ငရဲပြက္သလို ကမၻာပ်က္လုနီး အခ်ိန္တစ္ခုမွာ ကိုယ့္လက္ကို မလြတ္တမ္း ဆုတ္ကိုင္ထားခ်င္တဲ့သူ...
ကိုယ္ကလဲ သူ႔လက္ကို မလြတ္တမ္း ဆုတ္ကိုင္ထားခ်င္မိသူ...
ဒါ့ထက္ ေသမင္းက လက္တကမ္းအလို ေရာက္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ သူေရာ ကိုယ္ေရာ အခ်စ္ဆိုတာကို ဖက္တြယ္ဖို႔ တကယ္ပဲ စိတ္ပါလက္ပါ႐ွိႏိုင္သလား...
ဒါကေတာ့ ကိုယ္ေတြ႕ႀကံဳမွ သိႏိုင္မယ့္ ကိစၥမ်ိဳးပဲ။
***
ဂ်ဴး ရဲ႕ "ေရကူးသင္ျခင္း" (နာမည္ မေသခ်ာပါ) ကို သတိရမိ။
သူ႔ခ်စ္သူနဲ႔ သူ ေလွတူတူစီးရင္း "ခုေန ေလွေမွာက္ရင္ နင္ ဘာလုပ္မလဲ ဟင္" လုိ႔ ေမးေတာ့ ခ်စ္သူက သူေရမကူးတတ္မွန္း သိရက္နဲ႔ သူ႔ကို အရင္ ဆယ္မွာေပါ့ လို႔ မေျပာဘဲ "ကမ္းေျခကိုေရာက္ေအာင္ ေရကူးေျပးမွာေပါ့" လို႔ ေျဖလိုက္လို႔ အဲဒီလူကို ျဖတ္လုိက္ၿပီးတဲ့ေနာက္ ေရကူးခ်န္ပီယံ ျဖစ္တဲ့ထိ ေရကူးသင္ခဲ့တဲ့ မိန္းကေလး တစ္ေယာက္အေၾကာင္း။
ကိုယ့္ေျခေထာက္ေပၚ ကိုယ္ ရပ္တည္ခ်င္တဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္ဟာ ေရကူးတတ္ဖို႔လိုသတဲ့။
ဖတ္ကာစကေတာ့ တိုက္႐ိုက္ အဓိပၸါယ္ကိုပဲ ယူလို႔ ၿပံဳးမိတယ္။
ဒါေပမဲ့ ျမွဳပ္ထားတဲ့ အဓိပၸါယ္ေတြ အဲဒီ ၀တၳဳမွာ ႐ွိေနေသးတယ္။
ဘ၀မွာ မုန္တိုင္းက်လို႔၊ ေလွေမွာက္လို႔ စသျဖင့္ ေရထဲေမ်ာေနတဲ့အခါ...
ရာသီဥတု သာယာစဉ္ကလို ေဘးမွာ ေဖးမတြဲကူမယ့္သူ အၿမဲ ႐ွိေနပါမယ္လို႔ ဘယ္သူမွ မေသခ်ာႏိုင္ဘူး မဟုတ္လား။
ကိုယ္တိုင္ ႐ွင္သန္ဖို႔ ကိုယ္တိုင္ပဲ တတ္ႏိုင္တယ္။
***
မင္းခိုက္စိုးစံ ရဲ႕ "ကမ္းေျခ" ဆိုလား၊ ဒါမွမဟုတ္ "ေမြးေန႔" ဆိုလား (အဲဒီ နာမည္ေတြလဲ မေသခ်ာပါ) ကို သတိရမိ။
အလြန္ အင္မတန္ ၾကင္နာတတ္ လူႀကီးလူေကာင္းဆန္တတ္တဲ့ ခ်စ္သူနဲ႔ စက္ေလွအေပ်ာ္စီးရင္း စက္ေလွပ်က္သလား၊ မုန္တိုင္းမိသလား မသိ၊ ပင္လယ္ထဲ ေမ်ာေနေတာ့မွ...
အတူ စီးလာခဲ့တဲ့ အလုပ္သမားေတြကို အသက္ကယ္ေလွေပၚ ေခၚတင္ဖို႔...
