ဂ်ပန္လူမ်ိဳး ႐ုပ္႐ွင္ဒါ႐ုိက္တာႀကီး "အာကီရာ ကူ႐ုိဆာဝါ" (Akira Kurosawa) သည္ ႐ုပ္႐ွင္ကားေပါင္းမ်ားစြာကို ႐ုိက္ကူးခဲ့ရာ သံုးပံုႏွစ္ပံုေလာက္ေသာ ကားမ်ားကို ဂႏၳဝင္ကားေတြျဖစ္သည္ဟု ႐ုပ္႐ွင္ပညာ႐ွင္မ်ားက လက္ခံရသည္။
အင္တာဗ်ဴးတစ္ခုတြင္ "ခင္ဗ်ားရဲ႕ ႐ုပ္႐ွင္ကားေတြ အားလံုးဟာ အခ်ဳပ္အားျဖင့္ လူ႕ေလာကကို ဘယ္လုိမ်ား စကားဆိုခ်င္ပါသလဲ" ဟု ေမးရာ သူက ျပန္ေျဖလိုက္သည္မွာ "လူေတြဟာ ဒီထက္ပိုၿပီး သာေတာင့္သာယာ ခ်မ္းသာစြာ ေနႏိုင္ပါလ်က္ ကိုယ့္ဘာသာ ဆင္းရဲတြင္းနက္ေအာင္ လုပ္ေနၾကတယ္ ဆိုတဲ့ စကားကို ေျပာေနတာပါပဲ" တဲ့။
(ေအာင္သင္း - တကယ့္ႏိုင္ငံေရး - 17.8.2003)
ကန္႔ကူလက္လွည့္ - Oct 2004 ဒုတိယအႀကိမ္ (Future Publishing House)
***
10 comments:
အဲဒီ ဒါရိုက္တာရဲ့ 'Dersu Uzala' ကို ၾကည့္ၾကည့္ ။ က်ေတာ့္ ၾကည့္ဖူးသမွ် အေကာင္းဆံုး ရုပ္ရွင္ေတြထဲက တစ္ကားပဲ ။
ရီတာေရ….
ကန္႔ကူလက္လွည့္ထဲက ဆရာ ကုိဉာဏ္စိန္ကုိ သက္ဆုိင္ရာက ဆီးသီးေရာင္းတဲ့ သင္ခန္းစာေတြ မသင္ရဘူး။ အစုိးရက ခ်မွတ္ေပးတဲ့ သင္႐ုိးၫႊန္းတမ္းအတုိင္းပဲ သင္ရမယ္လုိ႔ ဖိအားေပးလာရင္ ဘယ္လုိလုပ္မလဲ။ ကုိဉာဏ္စိန္ဟာ (၁)အလုပ္ျပဳတ္ခံၿပီး၊ ဒါမွမဟုတ္ အထက္က အာဏာပုိင္ေတြကုိ အတုိက္အခံလုပ္ၿပီး သူယုံၾကည္တဲ့အတုိင္း ဆီးသီးဆက္ေရာင္းမလား။ (ကံမေကာင္းရင္ ေထာင္က်ႏုိင္တယ္ေနာ္။) (၂) ဒါမွမဟုတ္ အာဏာပုိင္ေတြ ခုိင္းတဲ့အတုိင္း လုိက္နာမလား။
နည္းလမ္း(၁) အတုိင္း ေရြးခ်ယ္တယ္ဆုိရင္ အဲဒါဟာ တကယ့္ႏုိင္ငံေရးပါ။ နည္းလမ္း(၂)အတုိင္း ေရြးခ်ယ္တယ္ဆုိရင္ အထုတ္ေျဖမၾကည့္ခ်င္ဘူးဆုိၿပီး ကုိယ္နဲ႔မဆုိင္သလုိ ေနလုိက္တာပါ။
