2008 Review!

အရင္ႏွစ္ေတြလိုပဲ ဘာမွ ေျပာစရာ မယ္မယ္ရရ မရွိလိုက္ဘဲ ကုန္ဆံုးသြားတဲ့ ႏွစ္ပါပဲ။
ခါတိုင္းႏွစ္နဲ႕ မတူတာဆိုလို႕ တစ္ႏွစ္လံုးနီးပါး သူမ်ားတိုင္းျပည္မွာ ေရာက္ေနတာတစ္ခုပဲ။
အတက္အက် အေျပာင္းအလဲေတြ ခဏခဏ ၾကံဳလာရတဲ့ ကိုယ့္အတြက္ ပိုၿပီး တက္က် ေျပာင္းလဲခဲ့တဲ့ ႏွစ္။

ၿပီးေတာ့ 2008 ရဲ႕ ေနာက္ဆံုး ဒီဇင္ဘာလဟာ ကိုယ့္အတြက္ ပူပင္စရာေတြ ယူလာတဲ့ လလည္း ျဖစ္ေနျပန္တယ္။
ေကာင္းမလိုလိုနဲ႕ ဆိုးတဲ့လ။

ပိတ္ရက္မ်ားတဲ့လ ျဖစ္ေပမယ့္လည္း အိပ္ေရးပ်က္တာမ်ားတဲ့ လလည္းျဖစ္တယ္။
Blog အေရးျဖစ္ဆံုး လလည္း ျဖစ္တာကိုး။

ေဖေဖ့ က်န္းမာေရး ကိစၥ စိတ္ပူရတဲ့လ...
ကိုယ္ေရးကိုယ္တာေတြ သိပ္ အဆင္မေျပတဲ့လ...
ေနသားက်ရာ ေနရာေဟာင္းကေန ရံုးနဲ႕ နီးနီး ေနရာသစ္ကို ေျပာင္းရမယ့္လ...
ခင္မင္ၿပီးသား လူေတြနဲ႕ ခြဲရေတာ့မယ့္လ...
"၀မ္းမနည္းတတ္ဘူး ... အဆင္မ်ား မေျပရင္ ေဒါသကပဲ အရင္လာတာ" လို႕ တသက္လံုးက ေၾကြးေၾကာ္လာတဲ့သူ ျဖစ္ေပမယ့္ ဒီလက ခဏခဏ ၀မ္းနည္းရတဲ့လ...
ပြဲလမ္းသဘင္ အသြားမ်ား သေလာက္ သံေ၀ဂ ေတာ္ေတာ္ရတဲ့လ...
ေျခရွည္လို႕ MRT ခ ေတာ္ေတာ္ ျဖည့္လိုက္ရတဲ့လ...
ရံုးမွာ ခဏခဏ ခ်ာလပတ္ယမ္းတဲ့လ...

(အင္း... အေရမရ အဖတ္မရေတြ မ်ားေနလို႔ ခ်ေရးတာေတာင္ လြန္လွၿပီ)

သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ ေက်းဇူးနဲ႔ လိုခ်င္တာ တစ္ခုေတာ့ ရခဲ့တဲ့လ...
(ကိုယ့္ဘာသာဆို ေနာက္ႏွစ္ေတာင္ ၀ယ္ျဖစ္ဖို႕ မေသခ်ာေသးတဲ့ အရာ... ဒါေလးတစ္ခုပဲ ဒီဇင္ဘာမွာ ေကာင္းတာရွိတယ္)

သူမ်ားေတြ ျပန္ေတာ့ ကိုယ္လဲ ျပန္ခ်င္တဲ့လ...
(ရံုးက စီနီယာေတာင္ ေနာက္လ ခြင့္နဲ႕ ျပန္ေတာ့မယ္ ေျပာတယ္)

စီနီယာဆိုလို႕ သတိရမိတယ္...
ကိုယ္ အလုပ္၀င္ေတာ့ 30th April... May လ ပါပဲ... အဲဒီ အခ်ိန္မွာ စီနီယာက အလုပ္၀င္တာ ၉ လရွိၿပီ... ဆရာႀကီးေပါ႔... ကိုယ့္ကိုလဲ သူပဲ အားလံုး သင္ေပးခဲ့တာ... ဗမာခ်င္းဆိုေတာ့ ရံုးက လူႀကီးေတြကစ တစ္ခုခု ခိုင္းၿပီဆို ... "မသိရင္ စီနီယာကို ေမး" လို႔ပဲ ေျပာၾကတယ္... ဒီလိုနဲ႔ပဲ တလြဲေတြ လုပ္လိုက္ ... အမွားေတြ လုပ္လိုက္... စီနီယာက ျပင္ေပးလိုက္နဲ႕ (အင္း ... ခုထိလဲ လြဲတုန္း မွားတုန္း)

2008 ကို ျပန္ၾကည့္ေတာ့မွ အလုပ္၀င္တာလဲ ဘာလိုလိုနဲ႕ ၈ လျပည့္ေနပါေရာလား...

ဒါနဲ႔ ကိုယ္ေရာက္စတုန္းက စီနီယာ အလုပ္၀င္တာ ၉ လနဲ႕ ယွဥ္ၿပီး စဥ္းစားမိတယ္... သူ လုပ္သက္ ၉ လမွာ အားလံုး တာ၀န္ယူႏိုင္လို႔ အသစ္ေရာက္လာတဲ့ (ဘာမွ မတတ္တဲ့ နလပိန္းတံုး) ဂ်ဴနီယာေလးကိုေတာင္ ျပန္သင္ေပးႏိုင္ၿပီ... ကိုယ့္အလွည့္က်ေတာ့ စီနီယာ ခြင့္သြားရင္ ရံုးမွာ တစ္ေယာက္ထဲ ငါးပါး, ဆယ္ပါး မက ေမွာက္ကုန္ေတာ့မွာပဲ လို႕ ေတြးပူေနရတဲ့ အျဖစ္... လုပ္သက္ အတူတူမွာ သူက အားလံုး တာ၀န္ယူႏိုင္တဲ့သူ ျဖစ္ခဲ့ၿပီး ကိုယ္က သူ႕ေျခရာ တ၀က္ေတာင္ လိုက္မနင္းႏိုင္ေသးဘူး... (ဒါလည္း ရွက္ရေကာင္းသည္ မေအာက္ေမ့ဘူး)

ထားပါေတာ့ေလ... ၿပီးတာေတြလည္း ၿပီးပါေစေတာ့...

လာမယ့္ ႏွစ္သစ္မွာေတာ့ ဒီ႔ထက္ ပို၍ စြမ္းေဆာင္ ေအာင္ျမင္ ေလ့လာ တတ္သိ က်ယ္ျပန္႔ ႏွံ႔စပ္ဖို႔ (ခါတိုင္းႏွစ္ေတြလိုပဲ) ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ဆႏၵျပဳရင္း...

