ကိုယ္ ႏွင့္ အသံမ်ား

ငယ္တုန္းက လူႀကီးေတြ မာမာေအး အဆိုကို ဘာလို႔ ဒီေလာက္ႀကိဳက္ၾကတယ္ဆုိတာ နားကို မလည္ႏိုင္ဘူး။ ကိုယ္ေတြအတြက္ေတာ့ ပ်င္းစရာႀကီး ငိုက္ခ်င္စရာႀကီး ျဖစ္ေနတာကုိး။ ေနာက္ စာေတြဘာေတြ ဖတ္လုိ႔ မာမာေအးကို အဆုိဘုရင္မ ဘာညာ စသျဖင့္ ၫႊန္းၾကျပန္ရင္လည္း လုိက္မမီျပန္ဘူး။ ကိုယ္မွ ခံစားမရတာကိုး။ ေျပာသေလာက္ႀကီးလည္း မဟုတ္ပါဘူးလုိ႔ ထင္မိတယ္။ ေဟမာတုိ႔ ပိုးဒါလီတို႔ ေကာ္နီတို႔ ခင္ရတနာသိန္းတို႔ အသံသာ သာယာသံလုိ႔ ထင္မိတာ။

ေနာက္ ဆုိတတ္တယ္ မဆုိတတ္ဘူးဆိုတာကိုလည္း ခြဲျခားမသိဘူး။ tv မွာ လာသေရြ႕နဲ႔ အေခြေတြ နားေထာင္သေရြ႕ ကိုယ့္နားထဲေတာ့ သီခ်င္းကိုသာ ႀကိဳက္တယ္ မႀကိဳက္ဘူးရွိမယ္။ အသံကိုသာ ႀကိဳက္တယ္ မႀကိဳက္ဘူး ရွိမယ္။ လူ (အဆုိေတာ္) ကိုသာ ႀကိဳက္တယ္ မႀကိဳက္ဘူး ရွိမယ္။ အဆုိပညာကေတာ့ အတူတူေလာက္ေတြပါပဲ ထင္မိတယ္။ ဒီလုိတက္ဆုိမွေတာ့ ဆိုတတ္တာေတြခ်ည္းေပါ့လို႔ ထင္မိတယ္။

မွတ္မွတ္ရရ tv မွာ စႏၵီခ်စ္စု သီခ်င္းေတြလာရင္ ေမေမက ဒီတစ္ေယာက္ဟာ အသံလည္း မရ၊ ဆိုလည္း မဆိုတတ္ဘဲနဲ႔ ဆိုတဲ့သေဘာမ်ိဳး ေျပာေလ့ရွိတယ္။ အဲဒီအခါ ေမေမက ဘယ္လုိလုပ္ၿပီး အဲလိုေျပာႏိုင္တာလဲ၊ ဘယ္တုန္းက ဒါေတြသိၿပီး ဘယ္လုိခြဲျခားေျပာေနတာလဲလုိ႔ ေတြးမိတယ္။

ဘယ္သီခ်င္းကေတာ့ ဘယ္လုိ ဆိုရခက္တာ ဘယ္လို ပညာပါတာလို႔ စာေတြထဲမွာ ဖတ္ရလည္း မသိဘူးပဲ။ သီခ်င္းဆိုတာ ဘယ္သူ တက္ဆုိဆုိ နားေထာင္လုိ႔ရေအာင္ေတာ့ အဆင္ေျပတာခ်ည္းပဲလုိ႔ ထင္ေနခဲ့တာ ေနာက္ပိုင္း ကာရာအိုေကေတြေပၚလာေတာ့မွ သီခ်င္းဆုိရတာ ဒီေလာက္မလြယ္ပါလား ဆုိတာ ကိုယ္တုိင္ကိုယ္က် နားလည္သြားေတာ့တယ္။ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ ဘယ္သူတက္ဆိုဆုိ အဆင္ေျပမွာပဲဆုိတဲ့ အထင္ကလည္း tv မွာ ဆုိၾကမယ္ ေပ်ာ္ၾကမယ္ေတြ ေပၚလာေတာ့မွ အၿပီး ေပ်ာက္သြားေတာ့တယ္။