နည္းလမ္း(၁)အတုိင္း ေရြးခ်ယ္တယ္ဆုိရင္ အဲဒီလုိ ေရြးတဲ့လူေတြ မ်ားလာရင္ ေကာင္းမြန္တဲ့ လူ႕အဖြဲ႕အစည္း တရပ္ အျဖစ္ ေပၚေပါက္လာပါမယ္။ နည္းလမ္း(၂)အတုိင္းေရြးခ်ယ္ရင္ေတာ့ အခုျမန္မာျပည္မွာ ရွိတဲ့ အဖိႏွိပ္ခံ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းတရပ္ကုိ (တဦးခ်င္းဆႏၵနဲ႔) ေရြးခ်ယ္လုိက္တာပါ။ သူ႕မွာလည္း သူႀကဳိက္သလုိ ေရြးခ်ယ္ပုိင္ခြင့္ရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူ႕ေရြးခ်ယ္မႈဟာ သူဟာ သူေနတဲ့ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းကုိ ပုံသြင္းေနတယ္ဆုိတာကုိေတာ့ လက္ခံရပါမယ္။
အာဏာရွင္စနစ္ေအာက္မွာ ဆီးသီးကိုေတာင္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေရာင္းခြင့္မရပါဘူး။ ဒီအခ်က္ကုိ နာဂစ္မွာ လူမႈကယ္ဆယ္ေရးလုပ္ငန္းေတြ ထိထိေရာက္ေရာက္ လုပ္ခြင့္မသာေအာင္ အစုိးရက ဟန္႔တား တားဆီးထားတဲ့အခ်က္ကုိ ၾကည့္ရင္ ေတြ႕ျမင္ႏုိင္ပါတယ္။ အားလုံးလုပ္ခဲ့သမွ်ဟာ ဆင့္ပါးစပ္ႏွမ္းပက္သေလာက္ပဲ ရွိတာပါ။ အလားတူ ပညာေရး၊ က်န္းမာေရး၊ လူမႈေရး လုပ္ငန္းေတြအားလုံးမွာ ထိထိေရာက္ေရာက္ လုပ္ခြင့္မသာေအာင္ အာဏာရွင္စနစ္က တားဆီးထားပါတယ္။ ကုိယ့္လုပ္တဲ့ အလုပ္ကုိ ထိေရာက္ေအာင္ လုပ္ခ်င္ရင္ အတုိက္အခံ၊အတားအဆီးနဲ႔ မုခ် ႀကဳံေတြ႕ရမွာပါ။ ကုိယ္လုပ္ခ်င္တဲ့အတုိင္း မျဖစ္ျဖစ္ေအာင္ ဆက္လုပ္မွာလား။ အဲဒီလုိအခါမ်ဳိးမွာ ႏုိင္ငံေရးနဲ႔ ကင္းခ်င္လုိ႔မရေတာ့ပါဘူး။ ႏုိင္ငံေရးဆုိတာက အဲဒီလုိ လြတ္လပ္စြာ လုပ္ႏုိင္တဲ့ အေျခအေနကုိ ဖန္တီးတာကုိ ႏုိင္ငံေရးလုိ႔ေခၚပါတယ္။ လမ္းမေပၚထြက္တာတုိ႔၊ လူထုအုံႂကြမႈတုိ႔ဆုိတာ ႏုိင္ငံေရးနည္းလမ္းေတြထဲက တနည္းသာလွ်င္ ျဖစ္ပါတယ္။
မည္သုိ႔ပင္ျဖစ္ေစ….. ျမန္မာျပည္သူအမ်ားစုက လြတ္လပ္မႈအေျခအေနတရပ္ကုိ တကယ္ေတာင့္တၿပီး ဆႏၵရွိတဲ့အတုိင္းလည္း ကုိယ္ထူကုိယ္ထ အုတ္တခ်ပ္ သဲတပြင့္ စုေပါင္းလုပ္ေဆာင္ၾကမယ္ဆုိရင္ လူအမ်ားပါဝင္ၾကတဲ့တခ်ိန္ ေအာင္ျမင္မွာပဲ။
