲ႔။ ကိုယ္လဲ မသိဘူး။ သူ႕ေဆာင္းပါးထဲမွာ အဲဒီတုိင္းပဲ ေရးထားတယ္)

***
ၿပီးေတာ့ ဆရာၿငိမ္းဟာ "ညည္းလင္ႀကီးကို ညည္းဘာသာ ယူေပါ့ တဲ့" ဆိုတဲ့ စကားလံုးကို အႏုပညာေျမာက္ၿပီး ႏွစ္သက္နားဆင္စရာျဖစ္ေအာင္ ေရးတတ္ႏိုင္ခဲ့တာ ဘယ္လို ေမွာ္အစြမ္းနဲ႔မ်ားပါလိမ့္လို႔ ေတြးမိရပါတယ္။

ၿမိဳ႕မၿငိမ္းဟာ gifted တစ္ေယာက္ပါပဲလို႔ လႈိက္လိႈက္လွဲလွဲ ခံစားမိေစတဲ့ သီခ်င္းပါပဲ။

***
ဝင္းဦး နဲ႔ မာမာေအး version ႏွစ္မ်ိဳးမွာ ကိုယ္ကေတာ့ မာမာေအး ဆုိတာကို ပိုႏွစ္သက္မိပါတယ္။
သူ အသံနဲ႔ ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္ သ႐ုပ္ေဖာ္သြားႏိုင္တာေၾကာင့္မို႔လို႔ကို က်ိတ္ပုန္းစား ေနၾကတဲ့ မိန္းကေလး တစ္သိုက္ရဲ႕ သ႐ုပ္က ပိုေပၚလြင္လာတာပါပဲ။

ကိုယ္ကေတာ့ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္မွာ အဆိုပညာတင္မကဘဲ mood ပါ အဓိက က်တယ္လုိ႔ ယူဆတာမို႔ မာမာေအးဟာလဲ ပါရမီ႐ွင္ပါပဲလို႔ ခံစားမိပါတယ္။ (တကယ္ေတာ့ အဲလို ေရးၿပီး ခ်ီးက်ဴးရမွာေတာင္ စိတ္ထဲမွာ မဝံ့ဘူး ျဖစ္မိတယ္။)

သ႐ုပ္ေပၚေအာင္ ေရးသူကိုေရာ၊ ႐ုပ္လံုးႂကြေအာင္ ဆုိေပးသူကိုပါ နားေထာင္ေနရင္းက
တကယ္ပဲ ေက်းဇူး အထပ္ထပ္ တင္ေနမိေတာ့တယ္။

က်ိတ္ပုန္းစား ဆိုတဲ့ စကားလံုးကို က်ိတ္ပုန္းစလား က်ိတ္ပုန္းစားလား ေသခ်ာေအာင္ အတည္ျပဳရပါေသးတယ္။ ေနာက္ေတာ့ အားလံုး သေဘာညီတဲ့ က်ိတ္ပုန္းစားကို အတည္ျပဳလိုက္ပါတယ္။ တိတ္တိတ္ က်ီစယ္စေနာက္ တာပါ။

ေဖာင္စြန္းတိုင္ပင္ ဆိုတာ အဝတ္ေလွ်ာ္ေနတဲ့ အဘြားက ထဆဲေတာ့ သူငယ္မေတြ မလံုမလဲ ျဖစ္ၿပီး ကမန္းကတန္း ေရဆင္းကူးရာမွာ သူတို႔ေရခ်ိဳးေနတဲ့ အနီးနားက ေဖာင္ထိေရာက္ေအာင္ ေရေတြစင္ကုန္တာကို ဆိုလိုခ်င္တာ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။

အဲဒီ အဓိပၸါယ္ေတြကို ေသခ်ာခ်င္လုိ႔ လွမ္းၿပီး အတည္ျပဳခ်က္ယူရပါေသးတယ္။
ဆရာ ညီလင္းဆက္ နဲ႔ ဆရာ သက္ပိုင္သူ ကို ေက်းဇူးပါ။ :)

***
Download လုပ္ရန္

ဝင္းဦး
မာမာေအး

***
Update : 21st Jan '10 (9:45 AM) ခုပဲ အမွားျပင္ဆင္ခ်က္စာ ထပ္ေရာက္လာလို႔ မွားေနတဲ့ စကားလံုးေတြကို ဆရာ ျပင္ေပးတဲ့ အမွန္ စကားလံုးေတြရဲ႕ ေဘးမွာ strike through ထည့္ၿပီး ျပင္ေပးလိုက္ရပါတယ္။