Good Bye 2008 ! And then ...

Welcome 2009 !

Christmas in S'pore

(ခရစ္ေတာ္ ဖြားျမင္ၿပီ)



(Peninsula Plaza က Christmas Tree)



(Raffles City Tower ေရွ႕က Christmas Tree)



(Orchard ည - ၁)



(Orchard ည - ၂)



(Orchard ည - ၃)



(Orchard ည - ၄)


(Orchard ည - ၅)


(Orchard ည - ၆)


(ေနာဧ ရဲ႕ ေလွလား မသိ)



(Funan DigitaLife Mall)



(NTUC- FairPrice က Christmas အႀကိဳ အျပင္အဆင္)



(ေမွာင္ထဲက ကြင္း ... ဟားဟား ...Orchard MRT ထဲကေန Orchard Boulevard ဘက္ အထြက္မွာ )

***
ဓါတ္ပံုေတြ တင္ရင္းနဲ႕ ရြာသားေလး ဘေလာ့ဂ္ ကို သြားျဖစ္တယ္ ... အဲဒီမွာ ဒီကဗ်ာေလးကို ေတြ႕ပါတယ္...
(ဦး)တင္မိုး ရဲ႕ ကဗ်ာပါ...
သူ႕ Cbox မွာ ကဗ်ာ ယူတင္လိုက္မယ္လို႕ သတင္းေပးရံုေပးၿပီး လွည့္ထြက္လာခဲ့တယ္... အေၾကာင္းျပန္တာကိုေတာင္ မေစာင့္ခဲ့ေတာ့ဘူး ...
နက္ဖန္ ရံုးတက္ရဦးမွာေလ...
မေန႕ညကလဲ လင္းခါနီးမွ အိပ္ျဖစ္ေတာ့ အိပ္ေရးမ၀ဘူး...
__________________________________________________________________
(ဦး)တင္မိုးရဲ႕ ကဗ်ာ

ကိုယ္႔ေနရာ သာယာသည္ ျဖစ္ေစ
ႏုံခ်ာသည္ ျဖစ္ေစ
ကိုယ္႔ရြာ ကိုယ္႔ရပ္ မိခင္ျမတ္တည္႔။

မည္မွ် ၾကီးျမင္႔
မည္မွ် တင္႔လည္း
မပြင္႔ ေနျခည္
အုံ႔မိွဳင္းသည္သို႔ မၾကည္ေမြ႔ေခ်
သူ႔ရပ္ေျမတည္႔။

သူတို႔ စကား
သူတို႔ၾကား၌ ပ်ားသို႔ မခ်ိဳ
မိွဳသို႔ မလန္း
ပန္းသို႔ မရႊင္ ကိုယ္႔မိခင္ကို
တျမင္ျမင္တမ္း
အစဥ္လြမ္းခဲ႔။

ေရခ်မ္းစင္က
ေရၾကည္ျမကို ေသာက္ရေပဖူး
သူ႔ေက်းဇူးကုိ အထူးသိလည္း
ဇာတိလြမ္းနာ
မေျဖသာခဲ႔။

သူ႔ေျမမွာမူ သာယာဘိျခင္း
သင္းပါဘိေတာင္း
ေကာင္းပါဘိတကား
အသိသားပင္
တရားလက္ကိုင္ ဆင္ျခင္ႏိုင္လည္း
မခိုင္စိတ္၀မ္း
ေန႔တိုင္းလြမ္းသည္
ျမစမ္းမ်က္ရည္ စိမ္႔စိမ္႔တည္း။

ဆရာႀကီးဦးတင္မိုး
(၁၁၊ ၅၊ ၂၀၀၁)
ကၽြန္မ သေဘာအက်ဆံုး ကဗ်ာ အပိုဒ္ေလးကို Italic နဲ႕ Bold လုပ္ထားပါတယ္
(ဒီကဗ်ာကို ဒီ post နဲ႕ တြဲတင္ခ်င္လို႕ပါ)

***
ႂကြားတယ္ မထင္ရင္ေတာ့ ေျပာရဦးမယ္...(ဦး)တင္မိုးက ကၽြန္မနဲ႕ တၿမိဳ႕တည္းသားျဖစ္ပါတယ္
ႂကြားတယ္ မထင္ရင္ေတာ့ ထပ္ၿပီး ႂကြားရဦးမယ္...(ဦး)တင္မိုး ရဲ႕ ကဗ်ာေတြကို မူႀကိဳ မေရာက္ခင္ ကတည္းက ရ...ေန...တာ။
("ထီးကေလးနဲ႕ မနီ" ေျပာတာပါ။ ကၽြန္မ အမွတ္မမွားရင္ေတာ့ ကဗ်ာ စာအုပ္က"ေပၚဦးသက္" ရဲ႕ သ႐ုပ္ေဖာ္ ပန္းခ်ီပံုေတြနဲ႕ ...အမွတ္မွားရင္ေတာ့ "တဂိုးမ်ိဳး" ရဲ႕ ပန္းခ်ီ ျဖစ္လိမ့္မယ္)

***

အျဖဴေရာင္မ်ား ... သို႕မဟုတ္ အခ်စ္အေၾကာင္း အက္ေဆး (၁)

(snoedel.punt.nl/upload/05/white-rose.jpg)

ေျမာက္ျမားလွစြာေသာ အေရာင္မ်ားအနက္ ကၽြန္မအတြက္ ႏွစ္သက္မက္ေမာဖြယ္ အေကာင္းဆံုးမွာ အျဖဴေရာင္သာ ျဖစ္ပါသည္။

အျဖဴေရာင္သည္ လူတစ္ေယာက္၏ အသြင္အျပင္ကို ပိုမို လင္းလက္ ေတာက္ပေစသည္… ရိုးစင္းမႈ၊ သန္႔စင္မႈ၊ ပကတိျဖစ္မႈ၊ အိေႁႏၵႀကီးမႈ စသည္တို႔ကို အျဖဴေရာင္ အတြင္း၌ ထြင္းေဖာက္ ျမင္ႏိုင္သည္ကပင္လွ်င္ အလြန္ ႏွစ္သက္ဖြယ္ ေကာင္းေနၿပီ ျဖစ္သည္…

ထိုကဲ့သို႕ ဂုဏ္သတၱိမ်ားျဖင့္ အျဖဴေရာင္သည္ လူတစ္ေယာက္၏ အသေရကို အေရာင္တင္ေပးႏိုင္သည္ဟု ကၽြန္မ ယူဆပါသည္။ ထို႕ထက္ပို၍ ဆန္းၾကယ္သည္ကား အျဖဴေရာင္ကို ၀တ္ဆင္ထားခ်ိန္၌ ခံစားရသည့္ ခံစားမႈပင္ ျဖစ္ပါသည္…