ဒီလုိမဟုတ္ဘဲ အထုတ္ေျဖမၾကည့္ဘဲ ကိုယ့္ဘာသာခ်မ္းသာစြာ ေနလုိသူေတြ မ်ားရင္လည္း လက္ရွိအေျခအေနအတုိင္း၊ သုိ႔မဟုတ္၊ ဒီထက္ ဆုိးရြားတဲ့အေျခအေနမွာ ဆက္ေနၾကရဦးမွာပဲ။ ဒါကလည္း လက္ခံရမယ့္ အရွိတရားပါ။ လက္ရွိအေျခအေနအတုိင္း ဆက္ေနတယ္ဆုိရင္ အျခားတုိင္းျပည္က ျပည္သူျပည္သားမ်ားနည္းတူ ခ်မ္းသာစြာ အမွန္တကယ္ ေနရသလားဆုိတာေတာ့ ျမန္မာျပည္သူျပည္သားတေယာက္အေနနဲ႔ ကုိယ့္ဘာသာ ခ်င့္ခ်ိန္ဆုံးျဖတ္ရမွာပါပဲ။
မွန္ပါတယ္ ကိုေပါေျပာတာ။
ညက အဲဒီ ကန္႔ကူလက္လွည့္ကို ျပန္ဖတ္ရင္းနဲ႔ အဲဒီအေတြးေတာင္ ေတြးမိေသးတယ္။ ပလိပ္ကပ္ဆုိက္တယ္ ဆုိတာမ်ိဳးပဲ။ အထဲေရာ အျပင္ေရာ မလြတ္ဘူး။ ဘယ္သူ႕ ဘယ္သူမွ...
ဒါေပမဲ့ အထက္က ကူ႐ုိဆာဝါ အပိုင္းကို တင္ေတာ့ ျမန္မာျပည္ကိစၥနဲ႔ ဆက္စပ္ စဉ္းစားမိၿပီး တင္တာေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ လူေတြ ဆုိတာမွာ လူမွန္သမွ်ကို စဉ္းစားမိတယ္။ ေနာက္တခုက ျမန္မာျပည္မွာ ျပသမွ် ဇာတ္လမ္းတြဲေတြထဲမွာ ဂ်ပန္ဇာတ္လမ္းတြဲေတြဆို တတ္ႏိုင္သမွ် အခ်ိန္ေပးၾကည့္ခဲ့၊ စိတ္ဝင္စားခဲ့ေတာ့ ဂ်ပန္ဒါ႐ိုက္တာတစ္ေယာက္ေျပာတဲ့စကားကို တင္ခ်င္စိတ္ျဖစ္သြားၿပီး တင္တာပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ ဆရာေအာင္သင္းက ဒီေဆာင္းပါးကို တကယ့္ႏိုင္ငံေရးလို႔ ေပးထားေပမယ့္ ဒီစကားကြက္ကြက္ေလးကေတာ့ လူေတြရဲ႕ လုပ္ရပ္ကို ၿခံဳငံုေျပာတယ္လို႔ ျမင္မိပါတယ္။
ဒါတင္ရတဲ့ ရည္႐ြယ္ခ်က္က ျမန္မာျပည္ကလူေတြ အပူ႐ွာမေနၾကနဲ႔။ ေအးရာေအးေၾကာင္း႐ွာေနၾကလို႔ ေျပာခ်င္လို႔ေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ ျမန္မာျပည္အေၾကာင္းကို မေတြးလိုက္မိတာ။
ဒါေပမဲ့ ဆရာဉာဏ္စိန္လို ကိစၥမ်ိဳးကေတာ့ အစိုးရဆီထိေတာင္ မေရာက္ဘဲ မင္းတုန္းမင္းအေလာင္းအလ်ာ ေမာင္လြင္ကို ႐ိုက္ဆံုးမတဲ့ ဆရာေတာ္ႀကီးမွန္တယ္လို႔ ျမင္တတ္ၾကတဲ့၊ ျမင္းထိန္းငတာကိုသာ ေနရာတကာ ဥပမာျပလိုတတ္ၾကတဲ့ လူမ်ား အဖြဲ႕အစည္းထဲ႐ွိေနသမွ်ေတာ့ အစိုးရဆီထိေတာင္ မေရာက္ဘဲ ေပ်ာက္သြားႏိုင္ေသးတယ္။