၁၀ တန္းေအာင္လို႔ ျမန္မာသံေတြ စ စိတ္ဝင္စားတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ ေဟမာေနဝင္း ျပန္ဆုိတဲ့ ျပန္ဆုိေတးေတြက ရေအာင္ဆုိထားတာမဟုတ္ဘဲ ရသလို ဆုိပစ္လုိက္တာမ်ိဳးေတြ ဆုိတာ အဆုိပညာဘာလဲ နားမလည္သည့္တိုင္ေအာင္ ခံစားခ်က္နဲ႔တင္ သေဘာေပါက္လာမိတယ္။ အသံအား ေကာင္း၊ မေကာင္းအျပင္ မုဒ္ ဆုိတာကိုပါ ခံစားမိလာေတာ့ သွ်ီ၊ ေခ်ာစုခင္၊ ျဖဴျဖဴေက်ာ္သိန္း တုိ႔ ဘယ္ေလာက္ေအာ္ျပျပ ရင္ထဲ ထိခ်င္မွ ထိေတာ့တယ္။
ွ
အသံအားေကာင္းတဲ့ အဆုိေတာ္ေတြထဲမွာ တင္ဇာေမာ္ကိုေတာ့ အေတာ္ သေဘာက်ပါတယ္။

ေခတ္ေဟာင္းျပန္ဆုိေတးေတြမွာ စိုးစႏၵာထြန္း ေတာ္တယ္လို႔ ထင္မိေပမယ့္ အသံက သိပ္ခၽြဲေနေတာ့ မူရင္းရွာမရမွသာ သူ႕ နားေထာင္ျဖစ္ေတာ့တယ္။ ေနာက္ အေခြထုတ္ မထုတ္ မသိေပမယ့္ mrtv မွာ ၾကည့္ျဖစ္တဲ့ အိအိခၽြန္ (သူလည္း ဆုိကေရးတီး အဆုိေရႊတံဆိပ္ ဆုရွင္) ကို အေတာ္ သေဘာက်မိတယ္။ သူ သီခ်င္းဆုိတာကို အလြန္ဆံုး ၾကည့္ဖူးမွ ၃ ခါထက္ မပိုဘူး ထင္တယ္။ ဘာသီခ်င္းေတြ ဆုိသြားသလဲေတာင္ ခု မမွတ္မိေတာ့ဘူး။ မဟာဂီတ ေတြ ထင္တာပဲ။ ဒါေပမဲ့ အသံက ၾကည္ ျမ ပီ သၿပီး ေဝစည္ေနေအာင္ ေကာင္းတာေတာ့ မွတ္မိတယ္။ (အဲဒီနာမည္ ေပၚမလာလုိ႔ စဉ္းစားလုိက္ရတာ။ ဂူဂဲလ္ေတာင္ လုပ္ၾကည့္မိတယ္။ မေတြ႕ဘူး။ အဲဒီ ၿပိဳင္ပြဲက ဆုရသူေတြရဲ႕စာရင္း အင္တာနက္ေပၚမွာ မွတ္တမ္းမွတ္ရာေလးေတြ ရွိရင္ အေတာ္ေကာင္းမွာပဲ။)

အဲဒီ ဆုိကေရးတီး ၿပိဳင္ပြဲေတြဟာ (ပြဲလုပ္ရတဲ့ ေခတ္ပ်က္ႀကီးရဲ႕ ေနာက္ကြယ္က ဘာညာဘာညာ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြ အသာထား) အဓိပၸါယ္ရွိတဲ့၊ တန္ဖိုးႀကီးတဲ့၊ အႏွစ္သာရရွိတဲ့ ပြဲမ်ိဳးေတြလို႔ ယူဆမိတယ္။