စြန္းထင္း ညစ္ေပလြယ္ေသာ ထိုအေရာင္ကို အနည္းငယ္မွ်ပင္ အစြန္းအထင္း မျဖစ္ေစလိုေသာစိတ္…

မသိမသာကေလး ညစ္ေထး ေပေရသြားမွာကိုပင္ စိုးရိမ္ေနမိေသာ စိတ္တို႕ျဖင့္ တယုတယ တသသ ဂရုတစိုက္ ေနရသည့္ ခံစားမႈ …

အျမတ္တႏိုး အရိပ္တၾကည့္ၾကည့္ ထိန္းသိမ္း ေစာင့္စည္းကာ ေနထိုင္ရသည့္ ခံစားမႈ…

…ထိုကဲ့သို႕ေသာ ခံစားမႈမ်ားေလာက္ ႏူးညံ့ သိမ္ေမြ႕ ဆန္းျပားေသာ အရာကို အျခား မည္သည့္ အေရာင္ကမွ် ေပးစြမ္းႏိုင္ျခင္း ရွိသည္ မထင္ပါ…

အျဖဴေရာင္ကို ၀တ္ဆင္ထားခ်ိန္၌ ျဖစ္ေလ့ရွိသည့္ တစံုတရာကို ျမတ္ျမတ္ႏိုးႏိုး ယုယုယယ အရိပ္ၾကည့္ ဂရုစိုက္ေနရသည့္ ခံစားမႈမ်ိဳးကို ကၽြန္မ အလြန္ႏွစ္သက္ မက္ေမာပါသည္… ေဖာ္ျပပါ ခံစားမႈမ်ားကို ေက်နပ္စြာ ခံစားေနခ်င္ျခင္းသည္ပင္လွ်င္ အျဖဴေရာင္ကို ကၽြန္မ စြဲလမ္းရသည့္ အေၾကာင္းရင္းျဖစ္၏…

အျဖဴေရာင္က ကၽြန္မ၏ ပင္ကို ဗီဇစိတ္အခ်ိဳ႕ကိုပင္ ေျပာင္းလဲ သြားေစႏိုင္စြမ္းပါသည္..

တဆိတ္ ေက်းဇူးျပဳၿပီး သံသယ မ၀င္ေစလိုပါ…

ယခင္က ကၽြန္မသည္ မိမိသာလွ်င္ ဂရုစိုက္ခံလို အယုယခံလိုၿပီး ကိုယ့္ကိုမ်ား ကိုယ့္ ပတ္၀န္းက်င္က အရိပ္တၾကည့္ၾကည့္ ရွိေနၾကမည္ ဆိုလွ်င္ ေလာက၌ အရာခပ္သိမ္း ၿပီးျပည့္စံုၿပီဟု ထင္မွတ္ခဲ့သူျဖစ္၏…

*

(အရာအားလံုးကို ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ဖို႕ တိုက္ခိုက္

ခူးယူခဲ့ၿပီး ျပန္ေတာ့ မစိုက္မိဘူး)

*

သို႕ေသာ္ ကိုယ္ကခ်ည္း ရယူေနရျခင္း ၊ ရရွိေနရျခင္း ႏွင့္ ရခ်င္ေနရျခင္းတို႕ မ်ားသည္ထက္ မ်ားျပားလာေသာအခါ အလြန္ပင္ ၿငီးေငြ႕ စိတ္ပ်က္ ပင္ပန္းလာပါသည္…

ထိုအခ်ိန္မွ စ၍ အျဖဴေရာင္မွ ေပးစြမ္းႏိုင္ေသာ ခံစားမႈမ်ားကို စတင္ ၿငိတြယ္ စြဲလမ္းလာျခင္းျဖစ္ၿပီး ထိုသို႕ စြဲလမ္းလာခ်ိန္မွ စ၍ ကၽြန္မ၏ အဇၥ်တၱတို႕ တျဖည္းျဖည္း ေျပာင္းလဲ လာပါသည္…

*

ကၽြန္မကပင္ စတင္၍ တစံုတရာ အေပၚမွာ ၿငိတြယ္ေနခ်င္သည္…

ဂရုစိုက္ အရိပ္ၾကည့္ေနခ်င္သည္…

လိုအပ္တာ မွန္သမွ် ျဖည့္ဆည္းေပးရင္း ေက်နပ္ ႏွစ္သိမ့္ေနခ်င္သည္…

အျဖဴေရာင္ကို ၀တ္ဆင္ရင္းမွ အျမတ္တႏိုး ဂရုစိုက္ေနရသည့္ အေတြ႕အၾကံဳကို သေဘာတက် ႏွစ္ၿခိဳက္မိေသာအခါ အတၱဆိုသည္မ်ားကို ၿငီးေငြ႕လာခဲ့ေတာ့သည္…

ေလာကမွာ ကိုယ္က တဖန္ ျပန္လည္၍ ျဖည့္ဆည္း ေပးဆပ္ေနရျခင္းက ပို၍ စိတ္ၾကည္ႏူး ခ်မ္းေျမ့စရာ ေကာင္းသည္ဟု ကၽြန္မ ခံယူလာခဲ့ပါသည္

*

ထို႕ေနာက္တြင္ေတာ့ အျဖဴေရာင္ဆန္ေသာ လူသားတစ္ေယာက္ကို ကၽြန္မ စြဲလမ္းျမတ္ႏိုးလာခဲ့မိပါသည္။

(to be continued)

Christmas Night on Orchard Rd

အဲဒီညက လမ္းမေပၚမွာ လူေတြ ႀကိတ္ႀကိတ္တိုး...
Orchard လမ္းမႀကီးကို ပိတ္ၿပီး အဖြဲ႕လိုက္ ကေနၾကတယ္
ကၽြန္မတို႔ေတာ့ video ထဲက ေနရာမွာ အၾကာႀကီး ရပ္ၾကည့္မိခဲ့...