ဒီလိုေျပာရင္ေတာ့ ထံုးစံသမားမ်ားက သီအိုရီအရ စစ္သားမယားလား လာေမးခ်င္ ေမးပါလိမ့္မယ္။ (comment moderate လုပ္ထားလို႔ လာခ်င္မွလဲ လာလိမ့္မယ္။ moderate ထည့္ထားတာနဲ႔ moderate လုပ္စရာ comment မ်ား လံုးဝ လံုးဝမွ မလာေတာ့တာ အံ့ၾသစရာေတာ့ ေကာင္းသား။ ႀကံဳလို႔ေျပာတာပါ။ comment ဆုိတာ comment ေပးသူအတြက္ သူေရးတာကို သူသိေစခ်င္တဲ့ စာေရးသူသိရင္ၿပီးေရာ မဟုတ္ဘူးလား။ ဒီ comment ကို တင္ေပးမယ္ ထင္မွပဲ ေပးၾကတာလားေတာ့ မသိဘူး။ ကၽြန္မအေနနဲ႔ ႐ွင္း႐ွင္းေျပာရရင္ေတာ့ comment moderate ထည့္တယ္ဆုိတာ မႀကိဳက္တာ သေဘာမတူႏိုင္တာေတြလာရင္ မတင္ဘဲ ထားဖို႔ ရည္႐ြယ္ခ်က္နဲ႔ မဟုတ္ဘူး။ ေစာ္ကားေမာ္ကား ေရးလာသမွ်ကို moderate လုပ္ထားျခင္းအားျဖင့္ အေပၚစီးကေန တင္ေပးခ်င္လို႔ အဲဒီ function ကို ထည့္ထားတာ။)
ဆက္ေျပာရရင္ ဆရာဉာဏ္စိန္ ေပ်ာက္သြားဖို႔ရာမွာ အစိုးရထိ မလုိပါဘူး ေျပာရင္ ေဒၚခင္မ်ိဳးခ်စ္ ဉာဏ္မမီႏိုင္သူမ်ားကေတာ့ အစိုးရဘက္က လိုက္ေျပာေနတယ္ ထင္ခ်င္ထင္ဦးမယ္။ ကိုေပါကေတာ့ ဒီလုိထင္မယ္ လုိ႔ မယူဆပါဘူး။ ကၽြန္မ ဆုိလိုတာကို သိမွာပါ။ ၾကားထဲမွာ မဆုိင္တဲ့အေၾကာင္းအရာတခ်ိဳ႕လည္း ထည့္ေျပာလုိက္မိတယ္။ ကိုေပါေျပာတာေတြနဲ႔ မဆုိင္ေပမဲ့ တိုင္တည္ၿပီးေျပာတယ္လုိ႔ပဲ မွတ္ေပးပါ။
ေနာက္ထပ္ ပုဏၰားတုိင္ထူၿပီး ေျပာစရာတစ္ခု ႐ွိေနေသးတာ ေျပာရင္ေကာင္းမလား မေျပာရင္ေကာင္းမလား စဉ္းစားေနမိလို႔။ ၿပီးေတာ့ ခု ႐ံုးမွာမို႔ မေျပာေသးဘူး။
ကုိယ္ေတာ့ အဲဒီ့စာအုပ္ မဖတ္ဖူးလုိ႔ မေ၀ဖန္တတ္ဘူး။
ကူ႐ုိဆာ၀ါကုိေတာ့ သိတယ္။
ဂ်ပန္ဇာတ္လမ္းတြဲေတြကုိႀကိဳက္တယ္။ တရုတ္၊ ကုိရီးယားကားေတြထက္ ပုိႀကိဳက္တယ္။ ဇာတ္ေမ်ာနဲ႔ မဆြဲဘဲ တုိတုိနဲ႔ ထိထိေရာက္ေရာက္ျပႏုိင္လုိ႔ ္သေဘာက်တာလည္းပါတယ္။
ႏုိင္ငံေရးဆုိတဲ့ ေ၀ါဟာရ တမင္ေမ့ထားတယ္လုိ႔ ဆုိပါရေစ။
from ခေရျဖဴ
to
date Wed, Apr 28, 2010 at 1:27 PM
