လူ နဲ႔ ဒိုင္ယာရီ

မေန႔က ဝါးတီး gathering တစ္ခု ပ်က္သြားၿပီး၊ shopping ပဲသြားလိုက္တာ။
ဒီေန႔က ေနာက္တစ္ခု။ ေန႔လည္ အိပ္ရာထေတာ့ လံုးဝမွ မလႈပ္ခ်င္ဘူး။
မေန႔က မ်ားသြားလို႔ (လမ္းေလွ်ာက္တာ)။

ဒီေန႔အဖြဲ႕နဲ႔က အရင္တေခါက္ကလည္း ကိုယ္က ပ်က္ထားဖူးတာဆုိေတာ့ ဒီတေခါက္ေတာ့ အားတင္းၿပီး ထရတယ္။ သူတို႔နဲ႔က တေက်ာင္းတည္း ထြက္ေပမယ့့္၊ အရင္တည္းက တြဲဖူးတဲ့လူေတြ မဟုတ္ပါဘူး။ ေမဂ်ာလည္း မတူၾကေတာ့ မ်က္မွန္းတန္းမိ႐ံုနဲ႔ တခ်ိဳ႕ဆို ခုမွ သတိထားမိတာ။ ေမဂ်ာလည္းတူ၊ ကိုယ္နဲ႔လည္း သိတဲ့လူက တစ္ေယာက္ပဲ ပါတယ္။

ကိုယ္တိုင္ကလည္း သိၿပီးသားလူေတြ ဆုိရင္သာ ဟီးဟား လုပ္တတ္တာ ဆိုေတာ့ ဒီေန႔က ေနမေကာင္းခ်င္တာနဲ႔ ေရာၿပီး လူက အူေၾကာင္ေၾကာင္ေတာင္ ျဖစ္ေနတယ္။ ဒါေပမဲ့ ခဏပါပဲ။ အလုပ္တစ္ခုကို တူတူစုေပါင္းလုပ္ၾကမွာ၊ လုပ္ေနၾကတာဆုိေတာ့ မၾကာခင္ပဲ ဟီးဟီးဟားဟား ျဖစ္သြားပါတယ္ (အားမ႐ွိတာကလြဲလို႔)။

ရီစရာ တစ္ခုက အထဲမွာ ဘေလာ့ဂါ ႏွစ္ေယာက္ပါတယ္။ အဖြဲ႕ကို နာမည္ေပးဖို႔ ႏွစ္ေယာက္လံုးက မစဉ္းစားလာဘူး။ ကိုယ္လည္း မစဉ္းစားဘူး။ သူမ်ားေတြေျပာတဲ့ နာမည္ကိုမွ နည္းနည္းပါးပါး ဝင္ႏွမ္းျဖဴးလိုက္တယ္။ ဟိုဟာက ဟိုလို၊ ဒီဟာက ဒီလိုနဲ႔။ ဒါေတာင္ မနည္း အားတင္းၿပီး ေျပာရတယ္။

ဒီေရာက္ၿပီးမွ ေသခ်ာသိလိုက္တာ တစ္ခုက supporter ေနရာမွာပဲ ေနခ်င္ေတာ့တယ္ ဆုိတာပဲ။ တစ္ခုခုကို ေခါင္းေပၚတင္မထားခ်င္ေတာ့ဘူး။ ကုန္ကုန္ေျပာရရင္ ဟန္ခ်က္ကို ထိန္းထားရမွာစိုးလို႔ ေဒါက္ဖိနပ္ေတာင္ မစီးျဖစ္ေတာ့ဘူး။ ေလာဘနည္းသြားတာ ျဖစ္ႏိုင္သလို၊ အပ်င္းႀကီးသြားတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ ဘာလဲေတာ့ မသိဘူး။

***
လူ နဲ႔ ဒိုင္ယာရီ ဆုိတာ စည္သူလြင္ ရဲ႕ သီခ်င္း series နာမည္။
ဘာရယ္မဟုတ္၊ ျပန္ေရာက္ေတာ့ အဲလိုေလး post တင္ခ်င္စိတ္ ေပါက္လာလို႔။

ေအာက္က ဒိုင္ယာရီေတာ့လည္း မဟုတ္ပါဘူး။ ဒိုင္ယာရီလည္း တခါမွ မေရးဖူးပါဘူး။ မွတ္စုေတြပါပဲ။ အဲဒီစာေၾကာင္းေတြ မႏွစ္ဆီက ဒီ blog မွာပဲ တင္ဖူးတယ္။

လက္ေရးနဲ႔ ေရးထားတဲ့ စာကို တင္ဦးမွပဲလို႔ ေတြးမိတာ scanner မဝယ္ခင္တည္းကပါပဲ။
ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ေလာက္ ေရးၿပီး တင္မလို႔ကို၊ ကဗ်ာအသစ္ေရးဖို႔ ဆိုတာလည္း ဒီအခ်ိန္မွာ မလြယ္ေတာ့ျပန္ဘူး။ ဘေလာ့မွာ တင္ဖူးၿပီးသား စာပဲ ေဘးနားမွာ အလြယ္႐ွိလို႔။ မလြယ္တာေတြလည္း အိပ္ အိတ္ေတြဖြင့္ၿပီး မ႐ွာခ်င္ေတာ့ဘူး။

နက္ဖန္ ခြင့္ယူၿပီး ႏွပ္ ေနရရင္ ေကာင္းမလား ေတြးမိတယ္။

***