Wednesday, June 24, 2009
Linkage
ဒါန နဲ႔ နတ္ျပည္
ကိုယ္ဒီကို ေရာက္ၿပီး ေတာ္ေတာ္ၾကာတဲ့ထိ အလုပ္က မရ။ ေမေမနဲ႔ အေဒၚက ထံုးစံအတိုင္း ေဗဒင္ေမး၊ ယၾတာေခ်နဲ႔ ျပာယာခတ္ေအာင္ လုပ္ၾကပါတယ္။ ကိုယ္ကေတာ့ ဘုရားမွန္မွန္ ႐ွိခိုးပါတယ္။ ဒီ့ထက္ေတာ့ ဘာမွ မလုပ္ပါဘူး။ ဟိုကေန ဘာလုပ္ပါ ညာလုပ္ပါ ၫႊန္ၾကားခ်က္ေတြ လာရင္ ဘာသာေရးနဲ႔ ပတ္သတ္ေနရင္ေတာ့ လုပ္မိပါတယ္။
(ဒီေရာက္ေတာ့မွ ေမေမ့စကားကို တခြန္းဆို တခြန္း နားေထာင္ပါတယ္။ ဒါက စကားခ်ပ္ ပါ။ ဥပမာ- တသက္လံုးက ေသာက္လာတဲ့ coffee ကို ေလွ်ာ့ေသာက္ပါလို႔ ေျပာလို႔ ခ်က္ခ်င္းပဲ ေန႔လည္တခြက္ကို ေလွ်ာ့လိုက္ပါတယ္။ ၾကားရက္ေတြမွာ တေန႔လံုးမွ မနက္ခင္း တခြက္ပဲ ေသာက္ေတာ့တယ္။ စေန၊ တနဂၤေႏြ ကေတာ့မပါ။
ေနာက္ ဘုရားေသာက္ေတာ္ေရ မွန္မွန္ ကပ္ပါ ေျပာလုိ႔ ေျပာတဲ့ေန႔ကတည္းက မပ်က္မကြက္ ကပ္ပါတယ္။
သြားေတာ့ မေျပာၾကပါနဲ႔။
ေတာ္ၾကာ နားမေထာင္ႏိုင္တာေတြ လာခိုင္းေနမွာ စိုးလုိ႔။ နားမေထာင္ႏိုင္တာ တစ္ခု႐ွိတယ္။
ဒီေရာက္ေတာ့မွ လို႔ စကားခံရတာက ဟိုမွာတုန္းက နားမေထာင္တာက မ်ားေနလို႔ပါ)
ဆက္ေျပာရရင္ ျမန္မာျပည္ကေန လုပ္ခိုင္းတဲ့ထဲမွာ ေရလႉဖို႔လဲပါတယ္။ ေနာက္တစ္ခုက သြားရင္းလာရင္း အသက္ႀကီးတဲ့ လူေတြကို လမ္းစရိတ္ေပးတာ၊ ေနရာေပးတာ လုပ္ပါတဲ့။ ျမန္မာျပည္က ယၾတာကိုး။ ဒီမွာ စပယ္ယာက လိုက္ေကာက္တာမွ မဟုတ္တာ ဘယ္လို လမ္းစရိတ္ လႉမလဲ။
ယၾတာဆိုတာထက္ ေမေမတို႔ အေဒၚတို႔ လုပ္ေစခ်င္တာကို လုပ္ေပးခ်င္မိပါတယ္။ ဒါက ဒီေရာက္ေတာ့မွ ျဖစ္လာတဲ့ စိတ္ပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ လမ္းစရိတ္လႉတဲ့ ကိစၥကေတာ့ မလုပ္ႏိုင္ခဲ့၊ မလုပ္ျဖစ္ခဲ့ဘူးေပါ့။ ေနရာေပးတာကေတာ့ လူႀကီးေတြ ကိုယ့္ေ႐ွ႕မွာ လာရပ္တာ သတိျပဳမိတာနဲ႔ ထေပးပါတယ္။
အဲဒီမွာ တစ္ခု စဉ္းစားမိတယ္။ နတ္ျပည္မွာ ဒါနျပဳလို႔ မရဘူးဆုိတာ...
အားလံုး ျပည့္စံု လုိအပ္ခ်က္ရယ္လို႔ မ႐ွိတဲ့ေနရာမွာ ဘယ္သူက ဘယ္သူ႕ကို ဘာျဖည့္ဆည္းစရာ လုိေတာ့မလဲ။
သံဃာ့ဂုဏ္ေတာ္ထဲမွာ ပါတဲ့ အႏုတၱရံ ပုညေကၡတၱံ ေလာကႆ (ကုသိုလ္ေကာင္းမႈမ်ိဳးေစ့ ႀကဲရာ လယ္ယာေျမေကာင္းသဖြယ္ ျဖစ္ေတာ္မူေသာ) ဆိုတာလည္း ေတြးမိပါတယ္။ "ရဟန္းစားရေသာ ဆြမ္းတစ္နပ္" ထဲမွာ ေဇာ္လင္း ထပ္ခါထပ္ခါ အာ႐ံုျပဳသြားတဲ့ တစ္ခ်က္ေပါ့။
နတ္ျပည္မွာေတာ့ သံဃာလည္း မ႐ွိဘူးေလ။
လူ႕ျပည္ နတ္ျပည္မေျပာနဲ႔။
ျမန္မာျပည္နဲ႔ စင္ကာပူရားမွာေတာင္ ကုသိုလ္ျပဳခြင့္ ကြာျခားေနတာေတြ ႐ွိေနပါေရာလား။
*****
ဒီလိုဆိုေတာ့လည္း ငါ့တိုင္းျပည္ေလးမွာပဲ မွ်စ္ေၾကာ္ စားေနရတာေကာင္းသား။
:)
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
10 comments:
:)
လမ္းစရိတ္အေၾကြ အလွဴခံတဲ့ ႏိုင္ငံျခားသားေတြ ေအာခ်တ္လမ္းေပၚမွာ ရွိတတ္တယ္..
