When I got in Yangon...

(ေရႊတိဂံု ညေန)

(ကမၻာေအး ဓါတ္ေတာ္တိုက္ထဲက ႐ုပ္ပြားေတာ္)

(လုမၸနီ အင္ၾကင္း)

(မဟာ သဒၶမၼရံသီ ဆရာေတာ္)



(ဆရာႀကီးဦးဘသန္း ေမြးေန႕တုန္းကတဲ့.. ေဖေဖက်န္ခဲ့တာ)

(အိမ္က ေၾကာင္ေၾကာင္, New Born Baby... ေရွ႕ကို မလာလို႕ ေခ်ာင္ထဲထိ သြား႐ိုက္ရတယ္)

(အျပန္မွာ...)

ကိစၥအားလံုး ၿပီးတဲ့ အခ်ိန္မွာ ေ႐ႊတိဂံုဘုရားကို တညေန ဖူးခဲ့ပါတယ္။

ၿပီးေတာ့ မဟာသဒၶမၼရံသီဆရာေတာ္ ရွင္ကုသလႅာဘိ၀ံသကို ေမေမ၊ အေဒၚ၊ ေဖေဖ့ေက်ာင္းေနဘက္ သူငယ္ခ်င္း အန္တီတစ္ေယာက္တို႕နဲ႕တူတူ သြားဖူးပါတယ္။ အမွန္အတိုင္းေျပာရရင္ အရင္ ျမန္မာျပည္မွာေနတုန္းက ဘာသာေရးကိစၥေတြနဲ႕ ေတာ္ေတာ္ေ၀းတာပါ။ ဘယ္တရားပြဲမွလည္း ညဘက္သြားၿပီး မနာဖူးပါဘူး။ မရမ္းကုန္းတၿမိဳ႕နယ္ထဲေနၿပီး သဒၶမၼရံသီဆရာေတာ္ ကိုလည္း ခုမွ ဖူး, ဖူးတာပါ။ အတူေနတဲ့ အေဒၚကေတာ့ မၾကာခဏသြားပါတယ္။

ကမၻာေအးဘုရားမွာလည္း တံျမက္စည္းလွည္းခဲ့ပါတယ္။ မႏွစ္ကလို...

ေနာက္ ၀ယ္စရာရွိတာေတြ ၀ယ္ဖို႕ Junction 8, ကမၻာေအးက ဂမုန္းပြင့္၊ လွည္းတန္း စိန္ေဂဟာ (အရင္ စႏၵာၿမိဳင္ေနရာမွာ)... ရန္ကုန္ကပဲ ေျပာင္းတာလား ကိုယ္ကပဲ ေျပာင္းတာလားေတာ့ မသိဘူး။ အရင္က city mart မွာ ေစ်း၀ယ္ရရင္ သိပ္သေဘာက်တာပဲ။ ခုေတာ့ အေရာင္ေတြ မွိန္ေနသလိုလို... air con ကလဲ သိပ္မေအးဘူး...ဘာလိုေနပါလိမ့္လို႕ေတြးမိတယ္။

ၿမိဳ႕ထဲ ပလက္ေဖာင္းေတြေပၚ ေလွ်ာက္ရတာ အဆင္မေျပ...ေဘးက မီးစက္သံေတြ တဒုန္းဒုန္း ... ေလာင္စာဆီနံ႕ေတြကနံ...ဒါေတာင္ ျမန္မာျပည္မွာတုန္းက generator trading မွာ ႏွစ္နဲ႕ခ်ီ လုပ္လာတာ...(ဒါေပမယ့္ ကိုယ္တို႕ သြင္းတဲ့ generator ေတြက Made in UK ေတြကိုကြယ္...ကြာေတာ့ကြာတာေပါ့) ... သစ္ရိပ္၀ါးရိပ္ေကာင္းေကာင္းမရွိ ပူပူေခါင္ေခါင္...

၉တန္းေျဖၿပီးကတည္းက ေနလာခဲ့တဲ့ ရန္ကုန္... ဇာတိေျမထက္ေတာင္ ရင္းႏွီးကၽြမ္း၀င္ခဲ့တဲ့ေနရာ... ေျပာျပန္ရင္လည္း စင္ကာပူေလာက္ေရာက္ၿပီး ဘာထင္ေနလဲ ျဖစ္ဦးမယ္ ... ေျပာေတာ့ပါဘူး။

ဖတ္ျဖစ္လာတာေတြက...
> ေပဖူးလႊာေခတ္က (ဦး)၀င္းၿငိမ္းနဲ႕ ဆရာ ေအာင္သင္း အင္တာဗ်ဴးကို ျပန္ထုတ္ထားတဲ့ "စာေပ လူၾကမ္းမင္းသား"
> လူထုစိန္၀င္းရဲ႕ ဂ်ာနယ္ ေဆာင္းပါးေတြ ျပန္ထုတ္ထားတဲ့ "ပထမတန္းစား စိတ္ဓါတ္"
> ခင္ခင္ထူး ရဲ႕ "ဆံရစ္၀ိုင္း" ၀တၳဳတိုမ်ား
> ဂ်ဴး ရဲ႕ "ကၽြန္မ ခ်စ္ေသာ ႏိုင္ငံ" နဲ႕ "ကၽြန္မ ခ်စ္ေသာ ကမၻာေျမ"
> အဏၰ၀ါစိုးမိုး ရဲဲ႕ "အဏၰ၀ါ ခရီးသည္"
> လူထုေဒၚအမာ ရဲ႕ "ေ႐ႊမန္းတင္ေမာင္" (အဲဒီစာအုပ္ကေတာ့ ၿပီးေအာင္ မဖတ္ႏိုင္ခဲ့ဘူး)