subject Comment for opt
signed-by yahoo.com.sg
"လူေတြဟာ ဒီထက္ပိုၿပီး သာေတာင့္သာယာ ခ်မ္းသာစြာ ေနႏိုင္ပါလ်က္ ကိုယ့္ဘာသာ ဆင္းရဲတြင္းနက္ေအာင္ လုပ္ေနၾကတယ္ ဆိုတဲ့ စကားကို ေျပာေနတာပါပဲ" တဲ့။
ဒီစာကို ဖတ္လိုက္တုန္းက လူအားလုံးလို႕ပဲ ယူဆလိုက္တာပါ၊ မိဘက ေငြကုန္ေၾကးက်ခံ ေက်ာင္းထားပါရဲ့ လင္ေနာက္လိုက္ေပးပီး ခု ခေလး၁ေယာက္ရေနတဲ႔ တဝမ္:ကြဲညီမေလးကိုေတာင္ ေျပးသတိယလိုက္ေသး၊ ကိုေပါကြန္မန္႕ဖတ္မွပဲ ျမန္မာျပည္ကလူလို႕ သူေတြးတာ စဥ္းစားမိတယ္။ စာေရးသူျပန္ေျဖတာေတြ႔ေတာ့ စာေရးသူန႔ဲ ကိုယ္နဲ့ ေတြးပုံတူေနတယ္၊ ကိုယ္သာ ကုိဉာဏ္စိန္ဆိုရင္ ဆီးသီးဆက္မေရာင္းပါဘူး (ဖိအားေပးလာရင္)၊ လိေမၼာ္သီးေျပာင္းေရာင္းပါ့မယ္ (ဟီး တျခားနည္း တမ်ိဳးနဲ့ ခေလးေတြကို စိတ္ဝင္စားေအာင္လုပ္မယ့္သေဘာပါ)။ ဆီးသီးအေရာင္းေကာင္းလို႕ ေထာင္က်သြားေတာ့ ေနာက္ထပ္ကုိဉာဏ္စိန္ေတြေပၚမလာ ေသးခင္ ဒီခေလးေတြကို ဘယ္သူသင္ပါ့မလဲ။ ကိုယ္စဥ္းစားေနတာက ကိုယ္လဲဆီးသီးဆက္မေရာင္းဘူး ကိုေပါလဲဆက္မေရာင္းဘူး (ဆက္မေရာင္းလို႕ ေထာင္မက်ေသးဘူးလို႕ ယူဆမယ္ ဆိုရင္) ဒါေပမယ့္ ကိုေပါက ဘာလို႕ သူ႕ဆီးသီးပိုခ်ိဳသလိုလိုေျပာေနပါလိမ့္ (အမ္ ေစာတီး အထုတ္ေျဖၾကည့္မိပီ ဘြာေတး)
(ခေရျဖဴ)
AMMK ✆ to Kay
dateWed, Apr 28, 2010 at 1:45 PM
ဒါေရာတင္ရမွာလား
AMMK ✆ to Kay
dateThu, Apr 29, 2010 at 12:50 PM
တင္ေစခ်င္ရင္ တင္ေပးမွာပါ။
မေသခ်ာလို႔ ျပန္ေမးရတာ။
"ကိုယ္သာ ကုိဉာဏ္စိန္ဆိုရင္ ဆီးသီးဆက္မေရာင္းပါဘူး (ဖိအားေပးလာရင္)၊ လိေမၼာ္သီးေျပာင္းေရာင္းပါ့မယ္ "
အင္း... ခေရျဖဴေျပာပုံက Mary Antoinette ေျပာတဲ့ “ျပည္သူေတြ ေပါင္မုန္႔မရွိရင္လည္း ကိတ္မုန္႔စားပေစေပါ႔” ဆုိသလုိ ျဖစ္ေနတယ္။
