Saturday, August 14, 2010

ယေသာဓရာ



ယေသာဓရာ

ဖဝါးေျခထပ္ ျဖည့္ဆည္းျခင္းဟာ

ဘယ္ေလာက္ေတာင္ နက္နဲခဲ့ပါသလဲ


***
သူ႕ရဲ႕ ေမတၱာတရားေတြက
မဟာက႐ုဏာေတာ္ေတြထဲမွာ

ဘဝ အဆက္ဆက္ လိမၼာတတ္သိမႈေတြက
ေ႐ႊဉာဏ္ေတာ္ရဲ႕ အတုမ႐ွိ အက်ယ္အဝန္းမွာ

သစၥာစီရင္တဲ့ ခ်စ္ျခင္းတရားေတြက
ရက္ေပါင္းမ်ားစြာ ေဆြးရတဲ့ တစ္ညေဝး အလြမ္းေတြမွာ

ရင္းႏွီး
စြန္႔လႊတ္
ျခင္းေတြက
ပါရမီေတာ္ေတြတိုင္းမွာ

မခြာ
ထပ္ၾကပ္ ေပးဆပ္ျခင္းေတြက
နိမ့္ပါးေလ်ာက် အခါသမယေတြမွာ

ကၽြမ္းေျမ့ ေလာင္ၿမိဳက္ရျခင္းေတြက
"ေနခဲ့" ခ်မွတ္တဲ့ အမိန္႔ေတာ္ျမတ္ေတြမွာ


စြန္႔ထား ခ်န္ရစ္ခဲ့တဲ့ စည္းတဘက္မွာ ရပ္ဖို႔
ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ခက္ခဲခဲ့ပါသလဲ

***
အသခၤတ ကမ္းတုိင္...
အသေခၤ်ဘဝ အစမွာကတည္းက
ထံပါးမွ ၾကာပန္းကိုင္ခဲ့သူ...

***
photo from here

14 comments:

Rita said...

ဒီကဗ်ာ ေရးမယ္လုပ္တာ May 2008 ေလာက္ကတည္းကပဲ။
အဆံုးသတ္ ၂ ေၾကာင္းကလြဲၿပီး ဘာမွ ျဖစ္ျဖစ္ေျမာက္ေျမာက္ မေရးႏိုင္ဘဲ ဒီတိုင္း႐ွိေနတာ။
မႏွစ္ကပဲ နန္းညီ ကိုေတာင္ ခဲျခစ္ရာနဲ႔ ပံုဆြဲေပးပါ ေျပာထားေသးတယ္။
ခုေတာ့ သူ႕ပံုမပါဘဲ တင္လုိက္ၿပီ။

သိပ္ၿပီး စိတ္တိုင္းက်တယ္လို႔ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။
ဒါေပမဲ့ ကိုယ့္ဘာသာ ဒီ့ထက္ပို ေမွ်ာ္လင့္လို႔ မရေတာ့ဘူး။
=)

khin oo may said...

၁. ေကာင္းပါတယ္ ကုိယ္႕ဘာသာကိုယ္ကြန္မက္ၿပန္ေပးထားတာ.

၂. ဘာဘဲၿဖစ္ၿဖစ္ရင္ထဲက သိမ္းထားတဲ႕ခံစားခ်က္တစ္ခုကိုခ်လုိက္ရလုိ႕ေတာ႕ သက္သာရရသြားမွာေတာ႕အမွန္ဘဲ.

ေမဓာ၀ီ said...

ကဗ်ာေလးက ေကာင္းပါတယ္။
စာလံုးေပါင္းက ယေသာဓရာ ျဖစ္မယ္ထင္တယ္။ -္ မပါဘူး။

Rita said...

ေက်းဇူးပါ မေမဓာဝီ

မိုးယံ said...

အြန္ ။ ခံစားခ်က္ တစ္ခုခု မ်ားရွိေနသလားလို႕။ ဒိုးလံုး သီခ်င္းကို ျမင္လိုက္ရေတာ့။

ၿငိမ္းခ်မ္းပါေစ
မိုးယံ

Rita said...

eikkk

သိပ္ မေတြးပါနဲ႔ေလ။
ကဗ်ာက သပ္သပ္၊ သီခ်င္းက သပ္သပ္ပါ။
=)

စႏၵကူး said...