***
ေနာက္တစ္ခုက သီခ်င္းေဟာင္းေတြ နားေထာင္ေနရင္းနဲ႔ အဆိုပညာ အသံပါဝါေတြထက္၊ စကားလံုးေတြရဲ႕ အသံထြက္ပီသတာကိုပါ သတိျပဳမိတယ္။ ေနာက္ပိုင္း အဆုိေတာ္ေတြမွာ အဲဒီအသံထြက္မ်ိဳးေတြ မရွိေတာ့ဘူး။ ဥပမာ ေခ်ာစုခင္ ဆုိရင္ 'ခ်၊ ျခ' စသျဖင့္ အသံေတြ ပါလာရင္ သတိထားၾကည့္။ ရွင္းျပလို႔ေတာ့ မရေပမယ့္ အရင္က အဆုိေတာ္ေတြရဲ႕ အသံထြက္မ်ိဳးေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ တျခားလူေတြေတာ့ မသိ၊ အဲဒီေနရာမ်ိဳးေတြ ေရာက္လာရင္ ကိုယ္ေတာ့ သြားက်ိန္းၿပီး ၾကက္သီးထလာတာပဲ။ (သရက္သီးစိမ္း စားထားတုန္း ဒံအိုးကို ဇြန္းနဲ႔ျခစ္လိုက္ရင္ ခံစားရတာမ်ိဳး။)

အဲဒါေၾကာင့္ နားမေထာင္ဘူးလား ဆုိေတာ့ ေထာင္တာပဲ။ ေခ်ာစုခင္ သီခ်င္းေတြထဲလည္း ႀကိဳက္တာေတြ အမ်ားႀကီးကိုး။ ဟိုး ပထမဆံုးအေခြထဲ "ေနေရာင္ျခည္ရဲ႕ အနမ္း" က စလို႔ ႀကိဳက္မိတာ။ အေခြနာမည္ကလည္း အဲဒါပဲ။

ၿပီးေတာ့ စလံုးသံနဲ႔ ဆလိမ္သံ။
ေမဆြိရဲ႕ "အတၱ" ကို ေခ်ာစုခင္ပဲ ျပန္ဆုိေတာ့ အဆိပ္ ဆိုတဲ့ အသံကို "အစိတ္" လို႔ပဲ ထြက္သြားတယ္။ ေမဆြိ ဘယ္လိုဆုိလဲေတာ့ မမွတ္မိေတာ့ဘူး။ ထို႔အတူပဲ မ်ိဳးႀကီး "အဆိပ္ခြက္" မွာလည္း "ကိုယ္ဟာေလ မင္းအတြက္ အစိတ္တစ္ခြက္ ပါပဲ" ပဲ။

အဲဒီေတာ့ ဘာျဖစ္သလဲေမးရင္ ဘာမွ မသိရင္ေတာ့ ဘာမွ မျဖစ္ဘူး။ တခုခု သိေနရင္ေတာ့ နားထဲမွာ တခုခုျဖစ္ေနေတာ့တာပဲ။

အဆိုေတာ္ေတြတင္လား ဆုိေတာ့ သတင္းေၾကညာသူေတြထဲမွာလည္း အဲဒါမ်ိဳးေတြ ရွိတယ္။
ဥပမာ - ေဆာက္လုပ္ေရး ဝန္ႀကီးဌာန ဆုိတာကို ဆလိမ္သံ မပီဘဲ စလံုးသံနဲ႔ ေျပာတာမ်ိဳး။

တခါတေလေတာ့ သိျခင္းသည္ ဒုကၡပဲ။

***
ဟိုရက္ပိုင္းက ျဖဴသီ ျပန္ဆိုတဲ့ ခ်စ္မိုးႀကီး ကို တစိမ့္စိမ့္ နားေထာင္ျဖစ္တယ္။ ခုရက္ပိုင္းေတာ့ မာမာေအးရဲ႕ ႏွင္းေပ်ာက္တဲ့ ေႏြ နဲ႔ ေမ့ကြက္ကို ရွာ နားေထာင္ျဖစ္ေနၿပီး မာမာေအးဟာ ဘာျဖစ္လုိ႔ ေျပာစမွတ္ျပဳရေအာင္ ျဖစ္ရသလဲဆိုတာ နားလည္လာမိတယ္လို႔ ထင္တယ္။

***

ေမ့ကြက္ကို ရွာ


ႏွင္းေပ်ာက္တဲ့ ေႏြ