ဆရာ့ကို ေက်းဇူးအထူး တင္ရပါတယ္။

***
Update : 25th Jan '10 (8:25 PM)
ရီတာ မင္းအဓိပၸာယ္ယူတာေတြ လြဲေနတယ္
တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ဦးမင္းဒင္နဲ႔ အဲဒီသီခ်င္းအေၾကာင္း တေလာကပဲ ေျပာမိၾကေသးတယ္ က်ိတ္ပုန္းစား ဆိုတာ အတင္းေျပာၾကတာလို႔ ဆိုတယ္ ျပီးေတာ့ အဘြားအိုက မိန္းမပ်ိဳေတြကို မဆဲပါဘူး ဆပ္ျပာကို ဆဲတာပါ။ ဆဲတာလည္း အေၾကာင္းရွိပါတယ္ ေဖာင္စြန္းတိုင္ ေရေတြစင္တာလည္း မိန္းမပ်ိဳေတြ ေရထဲဆင္းကူးလို႔ မဟုတ္ပါဘူး ဦးမင္းဒင္ကို သြားေမးၾကပါကုန္။
(သူ သီခ်င္းထဲမွာ ပါတဲ့ အဓိပၸာယ္ေတြ ဖြင့္ေရးမယ္လို႔ ေျပာဖူးထားေၾကာင္းပါ ဖြလိုက္ပါတယ္။)

(ကိုသင္ကာ)

***
သီခ်င္းရာဇဝင္ကို ေသခ်ာသိၿပီးသြားရင္ လြဲေနတာ တခ်ိဳ႕ကို ျပန္ျပင္ေပးပါမယ္။

***

11 comments:

khin oo may said...

Steve လာမဖတ္မိဘုိ႕လုိတယ္။

Bino said...

Thanks for sharing.

I like that song so much.
Khin Wan also (သ႐ုပ္ေပၚေအာင္ ေရးသူကိုေရာ၊ ႐ုပ္လံုးႂကြေအာင္ ဆုိေပးသူ)

BINO

ေႏြးေနျခည္ said...

ေက်းဇူးမမရီတာ.. အဲလိုသီခ်င္းမ်ိဳးေတြ အရမ္းႀကိဳက္တယ္။ ကိုယ္တိုင္နားေထာင္တုန္းက အဓိပၸါယ္ရဲ႕ သုံးပုံ၁ပုံေလာက္ပဲသိတယ္။

ဇြန္မိုးစက္ said...

ေက်းဇူး ရီတာ... အိမ္ျပန္ေရာက္မွ ေသခ်ာနားေထာင္ၾကည့္လုိက္အုံးမယ္

ကုိေပါ said...

လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၅ ႏွစ္ေက်ာ္ကာလက ဒီသီခ်င္းနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး မေဟသီ မဂၢဇင္းထဲမွာ ဇန္ျမင့္နဲ႔ ဆူဒုိနင္နဲ႔ အႀကီးအက်ယ္ ျငင္းခုံၾကတာ မွတ္မိေသးတယ္။

ဆူဒုိနင္က မပုိင္ဘဲနဲ႔ ျခင္႐ုိက္တာေလ။ သီခ်င္းထဲမွာ “ဆပ္ျပာကုိ ဆဲတာ” ဆုိတဲ့ စာသားပါတယ္။ အဲဒီ သီခ်င္းအေၾကာင္း ဇန္ျမင့္ေရးတာကုိ ဆူဒုိနင္က “ဟားဟားဟားဟား.... ဆပ္ျပာကုိ ဆယ္တာပါ ဇန္ျမင့္ရယ္၊ ဆဲတာ မဟုတ္ပါဘူး” ဆုိၿပီး (မဂၢဇင္းစာမ်က္ႏွာေပၚကေန)မသိဘဲ သြားေဝဖန္မိလုိ႔ ဇန္ျမင့္က သီခ်င္းရာဇဝင္နဲ႔တကြ၊ အေထာက္အထား ျပည့္ျပည့္စုံစုံနဲ႔ ျပန္ေရးတားကုိ ဖတ္လုိက္ရတာ ေကာင္းမွေကာင္း။ ေဒၚရီတာတုိ႔လုိ႔ ေနာက္လူေလးေတြ မီလုိက္မယ္ မထင္ပါဘူးကြယ္။ း-)

Unknown said...