ကၽြန္မရဲ႕ အာရံုကို ဖမ္းစားႏိုင္ဆံုးကေတာ့ ဂါ၀န္၀တ္ အမ်ိဳးသမီးရဲ႕ေဘးက three-quarter pant နဲ႕ အကၤ် ီ အၾကားနဲ႔ လန္းဆန္း ၾကြရြ ေနတဲ့ အန္တီႀကီးပဲ
အန္တီႀကီးလို႕ ေရးေတာ့ စာဖတ္တဲ့သူက ယံုခ်င္မွေတာင္ ယံုမယ္
သူ႕ဟန္ပန္ သူ႕ အသြင္အျပင္ နဲ႕ ကၽြန္မရဲ႕ ဖုန္းက resolution သိပ္မေကာင္းတာနဲ႔ အသက္ ၃၀ ေအာက္ အမ်ိဳးသမီးေလး တစ္ေယာက္လိုလို
သူ႕အသက္က မရွိဘူးဆို အနည္းဆံုး ၆၅ ႏွစ္ေလာက္ရွိၿပီ
*

တကယ္ေတာ့ အဲဒါ ဘုိးဘိုး ဘြားဘြားေတြရဲ႕ ပြဲ
ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေသာ လူႀကီးေတြမွာ ကေနရေပမယ့္ လူႀကီးဆိုတဲ့ ဟန္ေတြကို အထင္းသားျမင္ေနရတယ္
လႈပ္ရွားမႈေတြ ေလးလံေနတာ... စတိုင္ သိပ္မက်လွတာ

ကၽြန္မရဲ႕ အန္တီႀကီးကေတာ့ Height ကလဲေကာင္း၊ Structure ကလဲမိုက္၊ ၿပီးေတာ့ သူက ဒီအကေတြနဲ႕ used to ျဖစ္ၿပီးသားပံုစံ

ကၽြန္မတို႕ သူ႕ကိုပဲ တခ်ိန္လံုး အာရံုစိုက္ေနတာကိုလဲ သိပံုရတယ္ :)
*

ခုတေလာ စိတ္ေတြ ေတာ္ေတာ္ေလး မစုစည္းႏိုင္ဘူး ... (ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ ပန္းႏုေရာင္ေတြကလဲ စိတ္ႏွလံုးကို ေလးလံ ထိုင္းမိႈင္းေစ...)
Stage Show သြားေတာ့လဲ မေပ်ာ္လွဘူး
ဒီလို လူရႈပ္ရႈပ္ ေနရာကို ေပ်ာ္မလားလို႕ သြားေတာ့လဲ စိတ္က တျခားေရာက္

သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က ျမန္မာျပည္ အလည္ ခဏျပန္ၿပီး ေတာင္ႀကီးတက္တယ္
သူနဲ႕ online မွာေတြ႕လို႔ ေပ်ာ္လား ေမးေတာ့ သိပ္လဲ မေပ်ာ္လွပါဘူးတဲ့

ဒါနဲ႕ ကၽြန္မက "I think the root cause is AGE" လို႕ ေျပာေတာ့ သူက ျပန္ေျပာပါတယ္
မွတ္သားေလာက္စရာပါ
" မဆိုင္ဘူး မဆိုင္ဘူး... အသက္ႀကီးလို႔ မေပ်ာ္တာ မဟုတ္ဘူး ... မေပ်ာ္လို႕ အသက္ႀကီးသြားတာတဲ့ "
*

Orchard Rd က အျပန္မွာေတာ့ အသက္ကို ဘယ္လို ႀကီးသြားရမလဲဆိုတာ (အသက္ႀကီးရင္ ဘ၀ကို ဘယ္လို lifestyle နဲ႕ စခန္းဆက္ သြားမလဲဆိုတာ) စဥ္းစားဖို႕ သတိရလိုက္မိတယ္။
(ခုမွ စဥ္းစားဖို႕ လုပ္တုန္း...ျပင္ဆင္ဖို႔အတြက္ ျပင္ဆင္ေနပါတယ္ ဆိုတာလို ျဖစ္ေနၿပီ)
*

(အင္း အကေလးေတာ့ သြားသင္ထားဦးမွပါ)
*

My Current Status !

:) :) :)

တတိယ ေဆာင္း

(http://northshorehomeowners.com)

ဆံုဆည္းေပးတာနဲ႔

ခြဲခြာလိုက္တာကလြဲၿပီး

ဘာမွ ေျပာင္းလဲမသြားဘူး…

+

ပထမေဆာင္းမွာေတာ့

ဆန္းၾကယ္စြာ တံခါးေခါက္ခဲ့တယ္

အျဖဴေရာင္ႏွင္းေပါက္ေတြနဲ႔ေပါ့…

+

အခုေဆာင္းမွာေတာ့

ေျခာက္ေသြ႕စြာ မီးတင္႐ႈိ႕ခဲ့တယ္

ကိုယ့္ရဲ႕ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ၿမိဳ႕ပ်က္ႀကီးကိုေပါ့…

+

ခ်စ္သူရယ္…

ရင္ထဲမွာ ႏွင္းေတြက်ေနတယ္…

+

တိတ္ဆိတ္ ရင့္ေရာ္ၿပီး

ပ်င္းရိတဲ့ ေဆာင္းက

ႏွင္းခဲေတြနဲ႕ မီးၿမိွဳက္ၿပီး

ပတ္ဝန္းက်င္ တစ္ခုလံုးကို

မီးေလာင္တိုက္သြင္းေနသလိုပဲ…

+

႐ြက္ေျခာက္ေတြ က်ဆင္းတဲ့

ပင္စည္ေျခရင္းမွာ

အလြမ္းႏွင္းေတြနဲ႔ ကိုယ္…

မင္းကို လြမ္းလိုက္တာ…

+

ကၽြမ္းေျမ့တဲ့ လြမ္းဆြတ္ျခင္းနဲ႔ အၾကည့္မွာ

ဒီေဆာင္းဟာ

အရာရာကို ဖ်က္ဆီးၿပီး

ဥေပကၡာနဲ႔ ေစာင္းတီးေနသလိုပဲ…

+

ခ်စ္သူ…

မင္းမ်က္ဝန္းေတြကို ရင္ခုန္ခြင့္ မရမွေတာ့…

ကိုယ့္အတြက္…

ႏွင္းက်တာေတာင္ ကဗ်ာမဆန္ေတာ့ပါဘူး…

+

(အျမင္အရ)

ဘာမွ မေျပာင္းလဲေပမယ့္

မင္းကို ခ်စ္သြားတဲ့ ကံၾကမၼာနဲ႕

မင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ပြားတဲ့ ဒဏ္ရာေတြနဲ႕

မင္းနဲ႔ မေဝးခ်င္တဲ့ ေဝဒနာေတြနဲ႕

ကိုယ့္ႏွလံုးသားထဲကေဆာင္း

ဒါပဲ ေျပာင္းလဲသြားတာပါ…

+

မင္းနဲ႔ ေတြ႕တဲ့ေဆာင္း

မင္းနဲ႔ ေဝးမယ့္ေဆာင္း

တကယ္ေတာ့

ဘာမွ မေျပာင္းလဲပါဘူး…

+

(***ေဆာင္းတြင္းေပါင္းမ်ားစြာ... ၾကံဳဖူးခဲ့ေပမယ့္... သူနဲ႕စေတြ႕တဲ့ေဆာင္းကမွ… ကိုယ့္အတြက္…ပထမေဆာင္းပါ…)
(ဒီကဗ်ာေလးကို 2000 ခုႏွစ္ Nov ေလာက္မွာ ေရးခဲ့တယ္... အဲဒီႏွစ္က ေဆာင္းေစာေစာ၀င္တယ္... အိမ္ေနာက္က ဒညင္းပင္ႀကီးေအာက္မွာ စာေမးပြဲ အတြက္ စာဖတ္ဖို႕ ျပင္ရင္း ေရးခဲ့တာ)

December without Snow or Floating December !