တကယ့္တကယ္မွာ အဲသေလာက္ေတာ့ မ႐ုိးရွင္းဘူးေလ။ တကယ္လုိ႔သာ အဲသည္လုိ လိေမၼာ္သီးေျပာင္းေရာင္းလုိ႔ရရင္ေတာ့ ဘယ္သူမွလည္း ေထာင္က်စရာ အေၾကာင္းမရွိေတာ့ဘူးေပါ႔။ ဒါေပမယ့္လည္း ခေရျဖဴမွာ အဲသည္လုိ ဆီးသီးမေရာင္းရလည္း လိေမၼာ္သီးေျပာင္းေရာင္းခ်င္တဲ့ စိတ္ကေလးရွိေသးတာကုိေတာ့ တကယ္အသိအမွတ္ျပဳပါတယ္။ ဒီအခ်က္ဟာ အထုပ္ေျဖမၾကည့္ခ်င္လုိ႔ အာဏာရွင္ခုိင္းတုိင္း လုိက္လုပ္တာထက္ေတာ့ သာပါေသးတယ္။
လူတုိင္း ဘယ္သူကေတာ့ ေထာင္က်ခ်င္ပါ႔မလဲ။ (ရီတာေျပာခဲ့ဘူးတဲ့ စတုိင္ထုတ္ၿပီး ေထာင္ထဲဝင္တဲ့လူ ဆုိတာေတာ့ မႀကဳံဘူးလုိ႔ ခၽြင္းခ်က္အျဖစ္ ရွိေစေတာ့။) ဘယ္သူမဆုိ ကုိယ့္လြတ္လပ္ခြင့္ ဆုံး႐ႈံးမွာကုိ မလုိလားၾကပါဘူး။ တကယ္လုိ႔သာ သန္းငါးဆယ္မွာ တစ္သန္းေလာက္ကပဲ ဆီးသီးဆက္ေရာင္းခ်င္ၾကမယ္ဆုိရင္၊ ဒါမွမဟုတ္ လိေမၼာ္သီးေျပာင္းေရာင္းဖုိ႔ အားထုတ္ၾကမယ္ဆုိရင္ အဲသည္လူတသန္းလုံးကုိ ဘယ္အစုိးရမွ ေထာင္ခ်ျခင္းငွာ မစြမ္းသာပါဘူး။ အခုေတာ့ ယုံၾကည္တဲ့အတုိင္း ဆက္လက္စြန္႔စားဝ့ံသူ အနည္းအက်ဥ္းကသာ ဆက္ေရာင္းတဲ့အတြက္ ေရာင္းတဲ့လူေတြ ေထာင္ထဲ ဝင္ၾကရတာပါ။ က်ေနာ့္အေနနဲ႔က ကုိယ္တုိင္ အဲသည္ေလာက္ မစြန္႔စားဝံ့ေသးလုိ႔ ဆက္မေရာင္းဘူးဆုိလည္း သူမ်ား ဆက္ေရာင္းေနတဲ့လုပ္ရပ္ကုိေတာ့ မွားတယ္လုိ႔ ဘယ္ေတာ့မွ ေျပာမွာမဟုတ္ပါဘူး။ အၾကမ္းမဖက္နည္းနဲ႔ အာဏာရွင္အစုိးရကုိ အံတုမႈမွန္သမွ်ကုိ က်ေနာ္ေထာက္ခံပါတယ္။ အားေပးပါတယ္။ လုပ္သင့္လုပ္ထုိက္တဲ့ကိစၥေတြကုိ ကုိယ္တုိင္မလုပ္ႏုိင္တဲ့အခါမ်ဳိးမွာ ကုိယ္မလုပ္ရျခင္းရဲ႕ အေၾကာင္းရင္းကုိ ဘယ္သူ႕ေၾကာင့္မလုပ္တာ၊ ဘယ္ဝါ႔ေၾကာင့္မလုပ္တာလုိ႔ သူတပါးကုိ လက္ၫွဳိးမထုိးပါဘူး။ ကုိယ့္ဘာသာကုိယ္ အဲသည္ေလာက္ လုပ္ႏုိင္တဲ့အထိ မရင့္က်က္ေသးလုိ႔၊ အဆင့္မျမင့္ေသးလုိ႔ လုိ႔ပဲ ခံယူပါတယ္။
ရီတာေျပာတဲ့ အာကီရာ ကူ႐ုိဆာဝါ ရဲ႕ ကားေတြကုိ မသိပါဘူး။ အခု ဒီပုိ႔စ္မွာ ကြန္မင့္ဝင္ေရးရျခင္းကေတာ့ သူေျပာသြားတဲ့စကားနဲ႔ ေအာက္က ဆရာေအာင္သင္း ေဆာင္းပါးနဲ႔၊ ရီတာ တခါက ေရးခဲ့ဘူးတဲ့ အထုပ္ေျဖသူမ်ားနဲ႔ ဆက္စပ္ေတြးမိၿပီး ကြန္မင့္ေပးျဖစ္တာပါ။