ရီတာေရ... စာေတြလာဖတ္ပါတယ္။ သီခ်င္းေလးကိုလည္း ဖတ္သြားတယ္။ နားေတာ့ မေထာင္ရေသးဘူး။ တကယ္ေကာင္းတဲ့ စာသားေတြပဲ။ ေနာက္မွ နားေထာင္ၾကည့္မယ္။
ေမးစရာေလးရွိလို႔ ရီတာစာေရးတဲ့ အထဲမွာ "ဉ" နဲ႔ သံုးထားတယ္ေနာ္။ ပံုမွန္ေတြ႔ေနရတာက "ဥ" နဲ႔ပဲ ေတြ႕ေနၾကျဖစ္ေနလို႔။ ရီတာလည္း အေၾကာင္းမဲ့ သက္သက္ေရးတာေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလို႔ထင္တယ္။ ဘာျဖစ္လို႔ အခုလို ေရးလဲဆိုတာေလးကို သိခ်င္လို႔ မွ်ေ၀ေပးေစခ်င္ပါတယ္။

ခင္မင္တဲ့

Rita said...

ေဆာရီး ခ်က္ခ်င္း ျပန္ေရးမလုိ႔ပါ။ မအားတာနဲ႔။

ဉ နဲ႔ ဥ ကေတာ့ ညကေလး=ဉ နဲ႔ အကၡရာအု=ဥ ကို ကြဲျပားေစခ်င္လို႔ သံုးတာပါ။

ဥပမာ - ဉာဏ္ ဆုိရင္ မျဖစ္မေန ဉ ကို သံုးမွ မွန္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အသတ္တင္တဲ့ေနရာေတြ စဉ့္အိုး ဆုိတာမ်ိဳးမွာက်ေတာ့ "စဉ့္" လို႔ မေရးဘဲ "စဥ့္" လို႔ ေရးရင္ လံုေလာက္ပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔ဆိုေတာ့ အကၡရာအုကို အသတ္တင္တဲ့ ေရးထံုး မ႐ွိေတာ့ မွားစရာ မ႐ွိလုိ႔ပါ။

ဒါေပမဲ့ ကိုယ္ ဘေလာ့မွာ ေရးရင္ေတာ့ "စဉ့္အိုး" ပဲ ေရးပါတယ္။ အျပင္မွာ ေရးရင္ေတာ့ "စဥ့္အိုး" လို႔ ေရးပါတယ္။

ဘာျဖစ္လို႔ဆုိေတာ့ ဉ နဲ႔ ဥရဲ႕ တန္ဖိုးဟာ မတူေတာ့ search လုပ္ရာမွာ ကြာျခားသြားႏိုင္လို႔ပါ။

အဲဒါ ကိုယ့္ဘာသာ သိတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။

ညီလင္းဆက္ေၾကာင့္ သိတာပါ။ သူစေရးေတာ့ ကိုယ္လိုက္မေရးေသးပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ဒီလိုပဲ သူ႕ post တစ္ခုမွာ တေယာက္က ေမးတာကို သူျပန္ေျဖေတာ့မွ search လုပ္ရာမွာ ကြဲျပားႏိုင္တာကို သတိျပဳမိတာပါ။ အဲဒီေနာက္ပိုင္း ကိုယ္လည္း ကြဲျပားေအာင္ ေရးပါတယ္။

သူ႐ွင္းျပထားတာကေတာ့ ပိုနားလည္လြယ္ပါတယ္။ ျပည့္ျပည့္စံုစံုလဲ ႐ွိပါတယ္။

ဒါေပမဲ့ ကိုယ္ကေတာ့ ကိုယ့္ field မဟုတ္ေတာ့ အဲဒီအေၾကာင္းအရာေတြကို keyword ေလးေလာက္ပဲ ေခါင္းထဲထည့္ထားပါတယ္။ ခုလို ျပန္႐ွင္းျပရမယ္ ဆုိေတာ့ လူၿပိန္းနည္းေလာက္ပဲ ႐ွင္းႏိုင္ေတာ့တယ္။ သူ႕စကားကို ျပန္ၫႊန္းဖို႔ကလည္း သူက အဲဒီအေၾကာင္းကို post တင္ၿပီး ေရးထားတာ မဟုတ္ဘူး။ comment မွာ တေယာက္ကေမးတာကို comment မွာပဲ ေရးၿပီး ႐ွင္းထားတာ။

ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ zawgyi font အေျပာင္းအလဲမွာ သူ႕ comment ေဟာင္းေတြ အကုန္ႂကြသြားတယ္။ ဒီ့ထက္ပို စိတ္ဝင္စားရင္ေတာ့ သူ႕ကို တိုက္႐ိုက္ေမးၾကည့္ပါ။

ကိုယ္ေတြ႕နဲ႔ ယွဉ္ၿပီး ဥပမာ ေျပာရရင္ ဘာသာစကားမွာ စနစ္တက် ေရးထံုးတစ္ခု မ႐ွိတာဟာ (အျပင္မွာ မသိသာေပမယ့္) အြန္လိုင္းမွာ ႐ွာရေဖြရတဲ့အခါ အေတာ္ စိတ္ကသိကေအာက္ျဖစ္စရာနဲ႔ ႀကံဳရပါတယ္။

ကိုယ့္အေနနဲ႔ကေတာ့ ပညာရပ္ဆုိင္ရာကို ဒီဘာသာစကားနဲ႔ ပတ္သတ္လုိ႔ ေလ့လာေနသူ၊ သုေတသနျပဳေနသူ မဟုတ္ေတာ့ ဒါဟာ ေရးႀကီးခြင္က်ယ္ မဟုတ္ဘူးလို႔ေတာ့ ေျပာလုိ႔ရတာေပါ့။

ကိုယ့္စိတ္ကသိကေအာက္က ဥပမာဆုိရင္ you tube မွာ ဗမာ သီခ်င္း ႐ွာခ်င္ၿပီ ဆုိရင္ ဝိုင္ဝိုင္း လို႔ (ဝလံုး အျပည့္) ႐ိုက္မိလိုက္တာနဲ႔ ၀ိုင္၀ိုင္း လို႔ (၀လံုး ထိပ္ျပတ္)နဲ႔ ႐ိုက္ထားတဲ့ သီခ်င္းကို ႐ွာမရေတာ့တာမ်ိဳး ႀကံဳဖူးတယ္။ ဒါက ကိုယ္က ျမန္မာစာကို ဒီလုိ entertainment အတြက္ပဲ သံုးတဲ့သူမို႔ ဒီေလာက္ပဲ ႐ွိတာ။

အကယ္၍ တကၠသိုလ္ႀကီး တခုခုက ဗမာဘာသာစကားကို သံုးလို႔ ဗမာအေၾကာင္း တခုခု research လုပ္ေနသူဆုိရင္ ပိုဆိုးမယ္။ (ဒါ ကိုယ္ဉာဏ္မီေတြးမိသေလာက္ကို ႐ွင္းျပတာပါ)

တကယ္က သုေတသန ျပဳရေလာက္ေအာင္ online မွာ ဗမာနဲ႔ ပတ္သတ္တဲ့ အားကိုးအားထားျပဳရေလာက္စရာ site ႐ွိ မ႐ွိ ကိုယ္မေသခ်ာပါဘူး။ မ႐ွိဘူး ထင္မိတာပဲ။

ဒါေၾကာင့္မို႔ Myanmar Wiki ကို ႀကိဳးပမ္းေနၾကတဲ့ လူေတြကို၊ Unicode ကို ႀကိဳးပမ္းၾကတဲ့ လူေတြကို (ကိုယ့္အေနနဲ႔ အဲဒါေတြသံုးလို႔ professional အလုပ္ လုပ္စရာ မလိုတဲ့တိုင္ေအာင္) ေက်းဇူးတင္မိပါတယ္။

ဒါကို emphasize လုပ္ေနသူ မဟုတ္ေတာ့ ပညာရပ္ကို ႐ွင္းမျပႏိုင္ဘဲ ဆက္စပ္ရာကိုသာ ေျပာလိုက္ႏိုင္တယ္။ ႐ွည္ၿပီး ႐ႈပ္သြားလားေတာ့ မသိဘူး။

ဒါေပမဲ့ ကိုယ့္စာလံုးေပါင္းေတြဟာ အမွား မကင္းပါဘူး။ မသိလို႔မွားတာထက္ သိရဲ႕သားနဲ႔ အလြယ္ေရးပစ္လုိက္တာမ်ိဳးေတြေတာင္ ပါတတ္ပါတယ္။ ဥပမာ ရီေမာ တို႔၊ ရီးစား တုိ႔ ေပါ့။

Rita said...