ေနာက္ဆံုး ခ်စ္သူ မိန္းကေလးကိုေတာင္ ပါလာတဲ့ေရ ခြဲတုိက္ဖို႔...
ခက္ခဲတဲ့ အေျခအေနကို ေယာက္်ားပီပီသသ တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ ရင္ဆုိင္ဖို႔...
ခဲ ယဉ္း ေန တာ။
တခ်ိဳ႕လူေတြရဲ႕ တကယ့္ စိတ္ရင္း နဲ႔ အရည္အခ်င္းဟာ ေသလုေမ်ာပါး အခက္အခဲနဲ႔ ႀကံဳေတာ့မွ အရင္းအတိုင္း ေပၚလာတယ္။
***
တခ်ိဳ႕က တစ္ေယာက္လက္ကို တစ္ေယာက္တြဲလို႔၊ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ကို ေပြ႕ဖက္လို႔ အနီးကပ္လာတဲ့ ေသျခင္းတရားကို ေစာင့္ဆိုင္းေနတဲ့ အခ်ိန္...
တခ်ိဳ႕ေတြကေတာ့ အသက္႐ွင္ခြင့္ ရဖို႔အေရး ေသြး႐ူးေသြးတန္း ေလာဘတႀကီး ေျပးလႊားေအာ္ဟစ္ ေနၾကတယ္။
တခ်ိဳ႕က ႐ွင္ရင္လဲ အတူတူ ႐ွင္ဖို႔၊ ေသရင္လဲ အတူတူေသဖို႔ ႏွစ္ဦးသေဘာတူေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ...
တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ႐ွင္သန္ခြင့္ အတြက္ တျခားသူကို မ႐ွက္မေၾကာက္ ခုတံုးလုပ္တယ္။
(အဲဒီအတြက္ သူ အသက္႐ွင္ေနသေ႐ြ႕ သူ႕ လိပ္ျပာသူ ျပန္႐ွက္ေနရေတာ့မွာပဲလို႔ အလယ္တန္းေက်ာင္းသူ ဘ၀ေလာက္က ဆုိရင္ေတာ့ ေတြးေကာင္းေတြးမိႏိုင္တယ္။ ခုေတာ့လည္း အဲလို မေတြးမိျပန္ဘူး။ လိပ္ျပာ ပါမလာတဲ့သူေတြ ေလာကမွာ အမ်ားႀကီးပဲ။)
***
အသက္႐ွင္က်န္ရစ္ရမယ့္ အခြင့္အေရးက အကန္႔အသတ္နဲ႔သာ ႐ွိေနခ်ိန္မွာ ကိုယ့္အတြက္ ေဘးဖယ္ထားၿပီး သူမ်ားအတြက္ ေပးႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ဘယ္အရာမ်ိဳးက တြန္းအားေပးႏိုင္တာတဲ့လဲ။
***
အသက္ ၁၅ ႏွစ္ေလာက္က ေခ်ာင္းသာမွာ ေရနစ္ဖူးတာ သတိရမိတယ္။
ေရထဲျပဳတ္က်ၿပီ၊ နစ္ေနၿပီ၊ ေသေတာ့မယ္လို႔ ကိုယ္သိတဲ့ အခ်ိန္... ေၾကာက္႐ြံ႕တုန္လႈပ္ေနတဲ့ၾကားက ငါတတ္ႏိုင္တာ ဘာမွ မ႐ွိေတာ့ဘူးဆိုတဲ့ စိတ္၀င္လာၿပီး ဘုရားကို အာ႐ံုျပဳခဲ့ႏိုင္တယ္။
ခုေန ဒါမ်ိဳး ျဖစ္ရင္ အဲဒီလို အာ႐ံုဟာ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းကလို ခ်က္ခ်င္း ေပၚလာႏိုင္ပါ့မလား ကိုယ့္ဟာကိုယ္ မေသခ်ာေတာ့ဘူး။
ေနာက္ထပ္ ေနလာတဲ့ ၁၅ ႏွစ္ အတြင္းမွာ ပထမ ၁၅ ႏွစ္ကထက္ အမ်ားႀကီး ထူထဲ ေနခဲ့ၿပီ။
ေလာဘေတြ ေဒါသေတြ ေမာဟေတြ မာန္မာနေတြနဲ႔...