ဒါထက္.. ခေရျဖဴရဲ႕ ကြန္မင့္ထဲမွာ “မိဘက ေငြကုန္ေၾကးက်ခံ ေက်ာင္းထားပါရဲ့ လင္ေနာက္လိုက္ေပးပီး ခု ခေလး၁ေယာက္ရေနတဲ႔ တဝမ္:ကြဲညီမေလးကိုေတာင္ ေျပးသတိယလိုက္ေသး၊ ”ဆုိတာပါတယ္။ ဒီတဝမ္းကြဲညီမကေလးဟာ ကုိယ့္ဘာသာ ဆင္းရဲတြင္းနက္ေအာင္ လုပ္ခဲ့တယ္လုိ႔ ဆုိလုိခ်င္ပုံရတယ္။
မထင္မွတ္ဘဲ... အခုတေလာ က်ေနာ္စဥ္းစားျဖစ္ေနတဲ့ အေၾကာင္းတခ်ဳိ႕နဲ႔ သြားတုိက္ဆုိင္ေနတယ္။ မူလတန္း၊ အလယ္တန္း တုန္းက က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္းေတြ ေက်ာင္းတဝက္တပ်က္နဲ႔ အလုပ္ထြက္ၾက၊ အိမ္ေထာင္က်ၾက၊ က်ေနာ္တကၠသုိလ္တက္ေတာ့ သူတုိ႔ေတြ ကေလးေတြ တုိးလုိ႔တြဲေလာင္း။ က်ေနာ္ေက်ာင္းၿပီး ႏုိင္ငံျခားမွာ အလုပ္လုပ္ေနေတာ့ သူတုိ႔ေတြ လယ္ထဲ ကုိင္းထဲမွာ ႐ုန္းေနၾကတယ္။ ပထမေတာ့ က်ေနာ္က သူတုိ႔ေတြထက္ ကံေကာင္းတယ္လုိ႔ ေတြးမိဖူးတယ္။ ဒါေပမယ့္ တကယ္ေတြးတဲ့အခါ သူတုိ႔လည္း သူတုိ႔ဘဝမွာ ေနေပ်ာ္ၾကတယ္၊ ဘဝကုိ ေက်နပ္ေရာင့္ရဲၾကတယ္ဆုိရင္ သူတုိ႔ဘဝက ဝင္ေငြအားျဖင့္သာ နိမ့္ခ်င္နိမ့္မယ္။ ဘဝအေပၚ ေက်နပ္ေရာင့္ရဲ ေပ်ာ္ရႊင္မႈမွာ က်ေနာ္တုိ႔ထက္ အမ်ားႀကီးသာႏုိင္တယ္။ ဒီေတာ့ လူတေယာက္ကုိ သူ႕ဝင္ေငြအဆင့္အတန္းၾကည့္ၿပီး အမွန္တကယ္ ဒုကၡကုိ ခံစားေနရသလား၊ သာေတာင့္သာယာ ခ်မ္းသာစြာေနရသလားဆုိတာ အလ်င္စလုိ ဆုံးျဖတ္ၾကရင္ မွားႏုိင္တယ္လုိ႔ ယူဆမိပါတယ္။
ကိုေပါ ဘယ္လုိ အေတြးေပါက္ၿပီး ေရးမိတာလဲ ဆုိတာကိုေတာ့ နားလည္ပါတယ္။
ကၽြန္မကိုယ္တိုင္လည္း တခုခုဆုိ အဲဒါနဲ႔ သိသိသာသာ ဆုိင္ဆုိင္ မဆုိင္ဆိုင္ ခ်ိတ္ဆက္ၿပီး အမွ်င္မျပတ္ ေတြးေနမိတတ္တာ။
အဲဒီေန႔ကေတာ့ ခေရျဖဴ comment ေရးမရလို႔ email ကေန လွမ္းပို႔ေနတာနဲ႔။ သူတင္ခ်င္တာေတြ ေသခ်ာေအာင္ေမးၿပီး ဒီေန႔ တင္ေပးလိုက္တာ။
ေအာ္ ေနာက္တခု သတိရလို႔ ခုမွ။
နာဂစ္တုန္းက ဆုိတာနဲ႔ ပတ္သတ္လို႔...