ၾကံဳရင္ေတာ့ (အေၾကြရွိရင္)ေပးလိုက္ျဖစ္ပါတယ္..
ကုသိုလ္ဒါန ႏိုင္သေလာက္ေလး ျပဳေပးေနတာ ေကာင္းပါတယ္ ...
မိဘစကားကို ႏိုင္သေရႊ႕ ျဖည့္ဆည္းေပးတာလည္း မဂၤလာတစ္ပါးပါ မရီတာေရ ...
အက်င့္ေကာင္း အျပဳအမူေကာင္းေလးေတြ အတြက္
ဂုဏ္ယူမိပါတယ္ ...
ေနေဒးသစ္။
ကုသုိလ္ျပဳလုိ႔ ရသမွ်ေနရာမွာ ျပဳေပါ့ ေဒၚရီတာရဲ႔
ဒီမွာလည္း ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းေတြရွိတာပဲ
ငါ့တုိင္းျပည္ေလးမွာ မ်ွစ္ေၾကာ္စားခ်င္တာလား
:)
ခင္မင္စြာျဖင့္
သီဟသစ္
လမ္းစရိတ္လွဴခ်င္တာမ်ား ေစာေစာမေျပာဘူး
တို႕ကဒ္ထဲ ထည့္ေပးရပါတယ္ မမရီတာ။
ေက်ာင္းသားကဒ္နဲ႕ တစ္လ ၆၀ ဆို တစ္ေန႕
အမ္အာတီ ၄ ေခါက္စီးခြင့္ရတယ္
ကုသိုလ္ကို ေလး နဲ႕ပဲ ေျမွာက္ၾကည့္ပါ...။
ရဟန္း တုိ႕ ဘုန္းႀကီးတို႕ကို လွဴတာေလာက္
မျမတ္ေပမယ့္ လိုအပ္ေနတဲ့လူကို လွဴတာ သဒၵါတရား ေျမာက္ပါတယ္
ဟုတ္မဟုတ္ေတာ့မသိဘူး တို႕လို႕တန္းလန္း
မွတ္မိတာေတြနဲ႕ ေလွ်ာက္ေျပာၾကည့္တာ။
ျမသန္းတင့္ ဖတ္ခ်င္ရင္ စာအုပ္ ရွိတယ္။
ေလရူးသုန္သုန္ နဲ႕ ေရႊျပည္ေတာ္ ေမွ်ာ္တိုင္းေဝး
မဂၢဇင္းဆိုဒ္နဲ႕ အထူႀကီးပဲ။
ကိုယ္တိုင္ေတာ့ ေရွ႕ေလးမ်က္ႏွာ ႀကိဳးစားၿပီး
ဖတ္ျဖစ္တယ္ ေနာက္ေတာ့လည္း
ေသာ္တာေဆြ နဲ႕ တြတ္ပီ ဘက္ပဲ ျပန္ေရာက္သြားတယ္။ O.o
မမရီတာ
ကၽြန္ေတာ္လည္း အလွဴခံတယ္ေနာ္... ဒါနေျမာက္ေအင္ ကူညီေပးမယ္
အဟိ
ေခါက္ဆြဲမစားသေရြ႕ေတာ့ အပါယ္တံခါးပိတ္တယ္ ညီမ...
းဝ)
ဗမာျပည္မွာ သမာအာဇီ၀နဲ႔ အသက္ေမြးရတာ ခက္ခဲတယ္၊ မလိမ္ခ်င္ဘဲနဲ႔ လိမ္ညာေျပာေနရတယ္ စသျဖင့္ ၿငီးတြားၾကတယ္။ စကၤာပူမွာ သမာအာဇီ၀နဲ႔ေတာ့ အသက္ေမြးရပါရဲ႕။ ဒါေပမယ့္ ဗမာျပည္မွာတုန္းကနဲ႔စာရင္ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ဣႆာ၊ မေစၦရိယ၊ ကုကၠစၥ (စာလုံးေပါင္းမွန္လား) ဆုိတဲ့ အကုသုိလ္ေစတသိက္ေတြ ပုိမုိျဖစ္ေပၚလာသလားလုိ႔ စဥ္းစားမိတယ္။
အလွဴလုပ္ခ်င္ရင္ ျမန္မာျပည္ကိုပဲ ေငြျပန္ပို႕ျဖစ္တာမ်ားတယ္။ ဟိုမွာက ပိုလုိအပ္တယ္ေလ...
ဒါနျပဳခ်င္လို႕လား။ ကၽြန္ေတာ္ အလွဴခံခ်င္လို႕ပါ။ "Nikon 70-200mm f/2.8 VR" မွန္ဘီလူးေလး ၀ယ္ေပးပါလား ဟင္... မွ်စ္ေၾကာ္ မစားခ်င္နဲ႕အံုး။ ;P
အဲဒါ ၀ယ္ေပးၿပီးရင္ မွ်စ္ေၾကာ္ စားရမွာ ေသခ်ာေနလို႕ပါ။
Post a Comment