(25th Nov ကတည္းက ရံုးခန္း၀မွာ ခ်ိတ္ထားတဲ့ board ေလး)

IC Show မွာ ခံစားလို႕ မရဆံုး သီခ်င္းကို ေျပာပါဆိုရင္ ပြဲသိမ္း ဆိုခဲ့တဲ့ အငဲ ရဲ႕ "ဒီဇင္ဘာ" သီခ်င္းပဲ။
စဉ္းစား ၾကည့္ပါရွင္

မိုးေမွာင္ေတြ က်လို႕
မိုးက တစြတ္စြတ္ရြာလို႕
ေမြးကတည္းက ႀကံဳလာတဲ့ ဒီဇင္ဘာကို မွတ္ေတာင္မမွတ္မိ

အဲဒီ အခ်ိန္မွာ "အခ်စ္ရယ္ ႏွင္းေတြ တဖြဲဖြဲက်..." ဆိုေတာ့

*
အညာမွာေမြးၿပီး ေအာက္ျပည္ေအာက္ရြာမွာ ႀကီးျပင္းခဲ့ရလို႕လား မသိဘူး
ကၽြန္မမွာ အညာသူနဲ႔ တူတာဆိုလို႕ ေအာက္အရပ္က မိုးတြင္းကို စိတ္ပ်က္တတ္တာပဲ ရွိေတာ့တယ္

အသက္ ၁၀ ႏွစ္မွာ ပဲခူးတိုင္းကို စေရာက္တယ္ထား...ဒီကို မေရာက္ခင္ထိ အႏွစ္ ၂၀ နီးပါး ေအာက္အရပ္က မိုးတြင္းကို ႀကံဳခဲ့ရလည္း ကၽြန္မကေတာ့ စိတ္ထဲမွာ ရင္းႏွီးလွတယ္ မထင္မိဘူး။

မိုးတြင္းတိုင္းဟာ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အညာသူပါလားလို႕ ျပန္ျပန္ သတိရမိေစတဲ့ အခ်ိန္ေတြပဲ
မိုးရြာရင္ အျပင္မထြက္ဘဲ ေနခ်င္တဲ့ အဲဒီ ဗီဇစိတ္ကေလးေၾကာင့္သာ 8th May 2005 တုန္းက မေသမေပ်ာက္ခဲ့ မထိမခိုက္ခဲ့ ၊ အနည္းဆံုးေတာ့ အနိ႒ာရံုေတြ မေတြ႕ခဲ့ရတာ
*
ဒါေပမယ့္ မိုးတြင္းကို ဘယ္ေလာက္ မႏွစ္သက္လည္းပဲ အခ်ိန္တန္ေတာ့ ကုန္ဆံုးသြားတာပဲ
ႏို၀င္ဘာလလယ္ေလာက္ ဆိုရင္ ေဆာင္းတြင္းရဲ႕ အေငြ႕အသက္ကို စ, ရၿပီ
တိုက္လာတတ္တဲ့ ေျမာက္ေလမွာ ေျခာက္ေသြ႕ေသြ႕ ေအးစိမ့္စိမ့္ အရသာေလးပါလာၿပီ
အိမ္ေနာက္က ဒညင္းပင္ႀကီး အရြက္ေတြ ေႂကြၿပီ

မေကြးတိုင္းက ေဆာင္း
ပဲခူးတိုင္းက ေဆာင္း
ဧရာတိုင္းက ေဆာင္း
ရန္ကုန္ ေဆာင္း

အေအး ဒီဂရီပဲ ကြာမယ္
ေဆာင္း ရဲ႕ အႏွစ္သာရကေတာ့ ကၽြန္မ အတြက္ တူတူပါပဲ
*
ခုေတာ့ ...
အင္း ခုေတာ့ Singapore က ေဆာင္း ေပါ႔ လို႕ ေျပာရမလား
Singapore က ဒီဇင္ဘာ မိုးတြင္း လို႕ပဲ ေျပာရမလား

ေန႕တိုင္း နီးပါး မိုး တစြတ္စြတ္နဲ႕
ဒီဇင္ဘာလည္း မမွတ္မိ
ေဆာင္းတြင္းလည္း မသိရွိ
Christmas လည္း မခံစားမိေတာ့

*
တံခြန္မရွိတဲ့ ဘုရား
အလံမရွိတဲ့ ရထား
ခင္ပြန္းမရွိတဲ့ မိန္းမ

*
ေၾသာ.... ႏွင္းမပါတဲ့ ဒီဇင္ဘာႀကီးပါလားေနာ္

Birthday Song for My Dear Friend, Nyan Htun!

ခ်စ္သူငယ္ခ်င္း ဉာဏ္ထြန္းရဲ႕ ေမြးေန႕ အတြက္ အမွတ္တရ

Happy Birthday My Friend!!!

Sweet 28!
Sweet December!

16th December 2008 (Tuesday)


စကားလံုးေတြ သိပ္မရွိပါဘူး
လခေတြ ခုထက္ ပိုပို ေကာင္းပါေစေသာဝ္
ေႂကြေနတဲ့ ေကာင္မေလးလည္း ျမန္ျမန္ရေစေသာ​ဝ္
________________________________________________________________

16th Dec က ၾကားရက္ႀကီးမို႕ ဒီ post ကို တနဂၤေႏြ အားတုန္း ႏွစ္ရက္ ႀကိဳ ရိုက္ရတယ္
ကၽြန္မက post ေရးေပမယ့္ သူက ဖတ္ခ်င္မွ ဖတ္ႏိုင္မွာ
ဒီေန႕ပဲ မနက္ေစာေစာ ေလယာဥ္နဲ႕ ျပည္ေတာ္ဝင္ သြားေလရဲ႕
၁ လခြဲေတာင္ ျပန္ႏွပ္ေနမယ္ ဆိုပဲ

နက္ဖန္ ရံုးတက္ရမယ္
ခု 11:48 PM

ဒါေပမယ့္
*အခက္အခဲေတြ ကူညီခဲ့

*စိတ္ညစ္ရင္ အားေပးခဲ့

*မသိနားမလည္သမွ် ရွင္းျပခဲ့

*ျပႆနာေတြ (ၾကားဝင္လို႕ မရခဲ့လည္း) ေျပရာေျပေၾကာင္း ေျပာေပးခဲ့

(အခြင့္အေရးရတုန္း ငါ႔ကိုပဲ ဖိ အျပစ္တင္ၿပီး သာသာနဲ႕ နာနာႏွက္ခဲ့တာေတြေတာ့ တမင္ ခ်န္ထားလိုက္တယ္...ဟင္းဟင္း<< အဲဒီ ဟင္းဟင္း ဆိုတာကို သိတယ္မို႕လား)

အဲဒီလို သူငယ္ခ်င္းအတြက္ တရက္တေလ အိပ္ေရးပ်က္လည္း ပ်က္ပါေစေတာ့ေလ

နင္တင္ေစခ်င္တဲ့ post ကို ေနာက္တပတ္ တင္ေပးမယ္

ကတိ ကတိ

Related Post to Previous One !