စြန္႔ထား ခ်န္ရစ္ခဲ့တဲ့ စည္းတဘက္မွာ ရပ္ဖို႔
ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ခက္ခဲခဲ့ပါသလဲ

---။။။ အဲလိုမ်ိဳးေလး.. တစ္ေယာက္ကေျပာဖူးတယ္ ခ်န္ထားခဲ့တဲ့ေနရာ ေျခဖ၀ါးတစ္လွမ္းမေရႊ႕ေနက်န္ခဲ့ပါ မယ္တဲ့...
ဘယ္ေလာက္ခက္ခဲမလဲဆိုတာ ကိုယ္စား၀င္ေတြ႕ၾကည့္ ရင္ေတာင္ မခံစားႏိုင္ဘူး..

:P said...

ဘုရားနိပါတ္ကို အဂၤလိပ္ျပန္ထားတဲ့ စာအုပ္ ငယ္ငယ္က ၃-၄ မ်က္ႏွာေလာက္ၾကိဳးစား ဖတ္ျပီး ယေသာဓရာကို Life-partner လို႕ ေရးထားတာ တစ္ခုပဲ စြဲေနေတာ့တယ္...

:P said...

ခက္တယ္.... wuthering heights စာအုပ္ႀကီးခန္႔ခန္႔ညားညားသင္လာျပီး အႏွစ္ ၂၀ ၾကာထိ မေမ့တာက idol ဆိုတဲ့ စကားလံုး....

SHWE ZIN U said...

အသခၤတ ကမ္းတုိင္...
အသေခၤ်ဘဝ အစမွာကတည္းက
ထံပါးက ၾကာပန္းကိုင္ခဲ့သူ...

ညီမ ရီတာ ေရ ကဗ်ာေလး ရဲ႕ အဆံုးပိုင္းေလးကို ပိုပို ႏွစ္သက္တယ္

ခင္တဲ႔
ေရႊစင္ဦး

ဇြန္မိုးစက္ said...

အဆုံးသတ္ေလး သိပ္ႀကိဳက္တယ္ ရီတာ။

ဘုရားေလာင္းရဲ႕ ပါရမီျဖည့္ဘက္ျဖစ္ဖုိ႔ ဆုပန္ခဲ့သူမုိ႔ သူ႔ကုိ ဆုပန္တတ္ေလျခင္းဆုိၿပီး ေျပာၾကတယ္။

ကုိယ္သာဆုိ... သူ႔လုိဆုပန္ဖုိ႔၊ ႀကီးက်ယ္တဲ့ စြန္႔လႊတ္အနစ္နာခံမႈေတြနဲ႔ ပါရမီျဖည့္ဘက္ျဖစ္ဖုိ႔ လုံေလာက္တဲ့သတၱိရွိမွာ မဟုတ္ဘူးလုိ႔ ေတြးမိလုိက္ေသးတယ္။

Vista said...

ၾကာပန္းေလးနဲ ့လည္း လိုက္ပါတယ္ ရီတာ။
ေရးထားတာ ၿငိမ့္ၿငိမ့္ေလးနဲ ့ ခံစားမွဳပါတယ္။

Anonymous said...

ေဟာဒီ့ ဘဒၵကဥၥနာအေၾကာင္းကုိ
ေရးမယ္ ေရးမယ္နဲ႔ မေရးျဖစ္
မေရး၀ံ့ မေရးရက္ျဖစ္ေနခဲ့တာ..။
တစ္ခြန္းထဲ ေျပာခဲ့လုိက္မယ္...။
ကုိယ္တုိင္ ေထြးအန္ခ်င္ျပီး တစ္ဆုိ႔ေန
ဆဲ ႏွလုံးလွကဗ်ာ....

Unknown said...

အေတာ္ေကာင္းတယ္ဗ်ာ....
ရင္ထဲကို တည့္တည့္ ေရာက္တယ္။