***
ငရဲပြက္သလို ကမၻာပ်က္လုနီး အခ်ိန္တစ္ခုမွာ ကိုယ့္လက္ကို မလြတ္တမ္း ဆုတ္ကိုင္ထားခ်င္တဲ့သူ...
ကိုယ္ကလဲ သူ႔လက္ကို မလြတ္တမ္း ဆုတ္ကိုင္ထားခ်င္မိသူ...
ဒါ့ထက္ ေသမင္းက လက္တကမ္းအလို ေရာက္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ သူေရာ ကိုယ္ေရာ အခ်စ္ဆိုတာကို ဖက္တြယ္ဖို႔ တကယ္ပဲ စိတ္ပါလက္ပါ႐ွိႏိုင္သလား...
ဒါကေတာ့ ကိုယ္ေတြ႕ႀကံဳမွ သိႏိုင္မယ့္ ကိစၥမ်ိဳးပဲ။
***
(Rose ရဲ႕ မ်က္လံုးအၾကည့္ေလးကို တကယ္ပဲ သေဘာက်မိတယ္။ ေလာကကို ခုမွ တအံ့တၾသ စူးစမ္းေလ့လာေနတဲ့ အၾကည့္)
You jump, I jump!
You jump, I jump!
You jump, I jump!
အညတရ ပန္းခ်ီဆရာကေလးတစ္ေယာက္...
သေဘၤာႀကီး နစ္သြားတဲ့ အခ်ိန္မွာ သူနဲ႔ ပတ္သတ္တဲ့ မွတ္တမ္းမွတ္ရာ ဘာတစ္ခုမွ မက်န္ရစ္ခဲ့ဘူး။ သူ႔ဓါတ္ပံုကေလးေတာင္မွ ငါ့မွာ မ႐ွိခဲ့ဘူး။
သူဟာ ငါ့ရဲ႕ အသိစိတ္ထဲမွာသာ ႐ွင္သန္ႏိုင္ေတာ့တယ္။
အသက္ ၁၀၁ ႏွစ္ထိ...
ေနာက္ထပ္ ႏွစ္ေပါင္း ၈၄ ႏွစ္ ေတာင္မွ ဆက္ၿပီး အသက္႐ွင္ႏိုင္ခဲ့တာဟာ
ဒီဘ၀ကို (ေသျခင္းဆီ ဆြဲေခၚမယ့္ ခရီးစဉ္တစ္ခုရဲ႕ လက္မွတ္ဟာ ခ်စ္ရသူမိန္းကေလးနဲ႔ ေတြ႕ခဲ့ရတာေၾကာင့္ သူ႔ဘ၀မွာ အဖိုးအတန္ဆံုးျဖစ္ခဲ့တယ္ လို႔ ဆိုခဲ့တဲ့) သူ႔ခ်စ္သူက ေပးခဲ့တာလို႔ သူ မွတ္ထင္ယူဆခဲ့လို႔ မ်ားလား။
***
ဒီေန႔ Titanic ၾကည့္မိလို႔ ေရးျဖစ္သြားတဲ့ post... အဲဒီကား ခုမွ ၾကည့္ျဖစ္တာ။
ေနာက္တပတ္က် Schindler's List ၾကည့္မယ္။
***
စာႂကြင္း။ ။ ကိုယ္ ခုထိ ေရမကူးတတ္ေသးဘူး။
***
22 comments:
တို႔လဲ you jump, I jump, right? လို႔ Rose ေမးလိုက္တာေလးကို အျမဲပဲ စြဲေနခဲ႔တာပါ။ ဒါေၾကာင္႔ ခ်စ္သူမွ မဟုတ္ပါဘူး၊ သူငယ္ခ်င္းဆိုရင္လဲ ရဲေဘာ္ရဲဘက္စိတ္ ရွိတတ္ဖို႔ အတူခံ အတူစံဖို႔ သတိေပးတတ္တဲ႔ စကားမ်ိဳးေလး လို႔ စိတ္ထဲမွာ ထင္မိတာ။