ဒီမွာ ဖတ္ဖို႕ ၀ယ္လာျဖစ္တာေတြက...
> Dr. ခင္ေမာင္၀င္း (အသည္း) ရဲ႕ "အေမနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္" (ကလ်ာမွာ အခန္းဆက္ေရးကတည္းက ဖတ္ခဲ့တာ...အဲဒီေဆာင္းပါးစုရဲ႕ အေၾကာင္းအရာကိုလည္း ႀကိဳက္ပါတယ္... အေငြ႕အသက္ကို ပိုၿပီး ႀကိဳက္ပါတယ္)
> ၀င္းထြဋ္ေဇာ္ ဘာသာျပန္တဲ့ "ပါ၀ါ က်ဆံုးျခင္းႏွင့္ စင္ကာပူ ဘ၀ရနံ႕ ၀တၳဳတိုမ်ား" (One Singapore by Goh Sin Tub)
အဲဒီ စာအုပ္မွာ စင္ကာပူ သမၼတ နဲ႕ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ေဟာင္း ဂိုေခ်ာက္ေတာင္ အမွာေရးထားၿပီး၊ စာေရးသူ Goh Sin Tub ဟာ စင္ကာပူ ပညာေရး အသိုင္းအ၀ိုင္းမွာ ေက်ာ္ၾကားသူ၊ Public Service ဆု ခ်ီးျမွင့္ျခင္း ခံရသူလို႕ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။ ၁၉၂၇ ဖြားျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေခတ္အဆက္ဆက္ကို ျဖတ္သန္းခဲ့ ဖူးသူပါ။

(စာအုပ္ကို ခုထိ မဖတ္ရေသးပါ)။ စင္ကာပူဟာ ကၽြန္မ ငယ္ဘ၀ စိတ္ကူးအိပ္မက္ထဲ ဘယ္တုန္းကမွ မရွိခဲ့ဖူးတဲ့ ႏိုင္ငံဆိုေတာ့ ေရာက္သာေရာက္လာတာ စင္ကာပူ အေၾကာင္း ဘာမွ မသိသေလာက္ပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ဒီစာအုပ္ကို ေတြ႕ေတာ့ ဖတ္ရမယ္ ဆိုၿပီး ၀ယ္လာခဲ့တာပါ။

Mechanical က ဆရာႀကီး ဦးဘသန္း (၇၈) ႏွစ္ေမြးေန႕ပြဲက အမွတ္တရ ပစၥည္းေလးေတာ့ ဓါတ္ပံု႐ိုက္ယူလာတာ တင္ေပးလိုက္ပါတယ္။ ေနာက္ေက်ာဘက္မွာ လက္ေရးနဲ႕ ဆုေတာင္းစာ။ ဆရာႀကီး ေလျဖတ္ထားလို႕ လက္ေရးေလးေတြက ကေလး လက္ေရးေလးေတြလိုပဲ။ ဆရာႀကီးကို သိပ္ familiar မျဖစ္ပါဘူး။

ဘာလို႕ဆိုေတာ့ ေဖေဖတို႕က အေဆာင္ေနလာေတာ့ ဘာသာရပ္ဆိုင္ရာ ဆရာေတြထက္ အေဆာင္မွဴးေတြနဲ႕ ပိုရင္းႏွီးခဲ့ပံု ရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေဖေဖ့ Major ဆရာေတြထက္ Textile က A ေဆာင္ အေဆာင္မွဴး ဆရာဦးလွေရႊတို႕ ၊ Chemical က အင္းေလးေဆာင္ အေဆာင္မွဴး ဆရာ ဦးတင္လင္း (ယခု Temasak Poly) တို႕ေတြကိုပဲ သိေန၊ ရင္းႏွီးေနပါတယ္။ ဆရာ ဦးလွေရႊကို ခဏ ဆံုခဲ့ပါတယ္။ ဒူးနာတာကလြဲလို႕ က်န္းက်န္းမာမာရွိပံုပါ။ ဆရာဟာ ဟိုးအရင္ ကၽြန္မတို႕ နယ္မွာေနတုန္း ဆံုျဖစ္ခဲ့တဲ့ အရြယ္ထက္ ပိုႀကီးသြားတယ္ မထင္ရပါဘူး။ အဲဒါကို သူ႕တပည့္ေဟာင္းေတြ တညီတညာတည္း ေျပာၾကတာကို ၾကားခဲ့ရပါတယ္။ ဆရာတို႕မ်က္ႏွာေတြဟာ stress မရွိတဲ့ ၾကည္လင္တဲ့ မ်က္ႏွာမ်ိဳးေတြပါ။

(Blogger ေတြထဲမွာ RIT ကလူေတြ ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ား ရွိတာမို႕ information ေပးတာပါ)

အဲဒီ ဆရာႀကီး ဦးဘသန္း ေမြးေန႕ပြဲက အေခြကို ေဖေဖပါလို႕ လံုး၀ မၾကည့္ခဲ့ပါဘူး။ သတင္းၾကားတာေတာ့ ပါေမာကၡေတြ စကားေျပာတဲ့ အခ်ိန္ ေက်ာင္းသားေတြ(အသက္ ၄၀ေက်ာ္ ၅၀ေက်ာ္မ်ား) တယ္ ဗ႐ုတ္က်ဆိုပဲ။