ဓါတ္ပံုေတြ တင္ၿပီးမွ ဓါတ္ပံုေတြနဲ႔ ပတ္သတ္တဲ့ feeling ကို စာေရးခ်င္စိတ္ေပါက္လာလို႕...

Junction 8 နဲ႕႔ေတာ့ ေရစက္ပါပဲ
8th May 2005 မွာေတာင္ ေရစက္ေတာ့မလို႕ နဲနဲပဲ ကပ္လြဲသြားတာကို အမွတ္ရမိတယ္

စင္ကာပူ ညခင္းကို ႐ိုက္ေတာ့ သူမ်ားေတြလို စင္ကာပူမွာေနရတာ လွ်ပ္စစ္မီးဒုကၡ မရွိဘူး လို႕ ၀မ္းသာခ်င္မိတယ္
ဒါေပမယ့္ လူဆိုတာ သူ႕ကံနဲ႕ သူရွင္... ျမန္မာျပည္မွာ ၂၈ ႏွစ္လံုးလံုး ေနလာခဲ့လည္း 88 ကာလေလး တစ္၀ိုက္ပဲ မီးမမွန္တာ ႀကံဳဖူးတယ္...
ဆိုေတာ့ စင္ကာပူမွာ မီးေတြမွန္မွန္လာလည္း ကၽြန္မ အတြက္ေတာ့ မထူးဆန္းေတာ့ပါ ျဖစ္ေနတာေပါ႔
သူမ်ားတကာ အတြက္ ထူးျခား၀မ္းသာစရာ ျဖစ္တဲ့ကိစၥ ကိုယ့္အတြက္ ၀မ္းသာစရာ မျဖစ္တာလဲ ကိုယ့္ ကံနဲ႔ကိုယ္ပါပဲ။

IC Show ကေတာ့ ၾကည့္မယ္ မၾကည့္ဘူးျငင္းၾကရင္းနဲ႕ ၾကည့္ျဖစ္သြားတဲ့ ပြဲပါ။
Show ၾကည့္ရင္းက ထူးဆန္းတာတစ္ခုက ေတာ္ေတာ္ စိတ္အားထက္သန္စြာ ၾကည့္ခ်င္ခဲ့ရတာ ျဖစ္ေပမယ့္
ပြဲခ်ိန္မွာ လူက ပြဲထဲမွာ ရွိေပမယ့္ စိတ္က ပြဲရဲ႕ အျပင္ဘက္ကို ေရာက္ေရာက္သြားတယ္...သိပ္လည္း မေပ်ာ္လွဘူး...
မဆီမဆိုင္ အဂၢသာ၀က အေလာင္းအလ်ာ ႏွစ္ပါး ဒီလို Show ပြဲ ၾကည့္ရင္း သံေ၀ဂရ သြားၾကတာေပါ႔ ...လို႕ေတြးလိုက္မိေသး
ကၽြန္မကေတာ့ ပါရမီဓါတ္ခံ အဲေလာက္ မရင့္သန္ေလေတာ့ သံေ၀ဂရတာ ဟုတ္ပံုမရပါဘူး။
အသက္က စကားေျပာလာတာပဲ ျဖစ္မွာပါ
(အိမ္လြမ္းသူ သီခ်င္းကို ဆိုေပးအၿပီးမွာ
"ကၽြန္ေတာ္တို႕လည္း ခင္ဗ်ားတို႕လိုပါပဲဗ်ာ။ အိမ္ကို ျပန္မေရာက္ပါဘူး။ ဒီလိုပဲ ေလွ်ာက္သြားေနရတာ" ဆိုတဲ့ စကားေလး ေျပာေပးခဲ့တဲ့ "၀ိုင္၀ိုင္း" နဲ႕
"ကိုယ့္ အနားရွိေစခ်င္" ကို ဆိုေပးခဲ့တဲ့ "R ဇာနည္" ကို ဒီေနရာကေန မွတ္တမ္းတင္ လိုက္ပါတယ္)

အဲဒီပြဲမွာ ေလးျဖဴ မပါဘူး။

***
အင္း ဒီေလာက္ပါပဲ

Who know what will happen tomorrow?

တကယ္ေတာ့ ဒီ post ကို "Current Situation in My Workplace" ထက္ အရင္ ေရးခဲ့ရမွာ။ ဘာျဖစ္လို႕လဲ ဆိုေတာ့...ကိုယ္နဲ႕ ပတ္သတ္တဲ့ လူေတြ စိတ္ပူေနၾကလို႕ပါ

Crisis သတင္းၾကားၾကရၿပီးတဲ့ ေနာက္ပိုင္း ဒီေရာက္ေနတဲ့ လူေတြေရာ ဟိုမွာ ရွိေနတဲ့ လူေတြေရာ
ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ပူပင္ခဲ့ၾကၿပီးၿပီလဲ

ဒီအေၾကာင္းေတြ ေျပာလဲ မေျပာခ်င္ဘူး
ေျပာရံုနဲ႕ ဘာမွ ျဖစ္မလာ
ေျပာရံုနဲ႕တင္ ဘာမွ ေျပာင္းမသြားႏိုင္တာေတြ အတြက္ ဘာမွကို ေျပာမေနခ်င္ေတာ့ပါ

ကံ အေၾကာင္းတိုက္ဆိုင္လို႕ ရတဲ့ ဘြဲ႕ တစ္ခု နဲ႕ မိဘေဆြမ်ိဳးေတြရဲ႕ အဆက္အသြယ္ေကာင္းမႈေၾကာင့္ ႏိုင္ငံျခားကို ထြက္လာႏိုင္ခဲ့လဲ ကၽြန္မက ႏိုင္ငံေရး စီးပြားေရး အျမင္က်ယ္ အလွမ္းမီ ဗဟုသုတ နဲ႕ ျပည့္စံုလွသူမဟုတ္
(သိခ်င္ စူးစမ္းခ်င္ ၀င္ပါခ်င္ စိတ္ကေလးေတာ့ ရွိတာ အမွန္ေပါ႔။ ဒါကလဲ တကယ္ေတာ့ မိန္းမ ဗီဇ မွ်သာ)

Crisis စ စခ်င္း ကၽြန္မ အပူကပ္ေနက် သူငယ္ခ်င္းကို Stock Market အေၾကာင္း Stupid တစ္ေယာက္ သိေအာင္ ရွင္းျပ စမ္းပါ လို႕ လွမ္းေမးခဲ့တယ္