ေသမင္းနဲ႔ လက္တကမ္းအလိုမွာ တဦးနဲ႔ တဦး ေဖးကူ ဖက္တြယ္ဖို႔ အခ်စ္ေတာင္ လိုအပ္ခ်င္မွ လိုအပ္မယ္။ စိတ္ေကာင္းေလးတခုကပဲ အလုပ္လုပ္သြားပါလိမ္႔မယ္ လို႔ အလင္းတေဒါင္႔က အေတြးေရာက္မိပါတယ္ ညီမေရ။
အစ္မေရ ရုပ္ရွင္ေလးၾကည့္ျပီ ေတြးမိတဲ့ အေတြး ေလးကုိ ေတြးရင္းေတာရင္းဖတ္သြား ပါတယ္ .... ဟုတ္တယ္ေနာ္ ... အေရးၾကဳံလာ တဲ့အခါ တကယ္ဒုကၡေရာက္လာတဲ့အခါက်မွ လူ တစ္ေယာက္ရဲ ့ကုိယ့္အေပၚထားတဲ့ စိတ္ကုိ ထင္းထင္းလင္းလင္း ျမင္လာႏုိင္တယ္ ဒုကၡေရာက္ လုိ ့ခြဲခြာသြားတဲ့သူေတြ ရွိသလုိ၊ ဒုကၡေတြကုိ မွ်ေဝခံစားတဲ့သူေတြလည္း ရွိတယ္ အဲဒီဒုကၡေတြကေန လြတ္ေျမာက္သြားဖုိ ့ကူညီ ေဖးမသူေတြလည္း ရွိတယ္ ဘယ္လုိလူမ်ဳိးေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ားတယ္ဆုိတာကေတာ့ ကုိယ့္ ကံတရားေပၚပဲ တည္မယ္ထင္တယ္ေနာ္ ... က်ေနာ္လည္း ကုိယ္ခ်စ္ခင္သူ တစ္ေယာက္ အတြက္ ဘယ္ ေလာက္ထိ စြန္ ့လႊတ္ႏိုင္ပါမလဲဆုိတာ ခုထိ သံသယေတြ ပရပြပါပဲအစ္မရာ ...
အေတြးအတြက္ေက်းဇူးအစ္မ
ေလးစားခင္မင္လွ်က္
ရန္ကုန္သား :)))
က်ေနာ္ေတာ့ ဂ်ဴးဝတၳဳထဲက ဇာတ္ေကာင္မိန္းကေလးလို နာက်င္မွုကို ေကာင္းမြန္တဲ့အက်ိဳးျဖစ္ေစမယ့္ တြန္းအားတစ္ခုအျဖစ္ ၾကိဳးစားသြားတာကို ႏွစ္သက္မိတယ္။
ပုဂံသြားရင္း စက္ေလွစီးမိေတာ့ေတာင္ ေတြးေနမိေသးတယ္။ ငါ့ဘယ္သူမွ လာမေမးပါလားဆုိျပီး :P
စိတ္ကူးေလးသေဘာက်တယ္
“အံ့” မဟုတ္လား အဲ့မိန္းမနာမည္..
ေနာက္ဘာဆက္ၿဖစ္သြားလဲ သူဘယ္သူနဲ႕ယူသြားသလဲ။ ဂ်ဳးထဲက...
ခ်န္နယ္ဖုိက္ကၿပတုိင္းႀကည္႕မိတဲ႕ကား..........