ကိုေပါေျပာတာ မွန္ပါတယ္။
ထိေရာက္ေအာင္ လုပ္ႏိုင္တာ မႏိုင္တာထက္၊ တကယ္တမ္း အျဖစ္အပ်က္က အလုပ္ကို မဟုတ္ပါဘူး။ ဆိုလိုတာက လူေတြ ခုေလာက္ထိ မျဖစ္သင့္ဘဲ ျဖစ္ရ၊ ေနာက္တခုက လူလူခ်င္း ခုေလာက္ထိ ဒုကၡခံ အလုပ္႐ႈပ္ခံ ကရိကထခံ ေနာက္ဆံုး ေထာင္က်ခံလို႔ ကယ္ရတယ္ ဆုိတာ ဘာေၾကာင့္ဆုိတာ႐ွင္းပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ ခု ကိစၥ ျဖစ္ၿပီးသြားတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ ကၽြန္မအေနနဲ႔ ဟိုဘက္ ဒီဘက္ဆုိတဲ့ သတ္မွတ္ခ်က္ကို ေက်ာ္သြားတယ္ ေျပာရမလား။
အဲဒီကိစၥ တကယ္ျဖစ္သြားတယ္ လို႔ သိလိုက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ပူလိုက္တဲ့ အပူက ေျပာျပလို႔မရဘူး။
သိပ္မၾကာခင္မွာ ဂဂ်ိဳးဂေဂ်ာင္ အေရးအသားေတြ လာၾကေရာ။ ေလာေလာလတ္လတ္ ပူေနတဲ့ အခ်ိန္မွာပဲ အဲဒီလို ဦးေႏွာက္မ႐ွိတဲ့အေရးအသားေတြ၊ ငါ့စကားႏြားရေတြ ေတြ႕လိုက္တဲ့အခါမွာ ဘယ္ဘက္ ဆိုတဲ့ အျမင္ဟာ ေပ်ာက္ကိုသြားတယ္။
လူေတြ သူတို႔ေတြ ဒင္းတို႔ေတြ။
ေခါင္းထဲမွာ အဲဒါပဲ ႐ွိေတာ့တယ္။
အဲဒီ အသိနဲ႔ပဲ ကူ႐ိုဆာဝါ ေျပာတဲ့စကားကို တင္မိတယ္။
ဒါက တပိုင္း။
***
ဒါက ေနာက္တပိုင္း။
တခုေတာ့႐ွိတယ္ ကိုေပါ။
တတ္ႏိုင္သေလာက္ လုပ္ၾကတယ္ဆုိတဲ့ လူေတြဟာ သူတုိ႔ သဒၶါတရား႐ွိတဲ့ဆီကိုသာ သြားၾကလိမ့္မယ္။ ေအာ္ခ်င္ရာေအာ္ ေျပာခ်င္ရာေျပာ ဆန္႔က်င္ေနတယ္ဆုိၿပီးတာပဲ အားလံုးက သဒၶါမွာပဲ လုိ႔ေတာ့ တြက္လို႔မရဘူး။
ေအာ္ခ်င္ရာေအာ္ ေျပာခ်င္ရာေျပာ ဆန္႔က်င္ေနတယ္ဆုိၿပီးတာပဲ အားလံုးက ၾကည္ျဖဴမွာပဲ လို႔ေတာ့ တြက္လို႔မရဘူး။
Post a Comment