ဒင္းကလဲ သူငယ္ခ်င္းေကာင္းဆိုေတာ့ ဘာဆိုတာ တိုက္ရိုက္မေျပာဘဲ ၀က္ဘ္ဆိုဒ္ လိပ္စာ တစ္ခုသာ ပို႕ခဲ့တယ္။
သူပို႕ေပးတဲ့ လိပ္စာ

http://simulator.investopedia.com/home.aspx

1st Nov က သူ ပို႕ထားတာ .. ခုထိကို ၀င္မၾကည့္မိေသးဘူး။ မအားလို႕။

Crisis နဲ႕ ပတ္သတ္လို႕ ပူပင္ၾကရတာ ေရးျပလို႕ မရဘူး။ ဒါေတြကို တကယ္ခံစားရသူေတြပဲ သိတယ္

Crisis ကာလေၾကာင့္ မဟုတ္ပါဘူးေလ... သူမ်ားႏိုင္ငံ သူမ်ား ပတ္၀န္းက်င္မွာ ဒုတိယတန္းစား အျဖစ္ လာေနရတဲ့ သူေတြနဲ႕ သူတို႕နဲ႕ သက္ဆိုင္ ပတ္သတ္သူေတြ ပူုပင္ေၾကာင့္ၾက ၾကရတာ အခ်ိန္ျပည့္နီးပါပဲ
ဒါေပမယ့္ ဘယ္သူ ဘာတတ္ႏိုင္သလဲ
လုပ္ခြင့္ရွိသေရြ႕ေတာ့ လုပ္ေနၾကရမွာ ျဖစ္ၿပီး
လုပ္ခြင့္မရွိရင္ေတာ့ ျပန္ၾကရံုပါပဲ
ဘယ္သူ ဘာတတ္ႏိုင္သလဲ

ေမေမနဲ႕ ဖုန္းေျပာျဖစ္ေတာ့ ေမေမ စိတ္ပူေနတယ္ အဆင္ေျပရဲ႕လားတဲ့။
ခုထိေတာ့ အဆင္ေျပေနတုန္းပဲေမေမ ဆိုေတာ့...
ေနာက္ေရာ ဘယ္လိုေနမလဲတဲ့။ ေနာက္ ဘာျဖစ္မလဲ ဘယ္သိမလဲ ေမေမရဲ႕ လို႕။

အရင္က အမွတ္တမဲ့ ရွိခဲ့တဲ့ အေၾကာင္းအရာေလး တစ္ခု ေခါင္းထဲေရာက္လာလို႕ ေျပာခ်င္ပါေသးတယ္

ျမန္မာျပည္က သရုပ္ေဆာင္တစ္ေယာက္ရဲ႕ အင္တာဗ်ဴးတစ္ခုမွာေပါ႔... (နာမည္ထြက္ၿပီး အကယ္ဒမီ မရခဲ့တဲ့ တစ္ႏွစ္က) သူေျပာထားတာ
"ကၽြန္ေတာ့္ အစ္ကိုေရာ အိမ္ကလူေတြ အကုန္ ငိုၾကတယ္" "ကၽြန္ေတာ့္အေနနဲ႕ ဘာမွ မခံစားရေပမယ့္ သူတို႕ဒီလို ျဖစ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ထိခိုက္တယ္" တဲ့။ (စကားလံုး အတိအက် မဟုတ္ပါ)။

လူဆိုတာ ေမွ်ာ္လင့္ထားတဲ့ အရာ (သို႕) လက္ထဲမွာ ဆုပ္ကိုင္မိၿပီးသား အရာ ကို လက္လႊတ္ရေတာ့မယ္ ဆိုရင္ ဘယ္သူမဆို ပူပင္ ေလာင္ျမိဳက္ၾကမွာပဲ။
တခါတခါက် အဲဒီ သရုပ္ေဆာင္ ေျပာသလို ကိုယ့္အတြက္က ဘာမွ မဟုတ္ဘူးရယ္လို႕ စိတ္ေလွ်ာ့ ထားလို႕ ရေပမယ့္ ကိုယ္နဲ႕ပတ္သတ္တဲ့ လူေတြ ကိုယ့္အတြက္ ခံစားပူပင္ေနၾကတာကို ျမင္ရတဲ့အခါ ထိခိုက္ရတဲ့ နာက်င္မႈဟာ ဘာနဲ႕မွ မတူဘူး။

သူထပ္ေျပာထားေသးတယ္။
အကယ္ဒမီပြဲေတြ လူထုကို ျပေတာ့ သရုပ္ေဆာင္ေတြ အေနနဲ႕ ခံစားမႈကို ထိန္းသိမ္း ခ်ဳပ္တီးထားရမလို ျဖစ္တာေပါ႔ ဆိုတာ... သူ႕သေဘာ အရဆိုရင္ေတာ့ မျပေစခ်င္ပါဘူး တဲ့...

ဖတ္ခဲ့တုန္းကေတာ့ အမွတ္တမဲ့ပါ...ဖတ္ထားတာလဲ ၾကာလွၿပီ... ဒါေပမယ့္ အေၾကာင္းတိုက္ဆိုင္ေတာ့ ျပန္ေပၚလာတယ္...ၿပီးေတာ့ အဲဒီ သရုပ္ေဆာင္က ျမန္မာျပည္မွာ (ကၽြန္မ စိတ္ထဲ) အဆင္ေျပေျပရွိတဲ့ ရွားရွားပါးပါး စာရင္း၀င္မို႕လဲ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္...

သူေျပာတာ မွန္တယ္...
ဘာေၾကာင့္လဲ ဆိုေတာ့ ဘယ္သူမဆိုေလ ကိုယ့္ ဘ၀ တျခမ္းကို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ အေမွာင္ခ်ထားခ်င္ၾကမွာပဲ... တျခမ္းတိတိ မဟုတ္ရင္ေတာင္ ကိုယ္ကလြဲလို႕ ဘယ္သူ႕ကိုမွ ဖြင့္မျပခ်င္တဲ့ အပိုင္းေတြ ရွိမွာပဲ...