မမခ်ိဳ >>> အခ်စ္ေတာင္ လုိအပ္ခ်င္မွ လိုအပ္မယ္ အခ်စ္ေတာင္ လုိအပ္ခ်င္မွ လိုအပ္မယ္။ အထပ္ထပ္ ႐ြတ္ေနမိတယ္ မမရဲ႕။
ရန္ကုန္သား >>> အဲဒီကားက ကိုယ့္ကို အမ်ားႀကီး ေတြးသြားေစတယ္။ အဓိကကေတာ့ သံသယေတြပဲ။
႐ြာသား >>> ဘယ္သူက ေမးရေအာင္ ဘယ္သူပါလို႔လဲ ေဘးမွာ။
ခ်ိဳမာ >>> အေရးေလးေရာ :)
နီညန္း >>> ဟုတ္တယ္။ ဒါေပမဲ့ နီညန္းေျပာမွ ျပန္ မွတ္မိတာ။
မမ KOM >>> ဘယ္္သူနဲ႔မွ မယူဘူး မမရဲ႕. ၀တၳဳတို ဆိုေတာ့လည္း... သူ ခ်န္ပီယံ ျဖစ္တဲ့ထိ ေရကူးပစ္လုိက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ကယ္ဆယ္ခံခ်င္တဲ့ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္မွာ ခ်စ္သူဆိုတဲ့လူက မကယ္ဆယ္ႏိုင္ဘူးဆုိတာ သိတဲ့ေနာက္ ကိုယ့္ဘာသာပဲ ေရကူးတတ္ေအာင္ သင္တာက ပို စိတ္ခ်ရတယ္လို႔ ေတြးသြားတယ္ ထင္ပါတယ္။
ငါမေသဘူး ေရကူးတတ္တယ္ ေပါ့ေလ။
ထင္တာေျပာတာ :D
ေခါင္းစဥ္ကို ဖတ္ျပီးေတာ့ ၾကိဳးခုန္တမ္း ကစားေနတယ္ ေအာက္ေမ့တာ...
ေနာက္ဆံုးမွ စုန္းစုန္းျမဳပ္ေတာ့တာပဲ...
Jack ေရထဲက်သြားတဲ့ပံုကို မ်က္စိထဲက ခုထိမထြက္ေသးဘူး...
ငါကိုယ္တိုင္မ်ားလားလို႕ စိတ္ကူးယဥ္ဖူးေသးတယ္...
းဝ)
တူတူေသမလား လို႔စိတ္ကူးေပါက္ရင္ ေမးဖူးတယ္... မေမးေကာင္းဘူး သိေပမယ့္ ကုိယ္ၾကားခ်င္တဲ့ အေျဖမ်ိဳး ရမလားလို႔ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႔ေပါ့
မသီတာလည္း ေရမကူးတတ္ဘူး...
ကိုဧရာကေတာ့ ဧရာ၀တီကမ္းနေဘးက အလြမ္းေတးသမားေလး ဆိုေတာ့ (ေအာ္ အဆိုေတာ္ကိုမင္းေအာင္နဲ႔ မွားကုန္ပါပီ) ကူးတတ္တယ္။
ကယ္မကယ္ေတာ့ ကိုခလာ အဲေလ ကိုဧရာ သေဘာပါပဲ...
"ဒီေန႔ Titanic ၾကည့္မိလို႔ ေရးျဖစ္သြားတဲ့ post... အဲဒီကား ခုမွ ၾကည့္ျဖစ္တာ။
ေနာက္တပတ္က် Schindler's List ၾကည့္မယ္။"
Obviously, you are a great reader, but not a movie fan.
I watched Titanic several times. It was 1995 when I watched Schindler's list. Black and white film, isn't it?
Schindler's List
ၿပီးရင္ Eichman
ကိုဆက္ ၾကည့္ကိုယ့္မွာေတာ့အကုန္သိမ္းထားတယ္ ကိုယ္ၾကိုက္တဲ့ကားေတြအကုန္ရိွတယ္
အဲ့သည္ဝတၳဳတိုနဲ႕ပဲ ဂ်ဴးကိုစဖတ္ဖူးခဲ့တာ..
-ဘယ္လိုရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႕ ေရကူးတာလဲလို႕ ေမးတဲ့သူက ေမးၾကတယ္.. ေရကူးဝတ္စံုနဲ႕ ရွိဳးျပခ်င္လို႕ လို႕ တခ်ိဳ႕က ေျပာၾကတယ္.. -
ကိုယ့္ေျခေထာက္ေပၚ ကိုယ္ရပ္ႏိုင္ဖို႕ ေရကူးတယ္ ဆိုတာကို ငယ္ငယ္တုန္းက နားမလည္ခဲ့ဘူး..
တကယ္တမ္း အသက္အႏၱရာယ္နဲ့ၾကံဳေတာ့မွသာ ..
သည္အေျဖကို သိမွာပါ..။
ေျပာဖို႔ေစာတယ္..။
U so free huh??
