https:/.../-sp/ယခင္ post မွ အဆက္
*
အခ်စ္ဆိုတာ တကယ္ေတာ့ တစ္ေယာက္ရဲ႕ ကံတရားအတိုင္း တစ္ေယာက္က ေ၀မွ်ခံစားသြားခ်င္တာ...
တစ္ေယာက္ရဲ႕ ဘ၀လမ္းခရီးကို တစ္ေယာက္က ပတ္သတ္ပါ၀င္ ေလွ်ာက္လွမ္းရင္း ႀကံဳေတြ႕လာရမယ့္ အေတြ႕အႀကံဳ အဆိုးအေကာင္း မွန္သမွ်ကို အတူတကြ ရင္ဆိုင္လက္ခံၿပီး ကူညီေျဖရွင္းေပးခ်င္တာ...
အဲဒါပါပဲ...
အဲဒီ ဆႏၵကေလးကို အခ်စ္လို႕ေခၚတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္
*
ပိုင္ဆိုင္လိုျခင္းေတာ့ ရွိပါသည္... ရွိကို ရွိရပါလိမ့္မည္...
(ရယူျခင္း မဟုတ္ရင္ အခ်စ္ကဘာလဲ)
*
သို႕ေသာ္ ပိုင္ဆိုင္လိုျခင္းသည္ ျခယ္လွယ္လိုျခင္း မဟုတ္...ခ်ဳပ္ကိုင္လိုျခင္း မဟုတ္...
ျဖည့္ဆည္းလိုျခင္း ၊ မွ်ေ၀လိုျခင္း ၊ တာ၀န္ယူလိုျခင္း ၊ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္လိုျခင္းသာ ျဖစ္ပါသည္...
အခ်စ္ ၌ အေၾကာင္းျပခ်က္မရွိ... ဒါကိုေတာ့ လက္ခံရလိမ့္မည္... အေၾကာင္းျပခ်က္ရွိလွ်င္လည္း ရိုးသားမႈ မရွိႏိုင္ေပ။
သို႕ေပမယ့္ အခ်စ္၌ အခ်ိန္တစ္ခုေတာ့ျဖင့္ ရွိပါသည္...လူႏွစ္ေယာက္ ခ်စ္သူေတြ ျဖစ္သြားဖို႕ ကန္႕သတ္လို႕မရတဲ့ အခ်ိန္တစ္ခုေပါ့...
ထိုအခ်ိန္မွာ ဘယ္အရာကမွ (အျခားမည္သူ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ကမွ) သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ထက္ပိုၿပီး သူတို႕ႏွစ္ေယာက္အတြက္ အေရးမႀကီးႏိုင္ေသာ အခ်ိန္ျဖစ္၏။
ဒါဟာ သူတို႕အတြက္ အေျခအေနလည္း ျဖစ္ျပန္ပါသည္...
*
အခ်စ္ ဆိုတာ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ အျပန္အလွန္ တာ၀န္ယူလိုတဲ့ ဆႏၵပါပဲ... ဒါသိပ္ကို ေသခ်ာပါသည္။
*
အခ်စ္၌ ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းလည္း ရွိ၏။
ထို ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းမွာ "ကိုယ္ ခ်စ္ရသူရဲ႕ လိုအပ္ခ်က္ မွန္သမွ် ျဖည့္ဆည္းေပးရန္" ပင္ ျဖစ္သည္။
*
ကိုယ္က ေပးလိုက္ရေပမယ့္ ေလ်ာ့ပါးသြားတယ္ မရွိဘဲ ေပးလိုက္ရတာထက္ အဆေပါင္းမ်ားစြာ ၿပီးျပည့္စံုသြားသလို ေက်နပ္ေနႏိုင္တဲ့သူ ရွိတယ္ ဆိုရင္ အဲဒါ "အခ်စ္ရွိတဲ့ သူ" ပါပဲ...
*
အခ်စ္ ဆိုတာဟာ သူ႕ကို ေပးႏိုင္သေလာက္ ကိုယ့္မွာ ျပည့္စံုတဲ့ အရာ ျဖစ္ပါတယ္
*
to be continued
No comments:
Post a Comment