ဖြင့္မျပခ်င္တဲ့ အပိုင္း ဆိုတာ မသိေစခ်င္တဲ့ အပိုင္းမဟုတ္ဘူး
သိခ်င္ သိပေစ... ကိုယ္ကိုယ္၌က မေၾကျငာလိုတဲ့ အပိုင္း...
(ေျပာရံုနဲ႕ ဘာမွ ျဖစ္မလာ ေျပာရံုနဲ႕ ဘာမွ ေျပာင္းမသြားႏိုင္တာေတြ အတြက္ မေၾကျငာ လိုတာလဲ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မွာေပါ႔ေလ)

ကၽြန္မ ႏိုင္ငံျခားထြက္တာ တကယ္ေတာ့ ထြက္ေျပးလာတာပဲ
ဒါေပမယ့္ တခါမွေတာ့ ကိုယ္လြတ္ရုန္းတယ္ လို႕ define မလုပ္မိခဲ့ဘူး
ႏိုင္ငံျခားက ေပးတဲ့ ဒဏ္ရာေတြ ဘယ္သူသိသလဲ

ခုလို Crisis period မွာ လူတိုင္းၾကံဳၾကရမယ့္ ခံစားမႈကို ေရးျပစရာ မလိုပါဘူး။
ဘာဆက္ျဖစ္မလဲ ဆိုတာလဲ ဉာဏ္မမီလို႕ ေရးမျပႏိုင္ပါဘူး။ ကၽြန္မ သိတာ ေလာေလာဆယ္ ကၽြန္မ လုပ္ငန္းခြင္က အေျခအေနေလးပဲေလ။
ဒါေပမယ့္ ကံဆိုး ကံေကာင္းဟာ တစ္ခ်ိန္ကေလးပဲ ကြက္ၾကည့္လို႕ မရဘူး။

ကၽြန္မတင္တဲ့ "Current Situation in My Workplace" ဖတ္ၿပီး ဒီလို အခ်ိန္မ်ိဳးမွာ ဒီေလာက္ အလုပ္ေတြ ရႈပ္ေနတာ ခိုင္တာေပါ႔ လို႕လဲ ေတြးလို႕ မရပါဘူး။ ကံဆိုးခ်င္လို႕ ရႈပ္ေနတာလဲ ျဖစ္ေနႏိုင္တာပဲ။

၀န္ခံစရာတစ္ခုက အဲဒီ post ကို ဆန္႕က်င္ဘက္ စိတ္ႏွစ္မ်ိဳးနဲ႔ ေရးခဲ့တယ္ ဆိုတာ...
တစ္မ်ိဳးက ကၽြန္မ အတြက္ တကယ္ ပူပင္ၾကရသူေတြ အတြက္... "ပန္းပန္လ်က္ပဲ" လို႕ ႏွစ္သိမ့္ ခ်င္စိတ္နဲ႕ ေရးမိတာ။

ေနာက္ တစ္မ်ိဳးက ကၽြန္မ အေျခအေန ဘယ္လို ရွိသလဲ ေထာက္လွမ္းစပ္စု ခ်င္ၾကတဲ့ ၿပိဳင္ဘက္ေတြ အတြက္ ..."ငါ မေသဘူး ... ေရကူးတတ္တယ္" ဆိုတဲ့ မာန္မာန နဲ႕ ေရးမိတာ။

ပူပင္ခဲ့ရတာေတြ မ်ားလြန္းလို႕ ေရွ႕ဆက္ၿပီး မပူပင္ ခ်င္ေတာ့ေလာက္ေအာင္
ပူပင္စရာ မရွိေတာ့ ေလာက္ေအာင္ျဖစ္ခဲ့တာမို႕
ကၽြန္မ ေခါင္းထဲမွာ Crisis နဲ႕ ပတ္သတ္တာ Retrenchment နဲ႕ ပတ္သတ္တာ ဘာမွ မရွိဘူး
မ်က္ကန္းမို႕ တေစၧ မေၾကာက္တာေပမယ့္ ကၽြန္မ နဲ႔ ပတ္သတ္ဆက္ႏြယ္သူမ်ား ပူပင္ၾကတဲ့ အခါမွာေတာ့ စိတ္ထိခိုက္ ရတယ္

ခုလဲ ဒီ post ကို မေန႕ညက ကၽြန္မကို ပူပင္ခဲ့သူ တစ္ေယာက္အတြက္ ေရးပါတယ္။

ပူပင္ေနလဲ ျဖစ္စရာရွိတာေတြ ျဖစ္လာမွာပဲ

ေလာေလာဆယ္ တတ္ႏိုင္တာ လုပ္စရာရွိတာေတြ ဆက္လုပ္ဖို႕ပဲ

မျဖစ္ခ်င္တာေတြ ျဖစ္လာခဲ့ရင္လဲ လက္ခံရံုပဲ

မနက္ဖန္ ဘာျဖစ္မလဲ ဘယ္သူသိႏိုင္သလဲ။

(P.S ဒီေန႕ညေနေတာ့ Chinese Garden မွာ လုပ္မယ့္ IC Show သြားၾကည့္ လိုက္ဦးမယ္)

View from my bed-room window!

ရံုးေျပးတဲ့ေန႕ အမွတ္တရ ရိုက္ထားတဲ့ ပံုေလးေတြ..

၅ထပ္ အိပ္ခန္းျပတင္းကေန ၾကည့္ရင္ ျမင္ရတဲ့ ျမင္ကြင္းေလးေတြေပါ႔
ပ-ပံုက အလယ္တန္းေက်ာင္း ရွိတဲ့ လက္ယာဘက္
ဒု-ပံုက ITE ေက်ာင္း ရွိတဲ့ လက္၀ဲဘက္

Bishan ကေန ဒီလကုန္ ေျပာင္းဖို႕ ေသခ်ာသေလာက္ရွိေနေတာ့ အမွတ္တရေပါ႔

S'pore ကို ေရာက္တာ ကံေကာင္းလို႕ ေရာက္တာလို႕ မထင္ေပမယ့္
ေနခဲ့ရတဲ့ ႏွစ္ေနရာစလံုးနဲ႕ ..အဲဒီ ႏွစ္ေနရာစလံုးမွာ ေတြ႕ခဲ့ရတဲ့ လူေတြ အားလံုး အင္မတန္ အဆင္ေျပေျပ ရွိခဲ့တာမို႔ ကံေကာင္းလိုက္တာ လို႕ ထင္မိပါတယ္..ေက်းဇူးလည္း တင္မိတယ္

Ang Mo Kio ေရာ Bishan ေရာ ေျပာင္းခါနီးမွာ မေျပာင္းခ်င္ေအာင္ ဆြဲေဆာင္ထားႏိုင္တယ္

Me & My Old Citizen !

ယေန႕ ေနသာ၏

ရာသီဥတု ပူသည္

မနက္ေစာေစာ ႏႈိးစက္မျမည္ပါ

၈ နာရီေက်ာ္မွ အိပ္ရာက ႏိုးပါသည္

စီနီယာဆီ မက္ေဆ့ခ်္ ပို႕ၿပီး တေခါက္ ျပန္အိပ္၏

အလြန္ ဇိမ္ရွိပါသည္

ရံုးက ခြင့္ယူ၍

ယခု အိမ္မွာ အနားယူေနသည္

(မနက္က ဓါတ္ခဲ အားကုန္ၿပီး မေအာ္ခဲ့တဲ့ နာရီ အစုတ္ပလုတ္ပံုကို တင္လိုက္ပါတယ္။

မေအာ္ခ်င္ဦး )