ဟုတ္တယ္ ေတာ္ေတာ္ အားေနတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကိုယ့္ဘေလာ့မွာ ကိုယ္ေရးခ်င္တာ ေရးဖို႔ပဲ အားတယ္။ သူမ်ားဘေလာ့မွာ အားေနလား လုိက္ေမးေနရေလာက္ေအာင္ေတာ့ မအားဘူး။
တို႕ကေတာ့ ဒီေန႕ ရံုးမသြားေတာ့ သူမ်ား ဘေလာ့က ကြန္႕မန္႕ေတြ ဖတ္ဖို႕ အားေနတဲ့အျပင္ မာမီ့ စီပံုးမွာ ေသာင္းက်န္းသူ လုပ္ဖုိ႕လည္း အခ်ိန္ေတြ ပိုေနတယ္ကြယ္။ အထင္ေတြမ်ား ဇြတ္ ႀကီးသြားေလ သလားေနာ္။ အဲငွယ္...
DONT CRY WHEN YOU WATCH Schindler's List..
;)
IT IS SO TOUCHING
24 Sep 09, 09:56
nn: Rita! the first time for me. I also cannot do the swimming.. hihe.. :)
24 Sep 09, 09:50
စႏၵကူး: ကူး လဲ မကူးတတ္ဘူး။ (ေရ)
jack ကိုေတာ့မသိဘူး။ rose ကိုေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္မွာ သူမဟာ ကန္ခ်င္တဲ့ အခ်ိန္၊ လြတ္ေျမာက္ခ်င္တဲ့ အခ်ိန္မို႔ အဲလိုျဖစ္တာ။ jack နဲ႔မွ မဟုတ္ဘူး။ jack နဲ႔ မေတြ႔လည္း rose တျခားတေယာက္နဲ႔အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေတြ႔ကို ေတြ႔မွာပဲလို႔ အသိတစ္ေယာက္က ေျပာဖူးတယ္။ Passimist လို႔ပဲေျပာရမလားမသိဘူး။ စဥ္းစားေတြးေခၚျပီး ဆက္စပ္ေရးထားတာေလး ၾကိဳက္မိတယ္။
Jr ေျပာတာ စိတ္၀င္စားစရာေလး။
စိတ္ကူးယဉ္ဇာတ္လမ္းကို အတည္ယူသလိုေတာ့ ျဖစ္ေနမယ္။ ကိုယ္ေတာ့ ဆက္ေဆြးေႏြးခ်င္ေသးတယ္။
သူ႔အေနနဲ႔ တကုိယ္ေတာ္ လြတ္ေျမာက္ခ်င္႐ံုသက္သက္ဆိုရင္
၁) အသက္ကယ္ေလွေပၚ အရင္ဆံုး တက္လုိ႔ရတဲ့ အေနအထားကေန နစ္ေနတဲ့ သေဘၤာေပၚက ခ်စ္သူဆီ ျပန္သြားမွာ မဟုတ္ဘူး။
၂) လည္ပင္းထိေရာက္ေနတဲ့ ေရကို ျဖတ္ၿပီး ခ်စ္သူဆီ ျပန္သြားမွာ မဟုတ္ဘူး။
၃) အသက္ကယ္ေလွေပၚေရာက္ေနရာကေန က်န္ရစ္ခဲ့တဲ့ ခ်စ္သူဆီ ျပန္ေျပးလာမယ္ မဟုတ္ဘူး။
ကိုယ့္စိတ္နဲ႔ ႏိႈင္းၿပီး ေတြးရရင္ေတာ့ အခ်စ္ဆုိတာသာ မပါဘူးဆိုရင္ ဒီမေလာက္ေလး မေလာက္စား ပန္းခ်ီဆရာေလးကို လွည့္ေတာင္ ၾကည့္မိမယ္ မဟုတ္ဘူး။ တဖက္မွာက tycoon ႀကီးေလ။
Heart of the Ocean ကေန လြတ္ေျမာက္ခ်င္တဲ့ မိန္းကေလး တကယ္ ႐ွိပါ့မလားကြယ္။ (<<< ဒါက စိတ္ကူးမယဉ္ဘဲ ေတြးလိုက္တာပါ)
Post a Comment