Zawgyi font အေျပာင္းအလဲမွာ သူ႕ comment ေဟာင္းေတြ အကုန္ႂကြသြားတယ္။

ဆိုတာ မွားေရးမိတာ။

တကယ္က comment system အေျပာင္းအလဲမွာ ျဖစ္သြားတာ။

Unknown said...

ရီတာေရ... အခုလို အေသးစိတ္ေလး ေသခ်ာရွင္းျပေပးသြားလို႔ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

ခင္မင္ေလးစားလွ်က္

mm thinker said...

ရီတာ
မင္းအဓိပၸာယ္ယူတာေတြ လြဲေနတယ္
တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ဦးမင္းဒင္နဲ႔ အဲဒီသီခ်င္းအေၾကာင္း တေလာကပဲ ေျပာမိၾကေသးတယ္
က်ိတ္ပုန္းစား ဆိုတာ အတင္းေျပာၾကတာလို႔ ဆိုတယ္
ျပီးေတာ့ အဘြားအိုက မိန္းမပ်ိဳေတြကို မဆဲပါဘူး
ဆပ္ျပာကို ဆဲတာပါ။ ဆဲတာလည္း အေၾကာင္းရွိပါတယ္
ေဖာင္စြန္းတိုင္ ေရေတြစင္တာလည္း မိန္းမပ်ိဳေတြ ေရထဲဆင္းကူးလို႔ မဟုတ္ပါဘူး
ဦးမင္းဒင္ကို သြားေမးၾကပါကုန္
(သူ သီခ်င္းထဲမွာ ပါတဲ့ အဓိပၸာယ္ေတြ ဖြင့္ေရးမယ္လို႔ ေျပာဖူးထားေၾကာင္းပါ ဖြလိုက္ပါတယ္။)

Rita said...

အင္း အဓိပၸါယ္သိတဲ့သူ ေျပာမယ္ဆိုရင္ေတာ့ သိခ်င္ပါတယ္။ ဒီသီခ်င္းက်ေတာ့ တကယ္တမ္း နီးနီးစပ္စပ္ နားေထာင္ခဲ့ရတာေတာင္ မ႐ွိဘူး။ ေနာက္ပိုင္း မလႊင့္ေတာ့တာလား။ မႀကံဳႀကိဳက္တာပဲလားေတာ့ မေျပာတတ္။

တကယ္သိတဲ့သူေတြ ၿမိဳ႕မၿငိမ္းသီခ်င္းေတြကို ရာဇဝင္နဲ႔တကြ ေရးၾကရင္ သိပ္ေကာင္းမွာပဲ။ စာအုပ္ထြက္တယ္လုိ႔ေတာ့ ၾကားတယ္။ ႐ွာၾကည့္ဦးမယ္။

ေက်းဇူး ကိုသင္ကာ :)

PS အဘြားက မိန္းကေလးေတြကို ဆဲတယ္ လို႔ေတာ့ မထင္မိပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ဒီမိန္းကေလးေတြ ကဲေနလို႔ ဟန္႔တဲ့ေနနဲ႔ ဆပ္ျပာကို ဆဲလုိက္တာ လို႔ ေတြးေနမိတာ။ အဲဒီေခတ္က သမဆိုင္က ထုတ္တဲ့ ေခတ္လား ဘာလားေတာ့ မသိပါဘူး။ အဲဒါေၾကာင့္ ပစၥည္းညံ့လို႔ ဆဲလုိက္တာ မ်ားလား ???

ကိုသင္ကာ ေျပာကာမွ အေတြးေတာင္ေခါင္သြားၿပီ။
:D

ေဖာင္စြန္းတိုင္ပင္ ဆုိတာေတာင္ ေတာ္ေတာ္နားေထာင္ယူရတယ္။ ေရထဲနဲ႔ ဆက္စပ္ၿပီး ကိုယ္က ေဖာင္စြန္းဒိုင္ဗင္ေတြ ဘာေတြေတာင္ ၾကားေနမိတာ အစက :)